نیمسال دوم 90-89
نیمسال اول 91-90
نیمسال دوم 91-90 همراه با جواب تستی
نیمسال اول 92-91 همراه با جواب تستی
تابستان 92 همراه با جواب تستی
نیمسال اول 93-92 همراه با جواب تستی
نیمسال دوم 93-92 همراه با جواب تستی
نیمسال اول 94-93 همراه با جواب تستی
نیمسال دوم 94-93 همراه با جواب تستی
نیمسال اول 95-94 همراه با جواب تستی
تابستان 95 همراه با جواب تستی
آثار اقتصادی و تامین هدف های گردشگری مالی
32 صفحه
استاندارد حسابداری سرمایه گذاریها: آثار اقتصادی و تامین هدفهای گزارشگری مال
مقدمه
استانداردهای حسابداری ایران عمدتاً با استانداردهای بین‌المللی مطابقت دارد، از جمله موارد مطابقت کامل، استاندارد حسابداری شماره 15 تحت عنوان<حسابداری سرمایه‌گذاریها>ست که با استاندارد بین‌المللی شماره 25 مغایرتی ندارد. براساس استاندارد حسابداری شماره 15، سود سهمی موجب تغییر در مبلغ دفتری سرمایه‌گذاری نمی‌شود. طبق همان استاندارد سرمایه‌گذاریهای کوتاهمدت سریع‌المعامله در بازار را می‌توان در صورتهای مالی به ارزش بازار منعکس کرد و سود یا زیان حاصل از تغییرات قیمت آنها را در طی دوره به حساب درامد یا هزینه دوره منظور نمود.
اهمیت و ضرورت تحقیق
توسعه گردشگری استان بوشهر می‌تواند عاملی برای رشد و توسعه استان ذکر شود که به اشتغال‌زایی و توسعه اقتصادی آن می‌توان اشاره کرد. وجود سواحل زیبا و هوای مطبوع این خطه از سرزمین مادر فصول سرد می‌تواند برای هر گردشگری، چه داخلی و چه خارجی جذاب باشد. اما استان بوشهر با داشتن این امتیاز کمتر از این توان بالقوه سود برده است. پس قطعاً موانعی وجود دارد که یکی از این موانع وضعیت نامناسب سیستم حمل و نقل زمینی استان و شبکه راههای آن می‌باشد.
هدف اصلی تحقیق پاسخگویی به این سوال است که آیا وضعیت موجود سیستم حمل و نقل زمینی یکی از موانع توسعه و رونق گردشگری به شمار می‌آید؟
روش تحقیق مورد استفاده از نوع توصیفی و از نوع پیمایشی است.
روش جمع‌آوری اطلاعات از طریق پرسش‌نامه، مصاحبه و منابع کتابخانه‌ای می‌باشد.
قلمرو مکانی این تحقیق محدوده جغرافیایی استان بوشهر است و مسافران و کارشناسان سازمان میراث فرهنگی، قلمرو زمانی فروردین 85 می‌باشد.
توسعه حمل و نقل زمینی می‌تواند نقش مهمی را در توسعه گردشگری ایفا کند و برای دسترسی به هر مکان و جاذبه ای سیستم حمل و نقل به عنوان یک زیر ساخت مطرح و مهم است.
نوع فایل: word
قابل ویرایش 44 صفحه
مقدمه:
قیمت یکی از عناصر چهارگانه آمیخته بازاریابی می باشد. و اگرچه درآمیخته بازاریابی قیمت فقط یک عامل است ولی از لحاظ توانایی رقابت کردن، یک عامل تعیین کننده است. شرکتی که می خواهد به طور مؤثر رقابت کند و از لحاظ حجم فروش و سود به اهداف خود برسد باید از یک سیستم قیمت گذاری صحیح پیروی نماید. این امر در صنعت جهانگردی نیز همچون صنعتهای دیگر صادق است.
با آزادسازی نسبی قیمتها در ایران، این عنصر آمیخته بازاریابی جهانگردی از اهمیت بیشتری برخوردار گردیده است. با توجه به وضعیت اقتصاد کشور و عدم تعادل بین عرضه و تقاضا و نامناسب بودن سیستم توزیع، تفاوتهای زیادی بین قیمتهای خدمات و کالاهای عرضه شده فروشندگان مختلف وجود دارد که عامل منفی و نامناسبی جهت جذب جهانگردان بیشتر محسوب می شود. لذا قیمت گذاری بایستی شدیداً مورد توجه سازمانهای مسئول جهانگردی کشور و سایر مؤسسات مرتبط با قیمت گذاری قرار داشته باشد. قطعاً پژوهش و تحقیق در جهت ایجاد زمینه مناسب برای پرداختن به این مهم از یک دیدگاه علمی کمک خواهد نمود.
