لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 89
بخش اول : اصول و مفاهیم حسابداری
مقدمه :
افراد هر جامعه ای به منظور استفاده بهتر از منابع برای رفع احتیاجات و خواسته های مادی و معنوی خود نیاز به تصمیم گیریهای صحیح اقتصادی و مالی دارند و برای انجام تصمیمات فوق وجود اطلاعات اقتصادی و مالی مناسب و صحیح از ضرورتهای اجتناب ناپذیر است . حسابداری، حوزه ای از فعالیتهای خدماتی است که می تواند اطلاعات اقتصادی و مالی را در قالب گزارشهای مالی فراهم سازد.
هر یک از ما نیز با توجه به محیط، نگرش ، علاقه و شغل خود به طور مستمر در حال تصمیم گیری اقتصادی هستیم و برای انجام تصمیمات درست از اطلاعات مختلفی استفاده می کنیم. حال با توجه به موقعیت و شغل خود این اطلاعات را به گونه های مختلف استفاده می کنیم . اما این نکته را نباید فراموش کنیم که این اطلاعات به همین سادگی به دست ما نمی رسد یا اینکه به همان شکل اولیه خود به دست ما نمی رسد. اطلاعات مالی معمولاً توسط حسابداران جمع آوری شده و مورد تجزیه و تحلیل آنها قرار میگیرد و پس از تجزیه و تحلیل آنها است که ما می توانیم به راحتی از آن اطلاعات استفاده کنیم. حال لازم است که بگویم برای اینکه ما فهم درستی از اطلاعات مالی (مانند ترازنامه، صورتحساب سود وزیان و ...) را داشته باشیم باید با حسابداری آشنایی پیدا کنیم به همین منظور ، بنده در بخش اول پروژه حاضر سعی کرده ام که شما را با مفاهیم اساسی و اصول حسابداری آشنا کنم. در ضمن باید بگویم که در بخش دوم این پروژه به بحث در رابطه با یک سیستم حسابداری در موسسه خدماتی پرداخته ایم که برای این منظور از یک سیستم ساده حسابداری در موسسه خدماتی کهریزک بهره گرفته ایم .
پروژه حاضر در دو بخش به نحو ذیل تنظیم شده است.
بخش اول: اصول و مفاهیم حسابداری
بخش دوم: حسابداری موسسه خدماتی کهریزک
2-1 بنگاه اقتصادی
در علم اقتصاد آموخته ایم که عوامل اقتصادی مختلفی در اختیار افراد یا گروههایی قرار دارد که با ترکیب این عوامل به تولید کالا یا انجام خدمات می پردازند. این افراد یا گروهها را «بنگاه» یا «واحد اقتصادی» می نامند. هر واحد اقتصادی دارای اهداف خاصی است که برای رسیدن به آنها به فعالیتهای اقتصادی می پردازد. مجموعه فعالیتهای اقتصادی که در محیط ما انجام می شود موجب رویدادهای اقتصادی یا و مالی می گردد.
رویدادهای اقتصادی یا مالی:
وقایعی هستند که با خرید، تولید، توزیع و فروش کالا و ارائه خدمات یا فعالیت های مانند وام گرفتن وام دادن سروکار دارند.
بنگاهها اقتصادی برای اتخاذ تصمیمات آگاهانه به اطلاعاتی در مورد رویدادهای مالی نیاز دارند که بخشی از این اطلاعات توسط حسابداران تهیه و ارائه می شود. حسابداران با استفاده از دانش، تجربه و ابزار مناسب ابتدا اطلاعات مربوط به فعالیتها و رویدادهای مالی را شناسایی و اندازه گیری کرده ، سپس به پردازش آنها اقدام مینمایند و در نهایت خلاصه اطلاعات را به شکل صورتها یا گزارشهای مالی در اختیار کسانی قرار می دهند که مایلند از این اطلاعات در تصمیم گیریهای خود استفاده کنند.
3-1 تعریف حسابداری
حسابداری عبارت است از: شناسایی، اندازه گیری، ثبت و گزارش اطلاعات اقتصادی به استفاده کنندگان به گونه ای که امکان قضاوت و تصمیم گیری آگاهانه برای آنها فراهم شود.
