معماران و طراحان شهری امروزه توجه ویژه ای به شناخت روان شناسانه رفتارهای انسان دارند. زیرا این گونه رفتارها با محیط کالبدی ارتباط تنگاتنگی دارد. آنچه روان شناسی محیطی را از سایر شاخه های روان شناسی مجزا می سازد، همانا بررسی ارتباط رفتارهای متکی بر روان انسان و محیط کالبدی است.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 15
فضای سبز شهر
فضاهای سبز شهری نوعی از سطوح کاربری زمین شهری با پوششهای گیاهی انسان ساخت است که واجد بازدهی اجتماعی و بازدهی اکولوژیکی می باشند. منظور از بازدهی اکولوژیکی، زیباسازی بخشهای شهری، کاهش دمای محیط، تولید اکسیژن، افزایش نفوذپذیری خاک در مقابل انواع بارش و مانند اینها میباشد و از دیدگاه حفاظت محیط زیست ، فضاهای سبز شهری، بخش جاندار ساخت کالبدی شهر را تشکیل میدهد.
انواع فضاهای سبز
فضاهای سبز در وهله نخست به فضاهای سبز و سطوح سبز، و در مرحله بعد به شهری و غیرشهری تقسیم میشوند. تفاوت فضای سبز و سطوح سبز از نظر اکولوژیکی در این است که سطوح سبز (مثلاً زمین ورزشی چمنکاری شده) نمی تواند مانند فضای سبز شبه جنگلی در کاهش آلودگی صوتی مؤثر باشد و یا به نحو مطلوبی سبب کاهش دما شود. براساس این تقسیم بندی، فضاها و سطوحی که با کاربری فضای سبز در شهرها ارتباط پیدا میکند، فضاهای سبز عمومی، نیمه عمومی و خیابانی و سطوح سبز عمومی، خیابانی و چمنهای ورزشی را شامل میشود. فضاهای سبز عمومی واجد بازدهی اجتماعی میباشد و برای عموم مردم برای گذراندن اوقات فراغت و تفریح قابل استفاده است و معمولاً پارک نامیده میشود. در واقع فضای سبز عمومی )اجتماعی) شامل فضاهای سبز عمومی مجهز به خدمات و تسهیلات میگردد. فضاهای سبز نیمه عمومی دارای بازدهی اکولوژیکی هستند اما تعداد استفاده‌کنندگان آنها محدود است. محوطه‌های باز ادارات، پادگانها و بیمارستانها، نمونه‌هایی از این فضا می‌باشند. فضاهای سبز خیابانی، درختکاری حد فاصل مسیرهای پیاده‌رو و سواره‌رو و همچنین فضاهای میادین و یا زمینهای پیرامون بزرگراهها و خیابانها را شامل میشود. سطوح سبز شهری نیز زمینهای ورزشی چمنکاری شده و جزیره‌ها و لچکیهای کنار خیابان را شامل میشود که عمدتاً جنبه زیبایی شناختی دارد و تا حدی نیز واجد بازدهی اکولوژیکی می‌باشند. بطور کلی میتوان گفت که بخش قابل توجهی از فضای سبز در طرحهای شهری را فضای سبز عمومی تشکیل میدهد که به دلیل بازدهی اجتماعی و اکولوژیکی به طور همزمان از اهمیت بالاتری برخوردار است.
