مقاله آسیب های ورزشی

اختصاصی از رزفایل مقاله آسیب های ورزشی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

این محصول در قالب ورد و قابل ویرایش در 285 صفحه می باشد.

در حدود 14% تمام آسیبهای ورزشی کشیدگی های مچ پا هستند، و این نشانه یک آسیب مچ در طول هر فصل ورزشی از هر 17 ورزشکار است. در ورزشهای پرریسک مثل پریدن و دویدن این آمار بالاتر است تا 25% تمام آسیبهایی که زمان وقوعشان مشخص نیست. (Reid 1992) پیچ خوردگی مچ در پای غالب 4/2 برابر شایع تر است و شیوع تکرار بالایی (%5/73) دارد. (Yeenget al. 1994).

مکانیک مفاصل مچ و پا در فصل 9 توصیف شده اند. مفصل مچ سطح مفصلی بین سطح قرقره ای استخوان تالوس و انتهای تحتانی دو استخوان تیبیا و فیبولا. فیبولا در حدود 20-15% وزن بدن را تحمل می‎کند (Lambert , 1971)، همچنین به سمت پایین و خارج در فاز stance راه رفتن حرکت می‎کند تا دهانه گاز انبری مفصل مچ را عمیق تر کرده و ثبات آن را افزایش دهد. این حرکت فیبولا در غشا بین استخوانی و لیگامان tibio- fibular کششی ایجاد می‎کند تا شوک را تقلیل دهد. نبود این مکانیسم بین تیبیا و فیبولا موجب اثرات بزرگی روی مفصل مچ پا می شود، با جابجایی mm2-1 فیبولا به سمت خارج نیروهای وارده بر مفصل را تا حدود 40% کاهش می‎دهد (Reid , 1992).

مچ پا نیروهای فشاری قابل توجهی را حین ورزش متحمل می‎شود.

نیروهای فشاری تا 5 برابر وزن بدن در طول راه رفتن و تا 13 برابر وزن حین دویدن محاسبه شده اند (Burdett , 1982).

مفصل با لیگامانهای متنوعی تقویت می شود، لیگامانهای طرفی از دیدگاه آسیبها مهم ترین به شمار می روند. هر دو لیگامان طرفی داخلی و خارجی از قوزکها شروع شده و باندهایی دارند که به استخوانهای پاشنه و تالوس می چسبند.

لیگامان داخلی (دلتوئید) شکل سه ضلعی دارد. بخش عمیقی آن ممکن است به دو باند tibio- talar قدامی و خلفی تقسیم شود. بخش سطحی تر به دو قسمت tibiocalcaneal , tibionavicular تقسیم می‎شود که به لیگامان spring چسبندگی دارند. لیگامان خارجی از سه قسمت مجزا تشکیل شده است و از همتای داخلی خود کمی ضعیف تر است. لیگامان talofibular قدامی (ATF) باند پهنی به ضخامت mm5-2 و طول mm 12-10 است که از نوک قدامی قوزک خارجی تا گردن استخوان تالوس کشیده شده است و ممکن است به عنوان اولین ثبات دهنده مفصل مچ پا مطرح شود . (Palastanga- field- Soams , 1989).

لیگامان talofibular خلفی (PTF) از حفره ای زیر قوزک خارجی تا سطح خلفی استخوان تالوس، غالباً به شکل عرضی کشیده شده است. در میان دو لیگامان ATF , PTF لیگامان calaneo fibular قرار دارد، از قدام قوزک خارجی شروع شده و به سمت پایین و عقب جهت چسبیدن به سطح خارجی پاشنه کشیده شده است. نقش لیگامانهای طرفی در حفظ ثبات ساق و تالوس در جدول 1-13 خلاصه شده است.

جدول 1-13. نقش لیگامانهای طرفی در ثبات مچ پا

نوع حرکت

کنترل شده توسط

1. تالوس
2. تالوس

plantar flex

Dorsi flex

1. Rot. تالوس
2. Rot. تالوس

باندهای Tibionavicular , Tibiocalcaneal

لیگامان calcaneo fibular

لیگامان ATF و باند tibiotalar قدامی

لیگامان PTF و باند tibiotalar خلفی

باندهای tibiotalar قدامی و tibionavicelar

لیگامان ATF و باندهای فوق الذکر

Palastanga , field & Soams (1989)

مهمترین آسیب به مفصل مچ صدمه به لیگامان ATF ، همراه یا بدون درگیری عضله Proneus brevis است. سطح مفصلی زیر تالوس و مفاصل mid- tarsal نیز ممکن است درگیر باشند، و ممکن است به وضوح از هم مجزا باشند.