تصمیم گیریهای افراد به فعالیتهای اقتصادی منجر میشود و فعالیتهای اقتصادی نیز موجب می شود تا اطلاعات اقتصادی بوجود آید. اطلاعات اقتصادی توسط حسابداران شناسایی شده و با استفاده از ابزار مناسب جمع آوری، تجزیه و تحلیل اندزه گیری و ثبت می شود و پس از طبقه بندی و تلخیص به گونه ای مناسب در قالب گزارشهای مالی در اختیار استفاده کنندگان قرار می گیرد. رابطه بین تصمیم گیری افراد و اطلاعات حسابداری در نمودار 1-1 نشان داده شده است.
4-2 معادله حسابداری
با در نظر گرفتن تعاریف بالا ملاحظه می شود که همواره داراییهای یک واحد اقتصادی برابر بدهیها و سرمایه آن واحد می باشد.
داراییها = بدهیها + سرمایه
به این تساوی اصطلاحاً «معادله اساسی حسابداری» یا به اختصار «معادله حسابداری» گفته می شود. دارایی، بدهی و سرمایه، اجزای معادله حسابداری می باشند که همواره بین آنها رابطه تساوی بالا برقرار است. معادله اساسی حسابداری به عنوان شالوده حسابداری نوین مطرح شده است.
برخی از داراییهایی که معمولاً در بسیاری از واحدهای اقتصادی برای کسب منفعت مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از:
- نقد و بانک: از مهمترین داراییهای واحد اقتصادی که برای خرید کالاها یا خدمات و پرداخت بدهیها مورد استفاده قرار می گیرد وجه نقد موجود در صندوق، موجودی حسابهای بانکی و چکهای بانکی می باشد.
- حسابهای دریافتنی: در جریان فعالیتهای عادی ممکن است واحدهای اقتصادی در قبال ارائه خدمت یا فروش دارایی به طور نسیه، از دیگران طلبکار شوند و معمولاً این قبیل داراییها تحت عنوان «حسابهای دریافتنی» نامیده می شوند.
- ملزومات: این نوع دارایی شامل کالاها و اجناسی است که در جریان فعالیتهای واحد اقتصادی خریداری و به تدریج به مصرف می رسد مثل نوشت افزار.
علاوه بر داراییهای فوق از داراییهای دیگری مانند زمین، ساختمان، آپارتمان، وسایط نقلیه و اثاثه می توان نام برد. بدهیها هم در واحدهای اقتصادی انواع مختلفی دارد که متداولترین آنها عبارتند از:
- حسابهای پرداختنی: این نوع بدهی در ازای خرید نسیه دارایی یا خدمات از دیگران ایجاد می شود.
- وام پرداختنی: این نوع بدهی در ازای دریافت وام از موسسات اعتباری نظیر بانکها و یا اشخاص ایجاد می شود. وامهای پرداختنی معمولاً به طور یکجا یا به اقساط در آینده بایستی بازپرداخت شود.
اطلاعات حسابداری خلاصه اطلاعات مربوط به رویدادهای مالی موثر بر یک واحد اقتصادی خاص می باشد این اطلاعات گزارشهای حسابداری نیز نامیده می شود.
یکی از نکات مهم در حسابداری این است که اطلاعات و گزارشهای حسابداری در مورد یک واحد اقتصادی مشخص و جداگانه تهیه می گردد . به این واحد اقتصادی شخصیت اقتصادی گفته می شود.
شخصیت حسابداری: واحدهای اقتصادی مشخص و جداگانه ای است که اطلاعات و گزارشهای حسابداری فقط در مورد آن تهیه می شود.
4-1 استفاده کنندگان اطلاعات حسابداری
افراد و گروههای مختلف برای ارزیابی عملکرد گذشته ، بهبود اداره فعالیتهای اقتصادی، برنامه ریزی عملیات آینده و تصمیم گیریهای تجاری به اطلاعاتی در مورد وضعیت مالی و عملکرد یک واحد اقتصادی نیاز دارند. برای مثال آنها می خواهند بدانند نتیجه عملیات سال گذشته واحد اقتصادی چگونه بوده است؟ چقدر دارایی در اختیار دارند؟ بدهی واحد اقتصادی به دیگران چقدر است؟ وضعیت نقدینگی واحد اقتصادی چگونه است؟
استفاده کنندگان اطلاعات حسابداری: کسانی هستند که برای تصمیم گیری و قضاوت آگاهانه علاقه مندند گزارشهای حسابداری را دریافت و مورد استفاده قرار دهند.
