رزفایل

مرجع دانلود فایل ,تحقیق , پروژه , پایان نامه , فایل فلش گوشی

رزفایل

مرجع دانلود فایل ,تحقیق , پروژه , پایان نامه , فایل فلش گوشی

تحقیق درموردمتن انگلیسی سلاح هسته ای انگلیسی

اختصاصی از رزفایل تحقیق درموردمتن انگلیسی سلاح هسته ای انگلیسی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 4

 

Nuclear weapon

A nuclear weapon is an explosive device that derives its destructive force from nuclear reactions, either fission or a combination of fission and fusion. Both reactions release vast quantities of energy from relatively small amounts of matter; a modern thermonuclear weapon weighing little more than a thousand kilograms can produce an explosion comparable to the detonation of more than a billion kilograms of conventional high explosive.[1] Even small nuclear devices can devastate a city. Nuclear weapons are considered weapons of mass destruction, and their use and control has been a major aspect of international policy since their debut.

In the history of warfare only two nuclear weapons have been detonated offensively, both near the end of World War II. The first was detonated on the morning of 6 August 1945, when the United States dropped a uranium gun-type device code-named "Little Boy" on the Japanese city of Hiroshima. The second was detonated three days later when the United States dropped a plutonium implosion-type device code-named "Fat Man" on the city of Nagasaki, Japan. These bombings resulted in the immediate deaths of around 120,000 people (mostly civilians) from injuries sustained from the explosion and acute radiation sickness, and even more deaths from long-term effects of (ionizing) radiation. The use of these weapons was and remains controversial. (See Atomic bombings of Hiroshima and Nagasaki for a full discussion.)

Since the Hiroshima and Nagasaki bombings, nuclear weapons have been detonated on over two thousand occasions for testing purposes and demonstration purposes. The only countries known to have detonated nuclear weapons – and that acknowledge possessing such weapons – are (chronologically) the United States, the Soviet Union (succeeded as a nuclear power by Russia), the United Kingdom, France, the People's Republic of China, India, Pakistan, and North Korea. Israel is also widely believed to possess nuclear weapons, though it does not acknowledge having them. For more information on these states' nuclear programs, as well as other states that formerly possessed nuclear weapons or are suspected of seeking nuclear weapons, see List of states with nuclear weapons

There are two basic types of nuclear weapon. The first type produces its explosive energy through nuclear fission reactions alone. Such fission weapons also commonly referred to as atomic bombs or atom bombs (abbreviated as A-bombs), though their energy comes specifically from the nucleus of the atom.

In fission weapons, a mass of fissile material (enriched uranium or plutonium) is assembled into a supercritical mass—the amount of material needed to start an exponentially growing nuclear chain reaction—either by shooting one piece of sub-critical material into another (the "gun" method), or by compressing a sub-critical sphere of material using chemical explosives to many times its original density (the "implosion" method). The latter approach is considered more sophisticated than the former, and only the latter approach can be used if plutonium is the fissile material.

A major challenge in all nuclear weapon designs is to ensure that a significant fraction of the fuel is consumed before the weapon destroys itself. The amount of energy released by fission bombs can range between the equivalent of less than a ton of TNT upwards to around 500,000 tons (500 kilotons) of TNT.[2]

The second basic type of nuclear weapon produces a large amount of its energy through nuclear fusion reactions. Such fusion weapons are generally referred to as thermonuclear weapons or more colloquially as hydrogen bombs (abbreviated as H-bombs), as they rely on fusion reactions between isotopes of hydrogen (deuterium and tritium). However, all such weapons derive a significant portion – and sometimes a majority – of their energy from fission (including fission induced by neutrons from fusion reactions). Unlike fission weapons, there are no inherent limits on the energy released by thermonuclear weapons. Only six countries—United States, Russia, United Kingdom, People's Republic of China, France and India—have conducted thermonuclear weapon tests. (Whether India has detonated a "true," multi-staged thermonuclear weapon is controversial.)[3]

The basics of the Teller–Ulam design for a hydrogen bomb: a fission bomb uses radiation to compress and heat a separate section of fusion fuel.

