حل مسئله
بخشی از تفکر است. حل مسأله که پیچیده‌ترین بخش هر عملیات فکری تصور می‌شود، به عنوان یک روند مهم شناختی تعریف می‌گردد که محتاج تلفیق و مهار یک سری مهارتهای بنیادین و معمولی است (گلداشتاین و لواین، ۱۹۸۷).حل مسأله فرآیندی شناختی- رفتاری و مبتکرانه است که فرد به کمک آن راهبرد‌های موثر و سازگارانه برای مشکلات روزمره را شناسایی می‌کند. همچنین، LazarusوFolkman ، حل مسأله را تلاش های شناختی- رفتاری فرد به منظور جلوگیری، مدیریت و کاهش فشارهای زندگی روزمره تعریف کرده اند. شش سبک حل مسأله عبارتند از: سبک حل مسأله خلاقانه، اعتماد، گرایش، درماندگی، کنترل و اجتناب.
منابع
1- اکرم آهنگی،دکتر علیرضا عابدین،دکتر جلیل فتح آبادی(1388) رابطه بین تیپ های شخصیت با سبکهای حل مسئله در کارکنان دانشگاه)،فصلنامه روانشناسی کاربردی، سال3، شماره 4 (12)، زمستان 1388، ص61- 4
2- دکترمجیدمحمودعلیلو،احمداسمعلی ،حسین واحدی ورسول رضایی(1388) بررسی ارتباط ویژگیهای شخصیتی(اختلالات شخصیت) وسبکهای حل مسئله درزندانیان مجرم نویسندگان،دانشور رفتاردو ماهنامه علمی- پژوهشی دانشگاه شاهد-سال شانزدهم-دوره جدید شماره34
3- سمانه بهزادپور ،زهراسادات مطهری وپگاه گودرزی(1392) رابطه ی بین حل مسئله وتاب آوری بامیزان رفتارهای پرخطردربین دانش آموزان دارای پیشرفت تحصیلی بالاوپایین، مجله ی روانشناسی مدرسه،زمستان 1392، دوره دوم شماره4
4-دکتر محمدرضا حمیدی زاده(1382)،بررسی رفتار و سازه سبکهای حل مسئله نیروی انسانی دانش گرا، مدیریت و توسعه ، شماره60 و61 تابستان و پاییز138
5- بهروز بهروز،حبیب اله خزایی، مهران فرهادی،حسینعلی مهرابی ابعاد شخصیت وسبکهای حل‌مسئله در مبتلایان به بیماری کرونری قلب، کمردرد مزمن، وافراد سالم،مجله علوم تربیتی دانشگاه شهید چمران اهواز- پاییز و زمستان 1392-دوره ششم- سال20- شماره 2
6-یوسف اباذری(1382) حل مسئله، نامه علوم اجتماعی شماره 21، مهر 1382
پرسشنامه سبک های حل مسئله کسیدی و لانگ:
