فرمت فایل :word (لینک دانلود پایین صفحه) تعداد صفحات 36صفحه
اصفهان از شهرهایی است که در طول تاریخ مورد توجه حاکمان و مردمان بوده است . اقلیم ، شرایط طبیعی و وجود رودخانهء زاینده رود بر این اهمیت به عنوان یک مکان تجمع انسانی و تمدنی افزوده است . این شهر تاریخی در گذشته و در طی اعصار مختلف، شامل آبادی های کوچک و بزرگ ،محله ها ، قصر ها و باغ های بسیار بوده است . درعصر باستان گابای (گابه – جی معرب ) و پرتیکان بسیار معروف بوده اند. در دوران ساسانیان دو شهر جی و یهودیه دارای اهمیت بسیار بودند که در مجموع آن را سپاهان می نامیدند . در ادوار حکومت های آل بویه و سلجوقیان نیز شهر اصفهان پایتخت حکومت گردید. در دوران صفویه ، فشار عثمانی بر پایتخت آسیب پذیر صفوی ، اصفهان را برای چندمین بار مورد توجه حاکمان به عنوان یک شهر ایده آل برای پایتختی قرار داد . با تشکیل دولتخانه در این شهر ، بناهای متعددی مربوط به دولت صفویه ساخته شد . عالی قاپو ، چهل ستون ، هشت بهشت ، فرح آباد و ... در دوران شاه عباس و دیگر جانشینانش احداث شد . در دوران های بعد به دلیل حمله افغان ها و نابسامانی های دوره های افشاریه و زندیه ، بی توجهی هایی به این بناها صورت گرفت که سبب تغییر کارایی یا تخریب نسبی در آنها شد . با روی کار آمدن خاندان قاجار و انتقال پایتخت به تهران ، اگرچه اصفهان از مقام پایتختی افتاد اما همچنان به عنوان یک شهر مهم به حساب میآمد . شاهان قاجار برای اصفهان حاکمانی چون سیف الدوله ، منوچهر خان گرجی و ... فرستادند . در دوره برخی از این حاکمان چون حاج محمد حسین خان صدر ساخت و ساز هایی به مانند مدرسه صدر ، عمارت صدر و .. شکل گرفت ولی برخی چون ظل السلطان به دلیل شخصیت خاصی که داشتند نسبت این شهر و ابنیه آن بی مهری نموده و با واگذاری عمارات به افراد مختلف ( خواهرش افتخار الدوله ) سبب تخریب در این ابنیه گشتند . در این دوران بی توجهی و تخریب بناها توسط وی و عمالش مشاهده شد . نکته ای که نباید از نظر دور داشت حملات و شورش هایی بود که توسط بختیاری ها و مردم اصفهان صورت می گرفت که سبب ویرانی این آثار می گردید .
تحقیق درباره بررسی کاربرد بناهای تاریخی اصفهان در عصر پهلوی