Thermonuclear bombs work by using the energy of a fission bomb in order to compress and heat fusion fuel. In the Teller-Ulam design, which accounts for all multi-megaton yield hydrogen bombs, this is accomplished by placing a fission bomb and fusion fuel (tritium, deuterium, or lithium deuteride) in proximity within a special, radiation-reflecting container. When the fission bomb is detonated, gamma and X-rays emitted first compress the fusion fuel, then heat it to thermonuclear temperatures. The ensuing fusion reaction creates enormous numbers of high-speed neutrons, which then can induce fission in materials which normally are not prone to it, such as depleted uranium. Each of these components is known as a "stage," with the fission bomb as the "primary" and the fusion capsule as the "secondary." In large hydrogen bombs, about half of the yield, and much of the resulting nuclear fallout, comes from the final fissioning of depleted uranium.[2] By chaining together numerous stages with increasing amounts of fusion fuel, thermonuclear weapons can be made to an almost arbitrary yield; the largest ever detonated (the Tsar Bomba of the USSR) released an energy equivalent to over 50 million tons (50 megatons) of TNT. Most thermonuclear weapons are considerably smaller than this, due for instance to practical constraints in fitting them into the space and weight requirements of missile warheads.[4]

There are other types of nuclear weapons as well. For example, a boosted fission weapon is a fission bomb which increases its explosive yield through a small amount of fusion reactions, but it is not a fusion bomb. In the boosted bomb, the neutrons produced by the fusion reactions serve primarily to increase the efficiency of the fission bomb. Some weapons are designed for special purposes; a neutron bomb is a thermonuclear weapon that yields a relatively small explosion but a relatively large amount of neutron radiation; such a device could theoretically be used to cause massive casualties while leaving infrastructure mostly intact and creating a minimal amount of fallout. The detonation of a nuclear weapon is accompanied by a blast of neutron radiation. Surrounding a nuclear weapon with suitable materials (such as cobalt or gold) creates a weapon known as a salted bomb. This device can produce exceptionally large quantities of radioactive contamination. Most variety in nuclear weapon design is in different yields of nuclear weapons for different types of purposes, and in manipulating design elements to attempt to make weapons extremely small.[2]

Nuclear strategy

Nuclear warfare strategy is a way for either fighting or avoiding a nuclear war. The policy of trying to ward off a potential attack by a nuclear weapon from another country by threatening nuclear retaliation is known as the strategy of nuclear deterrence. The goal in deterrence is to always maintain a second strike status (the ability of a country to respond to a nuclear attack with one of its own) and potentially to strive for first strike status (the ability to completely destroy an enemy's nuclear forces before they could retaliate). During the Cold War, policy and military theorists in nuclear-enabled countries worked out models of what sorts of policies could prevent one from ever being attacked by a nuclear weapon.

Different forms of nuclear weapons delivery (see below) allow for different types of nuclear strategy, primarily by making it difficult to defend against them and difficult to launch a pre-emptive strike against them. Sometimes this has meant keeping the weapon locations hidden, such as putting it on submarines or train cars whose locations are very hard for an enemy to track, and other times this means burying them in hardened bunkers. Other responses have included attempts to make it seem likely that the country could survive a nuclear attack, by using missile defense (to destroy the missiles before they land) or by means of civil defense (using early warning systems to evacuate citizens to a safe area before an attack). Note that weapons which are designed to threaten large populations or to generally deter attacks are known as strategic weapons. Weapons which are designed to actually be used on a battlefield in military situations are known as tactical weapons.

There are critics of the very idea of nuclear strategy for waging nuclear war who have suggested that a nuclear war between two nuclear powers would result in mutual annihilation. From this point of view, the significance of nuclear weapons is purely to deter war because any nuclear war would immediately escalate out of mutual distrust and fear, resulting in mutually assured destruction. This threat of national, if not global, destruction has been a strong motivation for anti-nuclear weapons activism.

Critics from the peace movement and within the military establishment have questioned the usefulness of such weapons in the current military climate. The use of (or threat of use of) such weapons would generally be contrary to the rules of international law applicable in armed conflict, according to an advisory opinion issued by the International Court of Justice in 1996.

Perhaps the most controversial idea in nuclear strategy is that nuclear proliferation would be desirable. This view argues that, unlike conventional weapons, nuclear weapons successfully deter all-out war between states, as they did during the Cold War between the U.S. and the Soviet Union. Political scientist Kenneth Waltz is the most prominent advocate of this argument.

It has been claimed that the threat of potentially suicidal terrorists possessing nuclear weapons (a form of nuclear terrorism) complicates the decision process. Mutually assured destruction may not be effective against an enemy who expects to die in a confrontation, as they may feel they will be rewarded in a religious afterlife as martyrs and would not therefore be deterred by a sense of self-preservation. Further, if the initial act is from rogue groups of individuals instead of a nation, there is no fixed nation or fixed military targets to retaliate against. It has been argued, especially after the September 11, 2001 attacks, that this complication is the sign of the next age of nuclear strategy, distinct from the relative stability of the Cold War


دانلود با لینک مستقیم


تحقیق درموردمتن انگلیسی سلاح هسته ای انگلیسی

سلاح های شیمیایی در دوران باستان 33 ص

اختصاصی از رزفایل سلاح های شیمیایی در دوران باستان 33 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 33

 

1-1سلاح های شیمیایی در دوران باستان:

گرچه تاریخ دقیق نخستین کاربرد مواد سمی در ادوار گذشته نامعلوم است، با این حال می توان به کارگیری آتش از جانب انسان را به عنوان نخستین حربه شیمیایی نام برد.

کاربرد مواد شیمیایی سمی حدود 600 سال قبل از میلاد مسیح در کتاب های پوزانیاس (Pausanias) مولف یونانی در شهر دلفی گزارش شده است.

 در آن زمان مهاجمان یونانی برای از پای در آوردن مدافعان دلفی آب رودخانه را به ریشه گیاه خرق سفید (Veratrum از جنس Hellebore) که حاوی مواد سمی بود آغشته کردند و بدین گونه به سادگی شهر محاصره شده را تصرف کردند.

همچنین پروکیپوس، مورخ روم شرقی، در مورد جنگ های ساسانیان و رومیان می نویسد که؛ سپاه ساسانی برای تسخیر دژهای رومی ها زیر دیوار آن نقب می زدند.

 گاهی این نقب ها با نقب دشمن که برای مقابله حفر شده بود برخورد می کرد، در چنین شرایطی دو طرف می کوشیدند با سوزاندن گوگرد، سربازان حریف را بیرون رانند.

همچنین در تاریخ حمل و نقل دریایی از آتش مشهور یونانی (The Greek Fire) فراوان صحبت شده است.

مخلوط آتش زا معمولاً شامل قیر، گوگرد و مواد چسبنده همراه با روغن خام و آهک زنده بوده است. آتش یونانی در تماس با آب، خود به خود مشتعل می شد.

در 1453 میلادی که ترک های عثمانی به قسطنطنیه یا استانبول امروزی، آخرین سنگر روم شرقی (بیزانس) حمله بردند، به کندن نقب پرداختند؛ مدافعان شهر برای مقابله با آنها، در نقب ها با پخش دود حاصل از سوزاندن گوگرد که همان SO2 می باشد، ترک‌ها را دچار خفگی نمودند.

در 1862 و در جریان جنگ داخلی آمریکا پیشنهاد به کارگیری گاز کلر در عملیات نظامی مطرح شد. گرچه، کلر مورد استفاده واقع نشد ولی بدون شک فکر کاربرد گسترده و تولید صنعتی عوامل شیمیایی متعلق به آمریکایی هاست. بعدها یک دوره تلاش جدی در مورد توسعه عوامل شیمیایی و وسایل حمل آنها به صورت نارنجک، گلوله توپ و غیره آغاز گردید.

در اواخر قرن نوزدهم انگلیسی ها در جنگ بوثر از گلوله های توپ محتوی اسید پیکریک استفاده کردند. بدین گونه به کارگیری متفرقه از عوامل شیمیایی بتدریج زمینه را برای کاربرد گسترده آن در فاجعه 1915 فراهم آورد.