نوع اطلاعات حسابداری که هر استفاده کننده به آن نیاز دارد، بستگی به نوع تصمیماتی دارد که می خواهد اتخاذ نماید. برخی از استفاده کنندگان که اداره عملیات واحد اقتصادی را به عهده دارند به اطلاعاتی نیاز دارند تا آنها را در بهبود عملیات و افزایش کارآیی کمک نماید. برای مثال، مدیران برای تعیین قیمت فروش محصولات خود به اطلاعات هزینه های تولید و بهای تمام شده کالاهای ساخته شده نیاز دارند.
این گروه از استفاده کنندگان را اصطلاحاً استفاده کنندگان درون سازمانی می نامند. به سایر استفاده کنندگان گزارشهای حسابداری استفاده کنندگان برون سازمانی گفته می شود. در زیر به شرح هر یک از دو گروه پرداخته می شود.
1-4-1 استفاده کنندگان درون سازمانی: گردانندگان و مدیران هر واحد اقتصادی در مقایسه با سایر استفاده کنندگان به اطلاعات بیشتری در مورد آن واحد دسترسی دارند. از طرف دیگر گستردگی و پیچیدگی فعالیتهای اقتصادی موجب می شود که مدیران نتوانند بر همه عملیات واحد اقتصادی نظارت مستقیم داشته باشند و از این رو ناگزیرند خلاصه ای از اطلاعات مربوط به فعالیتهای اقتصادی را در اختیار داشته باشند تا بر اساس آن تصمیمات صحیح و بهنگام اتخاذ نمایند.
حسابداران از طریق تهیه گزارشهای مالی درون سازمانی به مدیران واحد اقتصادی کمک می کنند. گزارشهای مالی درون سازمانی در فواصل زمانی نسبتاً کوتاه تهیه می گردد و دربردارنده اطلاعات تفصیلی مورد نیاز مدیران می باشد. گزارشهای مالی درون سازمانی مدیران و مسئولان واحد اقتصادی را در زمینه برنامه ریزی، کنترل و تصمیم گیریهای اقتصادی کمک می نماید. حسابداری مدیریت شاخه ای از حسابداری است که گزارشهای مالی درون سازمانی را تهیه می کنند و در دسترس مدیران و گردانندگان علمیات قرار می دهد.
2-4-1 استفاده کنندگان برون سازمانی: استفاده کنندگان برون سازمانی، افراد خارج از واحد اقتصادی هستند که اطلاعات حسابداری را مورد استفاده قرار میدهند. این افراد معمولاً دسترسی مستقیم به مدارک و اطلاعات رویدادهای مالی ندارند. ولی علاقه دارند به طور منظم از وضعیت مالی و نتیجه فعالیتهای واحد اقتصادی آگاه شوند. گزارشهایی که حسابداری در دسترس این افراد قرار می دهد، گزارشهای برون سازمانی نامیده می شود.
سرمایه گذاران ، اعتباردهندگان و سازمانهای دولتی عمده ترین گروههای استفاده کننده برون سازمانی به شمار می آیند.
5-1 انواع واحدهای اقتصادی
واحدهای اقتصادی، موسسات جدا ومستقلی هستند که با ترکیب عوامل مختلف اقتصادی منافع مالکین خود را دنبال می کنند. تعداد واحدهای اقتصادی در جامعه بی شمار است. بانکها، موسسات آموزشی، شرکتها، فروشگاهها، مغازه ها و کارگاهها از جمله واحدهای اقتصادی به شمار می آیند.
واحدهای اقتصادی را از لحاظ مالکیت ، شکل حقوقی، نوع فعالیت و سایر جنبه ها می توان به طبقات مختلف تقسیم بندی کرد. در ادامه به تقسیم بندی واحدهای اقتصادی از نظر مالکیت، هدف فعالیت و نوع فعالیت میپردازیم. این تقسیم بندیها از لحاظ مقاصد حسابداری اهمیت دارند.