شرح مشخصه آسیب به مفصل مچ inversion ، گاهی همراه با plantar flex می‎باشد. ورزشکار معمولاً روی سطحی ناهموار روی مفصل مفصل مچ بلند می‎شود. یکی از سه درجه آسیبهای لیگامانی ممکن است رخ دهد. معمولاً یک التهاب تخم مرغی شکل در قدام و اطراف قوزک خارجی پدید می‎آید. وقتی از خلف نگاه کنیم، وضعیت تاندون آشیل به خوبی بیان گر شدت آسیب است (Reid , 1992). در آسیبهای خیلی شدید (درجه III) میزان وضوح تاندون آشیل به دلیل خونریزی فراوان درون مفصل از بین رفته است.

لیگامان خارجی باید به آرامی لمس شود تا وجود درد استخوانی بررسی گردد، اگر وجود دارد، یک عکس رادیولوژی باید درخواست شود. اگر لمس حساسیت به درد را از بین ببرد،‌ قوزک خارجی و ورزشکار قادر به تحمل وزن خواهند بود، به احتمال 97% تنها یک آسیب بافت نرم وجود دارد (Vargish & Clarke , 1983). هرگونه شکستگی با این نوع لمس کردن شبیه به یک کندگی استخوانی یا از نوع مویی جابجا نشده است که همانند یک رگ به رگ شدگی درمان می‎شود (Carrick & webb , 1990).

تستهای کششی به مچ برای ارزیابی میزان بی ثباتی در فاز تحت حاد کارآمد است، همچنین برای تشخیص های متفاوت. آسیبهای حاد ممکن است با دامنه کامل حرکتی تحت فشار بیش از حد تشدید شوند. کپسول مفصلی به تنهایی توسط Plantarflex. , dorsiflex. غیرفعال بررسی می‎شود. الگوی کپسولی محدودیت Plantarflex بیشتری ایجاد می‎کند. در هر حال، چون لیگامانهای مچ مفاصل sub- taloid و mid- tarsal را فراگرفته اند، حرکات inv./ev. و add./abd. نیز در معاینات مفصل مچ وجود دارند.

لیگامان ATF در حرکات غیرفعال adduction , plantar flexion , inversion تحت حداکثر استرچ قرار می‎گیرد. پاشنه با دست نگه داشته می‎شود و مفصل sub- taloid به سمت داخل می چرخد. دست دیگر جلوی پا را با بالا می‎گیرد آنرا به add. , plantarflex می‎برد.

دانلود مقاله آسیب های گردن

اختصاصی از رزفایل دانلود مقاله آسیب های گردن دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

نوع فایل : power point

تعداد اسلاید :30

 

درمان گردن درد

آشنایی با آناتومی گردن

ستون فقرات گردنی شامل هفت مهره و دیسکهای بین مهره ای است. این مهره ها با تحمل وزن سر، عامل حرکات متنوع آن نیز هستند. ریشه های عصبی مربوط به اندامهای فوقانی از میان مهره های گردن عبور کرده و سپس به نواحی بازو، ساعد و انگشتان دست امتداد می یابند، عضلات بسیاری در ناحیه گردن وجود دارند، بعضی از آنها از ناحیه پس سری تا مهره های سینه ای کشیده شده اند.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ،  ضعف های عضلانی، کشیدگی های عضلانی ناگهانی و بیش از حد، وضعیت های غلط در ایستادن،خوابیدن،خم شدن و غیره می توانند عامل بروز دردهای ناحیه گردن باشند. درد گردن می توانند منشاء استخوانی، عضلانی و عصبی غیره داشته باشند.

ساختار اسکلتی گردن

جزء ستون مهره ها می باشد که هفت مهره از سی و سه مهره را تشکیل می دهد . در مهره های گردن اولین مهره ، اطلس نام دارد که دارای جسم مهره ای نمی باشد و به صورت یک حلقه استخوانی است . دومین مهره به نام اکسیس که به مهره اول متصل شده و موجب حرکات چرخش سر به چپ و راست می شود . مهره هفتم گردنی دارای بلند ترین زائده شوکی بوده و از بقیه مهره های گردن بلند تر است . در بخش خلفی گردن قابل لمس می باشد و در ضمن متمایز کننده مهره های گردنی یا پشتی است .

