رزفایل

مرجع دانلود فایل ,تحقیق , پروژه , پایان نامه , فایل فلش گوشی

رزفایل

مرجع دانلود فایل ,تحقیق , پروژه , پایان نامه , فایل فلش گوشی

تحقیق درباره انقلاب عاشورا

اختصاصی از رزفایل تحقیق درباره انقلاب عاشورا دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 25

 

انقلاب عاشورا

نه عاشورای سال 61 هجری تا به امروز (1354) سال می گذرد. گذر بینش از یک هزاره، از تلألوء و جلوه و عمق عاشورا نه تنها کاسته است که بر عکس، هر ماه و سالی که می گذرد. عاشورا قلمروی گسترده تر و عمقی بیشتر پیدا می کند. انگار آفتاب آینه دار عاشوراست طلیعه اش در پگاه، تابش تندش در نیمروز و نیز غروب خونینش یادآور عاشورا است:

و علی الدهر من دماء الشهیدین علی و نفجله شاهدان

فهما فی اواخر اللیل فجرا ن و فی اولیاته شفقان

ثبت فی قمیصه لیحیی ال حشر مسهیا الی الرحمان

بر چهره روزگار، از خون دو شهید، علی و فرزندش، دو شاهد نقش بسته است. آن دو شاهد، در پایان سیاهی شب، سرخی فجر است و در آغاز آن شفق خونرنگ. این سرخی بر پیراهن او نقش شده است، تا در روز قیامت بر خدای همان دادخواهی کند.

سپیدی فجر گواه پاکی و طراوت جان و نگاه شهیدان عاشوراست و سرخی شفق آینه خون آنان. اینکه گفته شده است کل یوم عاشورا انگار آفتاب کینه دار همین حقیقت است. روز به اعتیار طلوع و غروب آفتاب تحقق می یابد و آفتاب با عاشورا آمیخته است. طلوع آفتاب از شرق است. و مشرق و مغرب. یخی سرزمینی که در آن زندگی می‌کنیم. گویی تداوم که بدانست که کل ارض کربلا. در این زمانه و زمینه، در کدام جهت و غایب ایستاده ایم؟ چه نسبتی با عاشورا دادیم؟ آفتاب عاشورا بر ذهنیت و زندگی و جام جان ما چگونه می تابد؟ در روزگاری زندگی می کنیم که محور و میزان حرکت ما، انقلاب اسلامی است و انقلاب اسلامی عمق هویت و اعتبارش به سرچشمه عاشورا ربطی وثیق دارد.

علاوه بر آن سرزمین ما، ایران نیز، هویت شیعی دارد و این هویت شاخصه اش عاشوراست. روزی که همه مردم، سیاه پوش، با چهره های غمزده و چشمان اشکبار بر خیابانها و میدانها می آیند و با صدای زنجیر و سنج و طبل و شیپور عاشورا را فریاد می‌

کنند…

در روز عاشورای سال 61 هجری امت اسلامی ساکت و رخوت زده و منزوی بودند. آنها خود سپاه ستم بودند و بر روی امام حسین(ع) و یاران و خانواده او تیغه کشیدند. بر پیکر شهیدان اسب تازیدند. سرهای شهیدان را بر نیزه ها زدند و در شهرها گرداندند. نه حسرتی خوردند و نه اندوهی، حتی شادمانی هم کردند.

صدای گریه مردم، امواج بی پایان اشک که از دل دریای آنان می جوشد. آه های عمیقی که دو عاشورا از آتشفشان قلب مردم شعله می کشد. با روشن ترین زبان و زلال ترین واژگان می گوید که عاشورا زنده است. ابرهای سیاه تحریف و تزویر را از چهره اسلام می زداید و عمق قساوت ستم را می نمایاند.

هر چند اگر سخن به تکرار هم گفته شود عاشورا آنچنان سرشار از سراوت و سرزندگی است که اگر هر روز و شب نیز از آن گفتگو شود، از تازگی و لطفش کاسته نمی شود. به قول حافظ:

از آستان پیر مغان سر چرا کشیم دولت در این سر او گشایش در این در است


دانلود با لینک مستقیم


تحقیق درباره انقلاب عاشورا

تحقیق در مورد علم عاشورا

اختصاصی از رزفایل تحقیق در مورد علم عاشورا دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 19

 

پیشگفتار

ماه محرم مهمترین ماه برای اجرای آداب مذهبی و خصوصاً عزاداری است. معمولاً خانواده های مومن شیعه، از اول تا دهم محرم در خانه مجالس روضه خوانی و سوگواری بر پا می دارند، در این مجالس مصائب شهیدان کربلا نقل می شود و مستمعان به گریه و ناله می پردازند.

در قدیم کتاب روضه الشهدای کاشفی را می خواندند. در این ماه سماع موسیقی و شادی وطرب حرام است، زنان جامعه سیاه برتن می کنند و مردان پیراهن مشکی می پوشند و با گریبان باز بیرون می آیند. بالای در مساجد یا خانه هایی که در آن روضه خوانی دایر است بیرق سیاهی زده می شود که بر روی آن اشعاری از دوازده بند مرثیه محتشم کاشانی در رثای حسین(ع) نقش شده است، پیرو جوان وفقیر و غنی به این مجالس روی می آوردند. در قدیم رسم بود که تکیه ها(حیاط یا میدان) را برای روضه خوانی یا نمایش مذهبی که تعزیه خوانده می شود آماده می کردند و یا چادرهای بزرگ بر پا می داشتند و در آن آداب عزاداری امام حسین(ع) صورت می گرفت. در روز نهم و دهم محرم که تاسوعا و عاشورا خوانده می شود، در بعضی از نقاط ایران دسته های عزاداران به راه می افتند، عزاداران جامه سیاه یا احیاناً کفنی پوشیده و گل و خاک بر سرو لباس می زنند, بعضی بر سینه می کوبند و نوحه می خوانند و جمعی دیگر نیز زنجیر سنگین بر پشت و تن خود می کوبند و به این ترتیب در مصیبت ابی عبدالله الحسین شرکت می جویند. اعتقاد بر این است که فرشته ای موظف به جمع آوری قطرات اشک عزاداران است و آنها را در روز محشر به عنوان گواه ایمان این کسان ارائه خواهد کرد. هر کس در شب عاشورا در چهل منبر(یا مسجد) شمع روشن کند, می گویند مرادش هر چه باشد آورده خواهد شد. از جمله امور قابل ذکر در سوگواری امام حسین(ع) و دیگر شهیدان کربلا این است که چون دشمنان اسلام آب را بر آن حضرت دریغ داشتند سقایه مردم و سقایی در آن ایام از مثوبات شمرده می شود. در گروههای عزاداری که در روز عاشورا به راه می افتند شخصی چیزی از چوب و مقوا که شبیه چشمه آبی است به روی سر می برد و به دنبال او نیز پسرانی با لباس عرب بدوی کشکولی به دست می گیرند و تشنگان را در میان راه سیراب می کنند.

در روزهای عزاداری مراسم شهادت برادر امام حسین(ع), عباس بن علی و عروسی قاسم بن حسن و شهادت فرزند هجده ساله حسین(ع), علی اکبر و نمایش تیر خوردن به گلوی طفل شیرخوار امام حسین(ع), علی اصغر که همه در روز عاشورا در کربلا اتفاق افتاد به وضعی سوزناک و غم انگیز نمایش داده می شود و مردم سوگواری می کنند. در آن روزهای عزاداری بسیاری از خانواده ها شربت نذر می کنند و در آستانه خانه به هر عابری جامی با فنجانی از آن می بخشند.

عَلَم : (به فتح عین ولام)، چوب بلندی به ارتفاع پنج شش متر که سر آن پنجه ای برنجین می گذارند و پارچه های رنگین قیمتی به چوب می بندند.

علم بندی: علم بستن پارچه های رنگین و با ارزش به بدنه چوبین علم که در روز معین و با آدابی مخصوص انجام می شود.

علم واچینی: عمل باز کردن پارچه های رنگین و قیمتی از چوبه علم که آن نیز آدابی دارد و در روز معین انجام می شود.

در قاموس کتاب مقدس آمده است:

این لفظ از دو کلمه عبراتی ترجمه شده است، یکی (نس) که به معنی چوبی است که بر زیر آن مشعلی باشد و دیگری (دجل) است که به معنی علم یا بیرق می باشد که از قماش ترتیب یافته، صورت بر آن نگارند.