عملکردهای فضای سبز
فضاهای سبز در شهرها، به ویژه در شهرهای بزرگ و صنعتی، دارای عملکردهای مختلفی می‌باشند. فضاهای سبز از یک سو موجب بهبود وضعیت زیست محیطی شهرها می شود، و از سوی دیگر شرایط مناسبی را برای گذران اوقات فراغت شهروندان تعبیه میکند. علاوه بر اینها، دارای عملکردهای کالبدی نیز میباشد. اثرات فضای سبز شهری از دیدگاه زیست محیطی مواردی چون کاهش آلودگی هوا، کاهش آلودگی صوتی، بهبود شرایط بیوکلیماتیک در شهر، افزایش نفوذپذیری خاک و تأثیر مثبت بر چرخه آب در محیط زیست شهری و افزایش کیفیت آبهای زیرزمینی را شامل میشود. فضای سبز میتواند به طور قابل توجهی دمای هوا را کاهش دهد و یا به تلطیف هوا کمک کند. در بررسی اثرات روانی ـ اجتماعی فضای سبز باید گفت که انسان ، در هر شرایطی ، روزانه به چند ساعت فضای ساکت و آرام نیاز دارد که فضای سبز میتواند این فضا را تأمین نماید. فضای سبز شهری به عنوان بخش جاندار محیط شهری مکمل بخش بی‌جان شهر، یعنی ساختار کالبدی شهر، می باشد. در این خصوص، فضای سبز میتواند به عنوان لبه شهر، آرایش دهنده شبکه راهها و تفکیک کننده فضاهای شهری ایفای نقش نماید.
استانداردهای فضاهای سبز
تعیین سطح و سرانه کاربری فضای سبز در ایران، تاکنون عمدتاً براساس استانداردهای مورد استفاده در کشورهای دیگر بوده است. تعیین سرانه فضای سبز تا حد زیادی بستگی به خصوصیات بیوکلیماتیک منطقه و شهر دارد، بر این مبنا باید گفت سرانه فضای سبز در یک شهر کویری و یا یک شهر بزرگ مانند تهران نمی‌تواند شرایطی همانند با یک شهر ساحلی در استان مازندران داشته باشد. با وجود این، اطلاع از استانداردهای فضای سبز می تواند به عنوان هدایتگر فعالیتها و خط مشی‌ها به شمار آید. براساس مطالعات و بررسیهای وزارت مسکن و شهرسازی، سرانه متعارف و قابل قبول فضاهای سبز شهری در شهرهای ایران بین 7 تا 12 مترمربع برای هر نفر است که در مقایسه با شاخص تعیین شده از سوی محیط زیست سازمان ملل متحد (20 تا 25 مترمربع برای هر نفر)، رقم کمتری است. با وجود این، در شهرهای مختلف کشور نیز این رقم، با توجه به ویژگیهای متفاوت جغرافیایی و اقلیمی آنها، با اختلافاتی همراه است که میزان آنرا طرحهای مصوب هر یک از شهرها تعیین میکنند. در مجموع آنچه از دیدگاه محیط اجتماعی در ارتباط با فضای سبز شهری اهمیت دارد، میزان فضای سبز عمومی است، یعنی فضای سبزی که رفت و آمد عموم مردم در آنها بدون مانع باشد، یا به تعبیر دیگر فضای سبز اجتماعی. بنابراین مفهوم سرانه فضای سبز تنها میتواند برای آن نوع فضای سبز به کار رود که برای گذران اوقات فراغت، بازی و تفریح مهیا شده است. نکته‌ای که درخصوص فضای سبز از اهمیت بالایی برخوردار است، مکان‌یابی آن میباشد. جین‌جکوب، منتقد شهرسازی معاصر معتقد است که پارک باید در جایی باشد که زندگی در آن موج میزند، جایی که در آن، فرهنگ و فعالیتهای بازرگانی و مسکونی است. تعدادی از بخشهای شهری، دارای چنین نقاط کانونی ارزشمندی از زندگی هستند که برای ایجاد پارکهای محلی یا میادین عمومی، مناسب به نظر میرسند. بر این اساس مکان‌یابی فضای سبز باید از اصولی چون «مرکزیت، سلسله مراتب و دسترسی» تبعیت کند :
دسته بندی : پاورپوینت _ کتاب جزوه
نوع فایل: ppt _ pptx
( قابلیت ویرایش )
قسمتی از اسلاید متن پاورپوینت :
تعداد اسلاید : 28 صفحه
گروه مهندسی فضای سبز عنوان تحقیق: جعبه رنگ برای طراحی فضای سبز هماهنگی ترکیب رنگها در طراحی فضای سبز، یک هنر طریف محسوب میشود، ترکیب دقیق رنگها – احتمالاً بیش از هر ویژگی در طراحی موجب میشود که تصویر کلی فضای سبز تا مدت زیادی در ذهن بیننده حفظ گردد. طراحان تأکید زیادی بر روی قاعده سازی و اصلاح ترکیبات رنگی مختلفی که در باغچه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند دارند با این وجود، اغلب از تئوری اصولی رنگها غافل میشوند ما فراموش می‌کنیم که کدام رنگها با یکدیگر تجانس بیشتری دارند و چگونه میتوان از رنگها جهت خلق جلوه‌های ویژه بهره گرفت. حیات بخشیدن به یک باغچه در طول سال به تعداد رنگهایی که می توان در فضای موجود جای داد ارتباط ندارد بلکه بیشتر به نحوه ترکیب رنگهای مختلف جهت دستیابی به هماهنگی مطلوب وابسته است. نخست بهتر است مروری سریع بر اصول ترکیب رنگها داشته باشیم.
