تغییر آنتی ژنی اشاره به مکانیزمی دارد که یک عامل عفونی مانند تک یاخته، باکتری و یا ویروس باعث تغییر پروتئینهای سطح خود جهت فرار از پاسخ ایمنی در میزبان است. که مربوط به فاز تغییر است
فرار از پاسخ ایمنی به ویژه برای موجوداتی که به طور طولانی میزبان هدف قرار دادن مهم است. وقتی که یک میزبان بارها و بارها مورد حمله آلودگی قرار می گیرد آلودگی به راحتی قابل انتقال است.
تغییر آنتی ژنی، نه تنها فراراز پاسخ ایمنی توسط پاتوژن را قادر می سازد، بلکه اجازه می دهد تا میکروب ، مجدد ایجاد عفونت کند چرا که آنتی ژن ها به مدت طولانی قادر به شناسایی توسط سیستم ایمنی میزبان نخواهد بود.
هنگامی که یک موجود زنده در معرض یک آنتی ژن خاص است (یعنی یک پروتئین در سطح یک باکتری) پاسخ ایمنی بدن تحریک و آنتی بادی های برای هدف قرار دادن آنتی ژن خاص تولید می شوند.
پس از آن سیستم ایمنی بدن "به یاد می آورد" که آنتی ژن خاص، و کمک های دفاعی با آن آنتی ژن بخشی از سیستم ایمنی بدن جهت به دست آورد پاسخ ایمنی می شود.(پی اتین و همکاران، 1983)
تغییرات آنتی ژنیک در باکتری ها