نخل، چوب بسیار بلند، همانند درخت تبریزی متوسط که در تعزیه خوانی پیشاپیش دسته ها برند و بر سر آن گاه شکل پنجه ای از فلز باشد، و گاه پارچه سیاه بر آن پوشانند.

عَلَم(alam) پرچم، لواء. در مراسم تعزیه داری و مخصوصاً برای دسته گردانی، هر محله علم یا علامت مخصوص به خود داشته است که از علمهای محله های دیگر متمایز بوده و هنگام عزاداری، اهل محل به دنبال آن به راه می افتادند و سینه زنی و نوحه خوانی می کردند.

علم (به فتح عین و لام)، شیئی مفرغی یا آهنین یا برنجین که گاهی مشبک نیز هست که بر سر چوبی بلند به ارتفاع سه چهار متر می گذراند و پارچه های رنگین قیمتی به این چوب می بندند. علم صفحات شمال با علم قسمتهای مرکزی ایران اختلاف دارد.

استاد فقیهی در مورد علم وکتل این طور توضیح می دهد:

علم و لواء از وسائلی است که در جنگها از اهمیت اساسی برخوردار بود. البته بین علم و لواء تفاوتهایی وجود داشته است و از نظر اهمیت هم درجه بندی شده اند.

علم هم در آغاز جزئی از لوازم جنگ به شمار می آمده، ولی از هنگامی که به تشریفات عزاداری راه پیدا کرد، تغییراتی در آن به وجود آمد و به این صورتی که امروزه ما مشاهده می کنیم درآمد. بزرگترین علم ها متعلق به تکیه هاست. اصل علم هم گویا از مشهد بوده است و مردم قم از آنها اقتباس کرده اند. گاهی عرض این علم ها به 3 متر می رسیده است و غالباً 11 زبانه که زبانه وسطی بزرگتر از بقیه بوده است. حد فاصل زبانه ها را هم با اشیاء فلزی که به شکل کبوتر و طاووس و لاله و گنبد و بارگاه ساخته شده بود پر می کردند. البته علم هایی به این صورت هنوز هم وجود دارد. به کسی که علم را با خود حمل می کند، علم کش می گویند، این شخص پایه علم را که از چوب ساخته شده داخل بند تسمه ای که به کمر و شانه خود بسته قرار می دهد و با خم و راست شدن در


دانلود با لینک مستقیم


تحقیق در مورد علم عاشورا

دانلود مقاله کامل درباره عاشورا و تاسوعا

اختصاصی از رزفایل دانلود مقاله کامل درباره عاشورا و تاسوعا دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 8

 

عاشورا و تاسوعا

«عاشورا»در متن زندگى شیعه و در عمق باورهاى پاک او جریان داشته و«نهضت کربلا»،در طول چهارده قرن،با کوثرى زلال و عمیق،سیراب کننده‏جانها بوده است.

هم اکنون نیز عاشورا،کانونى است که میلیونها دایره ریز و درشت از ارزشها،احساسها، عاطفه‏ها،خردها و اراده‏ها بر گرد آن مى‏چرخد و پرگارى است که‏عشق را ترسیم مى‏کند.

بى شک،محتواى آن حماسه عظیم و انگیزه‏ها و اهداف و درسهایش یک‏«فرهنگ‏»غنى و ناب و الهام بخش را تشکیل مى‏دهد و در حوزه وسیع تشیع ودلباختگان اهل بیت،کوچک و بزرگ و عالم و عامى،همواره با«فرهنگ عاشورا»

زیسته،رشد کرده و براى آن جان باخته‏اند،تا آنجا که در آغاز تولد،کام نوزاد را باتربت‏سید الشهدا«ع‏»و آب فرات بر مى‏دارند و هنگام خاکسپارى،تربت کربلاهمراه مرده مى‏گذارند و در فاصله ولادت تا مرگ هم به حسین بن على‏«ع‏»عشق‏مى‏ورزند و براى شهادتش اشک مى‏ریزند و این مهر مقدس،با شیر وارد جان‏مى‏شود و با جان به در مى‏رود. ضرورت کار در باره نهضت کربلا،تاکنون بسیار نوشته،سروده و تحقیق شده است وصاحبان فکر و قلم از زوایاى مختلف و با دیدهاى گونه‏گون به این حماسه‏نگریسته‏اند

تاسوعاسخن از قیام پیامبران، امامان و مصلحان بزرگ تاریخ  بسیار است که در این میان حسین(ع) جایگاه ویژه ای دارد. او شاهد و وارث تاریخی است که در آن جنایت و بیداد و نیرنگ و فریب به نهایت رسیده است. او می بیند که اگر ساکت بماند همه چیز پایمال می شود. این است که مراسم حج را نیمه کاره می گذارد و به سوی شهادت می رود. «تا به بشریت و به تاریخ بفهماند که در حاکمیت جور، حج مفهومی ندارد. تا شعار عدالت اجتماعی و قیام مردم به قسط به اجرا در نیاید، تا استعدادهای خدایی انسان مجالی برای شکوفایی پیدا نکنند»، اسلام که خود برای نجات انسان از اسارت و بردگی است وسیله ای می شود برای توجیه استبداد و استثمار و می بینیم که در عاشورای سال ۶۱ هجری جبهه باطل نه به نام دفاع از ارزش های بی ارزش خویش که به نام دفاع از اسلام، با همه نیرو و توان خود در مقابل حسین(ع) صف آرایی کرد. و یک بار دیگر سایه های شوم ابلیس، زر و زور و تزویر آشکارا با هم، هم پیمان شدند و فرزند پاک محمد(ص) ،علی(ع) و فاطمه(ع) را به عنوان کسی که از دین خارج شده است محکوم و قتل او را توجیه شرعی می کنند. حسین(ع) در صحرای نینوا مردانه می ایستد و با خون خویش نهال آزادی و رهایی انسان و اسلام را آبیاری می کند و سپاه کفر به شکرانه این پیروزی جشن می گیرد، خیمه های حسین(ع) را به آتش می کشد و زنان و فرزندانش را به اسارت می برد.

برای بزرگداشت آن حماسه، مسلمانان و آزادگان در سالگرد حماسه سازان عاشورا به سوگ می نشینند.

 روز تاسوعا

روز نهم ماه محرم که معروف به تاسوعا است، آخرین روزى بود که امام حسین علیه السلام و یارانش شبانگاه آن را درک کرده بودند و این روز به شب عاشورا پیوند خورد. بدین جهت در نزد مسلمانان و محبان اهل بیت علیهم السلام از اهمیت بالایى برخوردار است . مسلمانان تاریخ ساز ایران اسلامى همچون بسیاری از مسلمانان سراسر گیتی، این روز را منتسب به غیرت ا... و ساقی دشت کربلا، حضرت ابوالفضل العباس (ع) میدانند،  بسان روز عاشورا گرامى داشته و به سوگوارى مى پردازند.

تاسوعا بزرگداشت شهادت اسوه ایثار و ادب و دلاوری و وفا و حقگزاری عباس بن علی(ع) است و با گذشت بیش از هزار و سیصد سال ، هنوز تاریخ، روشن از کرامتهای اوست و نام او با وفا و ادب و مردانگی همراه است.

آن سردار فداکار با لبی تشنه و جگری سوخته، پا به فرات گذاشت، امّا جوانمردی و وفایش نگذاشت که او آب بنوشد و امام و اهل ‏بیت و کودکان تشنه کام باشند. لب تشنه از فرات بیرون آمد تا آب را به کودکان برساند.

خود از آب ننوشید و فرات را تشنه لبهای خویش نهاد و برگشت و دستِ عطش فرات، دیگر هرگز به دامن وفای عباس نرسید. این ایثار را کجا می‏توان یافت و این همه فداکاری مگر در واژه میگنجد و با کلام قابل بیان است؟

دستان ابواالفضل(ع) قلم شد و این دستها برای آزادگان جهان علم گشت و عباس آموزگار بی بدیل فتوّت و مردانگی در تاریخ شد. و چه به حق او را غیرت ا... العظمیم نامیده اند.

عاشورا

 روز عاشورا امام حسین السلام میمنه لشکر خود را به زهیر داد و میسر را به حبیب بن مظاهر و پرچم سلطنتى را به برادر رشیدش حضرت عباس ‍ علیه السلام داد و فرمود: ما چون لشکرمان کم است نمى توانیم از دو طرف بجنگیم ، لذا پشت خیمه را خندق بکنیم تا جنگ براى ما آسان باشد. خندق کندند و هیزم جمع نموده و آتش در خندق روشن کردند.

در کوفه و حوالى آن هیچ کس نمانده بود مگر آن که همه را خواه ناخواه به کربلا آورده بودند تا با شمشیر و نیزه و سنگ و عصا و غیره کار امام و اصحابش را تمام کنند و سه روز بود که آب را بر امام حسین علیه السلام و اصحاب او بسته بودند.

عمر سعد لعین میمنه لشکر خود را به عمرو بن الحجاج داد و میسره را به شمر بن ذى الجوشن ، و عروه بن قیس را بر سواران حاکم کرد و شبث بن ربعى را بر پیادگان . پس تمام این لشکر کفار در مقابل هفتاد و دو تن بایستادند. امام حسین علیه السلام براى اتمام حجت در میان دو صف ایستاد و فرمود: اى قوم ، مرگ حق . دست ذلت و حقارت به شما نخواهم داد. تمام لشکر کوفه و شام و بصره خاموش شدند و طبل ها و کوس ها فرو گذاشتند. امام حسین علیه السلام نزدیک آنان آمد و فرمود: در کشتن من تعجیل نکنید.سپس ندا در داد یا شبث بن ربعى ، یا حجاج بن الخیر، یا قیس بن اشعث تا پنجاه نفر را صدا کرد و فرمود: آیا شما به من ننوشتید نامه زیادى که باغات ما سر سبز است و میوه ها فراوان ؟ من بر حسب دعوت هاى شما به طرف شما آمده ام . آنچه را که نوشتید اگر پشیمان شده اید بگذارید تا باز گردم و به طرف روضه جد خود مراجعت نمایم . (661) و اینک خطبه امام حسین علیه السلام که خود را معرفى نموده است :خطبه امام حسین علیه السلام در روز عاشورا  ...متوکئا على سیفه فنادى باعلى صوته فقال : انشدکم الله تعالى ، هل تعرفون ان جدى رسول الله صلى الله علیه و آله ؟


دانلود با لینک مستقیم


دانلود مقاله کامل درباره عاشورا و تاسوعا

دانلود مقاله کامل درباره نهضت عاشورا

اختصاصی از رزفایل دانلود مقاله کامل درباره نهضت عاشورا دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 105

 

عنوان تحقیق : نهضت عاشورا

مقدمه

حادثه عاشورا , از مهمترین حوادث تاریخ اسلام , بلکه تاریخ آدم و عالم است. چه بسیار حوادث تلخ و شیرینی که تنها نام آنها در کتاب‌های تاریخ برده شده و آن چنان که شایسته است ,‌به جزئیات آنها پرداخته نشده است ؛ اما نهضت عاشورا , با گذشت حدود چهارده قرن – افزون بر این که تمام وقایع آن در منابع تاریخی ثبت شده است – دریادها و خاطره‌ها جاودان و ماندگار گشته و مراسم آن هر سال در ماه محرم با سوز و گداز بیشتر برگزار می‌شود و سر ماندگاری نهضت امام حسین (ع) این است که درخت اسلام با این نهضت سیراب شد و دین خاتم با خون حضرت سید الشهدا (ع) پایدار ماند.

امام حسین (ع) در زمانی قیام کرد که حقیقت اسلام تغییر یافته , تعریف معارف و محتوای شریعت نبوی (ص) به اوج خود رسیده , خلافت رسول خدا (ص) به سلطنت موروثی بنی امیه تبدیل گردیده و اسلام در بسیاری از کشورها و مناطق تازه مسلمان شده به تحریف گراییده شد ! و آن چه از این تحریف‌ها نتیجه شد , انشعاب و ظهور فرقه‌های منحرفی بود که در زمان بنی امیه و بنی عباسی بوجود آمده , رواج پیدا کرد و پی آمد آن , معرفی اسلام وارونه به مردم و گوشه نشینی پیشوایان اصیل اسلام بود ؛ اما قیام امام حسین (ع) نه تنها بنی امیه را از مشروعیت انداخت , که مقدمه پیدایش و گسترش قیام های دیگری چون قیام توابین , قیام مختار , قیام حره و 000 گردید.

این واقعه – به جهت اهمیت و گستردگی – گرفتار چالش‌ها و شبهه‌هایی شده است. عمده این پرسش‌ها به اهمیت و پیشینه عزاداری امام حسین (ع) , ابعاد و فلسفه قیام عاشورا , بررسی شهادت امام حسین (ع) فرزندان و اهل بیت امام حسین (ع) , بانوان کربلا و بررسی شهادت سایر شهدا اختصاص دارد.

پیشینه و فلسفه عزاداری امام حسین

آیا این مطلب صحت دارد که امام سجاد (ع) در عزای پدرش امام حسین (ع) خون گریه می‌کرد ؟

منظور از « خون گریه کردن » این است که عمص مصیبت و عزاداری امام سجاد (ع) بیان شود و در هر صورت , به چنین لفظی در منابع برخورد نکردیم. اگر چه یکی از القاب آن حضرت «بکاء» بود ؛ البته خون دل خوردن حضرت از فراق پدرش امام حسین می‌تواند توجیه گر این اصطلاح باشد.

در زیارت ناحیه مقدسه منسوب به امام عصر (ع) نیز نزدیک به این معنا دیده می‌شود که حضرت فرموده باشد : « به قدری برتو گریه می‌کنم که اگر اشکم تمام شد. به جای اشک از چشمانم خون جاری شود.»

امام سجاد (ع)- فرزند امام حسین (ع) – یکی از حاضران و ناظران صحنه خونین کربلا در سال 61 هجری بودند. از نزدیک شهادت پدر بزرگوارش , عموی عزیزش حضرت عباس و برادرش علی اکبر و علی اصغر (ع) و شهادت تمام یاران امام و برخی از صحابه رسول خدا و بنی هاشم را در کربلا مشاهده نمود و عمق فاجعه دردناک این حادثه و هتک حرمت اهل البیت (ع) و اسارت آنها را به خوبی درک کرد , و هر انسانی به جای او بود از شدت غم و اندوه , قالب تهی می‌کرد. امام سجاد (ع) ندای « هل من ناصرینصونی» پدرش را می‌شنید و با آن که از شدت بیماری , در بستر افتاده بود , می خواست به سوی میدان برود که امام حسین (ع) به خواهرش ام کلثوم فرمود : « او را نگاه دار , که از نسل پیامبر در زمین باقی بماند ».

امام زین العابدین (ع) به همراه عمه‌های خود و خواهران و سایر اسیران بنی هاشم و غیر آنها , به اسارت برده شد و فشارهای روحی و روانی سختی را متحمل گردید و در عین حال برای ابلاغ پیام سید الشهدا (ع) خطبه‌ها ایراد فرمود و در این کار , با موفقیت کامل و پیروزمندانه بر دشمنان و بنی امیه فائق آمد و همراه عمه اش زینب , انقلاب دیگری در اجتماع آن روز و جامعه غفلت زده اسلامی به پا کردند.

امام (ع) با به یادآوردن حادثه عاشورا و خاطرات پدر و یاران و برادرانش گریه می‌کرد و اساساً , چنان که اخبار صحیح گزارش می‌دهند , آسمانها و زمین و حیوانات وحشی و جمادات و نباتات و مجردات , اعم از جنیان و پریان ( ملائکه ) , در عزای سالار شهیدان (ع) گریستند و مدت‌ها ماتم آنها ادامه داشت , این اخبار از طریق علمای عامه نیز نقل شده است و از لحاظ تکوینی صحیح می‌باشد و هیچ خدشه‌ای بر آنها وارد نیست ؛ چرا که بر اساس احادیث فراوانی ,‌امام حجت خدا است و تمام موجودات , در تکوین وجودشان به وجود او وابسته است و در حقیقت برقراری آسمانها و زمین و حیات موجودات و استمرار آن , از وجود امام و حجت الهی سرچشمه می‌گیرد و سلسله حیات در هستی , متعلق و مشروط به وجود آنها است. پس در این اندیشه اصیل , جای هیچ تردید نیست که مخلوقات هستی در فقدان حجت الهی یک صدا ناله سر دهند. چه رسد به این که حجت خدا به دست جمعی ظالم و سفاک با این وضع فجیح و درد آور به شهادت رسد و فرزندانش و اهل حرمش اسیر و غارت زده شوند ؛ اما فقدان ولایت اگر برای انسان قابل تحمل باشد – که برای انسان واقعی نیست – برای موجودات دیگر تحمل ناپذیر است و آنها بر اساس آن ودیعه الهی بهترین اظهار تأسف را برای این مصیبت ابراز و اظهار می‌کنند که خون گریستن یکی از مصادیق آن است.