1-5-1 واحدهای اقتصادی از نظر مالکیت
طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بخشهای اقتصادی کشور به صورت عمومی، تعاونی و خصوصی اداره می شوند. واحدهای اقتصادی از لحاظ تسلط بخشهای اقتصادی کشور به سه دسته تقسیم می شوند.
- واحدهای عمومی: این دسته از واحدهای اقتصادی به طور مستقیم یا غیر مستقیم در مالکیت دولت یا سایر نهادهای عمومی قرار دارند. سازمانهای مختلف دولتی مثل شهرداریها، سازمان تامین اجتماعی، سازمان محیط زیست، نیروی انتظامی و بنیاد شهید نمونه هایی از واحدهای اقتصادی بخش عمومی به شمار می آیند.
- واحدهای تعاونی : کلیه واحدهایی هستند که به منظور رفع نیازمندیهای مشترک و بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی اعضای آن از طریق خودیاری، کمک و همکاری متقابل تشکیل شده و مالکیت اعضا قرار دارند. شرکتهای تعاونی روستایی، کارگری، مسکن، مصرف و اتحادیه های تعاونی در زمره واحدهای اقتصادی بخش تعاونی قرار دارند.
- واحدهای خصوصی: واحدهای اقتصادی خصوصی متعلق به بخش عمومی نیست و به صورت تعاونی اداره نمی شوند. فروشگاهها، واحدهای صنفی، کارگاههای تولیدی نمونه هایی از واحدهای اقتصادی بخش خصوصی می باشند. این واحدها به یک یا چند نفر تعلق دارند.
2-5-1 واحدهای اقتصادی از نظر هدف فعالیت:
یکی از عوامل موثر بر نحوه حسابداری هر واحد اقتصادی هدف فعالیت آن می باشد. واحدهای اقتصادی از نظ هدف فعالیت به دو دسته تقسیم می شوند.
- واحدهای انتفاعی : هر واحد اقتصادی که با هدف کسب سود و منفعت مادی تشکیل شود، یک واحد انتفاعی محسوب می شود. واحدهای انتفاعی می تواند تحت مالکیت بخش عمومی باشد مثل شرکت فولاد ایران و یا در اختیار بخش خصوصی باشد مثل واحدهای صنفی و یا به صورت تعاونی اداره می شود مثل شرکتهای تعاونی مصرف.
- واحدهای غیر انتفاعی: هر واحدی که هدف از تشکیل آن کسب منفعت مادی برای مالکان آن نباشد واحد غیر انتفاعی محسوب می گردد. واحدهای غیر انتفاعی ممکن است در قبال ارائه کالا یا خدمات وجه دریافت نمایند مانند مدارس و دانشگاهها غیر انتفاعی و یا ممکن است در قبال ارائه خدمات وکالا وجهی دریافت ندارند مانند بنیادهای خیریه.
3-5-1 طبقه بندی واحدهای اقتصادی از نظر نوع فعالیت:
نوع فعالیت یک واحد اقتصادی نیز در نحوه حسابداری آن واحد موثر است. واحدهای اقتصادی اعم از خصوصی و غیر خصوصی از لحاظ نوع فعالیت به سه دسته تقسیم می شوند.
- واحدهای خدماتی: واحدهایی هستند که خدماتی به مشتریان ارائه می کنند و معمولاً در قبال ارائه خدمات منفعت بدست میآورند. بانکها، هتلها، بیمارستانها، آموزشگاها، موسسات حسابداری، دفاتر وکالت و تعمیرگاهها نمونه هایی از واحدهای خدماتی می باشند.
- واحدهای بازرگانی: واحدهایی هستند که به خرید و فروش مواد خام، فرآورده ها و کالاها اشتغال دارند.این واحدها معمولاً بدون تغییر شکل و محتوای کالاهای خریداری شده آنها را به فروش می رسانند. واحدهای بازرگانی کالا را خریداری و حمل کرده ، در محل مناسب به مشتریان عرضه و بهای کالاهای فروخته شده را از آنها دریافت می کنند. بنگاههای عمده فروشی و فروشگاهها و مغازه ها از جمله واحدهای بازرگانی به شمار می آیند.