 1ـ2 سلاح های شیمیایی در جنگ جهانی اول:

با آغاز قرن بیستم و توسعه بیش از پیش دانش شیمی، زنگ خطر به کارگیری احتمالی و گسترده مواد شیمیایی در جنگ ها برای دولتمردان اروپایی به صدا درآمد و آنها را واداشت طی قراردادی به کارگیری این مواد را منفع کنند. این قرارداد در سال 1907 بسته شد و به تصویب بیشتر کشورهای اروپایی رسید. با این حال برخلاف قرارداد منع کاربرد سلاح شیمیایی، این جنگ افزار مخوف در مقیاس گسترده ای طی جنگ جهانی اول به کار گرفته شد و چنانچه در تاریخ ثبت شده، جنگ شیمیایی نخستین بار، زمانی که آلمانی ها در اکتبر 1914 در نوشاپل گلوله های حاوی گاز اشک آور به سوی فرانسوی ها پرتاب کردند، آغاز شد ولی به سبب پراکندگی سربازان و محدود بودن شمار گلوله ها این تاکتیک چندان کارساز نبود و حتی فرانسوی ها متوجه کاربرد آن نشدند. با این حال آلمانی ها دست از تلاش برنداشته و گاز کلر را نیز نخستین بار در 22 آوریل 1915 در یپرس (Ypres) بلژیک علیه سربازان مستعمراتی فرانسه و پیاده نظام کانادایی که هیچ ماسکی برای حفاظت نداشتند به کار بردند. علاوه بر این آلمانی ها به سرعت به فسژن و خردل روی آورده و آنها را در جبهه آزمودند. [1] به طوری که عامل تاول زای خردل گوگردی به وسیله آلمانی ها در 1917 و در نزدیکی دهکده یپرس بر ضد سربازان فرانسوی به کار گرفته شد و به همین دلیل فرانسویان نام ایپریت (Yperite) را نیز به عامل خردل دادند. همچنین خردل با نام دیگری به نام صلیب زرد (Yellow Cross) نیز شناخته شده بود چرا که برای مشخص کردن مخازن حاوی آن علامت صلیب زرد به کار می رفته است.

به طور کلی در جنگ جهانی اول حدود 125000 تن عوامل سمی مشتمل بر 45 نوع عامل شیمیایی مختلف به کار رفت که در بین آنها 18 عامل کشنده و 27 عامل تحریک کننده بود. از میان عوامل ذکر شده به طور عمده فسژن و خردل حدود یک میلیون و 300 هزار سرباز را از صحنه نبرد خارج کرد که تعداد بیشماری از آنها برای همیشه نابینا شدند و تقریباً 100 هزار نفر جان باختند.

1ـ3 سرنوشت سلاح های شیمیایی پس از جنگ جهانی اول

روند سریع ساخت جنگ افزارهای شیمیایی جدید و کاربرد وسیع آن طی جنگ جهانی اول و مهمتر از همه برانگیخته شدن احساسات عمومی باعث شد بیش از پنجاه کشور معاهده ای مبنی بر عدم کاربرد جنگ افزارهای شیمیایی را در ژنو امضا کنند که به پروتکل 1925 ژنو (Geneva Protocol) معروف شد. اما تصمیمی درباره منع ساخت این سلاح ها گرفته نشد. علاوه بر این با توجه به ویژگی های مواد شیمیایی جنگی (پوشش وسیع، خواص مصدوم کنندگی شدید، افت روحیه شدید دشمن و نیاز به نیروی متخصص و کارآمد جهت درمان و رفع آلودگی) نظر کارشناسان نظامی پس از جنگ جهانی اول، به شدت به طرف این جنگ افزارها معطوف و موجب توسعه این سلاح ها در کشورهای غربی شد و بدین شکل روش های تولید بسیاری از ترکیبات شیمیایی به دست آمد. بعضی ها گمان می کردند که در پناه این معاهده جهانی در جنگ ها و درگیری ها از این سلاح استفاده ای به عمل نخواهد آمد ولی تاریخ شاهد وقایع ناخوشایند دیگری بود.

در 1936، 650 تن عامل شیمیایی توسط ایتالیا در جنگ علیه اتیوپی به کار رفت که جان 15 هزار نفر را گرفت.

در جنگ های یمن، (67 ـ 1963) مصری ها از سلاح شیمیایی استفاده کردند.

در 1938 ژاپنی ها بمب های حاوی عوامل شیمیایی، بر روی سربازان چینی فرو ریختند.

در جنگ های داخلی اسپانیا که از 1936 آغاز شد و سه سال به طول انجامید به فرمان استالین و در حمایت از جمهوری خواهان که علیه ملی گرایان به رهبری فرانکو می جنگیدند، در دو منطقه اسپانیا گازهای سمی و همچنین عامل خردل به کار برده شد که طی آن شمار زیادی از افراد غیرنظامی به هلاکت رسیدند.