طیف رنگها از قرمز و نارنجی شروع شده و پیش از رسیدن به رنگ بنفش رنگهای زرد، سبز، آبی و نیلی را پشت سر میگذارد، طیف کامل معمولاً توسط یک دایره رنگین چرخان که در آن سه رنگ اصلی آبی، زرد و قرمز با فاصله یکسان نمایش داده میشود.
این رنگها بدین جهت اصلی خوانده میشوند که همه رنگهای دیگر از آنها ایجاد میشود.
رنگهای فرعی – نقاط حدفاصل رنگهای اصلی عبارتند از سبز، نارنجی و بنفش، رنگهای سوم بر اثر ترکیب رنگهای اصلی و فرعی به دست می‌آیند از قبیل قرمز – نارنجی با ترکیب رنگهای اصلی، فرعی و سوم، امکان ایجاد هزاران سایه حد وسط وجود دارد.
رنگهای اصلی را میتوان به سادگی از یکدیگر تشخیص داد.
همین مطلب در مورد رنگهای ثانویه نیز صادق است اگر چه هنگامی که کنار یکدیگر نهاده میشوند، اختلافشان باز هم نامحسوستر میشود.
قرمز در نارنجی، و آبی در بنفش محو میشوند.
همین امر در مورد رنگهای سوم نیز صادق است.
برای مثال تشخیص رنگ کبود از بنفش کمرنگ نسبتاً دشوار است. طبق اکثر تعاریف، برگهای متضاد، مکمل یکدیگر تلقی میشوند.
با استفاده از یک دایره رنگین چرخان میتوان با انتخاب رنگهای مقابل هم، زوجهای مکمل را تعیین نمود.
به همین جهت آبی مکمل نارنجی، قرمز مکمل سبز و زرد مکمل بنفش میباشد.
برای تعیین رنگهای سوم مکمل نیز میتوان از همین روش بهره گرفت. معمولاً رنگهای مجاور در دایره رنگین چرخان، با یکدیگر هماهنگی ندارند.
برای دسته‌بندی رنگهای هماهنگ میتوان چرخ رنگین را از وسط تقسیم کرد.
سایه‌های هماهنگ در قسمت سرد عبارتند از آبی، سبز و بنفش که رنگهای آرامش‌بخش و تسکین دهنده محسوب میشوند.
سایه‌های هماهنگ در قسمت گرم عبارتند از قرمز، نارنجی و زرد که معمولاً پرتحرک و هیجان‌امگیز تلقی می‌گردند.
در صورتی که یکی از رنگهای هماهنگ تند و دیگری ملایم باشد میتوان بین آنها تضاد برقرار نمود. از طرف دیگر، رنگهایی که در اکثر مواقع با یکدیگر تضاد شدید دارند، اگر از لحاظ روشنی و تاریکی مثل هم باشند می‌توانند به صورت هماهنگ مورد استفاده قرار گیرند. معمولاً طراحان فضای سبز و باغبانان دریافته‌اند که در موارد کلی رنگهای هر نیمه از چرخ رنگین، کم و بیش با یکدیگر سازگاری دارند.
برای مثال رنگهای زرد Hemerocllis Lilio - asphodelus و یا Ranunculus Gramineus به خوبی با اکثر
متن بالا فقط قسمتی از محتوی متن پاورپوینت میباشد،شما بعد از پرداخت آنلاین ، فایل را فورا دانلود نمایید
لطفا به نکات زیر در هنگام خرید دانلود پاورپوینت: توجه فرمایید.
دانلود فایل 
پرداخت آنلاین
فرمت فایل : word(قابل ویرایش)تعداد صفحات45
مقدمه
فضای شهری و تعابیر مرتبط
مطرح کردن و پرداخت به این بحث از آن جهت اهمیت دارد که کمترین حاصل آن میتواند به عنوان عامل تفاهم متقابل عمل کند که با ارجاع مطالعه به مباحث ذیربط در این جا فقط به برخی نکات مرتبط با فضا، فضای شهری، طراحی شهری و معماری اشاره میشود. باید توجه کرد که واژه یا مفهوم فضا به عنوان تعبیری که در شهرسازی و معماری مورد استفاده قرار میگیرد، تعبیری متأخر است و متعادل که در زبان فارسی و نزد حکمای ایرانی واژهی مکان بوده است (مراجعه کنید به نقیزاده و امینزاده، 1383 و سجادی، 13719
به همین ترتیب میتوان برای سایر تعابیر مرتبط با شهر مثل فضای شهری، شهر، شهروند، مسکن و زندگی شهری نیز صبغه و معنایی ایرانی معرفی کرد. (نقیزاده، 1381، الف)
ممکن است اطلاق فضا به آن دسته از مکانهایی در شهر که ارزش فضایی گذشتهی خویش را به کلی از دست داده باشند نفی شود. (توسلی و بنیادی، 1371، ص 41) و در واقع فضا به مکانها و محدودههایی از شهر اطلاق میشود که واجد ارزش باشند. در این صورت اولا مکانهای فراوانی (به خصوص در شهرهای جدید) فاقد شرایط لازم برای فضا نامیده شدن هستند، و ثانیا بحث تعریف ارزشها موضوعی است که باید به آن پرداخته شود. به این ترتیب شاید بهتر باشد که [با اندکی تسامح] فضا مفهومی خنثی تلقی شود که ارزشهای ادراکی و فرهنگی و معنوی و هویتی آن، مقام و منزلتش را به عنوان صفت وی (مطلوبیت، معنویت، انسانی بودن، هویت داشتن، کیفی بودن و امثالهم) تعیین کند. (رک نقیزاده و امینزاده، 1383)
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 47
وانزلنا من السمآء مآء طهورا
واز آسمان آبی آب طاهر و مطهر برای شما نازل کردیم
ما به قداست آب پی برده ایم دانش فنی و ابزار مدرن را به خدمت گرفتیم تا طبیعت و صنعت را به توازن برسانیم همانا در نیل به این هدف سخت می کوشیم.
بخش کشاورزی در ایران یکی از مهمترین بخشهای اقتصادی میباشد و این در حالی است که کمبود آب اصلی‌ترین عامل محدود کننده تولید محصولات کشاورزی و غذایی است.
استفاده بهینه از آب در کشوری چون ایران که از نظر اقلیمی دارای وضعیت خشک تا نیمه خشک است از اهمیت فراوانی بخصوص در گسترش و توسعه فعالیتهای کشاورزی برخوردار است. بهره برداری بهینه از منابع آبی برای این منظور جز با توجه کامل به معیارهای اقتصادی و اجتماعی ممکن نیست‌و توجه به هزینه‌ها و فوائد اجتماعی در تخصیص منابع آب ودر بهبود عملکرد اقتصادی بخش آب.حایزاهمیت است.