آناتومی گردن

یکی از انعطاف‌پذیرترین نواحی در ستون فقرات، ناحیه گردنی (سرویکال) است. ستون فقرات گردنی شامل هفت مهره و دیسکهای بین مهره ای است. این مهره‌ها با تحمل وزن سر، عامل حرکات متنوع آن نیز هستند.

ریشه‌های عصبی مربوط به اندام‌های فوقانی از میان مهره‌های گردن عبور کرده و سپس به نواحی بازو، ساعد و انگشتان دست امتداد می‌یابند. عضلات بسیاری در ناحیه گردن وجود دارند. بعضی از آنها از ناحیه پس سری تا مهره‌های سینه‌ای کشیده شده‌اند.

عروق خونی، اعصاب و ساختمان‌های بالاتنه را به سر متصل می‌کنند سرخرگ کارتید، سیاهرگ وداجی، سیاهرگ نایی، سیاهرگ مهره‌ای، غده تیروئید، اعصاب گردنی و شبکه عصبی بازویی.

این ساختمان‌ها در فضای فشرده محدودی قرار گرفته‌اند. بنابراین اگر یک منطقه آسیب ببیند، احتمالا ساختمان‌های دیگری نیز از این آسیب متأثر می‌شوند. در نتیجه زمانی که با درد ناحیه گردن مواجه می‌شوید، این احتمال وجود دارد که علت این درد به منابع دیگری مربوط شود که از جمله آنها می‌توان به تورم گره‌های لنفاوی، برجستگی دیسک بین مهره‌ای (زمانی که دیسک گردن جابجا شود)، پیچ خوردگی رباط و کشیدگی عضله اشاره کرد. با این وجود کمتر اتفاق می‌افتد که راجع به اهمیت گردن فکر کنید. در ضمن وقت کمتری را به اجرای تمرینات تقویتی گردن اختصاص می‌دهید. تنها کسانی که از اهمیت این موضوع آگاه دارند، ورزشکارانی هستند که رشته ورزشی آنها مستلزم تماس بدنی است.

منبع:متخصص گردن درد

ستون فقرات گردن شامل هفت مهره و دیسکهای بین مهره ای است. این مهره ها با تحمل وزن سر، عامل حرکات متنوع آن نیز هستند. ریشه های عصبی مربوط به اندامهای فوقانی از میان مهره های گردن عبور کرده و سپس به نواحی بازو، ساعد و انگشتان دستان امتداد می یابند، عضلات بسیاری در ناحیه گردن وجود دارند، بعضی از آنها از ناحیه پس سری تا مهره های سینه ای کشیده شده اند.

ضعف های عضلانی، کشیدگی های عضلانی ناگهانی و بیش از حد، وضعیت های غلط در ایستادن، نشستن، خوابیدن و غیره می توانند عامل بروز دردهای ناحیه گردن باشند. درد گردن می توانند منشاء استخوانی، عضلانی و عصبی داشته و یا در اثر آرتروز گردن ایجاد شوند.

علائم درد گردن

درد در ناحیه گردن

سردرد

سرگیجه

درد در ناحیه کتف و شانه ها

 بی حسی و گزگز شدن انگشتان

به ویژه اینکه سر و گردن نسبت به فشارهای مختلف بی دفاع و آسیب پذیر است و به همین دلیل می تواند موجب malalignment ( خارج شدن از راستای نرمال ) گردن، سر و ستون فقرات شود.

این آسیب پذیری در دانش آموزان به دلیل استفاده از صندلی ها و نیمکت های غیر استاندارد و نامناسب با قدشان و نشستن طولانی مدت در کلاس درس بیشتر می شود.

افزایش سن و ساییدگی مفاصل منجر به آرتروز می شود و حتی فعالیتهایی مثل آدامس جویدن و مطالعه هم ایجاد درد می کند.

نقش فیزیوتراپی در بهبود و درمان آرتروز گردن می تواند بسیار موثر باشد و عادت های جدیدی را به آنها یاد خواهد داد که بوسیله آن خطر درد و ضایعه بیشتر را کم کنند.

درمان درد گردن

گردن خود را تا حدی که امکان دارد در وضعیت طبیعی و عادی قرار دهید به عبارت دیگر برای مدت زمان طولانی گردن را به جلو خم نکنید و برای مدت زمان طولانی در یک وضعیت ننشینید و اگر مجبورید برای مدت طولانی بنشینید، وضعیت ( posture ) شما باید مناسب باشد.

