دانلودچگونه دانش آموز نیمه شنوای تلفیقی پایه پنجم را به درس ریاضی علاقه مند و در این درس موفق گردانم

اختصاصی از رزفایل دانلودچگونه دانش آموز نیمه شنوای تلفیقی پایه پنجم را به درس ریاضی علاقه مند و در این درس موفق گردانم دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فایل ورد "قابل ویرایش واماده پرینت"تعداد صفحه:30

چکیده 

درس ریاضی از جمله مهارتهای اساسی است که در زمرة دروس مهم و بنیادی دردوران تحصیل محسوب مـی شـود . تحقیقـات و مطالعات نشان داده اند که ارتباط پویایی بین رشد و توسعه جامعه و کاربرد ریاضیات وجود داشته است . حال آنکه وضعیت موجود مادر درس ریاضی حکایت از اُفت بالای تحصیلی در این درس دارد؛ و تعداد قابل ملاحظه ای از د انش آموزان با نمرة پایین و یا با کمک تبصره ها و چندین بار شرکت درامتحان به کلاس بالاتر ارتقاء می یابند . در دسترس نبودن آزمونهـای تشخیـصی مناسـب به منظور شناسایی مشکلات و رفع آنها در قالب برنامه ریزیهای درسی جدید این معضل راکماکان به قو ت خود باقی نگاه داشـته است . همچنین واقعیاتی چون عدم رضایت درونی شاگردان از درک مفاهیم پایه ای در درس ریاضی و ناتوانی آنـان در کـاربرد مفاهیم ،آموخته ها و اصول و قواعد ریاضی در زندگی تحصیلی ، شغلی و حتی زندگی روزمره ، بسیارتأثرانگیز است . اثرات پنهـان ناشی از این ناتوانیها عبارت است از تشویق و ترغیب دانش آموزان به یادگیری طوطی وار، از بین رفتن اعتماد بـه نفـس آنـان و ایجاد احساس ناتوانی که به ندرت می توان با آموزشهای بعدی این اثرات را از بین بـرد  بازرگـان ،1374  یکـی از راههـای پیشگیری از مشکلات مذکور، بررسی و شناسایی نقاط قوت وضعف دانش آموزان در درس ریاضی است .

اینجانب حسین کاویانی آموزگار تلفیقی آموزشگاه استثنایی شهید مطهری یک شهرستان نهاوند تلاشم بر این است که در اقدام پژوهی فوق دانش آموز نیمه شنوای تلفیقی ام را به درس ریاضی علاقه مند نمودم و در این درس موفق گردان

مقدمه

با توجه به اینکه به طور کلی حدود 5 در صد از تمامی دانش آموزان سنین مدرسه در هر جامعه ( سنین 6الی 17 سال و یا 7 الی 18 سال )به نحوی دارای اختلالات شنوایی هستند ، تعداد قابل توجهی از این کودکان در مدارس و کلاس های عادی جای گرفته اند . نگاهی به تعداد کل دانش آموزان ناشنوا و نیمه شنوا که تحت پوشش رسمی آموزش استثنایی قرار گرفته است بیانگر این حقیقت است که بقیه یا به کلاس های عادی راه یافته اند و یا آنکه اصل درهیچ مدرسه ای عادی یا استثنایی ثبت نام نکرده و از آموزش و پرورش بهره ای نمی برند . لذا معلمان همواره باید با این فرض در کلاسهای خود حضور یابند که به احتمال زیاد در میان شاگردان یک کلاس 50-40 نفری ممکن است شاگرد یا شاگردانی باشند که بسختی می شنوند ( و یا دچار نارسایی های بصری و یا ذهنی هستند و … ) بنابرین ضروری است که معلم کلاس در این زمینه ها با بررسی وارزیابی ساده و کلاسی به حضور احتمالی چنین دانش آموزانی پی برده و به روابط و رفتار وقضاوت خود پیرامون استعداد و ویژگیهای مختلف شاگرد ویا شاگردان حتی الامکان اطمینان حاصل نماید .معلم می بایست به حالات وعلائمی که احتمالا نشانه هایی از اختلال شنوایی در شاگرد است توجه داشته وبدون جهت از قضاوتهای نادرست در مورد شاگرد اجتناب نماید .تاخیر در پاسخ ، تقاضای مکرر از معلم برای تکرار مطالب و گاه بی توجهی و بازیگوشی همواره نمی بایست به عقب ماندگی ذهنی وکندی هوش و یا شیطنت و اخلالگری و … تداعی شود . شاید شاگرد بخوبی نمی شنود و اشکال در همین باشد. در این رابطه از جمله رفتارها و علائم احتمالی اختلال شنوایی عبارتند از :دانش آموز با آنکه صدای معلم برای فضای کلاس مناسب و قابل شنیدن است غالبا از معلم تقاضای تکرار مطالب را می کند و یا از همکلاسی کنار دست خود می پرسد « چی گفت » « چی » و …  وقتی می خواهد خوب به مطلبی گوش کند سعی می نماید سرو گوشش را به طرف صحبت کننده بچرخاند و یا دستش را کنار گوشش می گذارد . دانش آموز در صحبت کردن همواره از یک آهنگ مناسب برخوردار نیست ، معمولا بلند و یا آهسته صحبت می کند .دانش اموز گاهی دچار بی علاقگی می شود و در فعالیتهای گروهی و کلاس ، شرکت فعال ندارد .