استان خراسان که خشکی و پراکنش نامناسب زمانی و مکانی بارندگی واقعیت گریزناپذیرآن است،نیزازاین مقوله مستثنا نبوده و استفاده بهینه ازآب و منابع آبی در تولید بخش کشاوزی آن بسیار حایز اهمیت می باشد .
لذااعمال مدیریت صحیح و بکارگیری تکنیکهای پیشرفته همچون استفاده ازسیستمهای آبیاری تحت فشاربه منظور حفظ ذخیره رطوبتی خاک وافزایش ظرفیت نگهداری آب در خاک از جمله اقدامات موثر برای افزایش راندمان آبیاری ودرنتیجه بهبودبهره برداری از منابع محدود آبی می باشد.
در این طرح سیستم آبیاری تحت فشار بارانی و قطره ای تواما"با توجه به معیارها و استانداردهای گزینش سیستم آبیاری تحت فشارانتخاب شده است تا با اعمال آن و ارایه مدیریت منطقی و صحیح بتوان از منبع آب موجود بهره
بیشتری گرفته، شاهد تامین و حفظ رطوبت مطلوب درختان بوده ، از رویش علفهای هرز جلوگیری نموده، در نیروی انسانی و کارگری ومصرف انرﮊی صرف جویی نموده و در نهایت راندمان و بازده آبیاری که نسبت آب ذخیره شده در ناحیه ریشه در خاک به آب تأمین شده از منبع اصلی آبیاری را نمایان می کندرا تا ۹۵درصد بالا برد.
ضرورت و توسعه روشهای آبیاری تحت فشار در آبیاری فضای سبز:
توسعه یک سیستم در دو بخش کمی و کیفی امکان پذیر است و سیستمی موفق خواهد بود که همزمان در دو بخش یاد شده پیشرفت داشته باشد.
توسعه اراضی آبی ، با میزان مصرف فعلی آب و رساندن سطح فضای سبز به حد مناسب با منابع آب محدود عملی نخواهدشد. لذا تغییر الگوی مصرف و کنترل آب در محل مصرف و افزایش سطح زیرکشت فضای سبز میتواند بسیاری از مشکلات را بر طرف نماید.
کنترل آب، صرفه جویی و بالا بردن راندمان آبیاری در روشهای سنتی موجود ، احتیاج به صرف وقت و هزینه زیادی دارد.
تبدبل روش آبیاری غرفابی با راندمان پایین به روش آبیاری شیاری با راندمان بالا احتیاج به تسطیح دقیق دارد و این روش در اراضی شیبدار و با توپوگرافی نا مناسب امکان پذیر نخواهد بود.
در چنین شرایطی بهترین روش بالا بردن راندمان آبیاری ، توسعه روشهای آبیاری تحت فشار میباشد. اجرای این روشها در زمان کوتاه صورت گرفته و بازده تولید در ازاء واحد حجم آب مصرفی با مدیریت مناسب ، میتواند افزایش یابد.
از عواملی که موجب توسعه کمی روشهای آبیاری تحت فشار در کشور شده است ، می توان کمبود منابع آب ، محدود بودن زمین مناسب در بعضی نقاط ، مکانیزه کردن عملیات زراعی ، تسریع در عملیات آبیاری و مهمتر از آن
انعطاف پذیری روش آبیاری تحت فشار با برنامه ریزی آبیاری درطول فصل کشت و افزایش راندمان را نام برد.برای کاهش تلفات و جلوگیری از هدر رفتن منابع محدودآب درمناطق مستعد بایستی سیستم های تحت فشاراجراشوند .
بطور کلی روشهای آبیاری به سه دسته تقسیم می شوند:
۱- روشهای آبیاری سنتی
۲- روشهای مدرن آبیاری سطحی
۳- روشهای آبیاری تحت فشار
بدیهی است که انتخاب هر کدام از این روشها بستگی به شرایط توپوگرافی زمین ، خاک ، گیاه ، آب و هوا ، شرایط اقتصادی- اجتماعی و فرهنگی جامعه دارد.
