دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 3
پرندگان چگونه پدید آمدند ؟
در سال 1861 میلادی فسیلی از جانوری به اندازه‌ی کلاغ را یک کارگر معدن لا به لای سنگ‌های آهک در منطقه‌ی باواریای آلمان پیدا کرد. آرواره‌ی فسیل شده‌ی آن جانور ناشناخته به آرواره‌ی خزندگان شباهت داشت و اگر آثاری از پر در آن فسیل دیده نمی‌شد، با در نظر گرفتن آرواره‌ی منقار مانند اما مجهز به دندان‌های استخوانی، پنجه‌های دارای چنگال و دم استخوانی و درازش، آن را در گروه خزندگان نابود شده جای می‌دادند. اما آن فسیل را آرکئوپتریکس لیتوگرافیکا نام نهادند و آن را نیای پرندگان امروزی دانستند که نزدیک 170 میلیون سال پیش می‌زیسته است.
جانورشناسان از سال‌ها پیش به وجود همانندی‌های بین خزندگان و پرندگان پی برده بودند که از جمله می‌توان همانندی‌های ساختاری و کارکردی زیر را نام برد:
1. جمجمه‌ی خزندگان و پرندگان با یک مفصل گوی و کاسه‌ای به نام کندیل پس سری به نخستین مهره‌ی گردن متصل می‌شود.(پستانداران دو کندیل دارند)
2. پرندگان و خزندگان فقط یک استخوان در گوش میانی(از نوع رکابی) دارند.(پستانداران در گوش میانی سه استخوان دارند)
3. آرواره‌ی پایینی در پرندگان و خزندگان از 5 تا 6 استخوان درست شده است.(آرواره ی پایینی پستانداران فقط یک استخوان است)
4. مواد دفعی در پرندگان و خزندگان به صورت اسیداوریک است.(پستانداران اوره دفع میکنند)
5. پرندگان و خزندگان تخم‌های زرده‌دار همانندی دارند و جنین اولیه در سطح زرده‌ی آنها در مراحل آغازین تقسیم سلولی دیده می‌شود.(پستانداران چنین تخمی ندارند)
این همانندی‌ها و همانندی‌های کالبدشناختی و تنکارشناختی دیگر باعث شد که توماس هنری هاکسلی، جانورشناس انگلیسی، پرندگان را "خزندگان ستوده شده" بنامد و آنها را همراه با گروهی از دایناسورها به نام تروپودها که برخی ویژگی‌های پرندگان را داشته‌اند، در یک دسته جای دهد و با هم مرتبط بداند. کشف فسیل آرکئوپتریکس نخستین مدرک فسیلی برای نظریه‌ی هاکسلی بود و خیلی زود این جانور به عنوان حلقه‌ی بین خزندگان و پرندگان و به عنوان یکی از "حلقه‌های گمشده"ی داروین پذیرفته شد.
آرکئوپتریکس نام شایسته‌ای دارد که به معنای "پرنده ی قدیمی" است. با وجود این، همانندی آن به پرندگان امروزی بسیار اندک است. این جانور به مانند پرندگان امروزی استخوان‌های توخالی و کیسه‌های هوا نداشته و در آرواره‌های استخوانی و منقار مانند خود، دندان‌های استخوانی داشته است. دنباله‌ی ستون مهره‌های جانور به درون دم دراز آن کشیده شده و آن را نگه می‌داشته است. این جانور پرهایی داشته که به گرم ماندن آن کمک می‌کرده‌اند، اما برای پرواز چندان کارایی نداشته‌اند، زیرا این جانور ماهیچه‌های پروازی چندان نیرومندی نداشته است. در واقع همانندی این جانور به پرندگان به اندازه‌ای اندک است که وقتی چند سال بعد فسیل دیگری از همین جانور کشف شد، به دلیل مبهم بودن آثار پرها و دشواری تشخیص آنُ فسیل را از آن پتروداکتیلی کوچک شمرده بودند و این اشتباه خود نشان می‌دهد که حتی یک متخصص تا چه اندازه ارکئوپتریکس را به خزندگان نزدیک می‌دیده است.