فهرست مطالب:
عنوان
مقدمه
عنوان پژوهش (بیان مسئله – تعریف موضوع تحقیق)
اهمیت و ضرورت موضوع تحقیق
هدف پژوهش
فرضیه ها
قلمرو پژوهش
چارچوب موضوعی
چارچوب زمانی
چارچوب مکانی
متغیرها
روش تحقیق
روشهای آماری
محدودیتهای تحقیق
تعاریف عملیاتی واژه ها و اصطلاحات مهم تحقیق
فهرست منابع و مآخذ
منابع و مأخذ:
کاتلر، فیلیپ – آرمسترانگ، گری «اصول بازاریابی» علی پارسائیان، نشر جهان نو، چ اول، 1380
لاولاک. کریستوفر – رایت، لارن «اصول بازاریابی و خدمات» ابوالفضل تاج زاده ثمین، نشر سمت، ج اول، 1382
مهرانی، هرمز «تأثیر بازراریابی بر جذب حهانگردان بیشتر از کشورهای جنوب خلیج فارس به ایران» دانشگاه علامه طاباطبایی، دانشکده مدیریت و حسابداری. ش 332، 1374
موحدی، علیرضا «بررسی عوامل موثر در عدم تمایل بخش خصوصی برای سرمایه گذاری در صنعت جهانگردی ایران» دانشگاه علامه طاباطبایی، دانشکده مدیریت و حسابداری، ش 343، 1347
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه19
سازماندهی گردشگری
همتنیدگی گردشگری با امر آموزش در روند دوسویه رویکرد به تمایززدایی پسامدرن بیش از مقاطع زمانی دیگر ضروری به نظر می رسد که در آن در یک کنشگری بین امر آموزشی و توسعه گردشگری به عنوان یکی از پارامترهای توسعه همه جانبه شکل میگیرد.شکل گیری ،پایداری وتوسعه گردشگری در هر جامعه نیازمند امر آموزشی می باشد. درک و شناخت گردشگری و همچنین چگونگی توسعه و پایداری آن نه تنها در گسترش دانش گردشگری برای درک نیازمندی های آن بلکه درآموزش زمینههای موفقیت درپیرامون تجارت گردشگری و همچنین نیازمندی های هر جامعه به امر گردشگری نهفته است که این خود یک نگرش و رویکرد انسانی را به گردشگری ضروری می سازد(cary,2004,62 ).در این میان گردشگری به عنوان یکی از پارامترهای توسعه و به عنوان یک امر اقتصادی در کنار رویکرد فرهنگی به آن ، وابستگی تام به همتنیدگی با متن های فضایی داشته و با بودن ضرایب گردشگر پذیری در این متن های فضایی جذب گردشگر را تسهیل می کند.رویکرد به پردازش محیط (طبیعی و انسانی ) در متن های فضایی در زمینه گردشگری خود از یک سو حاصل شناخت و از دیگر سو حاصل پرورش نیروی انسانی در چارچوب امر آموزشی می باشد.نقش برجسته منابعانسانی در توسعه گردشگری که ناشی از امر آموزش است می تواند با رشد مهارتها و دانش ساکنان محلی از آنان در رشد اقتصاد محلی و ملی بهره فراوان برد(تودارو،1367،473).این درحالی است که به باور عمومی گردشگری به عنوان یک بخش سبز اقتصادی با آسیب های محیطی کمتری همراه می باشد و نقش بسیاری در رشد فعالیت های اقتصادی دارد که خود وابسته به تکنولوژی ساده بوده و گرایش به سمت بهروری از نیروی کار انسانی دارد(Alavalapati,2000,189) که این خود در روندی از پردازش بنیان های آموزشی به سطوحی بهینه در ایفای نقش توسعه ای پایدار در متن های فضایی میانجامد.
در زمینه شناخت گردشگری ، آموزش گردشگری در دوسویه یک جریان پردازش دانش گردشگری قرار می گیرد که از یکسو در تبیین شناخت گردشگری نقش داشته و از دیگر سو چگونگی گردشگری را در فضای سرزمینی و دیگر سرزمین ها باز می نماید.آموزش به عنوان پوشش دهنده جمعیت جوان هر سرزمین در پیرامون شناخت امر گردشگری با ضرورت های مواجه است. در وهله اول این جمعیت جوان بنا به پویایی ناشی از سن خود اوقات فراغت بسیاری را در پیش رو داشته که می توند با شناخت گردشگری بخصوص سرزمین بومی ، میل به آن را به عنوان گونهای از گذران اوقات فراغت کسب کند و در این راستانه تنهابا فرهنگ بومیآشنا خواهد شد بلکه در رونق گردشگری داخلی به عنوان گونه ای از گردشگری که نقش کاتالیزور را در پخش درآمد ملی دارد ، سهمی زیادی خواهد داشت.این در حالی است که نقش موسسات آموزشی امروزه در ایجاد فرصت های لازم برای رشد تواناییهای فردی و مهارت های زندگی و فرهنگ بومی و افزایش این تواناییها در تمامی زمینه با رویکرد تلفیقی است (سرکارآرانی،1381 ،184)این خود شناخت از گردشگری را به وسیله آموزش گردشگری به عنوان بنیان آموزش هر جامعه توجیه میکند.