آبیاری تحت فشار:
بطور کلی به هر روش آبیاری که در آن آب با فشار بیش از یک اتمسفر (فشارنسبی) درسطح اراضی بوسیله لوله توزیع شود آبیاری تحت فشار گفته می شود. در یک نوع تقسیم بندی ساده ، روشهای آبیاری به دو نوع آبیاری ثقلی و آبیاری تحت فشار تقسیم خواهد شد.
آبیاری تحت فشار نیز به دو نوع آبیاری بارانی و قطره ای قابل تفکیک است .
آبیاری بارانی :
آبیاری بارانی روشی است که آب با فشار بیش از یک اتمسفر در درون لوله ها جریان پیدا کرده و در روی گیاه به صورت باران توسط نازلهایی که به آب پاش معروفند پاشیده می شود.
آبیاری بارانی یکی از روشهای نوین آبیاری در جهان به شمار می رود که استفاده از آن در ۴۰ سال اخیر بیشتر متداول شده است . بطور کلی می توان گفت که آبیاری بارانی از زمانی که لوله های سبک با اتصالات سریع و آسان به بازار عرضه شد ، توسعه یافته است.
در این روش آب با سرعتی مساوی و یا کمتر از نفوذ پذیری خاک ، به صورت باران بر سطح زمین پخش می شود تاخاک فرصت نفوذ پیدا کند . چنانچه شدت بارش بیش از سرعت نفوذ باشد در سطح مزرعه رواناب ایجاد شده وراندمان آبیاری کم خواهد شد. بطور کلی آبیاری به روش بارانی را در اغلب شرایط مانند مناطق شیبدار ، خاکهای سبک ، سنگین و شرایطی که آبیاری به طریق ثقلی امکان پذیر نیست ، می توان اجرا نمود.
مزایا و معایب آبیاری بارانی:
هر نوع روش آبیاری دارای یک سری معایب و مزایایی است که با در نظر گرفتن مجموعه این معایب و مزایا باید اقدام به انتخاب و طراحی روش آبیاری نمود.
محاسن آبیاری بارانی:
- حذف عملیات تسطیح و کاهش هزینه های آماده سازی اراضی
- بدلیل امکان آبیاری با عمق کم ، این روش برای اراضی با بافتهای بسیار سبک یا بسیار سنگین مناسب خواهد بود.
- تهویه خاک به راحتی انجام میشود.
- مبارزه با یخبندان ، آفات و انگل ها میسر است.
- هزینه نیروی کارگری در مقایسه با روسهای آبیاری سطحی کمتر است.
- تلفات بصورت رواناب و فرسایش خاک در این روش به حداقل می رسد.
- راندمان آبیاری در مقایسه با روشهای سنتی بیشتر است.
- بازده محصولات آبیاری در اغلب موارد بیشتر از آبیاری سطحی است.
- زمین کمتری برای مسیر انتقال آب هدر میرود.
- امکان آبیاری در اراضی کم عمق وجود دارد.
- در اغلب محصولات آبیاری بارانی باعث افزایش رشد می شود.
- امکان آبیاری در اغلب خاکها وجود دارد.
- امکان آبیاری در اراضی شیبدار وجود دارد.
- امکان آبیاری در اغلب شرایط آب و هوایی وجود دارد.
معایب آبیاری بارانی :
- نیاز به سرمایه گذاری اولیه نسبتا" زیادی دارد.
- در صورت وجود باد یکنواختی توزیع کاهش می یابد.
- کمبود توان فنی در مناطق دور افتاده وجود دارد.
- شدت تبخیر در مناطق گرم و خشک زیاد بوده لذا تلفات در این مناطق زیاد است.
- در مناطقی که باد شدید است تلفات آب زیاد است.
- به دلیل خسارت زدن به برگ محصولات ، در این روش استفاده از آبهای با کیفیت پایین ممکن نیست.
شرایطی که آبیاری بارانی توصیه میشود:
- برای آبیاری گیاهانی که دارای ریشه کم عمق هستند.
- در اراضی با شیب زیاد و عمق کم خاک زراعی
- در اراضی با نفوذ پذیری زیاد
