دانلود مقاله کامل درباره نیازمندی و بی نیازی از مردم

اختصاصی از رزفایل دانلود مقاله کامل درباره نیازمندی و بی نیازی از مردم دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 4

نیازمندی و بی نیازی از مردم

/

ابراز نیاز به دیگران در روایات از عواملی برشمرده شده است که موجب از بین رفتن عزت انسان می شود، و فرقی نمی کند که این نیاز، نیاز مالی باشد یا اینکه انسان از دیگری انجام کاری طلب نموده و امر نماید.

درخواست نیازمندی ها از مردم، با انسان چه می کند؟

دین - برآوردن نیازها با خواهش کردن از مردم یکی از عوامل تخریب شخصیت انسان است که علاوه بر اثرات منفی فردی، جایگان انسان را در جامعه نیز متزلزل می کند.

"اگر می خواهید همیشه عزیز و محترم باشید و در دیدگان مردم با عظمت و با هیبت جلوه کنید و در جامعه شخصی متین و متشخص و با ارزش محسوب شوید، به این دستور عمل کنید: هیچ گاه دست احتیاج به سوی مردم دراز نکنید و خواهشی از آنان منمایید. چه با عمل کردن به این دستور مورد توجه خواهید شد. به گفته شما توجه می کنند، به امر شما گوش فرا می دارند و آنچه لازمه شخصیت است دارا خواهید شد."

به گزارش خبر آنلاین به نقل از کتاب اصول کافی، جلد 2، صفحه 148 آمده است:

امام صادق(ع) می فرماید: «درخواست نیازمندی ها از مردم به زودی عزت را از شما سلب می کند و حیا را از میان می برد.»

عوامل عزت روحانیت

یکی دیگر از عواملی که در روایات به عنوان عامل عزت یاد شده است بی نیازی از مردم و عدم درخواست از دیگران است.چنانکه امام صادق(ع) می فرمایند:

طَلَبُ‏ الْحَوَائِجِ‏ إِلَى‏ النَّاسِ‏ اسْتِلَابٌ‏ لِلْعِزِّ وَ مَذْهَبَةٌ لِلْحَیَاءِ وَ الْیَأْسُ مِمَّا فِی أَیْدِی النَّاسِ عِزٌّ لِلْمُۆْمِن‏

طلب نمودن نیازها از مردم از بین برنده عزت و حیا بوده و قطع امید از آنچه در دست مردم است عزت برای مومن است.

و در روایتی نیز از امام باقر(ع) نقل شده است:

 الْیَأْسُ مِمَّا فِی أَیْدِی النَّاسِ عِزُّ الْمُۆْمِنِ فِی دِینِه‏

قطع امید نسبت به  عزت مومن در دینش است.

و نیز امام رضا(ع) می فرمایند:

 الْیَأْسُ مِمَّا فِی أَیْدِی النَّاسِ عِزُّ الْمُۆْمِنِ فِی دِینِهِ وَ مُرُوَّتُهُ فِی نَفْسِهِ وَ شَرَفُهُ فِی دُنْیَاهُ وَ عَظَمَتُهُ فِی أَعْیُنِ النَّاسِ

قطع امید نسبت به آنچه در دست مردم است عزت مومن در دینش، مروت او در نفسش، شرف او در دنیا، بزرگی او در چشم مردم است.

علامه مجلسی در تفسیر این روایات می فرمایند: مراد از بی نیازی، قطع طمع و قناعت به دارایی ها، و توکل بر خدا و عدم توسل به مردم و درخواست غیر ضروری از آنان است و الا دنیا مکان احتیاج است و انسان نیز طبعا اجتماعی است و در زندگی به یکدیگر محتاج هستند ولی هرچقدر سعی کند در کم کردن احتیاج و درخواست از مردم نزد آنها عزیزتر می شود.

البته نباید عدم درخواست از دیگران را در حیطه مال و ... منحصر نمود بلکه هر نوع بی نیازی از مردم موجب عزت می شود، زیرا در دسته ای از روایات طلب ننمودن از مردم به طور مطلق وارد شده است و شامل امر نمودن دیگران به کارهای شخصی هم می شود، همانطور که امام صادق(ع) می فرمایند:

شَرَفُ الْمُۆْمِنِ قِیَامُ اللَّیْلِ وَ عِزُّهُ اسْتِغْنَاۆُهُ عَنِ النَّاس

شرافت مومن به بیداری شب، و عزت او به بی نیازی از مردم است.

و در روایت زیبایی، امیرالمومنین(ع) به تبیین چگونگی معاشرت با مردم می پردازند:

لِیَجْتَمِعْ فِی قَلْبِکَ الِافْتِقَارُ إِلَى النَّاسِ وَ الِاسْتِغْنَاءُ عَنْهُمْ فَیَکُونَ افْتِقَارُکَ إِلَیْهِمْ فِی لِینِ کَلَامِکَ وَ حُسْنِ بِشْرِکَ وَ یَکُونَ اسْتِغْنَاۆُکَ عَنْهُمْ فِی نَزَاهَةِ عِرْضِکَ وَ بَقَاءِ عِزِّک‏

باید نیاز به مردم و بی نیازی از آنها در دل تو جمع گردد، پس نیاز تو به آنها در گفتار نیکو و گشاده رویی ات باشد و بی نیازی از آنها در حفظ آبرو و بقاء عزتت.

علامه مجلسی(ره) در تبیین این حدیث می فرمایند: یعنی با مردم در ظاهر به گونه ای رفتار کنی مانند کسی که به آنها نیاز دارد یعنی با کلام نرم و روی گشاده و از جهت دیگر با آنها مانند کسی که به آنها نیاز ندارد معامله نمایی و چیزی از آنها درخواست ننمایی تا آبرویت حفظ شود و عزتت برجای بماند.

حکایت

همچنین در احوال شیخ انصاری وارد شده است تجار بغداد مبلغ قابل توجهی از حلال ترین اموالشان  جمع نموده و خدمت شیخ(ره) آورده و گفتند: این مبلغ از وجوهات شرعیه نیست و از حلال ترین اموال شخصی ماست و این را به شما می بخشیم و تقاضا می کنیم قبول بفرمایید تا در این دوران پیری از سختی زندگی خود بکاهید و در این دوره از عمر در وسعت زندگی کنید.

اما شیخ قبول نکرده و گفت: من عمری را در فقر گذرانده ام و در تحمل سختی ها و تلخی های زندگی با فقرا همدردی کرده ام و اکنون که در اواخر عمر من است آیا حیف نیست که نام خود را از طومار فقرا محو کنم و در آخرت از رسیدن به مقام آنها باز بمانم؟

آری بزرگ مردان و تربیت شدگان در مکتب اسلام هرگز چشم به دارایی دیگران ندوخته و در عزت و بی نیازی از دیگران به خوبی نقش یک الگو را ایفا نمودند.

کسانی که در اوج ساده زیستی، در قله عزت نیز زیسته، و این دو خصبت را در خود جمع نمودند.