- واحد های تولیدی: واحدهایی هستند که با استفاده از عوامل تولید به ساخت کالاهای اقتصادی میپردازند. این واحدها مواد اولیه را تهیه کرد، با تغییر شکل آنها را به صورت کالای ساخته شده به فروش می رسانند . واحدهای تولیدی در فعالیتهای متنوعی مانند کشاورزی، معدن، محصولات مصرفی، ماشین آلات و غیره به تولید اشتغال دارند. واحدهایی که تسهیلاتی از قبیل آب، برق، گاز تولید مینمایند هم در شمار واحدهای تولیدی به حساب می آیند.
4-5-1 واحدهای اقتصادی از نظر تعداد مالک :
واحدهای اقتصادی از نظر تعداد مالک به دو دسته تقسیم می شوند.
- واحدهای انفرادی: واحدهایی هستند که مالکیت آنها به یک نفر تعلق دارد. این واحدهای اقتصادی، واحدهای تک مالکی هم نامیده میشوند. بسیاری از فروشگاهها، مغازه ها و تعمیرگاهها جزو این دسته قلمداد می شوند.
- واحدهای غیر انفرادی: بیشتر واحدهای اقتصادی بزرگ متعلق به دو یا چند نفر می باشند. معمولاً افراد سرمایه های کوچک خود را با یکدیگر جمع می کنند و واحدهای اقتصادی بزرگتری را تشکیل میدهند. شرکتها از جمله واحدهای اقتصادی غیر انفرادی به شمار می آیند.
2-2 داراییها
کلیه منابع اقتصادی که به واحد اقتصادی تعلق دارد و انتظار می رود در آینده منفعتی برای واحد اقتصادی به همراه داشته باشد «دارایی» نامیده می شوند. دارایی انواع مختلفی دارد: وجوه نقد، مطالبات از دیگران یا حسابهای دریافتنی، موجودی کالا، ملزومات، زمین، ساختمان، وسایط نقلیه و اثاثه نمونه هایی از داراییها هستند. هر واحد اقتصادی در هر زمان ممکن است ترکیب خاصی از انواع داراییهای مختلف داشته باشد.
دارایی عبارت است از: منابع اقتصادی متعلق به یک واحد اقتصادی که انتظار می رود در آینده منفعتی برای واحد اقتصادی ایجاد نماید.
دارایی ها به خودی خود در اختیار واحدهای اقتصادی قرار نمیگیرند. بخشی از داراییها توسط مالک واحد اقتصادی فراهم می شود و بخش دیگر توسط افرادی غیر از مالک در اختیار واحد اقتصادی قرار می گیرد.
وقتی افراد اعم از مالک یا غیر مالک داراییهایی را در اختیار واحد اقتصادی قرار می دهند به میزان بهای داراییهای مزبور در آن واحد اقتصادی حق یا ادعای مالی بدست می آورند. بنابراین همواره در هر واحد اقتصادی تساوی زیر برقرار است:
داراییهای واحد اقتصادی = حقوق مالی اشخاص نسبت به داراییهای واحد اقتصادی
3-2 حقوق مالی اشخاص
حقوق مالی اشخاص نسبت به داراییهای واحد اقتصادی شامل حقوق مالی مالک و حقوق مالی طلبکاران است. به حقوق مالی طلبکاران نسب به داراییهای یک واحد اقتصادی بدهی گفته می شود. به بیان دیگر تعهدات مالی یک واحد اقتصادی به اشخاصی غیر از مالک «بدهی» نام دارد.
بدهی عبارت است از:
حقوق مالی اشخاصی غیر از مالک نسبت به داراییهای یک واحد اقتصادی
گروه دیگر مالک یا مالکین واحد اقتصادی هستند که نسبت به آن داراییها حق مالی دارند. در حسابداری حق مالی مالک یا مالکین واحد اقتصادی نسبت به داراییهای آن اصطلاحاً «سرمایه» نامیده می شود.
این فقط قسمتی از متن مقاله است . جهت دریافت کل متن مقاله ، لطفا آن را خریداری نمایید
دانلود پروژه مالی - کامل