توضیح ساده‌ای که اکنون پذیرفته شده، این است که نیاکان این جانور از درختان بالا می‌رفته‌اند. پرهای این جانداران که از تغییر شکل پولک خزندگان فراهم شده‌اند تا عایقی برای بدن باشند، کم کم بزرگتر شده و سرانجام آرکئوپتریکس را قادر ساخته‌اند تا از شاخه‌ای به شاخه‌ی دیگر پرواز کند و همان کاری را بکند که امروزه سوسمارهای پرنده به کمک پرده‌ی پهلوی بدن خود انجام می‌دهند. آرکئوپتریکس می‌توانسته از درخت بالا برود. یکی از چنگال‌های چهارگانه‌اش روبه عقب و مقابل بقیه قرار می‌گرفته است و در نتیجه، جانور می‌توانسته چیزها را محکم بگیرد. چنگال‌های روی بال‌ها نیز به جانور برای گرفتن شاخه‌ها بسیار کمک می‌کرده اند. بالا رفتن از درختان نه تنها آنها را از شکارچیان بزرگ روی زمین دور می‌کرد، بلکه خوراک خوبی برای آنها از شکار حشره‌ها فراهم می‌شد.
بالا رفتن از درختان باعث نیرومندتر شدن پنجه‌ها شد و کم کم لوب‌هایی بینایی در مغز جانور بزرگتر و در نتیجه بینایی جانور تیزتر شد. مخچه رشد بیشتری کرد تا تعادل جانور بهبود یابد و آرواره‌ها سبک‌تر شدند و کم کم به صورت منقار درآمدند. اما شاید مهم‌تر از همه این بود که زاده‌های این جانوران آرام آرام خون‌گرم شدند و توانستند دمای بدن خود را حفظ کنند. جانور حشره‌خوار خون‌گرم، می‌تواند حشره‌ها را هنگامی که سرد هستند و جنبش اندکی دارند، به سادگی به چنگ آورد. همچنین، خون‌گرم بودن برای جانوری که در محیط پر باد روی شاخه‌ها زندگی میکند، برتری بزرگی است. پرها کمک زیادی به حفظ دما میکنند و شاید هم به همین دلیل پدید آمده باشند، گرچه پژوهشگران بسیاری بر این باورند که آنها در اصل برای پرواز پدید آمده‌اند.
نویسنده : حسین دانشفر
خزندگان Reptilia
اولین دسته از مهره داران هستند که زندگی در خشکی را بطور کامل برگزیده اند . وجود پوست و پولک در این حیوانات از هدر رفتن آب بدن جلوگیری میکند . مار پیتون صخره ای ، کروکودیل ، لاک پشت خلیج فارس ، ماکت دایناسور تیرانازوروس از شاخص ترین نمونه هایی موجود می باشد .
مارپیتون صخره ای
Rock Python
پیتون ها مارهای عظیم الجثه ای هستند که در جنگلهای هندوستان ، دشتهای باز آفریقا و اغلب نزدیک آب یافت می شوند و روی درختان زندگی می کنند . بزرگترین پیتون حدود 10 متر طول دارد و پیتون مشبک نام دارد و کوچکترین آنها پیتون آنگولا که طول آن به 5/1 متر میرسد . پیتون ها غیرسمی اند و شکار خود را خفه میکنند. غذای پیتون ها بسیارمتنوع است ( آهو، میمون، شغال، آنتیلوپهای کوچک، خرگوش، پرنده و. . . ) پیتون ماده 100 تخم در یک نوبت می گذارد و2 تا3 ماه بر روی آنها می خوابد. پیتونها دشمنان طبیعی دارند که ازآن جمله می توان کفتارها، کروکودیلها ، ببرها و سمورهای آبی را نام برد.
کروکودیل
ماکت دایناسور
Tyrannosurus rex
نمونه موجود مدل نسبتا دقیقی از جنس چوب در مقیاس یک سوم اندازه واقعی از یک فسیل کشف شده در ایالات متحده آمریکا است . فسیل کشف شده اسکلتی تقریبا کامل است که ارتفاع آن به 6 متر و درازای آن به 14 متر می رسد . تیرانازوروس رکس ، بزرگترین و مخوف ترین جانورگوشتخوار زمین در دورانهای گذشته بوده است. این جانور متعلق به خانواده دایناسورهای گوشتخوار است که در اواخر دوره کرتاسه یعنی حدود 65تا 67 میلیون سال پیش در نواحی غربی آمریکای شمالی می زیسته است. تیرانازوروس رکس از روی جمجمه و قفسه سینه بزرگ و پاها و دم بلند و دستهای عجیب و کوچک به آسانی قابل تشخیص است. پوست این حیوان ضخیم و فلس دار بود و وزن آن به هشت تُن می رسید . مطالبی که ذکر شد حدس هایی مستدل و مطمئن از مطالعات دیرین شناسان برروی فسیل این جانور بود.
لاک پشت خلیج فارس