1ـ4 سلاح های شیمیایی در جنگ جهانی دوم

در جریان جنگ جهانی دوم مراکز پژوهشی ـ نظامی در آلمان، انگلستان، آمریکا و ژاپن به کوشش های خود جهت تهیه عوامل شیمیایی با سمیت زیاد ادامه دادند. در آلمان سنتز عوامل بسیار سمی اعصاب تابون و ساربن آغاز و با تهیه سومان در سال 1944 دنبال شد که سمی ترین عامل شیمیایی در جنگ جهانی دوم بود. آلمانی ها همراه با تلاش های پژوهشی جدی، کارخانه بزرگی برای تولید جنگ افزارهای شیمیایی و مهمات آن تاسیس کردند که تولید سالیانه آن در 1943 حدود 180 هزار تن (این مقدار 5/1 برابر عوامل شیمیایی به کار رفته به وسیله دول متخاصم طی جنگ جهانی اول) بوده است. طبق گزارش ورماخت (wehrmaht) در اواخر جنگ، ذخیره عوامل شیمیایی آلمان 70 هزار تن شامل 32 هزار تن ایپریت یا خردل و 13 هزار تن گازهای اعصاب بوده است.

اسپی یر (Speer) وزیر صنایع هیتلر در دادگاه بین المللی نورنبرگ اعلام کرد که هیتلر خود طی جنگ جهانی اول مصدوم شیمیایی بوده و بدین جهت به جنگ افزارهای شیمیایی جدید اهمیت زیادی قائل بود. نیروهای هیتلری همواره ذخایر جنگ افزارهای شیمیایی خود را افزایش می دادند. آلمانی ها در جریان جنگ دوم مرتکب بیرحمانه ترین جنایات علیه بشریت شدند. اتاق های گاز در اردوگاه های بوخن والد (Buchenwald)، آشویتس (Auschwitz)، زاخرزن هاوزن (Sachsenhausen)، نوین گام (Neuengamme)، لوبلین (Lublin)، گروسه روزن (Grosse -Rosen)، راونز بروخ (Ravensbruck) و تربلینکا (Treblinka) کار می کردند.

در 14 ژوئیه 1942 هیملر (Himmler) اجازه داده بود که در برخی اردوگاهها از زندانیان برای آزمایش عوامل شیمیایی استفاده کنند. در کل، تا پایان جنگ تنها 5/4 میلیوم زندانی بر اثر به کارگیری انواع عوامل سمی به وسیله شرکت دگش وابسته به مجتمع صنعتی فاربین در اردوگاه آشویتس مسموم شده بودند.

انگلیسی ها سنتز تابون و سارین را تکرار کردند و علاوه بر آن مکانیسم اثر عوامل شیمیایی ترکیبات آلی فسفردار را کشف نموده و بر این اساس شیوه های جدیدی را برای سنتز عوامل شیمیایی پیشنهاد کردند. گرچه کوشش های انگلیسی ها سری نگه داشته شد با این حال گزارش های پژوهشی منظم و کاملی از طریق وزارت دفاع انگلستان به آمریکایی هایی که در همین زمینه کار می کردند فرستاده می شد. ژاپنی ها نیز در سال های جنگ هزاران ماده شیمیایی سمی سنتز کردند، با این حال ماده ای سمی تر از عوامل شیمیایی جنگ جهانی اول به دست نیاوردند.

در کل طی جنگ جهانی دوم با این که طرف های درگیر (بویژه انگلستان، آمریکا، شوروی، ژاپن، آلمان و ایتالیا) همگی دارای ذخایر عوامل شیمیایی بودند، ولی از این جنگ افزارها استفاده چندانی به عمل نیامد؛ بویژه آلمان نازی در حین جنگ دوم جهانی با وجود ذخایر عظیم جنگ افزارهای شیمیایی هرگز از این تسلیحات استفاده نکرد چرا که توازن قوا و وحشت آلمانی ها از مقابله به مثل نیروهای متفقین عامل بازدارنده این اقدام وحشتناک احتمالی بود. به طوری که نخست وزیر وقت انگلستان “وینستون چرچیل” در سال 1942 یعنی هنگامی که انگلیسی ها از لحاظ توانایی در زمینه سلاح های شیمیایی قدرت لازم را داشتند، چنین بیان داشت که :