دانلود با لینک مستقیم


دانلود مقاله کامل درباره نهضت عاشورا

دانلود مقاله واقعه عاشورا در میان غیر مسلمانان

اختصاصی از رزفایل دانلود مقاله واقعه عاشورا در میان غیر مسلمانان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

دانلود مقاله واقعه عاشورا در میان غیر مسلمانان


دانلود مقاله واقعه عاشورا در میان غیر مسلمانان

 

مشخصات این فایل
عنوان: واقعه عاشورا در میان غیر مسلمانان
فرمت فایل : word( قابل ویرایش)
تعداد صفحات: 14

این مقاله درمورد واقعه عاشورا در میان غیر مسلمانان می باشد.

خلاصه آنچه در مقاله واقعه عاشورا در میان غیر مسلمانان می خوانید :

معاویه بعد از این که شهر را از مدعیان خالی دید، فارغ البال از اهالی مدینه برای ولیعهدی یزید بیعت گرفت و بعد از اطمینان یافتن از کامل شدن بیعت مردم مدینه روانه مکه شد. شهری که به لحاظ قومی و قبیله ای در شمار حامیان خاندان اموی محسوب می شد. معاویه این بار با رویی گشاده با مدعیان برخورد کرد و آنگاه در مسجد مکه، شروع به سخنرانی کرد و در حالی که بر سر هر یک از بزرگان مکه نگهبانی با اسلحه گمارده بود، برای مردم از خصوصیات و اوصاف یزید گفت و اعلام کرد که می خواهد برای وی بیعت بگیرد و در این حال، مدعیان، چاره ای جز سکوت نداشتند. (الفتوح، ابن اعثم کوفی، ص 807)
اگرچه معاویه به اهداف خود نایل آمد، اما حضور مدعیان سلطنت همیشه خاطر وی را می آزرد و او مترصد فرصتی بود که به نوعی آنان را برای پذیرش پادشاهی یزید مجاب کند. معاویه این دغدغه خاطر را تا زمان مرگ در ذهن داشت و حتی در وصایای خود به یزید نیز آن را عنوان کرد.  نکته جالب توجه در وصیت معاویه این است که وی دقیقا بر خصوصیات جامعه شناسی و اجتماعی اهالی سرزمین های اسلامی دقت داشته است و او در این وصیت به یزید درباره مردم حجاز و عراق و شام سفارش کرد. (تاریخ فخری، ص 153)
در متن وصیت او چنین آمده است:
مردم حجاز را منظور دار که اصل تواند، هر کس از آنها نزد تو آمد، گرامی دار و هر کس هم غایب باشد، احوال پرسی کن، اهل عراق را منظور نما و اگر خواهند روزی حاکمی از آنها عزل کنی، دریغ مکن. عزل یک حاکم آسانتر از برابری با صدهزار شمشیر کشیده است. اهل شام را منظور دار که اطرافیان و ذخیره تواند،اگر از دشمنی در هراس افتی از آنها یاری جو چون به مراد رسیدی آنها را به وطن برگردان زیرا که اگر در بلاد دیگر بمانند اخلاقشان برگردد. (در کربلا چه گذشت، ترجمه نفسل المهموم، ص 87)
او همچنین به یزید سفارش کرد: من از چهار نفر بیم دارم؛ حسین بن علی، عبدالله بن عمر، عبدالرحمن بن ابوبکر، عبدالله بن زبیر، اما خیال می کنم حسین بن علی را مردم عراق رها نکنند و او را وادار به خروج کنند. اگر چنین کرد و بر او پیروز شدی از او درگذر. (اخبار الطوال، ابن قتیبه دینوری، ص 276)