در پاسخ به سئوالات معلم و دیگران معمولا با مشکل روبروست ، برای آنکه بخشی از صحبتهای مخاطب را بخوبی نشنیده ودرک نمی نماید و در مقابل سئوالات ناقصی که درک کرده نا گزیر به شیوه ای مختلف عکس العمل نشان می دهد . او بسیار حساس است ، گاهی از اینکه مرتب از معلم یا همکلاسی اش بخواهد سئوال ومطلبش را تکرار نماید و یا بلند تر صحبت نماید ، خجالت می کشد ( در واقع حتی  اگر خودش قبول کرده باشد که از نظر شنوایی دچار اشکال است بسادگی مایل نیست که دوستانش متوجه شوند که او خوب نمی شنود و یا اینکه خودش بگوید که « گوشم سنگین است » زیرا که همین جمله کافی است که احتمالا مورد استهزاء عده ای قرار گیرد که او را دیگر همچون خود نبینند و با مشخصه نقص شنوایی و یا کری صدایش کنند ) . در نتیجه گاهی پاسخهای نادرست می دهد و دلیل چنین پاسخهای نا درست نه از بابت تنبلی وکند ذهنی است و نه لجاجت بلکه معمولا به همان دلیل درست متوجه نشدن سئوال است . زمانی در پاسخ سئوالاتی که از او می شود مطالبی کاملا نا مربوط و گاه نا مطلوب می گوید که خود موجب تعجب و یا خنده دیگر شاگردان می شود که این خود عاملی است در بهم خوردن نظم و ترتیب کلاس و عکس العمل احتملا حاد معلم . البته گاهی هم ( خیلی بندرت ) شاگردانی در کلاس درس یافت می شوند که هم دچار اختلال شنوایی هستند و هم ضعف بینایی ،و ممکن است در ظاهر و نگاه اول این قبیل شاگردان هیچ گونه تفاوتی نداشته باشند .

بنا برین وظایف و مسئولیت های خطیری در رابطه با شناسایی و ارزیابی دانش آموزان بر عهده معلمان می باشد . این قبیل دانش آموزان نیاز به مراقبتهای لازم پزسکی ( واستفاده از سمعک در صورت لزوم ) ، مشاوره وراهنمایی ، احتمالا برنامه های آموزش انفرادی ( جهت رفع اشکالات تحصیلی در کلاس ) وغیره دارند معلم باید در جای گزینی صحیح این دانش آموزان دقت های لازم را مهول داشته باشد . بدیهی است دانش آموزانی که در شنیدن مطالب دچار مشکل هستند ، بهتر است در ردیفهای جلوی کلاس جایگزین شوند . به نحوی که اگر قدمشان بلند باشد مانعی برای دیگر شاگردان نباشند . با توجه به آنچه گفته شد امسال من هم در کلاسم  با یک دانش آموز نیمه شنوای تلفیقی روبرو شدم که تمام سعیم بر این بود که به کمک روش های جذاب وی را به در س ریاضی علاقه مند ساخته و او را در این درس موفق گردانم.