دولت روسیه مدعی است که آلمانی ها در صورت ناامیدی از حملات خود، ممکن است از گاز سمی بر ضد مردم و ارتش روسیه استفاده کنند. ما خود قاطعانه تصمیم داریم از این سلاح نفرت انگیز استفاده نکنیم، مگر این که ابتدا ارتش آلمان آن را به کار گیرد. به هر حال با شناختی که از دشمن خود داریم، فراهم آوردن تدارکات لازم به مقیاس بسیار وسیع را نادیده نگرفته ایم. بنابراین تصمیم گیری در این خصوص که هراس ناشی از به کارگیری سلاح های شیمیایی نیز به جنگ هوایی افزوده شود، بر عهده هیتلر است.

تنها کاربرد عمده تسلیحات شیمیایی از جانب آلمانی ها در جریان جنگ جهانی دوم، علیه نیروهای شوروی صورت گرفت؛ ماجرا بدین قرار بود که در ماههای مه و ژوئن سال 1942، آلمانی ها علیه واحدهای نظامی و غیرنظامی شهر کرچ (Krauch) که در یکی از معادن پنهان شده و دلیرانه در مقابل دشمن مقاومت می کردند، جنگ افزارها شیمیایی به کار بردند.

1ـ5 سلاح های شیمیایی پس از جنگ جهانی دوم

در جنگ ویتنام در دهه 1960 و سال های نخست دهه 1970 آمریکایی ها با به کارگیری عوامل شیمیایی خطرناک بویژه عامل نارنجی آنچنان خسارات جبران ناپذیری به مراتع، جنگل ها و محیط زیست ویتنام وارد کردند که هنوز پس از گذشت سه دهه و با وجود طرح های بزرگ ترمیم، آثار شوم آن برطرف نگردیده است.

همچنین گزارش های تایید نشده ای از کاربرد عوامل شیمیایی توسط ویتنامی ها در کامبوج (1976)، و لائوس (1979) و به کارگیری نوعی عامل شیمیایی توسط ارتش شوروی و نیروهای دولتی افغانستان، علیه مجاهدان افغانی اعلام شده است.

همچنین مهمترین آزمایش آمریکایی ها در شمال شرقی برزیل در اکتبر 1984 انجام شد که طی آن 7000 نفر کشته شدند. در این آزمایش علاوه بر این که دو طایفه بومی به طول کامل از بین رفتند، گیاهان و جانوران منطقه نیز دچار ضایعات جبران ناپذیری گردیدند.


دانلود با لینک مستقیم


سلاح های شیمیایی در دوران باستان 33 ص

تحقیق در مورد بررسی معرفی انواع سلاحها

اختصاصی از رزفایل تحقیق در مورد بررسی معرفی انواع سلاحها دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

تحقیق در مورد بررسی معرفی انواع سلاحها


تحقیق در مورد بررسی معرفی انواع سلاحها

فرمت فایل :word (لینک دانلود پایین صفحه) تعداد صفحات 16صفحه

 

سلاح خیبر ساخت صنایع دفاعی ایران در سال 1380 طراحی و در سال 1381 به مرحله تولید رسید این سلاح به : سلاح ملی اقتدار ملی معروف شده است .
این اسلحه سلاح اتوماتیک تهاجمی سبک و بولپاپ با کالیبر 5/56 که با فشار غیر مستقیم گاز باروت مسلح می شود . این سلاح دارای برگه ناظم آتش چهار زمانه است شامل:
ضامن ، تک تیر ، سه تیر و رگبار می باشد .
• این سلاح دارای دو نوع دستگاه نشانه
روی است که روی دستگیره حمل قرار دارد .
• از دسته حمل این اسلحه می توان برای نصب دوربین و دوربین دید در شب به منظور
بالا بردن دقت آتش استفاده نمود .
• هنگامی که از سلاح با دوربین استفتده می شود می توان از دو پایه آن استفاده
کرده و به عنوان اسلحه تک تیر انداز استفاده نمود .
• لوله این سلاح مثل ام 16 قابل تعویض می باشد .
• این سلاح عقب نشینی کم ، دقت بالا ، وزن کم و درجه اطمینان بالا دارد .
• ساختار اسلحه به شکلی است که باز و بسته کردن آن به راحتی انجام می شود و تعمیر و نگه داری را راحت می کند .
• سر نیزه و دو پایه نیز بر روی اسلحه قابل نصب است .