دقت در نصایح معاویه به یزید شاید ما را به این نکته متوجه سازد که معاویه با توجه به شناختی که از یزید داشت، می دانست که در عرصه حیات سیاسی توان برابری و رویارویی ندارد و با توجه به بی لیاقتی اش، طومار سلطنت اموی در هم می پیچد. شاید به همین جهت است که کمر حکومت سلسله سفیانی در دوران یزید در هم شکست و او در دوران 5 ساله پادشاهی اش، راه را برای انتقال سلطنت از شاخه سفیانی به مروانی هموار کرد.
سرزمین عراق در بین شهرهای اسلامی وضعیتی خاص داشت. این خطه به لحاظ توانایی بالقوه و بالفعل در تجهیز نیروی نظامی و وضعیت خاص تجاری در مقابل یکدیگر جلوه گری کرد. و از فرصت های به دست آمده برای بردن گوی سبقت از یکدیگر نهایت استفاده را می کرد. در بین شهرهای عراق،کوفه و بصره ممتاز بودند و گرچه بین این دو شهر نیز بر سر مسایل تجاری و سیاسی رقابت هایی وجود داشت و همین خاطر هزینه های بسیاری برای تثبیت تفوق و برتری هر یک از این شهرها پرداخته شد و اگر این رقابت به اتحاد مبدل می شد، ای بسا که بسیاری از معادلات سیاسی به هم می خورد. در میان شهرهای خلافت اسلامی، بیشتر شیعیان و معارضان خاندان اموی در کوفه و بصره مستقر بودند. این شهر مأمن اصلی شیعیان بود و در خود بصره نیز تمایلات شیعی فراوانی وجود داشت.
اگر امام حسین قصد(ع) قیام داشت، طبیعی بود که می بایست یکی از این دو شهر را مقر اصلی حرکت خود قرار دهند. به خصوص اینکه در زمان صلح امام حسن(ع) تا قیام امام حسین(ع) هم کوفه و هم بصره حرکت های اعتراضی زیادی را علیه حاکمیت اموی به خود دیده بود. مثلا بعد از انعقاد صلح عده ای از اهالی بصره که تمایلات شیعی داشتند، گرد شخصی به نام حمران بن ایان که از بزرگان شهر بود، جمع شدند و بر معاویه شوریدند. این حرکت را باید اولین واکنش نظامی شیعیان در قبال خلافت معاویه به شمار آورد. گرچه این اقدام به شکست منتهی شد و نشان می داد که علاوه بر شتابزدگی از عمق لازم برخوردار نیست، چون بسیاری از یاران حمران به مجرد مواجهه با نیروهای اموی به فرماندهی ابن ارطاه وی را در مقابل دشمن قوی پنجه تنها گذاشتند. (الفتوح ابن اعثم کوفی، ص 772)

کوفه در عرصه حیات سیاسی حضور پررنگ تری داشت، به خصوص به خاطر وجود عناصر مؤثری از خوارج و شیعیان که دو نیروی مخالف با حاکمیت اموی بودند. اما این دو در رقابت و تعارض شدید با یکدیگر بودند، به طوری که برخی از فرماندهان لشکر اموی برای سرکوب خوارج از نیروهای شیعه استفاده می کردند. (تاریخ طبری، ج7، ص 2747)
این نشان می دهد که هم امویان و هم شیعیان، خوارج را به عنوان دشمن مشترک خود تلقی می کردند و قصد نابودی آنان را داشتند. اگر شیعیان با خوارج مشکل عقیدتی داشتند و از این حیث با آنان نبرد می کردند، امویان علاوه بر سرکوب خوارج نسبت دیگری را از همکاری با شیعیان در سر می پروراندند و آن معطوف ساختن توجه شیعیان به دشمنی به نام خوارج و درگیر کردن این نیروها با یگدیگر به منظور کاستن توان نظامی نیروهای مخالف اموی بود.
همیاری و همکاری شیعیان با عاملان حکومت اموی برای سرکوب خوارج، تاثیر چندانی در تغییر رویه امویان در برخورد با دوستان علی (ع) نداشت. عامل اصلی اتخاذ چنین تصمیمی، معاویه بود. او به عاملان خود دستور می داد که بر شعیان آنقدر سخت بگیرند که مجبور به ترک وطن و پناهنده شدن به نقاط دور دست شوند.( اسرار عاشورا، محمد ابراهیم آینی، ص 94)
....

بخشی از فهرست مطالب مقاله واقعه عاشورا در میان غیر مسلمانان

 نگرش اهل سنت
 رسوم مردمی
 سوگواری در میان غیر مسلمانان

 

 


دانلود با لینک مستقیم


دانلود مقاله واقعه عاشورا در میان غیر مسلمانان