سر خود را در وضعیت طبیعی قرار دهید و پشت ( کمر ) شما باید محافظت شود. زانوها باید جزئی پایین تر از مفصل ران و دستهایتان نیز راحت باشد.

وضعیت خوابیدن شما یکی دیگر از علل ایجاد مشکلات گردن است در این وضع بالش نباید گردن را در یک زاویه خیلی بلند یا خیلی کوتاه قرار دهد.

جلوگیری از گردن درد

۱) قبل از خواب و بعد از بیدار شدن از خواب از ورزشهای کششی استفاده کنید.

۲ روی شکم نخوابید و در این وضعیت درس نخوانید، زیرا این وضعیت فشار زیادی به گردن وارد می کند.

۳ تعداد زیادی بالش زیر سر و گردن قرار ندهید بلکه گردن و ستون فقرات خود را در وضعیت طبیعی و عادی قرار دهید.

۴  از گذاشتن دست زیر چانه موقع نگاه کردن به تخته سیاه خودداری کنید.

۵  موقع توجه به معلم یا نگاه به مانیتور و تلویزیون، از قوس دادن زیاد گردن پرهیز کنید. ( آمدن گردن به جلو باعث افزایش قوس گردن می شود).

۶ هنگام راه رفتن باید پشت گردن صاف و به یقه چسبیده باشد.

۷  به یک نقطه به مدت طولانی خیره نشوید و هر از چندگاهی حرکت بالا و پایین و چپ و راست به گردن خود بدهید.

۸ ورزشهای مربوط به گردن را زیر نظر فیزیوتراپیست فرا گیرید و آن را هر روز انجام دهید. حرکت سر به جلو و عقب، حرکات چرخشی گردن و رساندن گوش به شانه راست و چپ در تقویت عضلات گردن بسیار مفید است.

۹  به جای کیفهای سنگین از کوله پشتی استفاده کنید.

روش بلند کردن اجسام

یکی دیگر از علل گردن درد بد بلند کردن اجسام است و افراد فکر می کنند در این حالت ناحیه کمر بیشتر در معرض خطر است ولی ناحیه گردن هم به همان اندازه آسیب پذیر است.

عضله ترقوی- ماستوئیدی

نام این عضله حاوی اطلاعات ارزنده‌ای است. زیرا محل استقرار سر ثابت و متحرک این عضله را به خوبی نشان می‌دهد. این عضله دو طرفی از دو منطقه جناغ سینه و ترقوه شروع می‌شود. ترقوی به طرف بالا و پهلو امتداد داشته، به زایده ماستوئیدی استخوان گیجگاهی متصل بوده و سر متحرک این عضله را تشکیل می‌دهد. برجستگی کوچکی که در قاعده جمجمه و پشت گوش احساس می‌کنید محل دقیق زایده مستوئیدی را به خوبی نشان می‌دهد. زمانی که یکی از عضلات ترقوی- ماستوئیدی فعال می‌شود سر به طرف عضله فعال کج می‌شود. زمانی که دو عضله با هم فعالیت می‌کنند گردن به جلو خم می‌شود و این عمل از طریق حرکت چانه به طرف سینه میسر می‌شود.

عضله مهره‌ای رأسی

این عضله، بخشی بزرگ و فوقانی (به طرف سر) عضله مهره‌ای را تشکیل می‌دهد که در قسمت اعظم طول بخش میانی پشت امتداد دارد. بخش رأس (سر) عضله مهره‌ای از طرفین زایده‌های خاری (برجستگی وسط مهره) قفسه منشعب شده و در محل اتصال به زایده ماستوئیدی، سر متحرک عضله را تشکیل می‌دهد. زمانی که دو عضله چپ و راست با هم فعالیت می‌کنند، گردن و سر کشیده می‌شود.

عضله نردبانی قدامی

عضله ترقوی- ماستوئیدی، عضلات نردبانی قدامی، میانی و خلفی را تا حدی پوشش می‌دهد. عضله نردبانی قدامی از زایده‌های عرضی (برجستگی کناره‌های هر مهره) بخش میانی ۳ یا ۴ مهره گردنی سرچشمه می‌گیرد. این عضله به طرف پایین و پهلو کشیده شده و سر متحرک آن در ناحیه دنده اول به وجود می‌آید. عمل این عضله سبب می‌شود منطقه گردنی ستون مهره‌ها خم شود.

ادامه مطالب در لینک زیر