دانلود با لینک مستقیم


تحقیق در مورد بررسی معرفی انواع سلاحها

دانلود تحقیق کامل درمورد کاربرد لیزر در سلاح

اختصاصی از رزفایل دانلود تحقیق کامل درمورد کاربرد لیزر در سلاح دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 8

 

مقدمه

بدون شک لیزر یکی از برجسته‌ترین ابزار علمی و فنی قرن بیستم بشمار می‌آید .

پیشرفت سریع تکنولوژی لیزر از سال 1960 میلادی ، هنگامی که اولین لیزر با موفقیت تهیه شد ، شروع گردید . لیزر امروزه در زمینه‌های گوناگون از قبیل بیولوژی ، پزشکی ، مدارهای کامپیوتر ، ارتباطات ، سیستم‌های اداری ، صنعت ، اندازه‌گیری در زمینه‌های مختلف و … بکار برده می‌شود . لیزر یک منبع نور خاص است و بطور کلی با نور لامپهای معمولی ، چراغ برق ، نور فلورسانت و غیره تفاوت فاحش دارد و در مقایسه با سایر منابع نور : در رده‌ای با مشخصات فوق‌العاده نوری قرار دارد . این مطلب با عنوان اینکه نور لیزر از همدوستی (coherence) فوق‌العاده برخوردار است ، بیان می‌شود .

لیزر را می‌توان در مقایسه با سایر مولد‌های نوری که فقط نور را منتشر می‌کنند ، یک فرستنده نوری پنداشت . تا قبل از ظهور لیزر محدوده فرکانس امواج رادیوئی و محدوده نوری از نقطه‌ نظر همدوستی با یکدیگر اختلاف داشتند . در فیزیک رادیوئی بطور گسترده‌ای امواج همدوس مورد استفاده قرار می‌گیرند و این در حالی است که امواج نوری (اپتیکی) غیر همدوس نیز در اختیار است . در گذشته کتب درسی تنها مکانی بود که امواج لیزری مورد بحث قرار می‌گرفت . این امواج هنگامی واقعیت پیدا کردند که لیزر اختراع گردید .

دانش مربوط به لیزر در حقیقت علم تابش نور همدوس (coherence radiation) است گرچه این رشته از دانش فیزیک در حدود 20سال است ظهور نمود و در حال تکامل است . معذالک نمودهای نوظهور آن در معرض کاربردهای جالب قرار گرفته‌اند .

آنچه در این تحقیق مورد بحث قرار می‌گیرد کاربردهای لیزر و لیزر به عنوان سلاح مخرب و نحوه مقابله با سلاحهای لیزری و قوانین بین‌الملل در مورد این تکنولوژی برتر می‌باشد .

 

کاربرد لیزر در مصارف نظامی

کاربرد لیزر در مصارف نظامی

کاربردهای نظامی لیزر همیشه عمده ترین کاربردهای آن بوده است . فعلا مهمتریم کاربردهای نظامی لیزر عبارت اند از:

الف) فاصله یا بهای لیزری

ب) علامت گذارهای لیزری

ج) سلاح های هدایت انرژی

فاصله یاب لیزری مبتنی بر همان اصولی است که در رادارهای معمولی از آن ها استفاده می شود. یک تپ کوتاه لیزری ( معمولا با زمان 10 تا 20 نانوثانیه) به سمت هدف نشانه گیری می شود و تپ پراکنده برگشتی بوسیله یک دریافت کننده مناسب نوری که شامل آشکارساز نوری است ثبت می شود. فاصله مورد نظر با اندازه گیری زمان پرواز این تپ لیزری به دست می اید. مزایای اصلی فاصله یاب لیزری را می توان به صورت زیر خلاصه کرد:

الف) وزن - قیمت و پیچیدگی آن به مراتب کمتر از رادارهای معمولی است.

ب) توانایی اندازه گیری فاصله حتی برای هنگامی که هدف در حال پرواز در ارتفاع بسیار کمی از سطح زمین و یا دریا باشد.

