مقیاس درجه بندی:
یکی از فنون شناخت دانش آموز که متکی بر مشاهده می باشد مقیاس درجه بندی است. این روش بیشتر در مورد خصایصی که از طریق رفتارهای محسوس تشخیص آنها امکان پذیر است مورد استفاده قرار می گیرد. بنابراین مشاهده به واقعی نویسی و سرانجام به مقیاس درجه بندی منتهی می شود.
نکاتی که در تهیه و کاربرد مقیاس درجه بندی باید رعایت شود:
خصایصی که در مقیاس درجه بندی منظور می شود باید کاملا تعریف شود.
مقیاس درجه بندی معمولا در مورد خصوصیات رفتاری و ارزیابی شخصیت دانش آموز و در مورد رفتار های محسوس و قابل مشاهده به کار می رود.
درجات مقیاس درجه بندی باید تعریف شوند و معمولا مقیاس درجه بندی به صورت پنج درجه ای تنظیم می شود.
گاهی اوقات می توان از خود دانش آموز خواست که در مورد خصوصیات خویش اظهار نظر نموده و رفتارش را از روی یک مقیاس درجه بندی کند.
خصوصیاتی که در مقیاس درجهخ بندی منظور می گردد اغلب کیفی می باشند.
چون در درجه بندی رفتار درجه بندی کنندگان ممکن است دچار خطاهایی گردند لذا در تنظیم مقیاس درجه بندی بایستی آموزش لازم به معلمان و مشاوران داده شود که حتی الامکان از ارتکاب این خطاها مصون بمانند.
1- یکی از روش های معمول آن است که مقیاس با درجاتی به صورت عالی،خوب، متوسط، بد و خیلی بد درجه بندی و به شکل زیر تنظیم می شود. در این شکل اظهار نظر کننده در مورد هر رفتار درجه مورد نظرش را نسبت به دانش آموز مورد عمل علامت می زند. البته عیب این روش آن است که مفاهیم درجات مبهم و برای اظهار نظر کنندگان مختلف معانی متفاوتی دارند و حتی الامکان نباید آن را به کار برد.
2- در نوع دیگر مقیاس درجه بندی درجات خصوصیات تعریف می شوند این نوع درجه بندی دارای اشکال مختلفی به شرح زیر می باشد:
مقیاس درجه بندی جدولی: در مقیاس درجه بندی جدولی درجات خصوصیات در جدولی برابر فرم زیر تعریف می گردند.
شامل 15 اسلاید powerpoint
دانلود پاورپوینت مقیاس های درجه بندی