اشکال عمده این نوع رادار در این است که باریکه لیزر در شرایط نامناسب رویت به شدت در جو تضعیف می شود. فعلا چند نوع از فاصله یابهای لیزری با بردهای تا حدود 15 کیلومتر مورد استفاده اند:

الف) فاصله یاب های دستی برای استفاده سرباز پیاده یکی از آخرین مدل های آن در آمریکا ساخته شده که در جیب جا می گیرد و وزن آن با باتری حدود 500 گرم است. ب) سیستم های فاصله یاب برای استفاده در تانکها

ج) سیستم های فاصله یاب مناسب برای دفاع ضد هوایی

اولین لیزرهای که در فاصله یابی از آن ها استفاده شد لیزرهای یاقوتی با سوئیچ Q بودند. امروزه فاصله یابهای لیزری اغلب بر اساس لیزرهای نئودمیم با سوئیچ Q طراحی شده اند. گرچه لیزرهای CO2 نوع TEA در بعضی موارد ( مثل فاصله یاب تانک ها ) جایگزین جالبی برای لیزرهای نئودمیم است.


دانلود با لینک مستقیم


دانلود تحقیق کامل درمورد کاربرد لیزر در سلاح

تحقیق در مورد سلاح های شیمیایی و بمب های هسته ای

اختصاصی از رزفایل تحقیق در مورد سلاح های شیمیایی و بمب های هسته ای دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

تحقیق در مورد سلاح های شیمیایی و بمب های هسته ای


تحقیق در مورد سلاح های شیمیایی و  بمب های هسته ای

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 5

 

سلاح های شیمیایی و  بمب های هسته ای

از این سلاحها برای کشتن افراد و وارد کردن صدمات بسیار جدی و یا ایجاد انواع معلولیت ها در مردم استفاده می شود. این سلاحها بر اساس اثرات مختلفی که بر بدن افراد می گذارد ، به 3دسته تقسیم بندی می شوند. دسته اول سلاحهای هستند که روی سیستم عصبی بدن تاثیر می گذارند. در این دسته GA ، GB ، GD ، GF و VX «متیل فسفوبوتیوئیک اسید ,گاز سارین ) قرار دارند. دسته دوم ، اثرات خود را روی پوست به جا می گذارند و شامل HD «گازخردل گوگرد) ، HN «خردل نیتروژن)، L و CX هستند. دسته سوم نیز باعث اختلال سیستم تنفسی بدن می شوند. در این گروه گازهای بی رنگ CG و DP ، کلرین (Cl) و فسفوکلرین (Ps) وجود دارند. از سلاحهای شیمیایی که روی اعصاب اثر می گذارند، قبل و در طول جنگ دوم جهانی استفاده های بی شماری شده است.

دسته ی اول

این مواد از نظر شیمیایی وابسته به حشره کش هایآلی فسفره هستند. این دسته از سلاحهای شیمیایی مانع از عمل آنزیم استیل کولین استر از می شوند. وقتی مواد شیمیایی این دسته وارد بدن شوند، غلظت استیل کولین را در بدن به بیش از حد لازم می رسانند. ریه ها و چشمها بسرعت این مواد را جذب کرده در کمتر از یک دقیقه بر سیستم عصبی بدن تاثیرات قابل توجهی می گذارند. علایم آن به صورت آبریزش بینی ، ترشح زیاد بزاق ، تنگی قفسه سینه ، کوتاهی تنفس ، تنگی مردمک چشم ، انقباض عضلانی و یا حالت تهوع و انقباض شکم ظهور می کند.

دسته دوم

سلاحهای شیمیایی که بر روی پوست تاول و سوختگی ایجاد می کنند ، ماندگاری فراوانی در محیط دارند. این مواد روی چشمها ، پوشش مخاطی ، ریه ها ، پوست و اجزای خون اثر گذاشته و اگر از طریق تنفس وارد ریه ها شوند ، بر شدت تنفس اثرات منفی می گذارند و اگر توسط غذا بلعیده شوند ، سبب اسهال و استفراغ می شوند.خردل ها که جزو این دسته هستند به خاطر خواص فیزیکی خود مقاومت و ماندگاری بسیار زیادی در سرما و دماهای معتدل دارند.اگر دو دقیقه از تماس یک قطره خردل با پوست بگذرد، صدمات جبران ناپذیری به این عضو وارد می شود. CX نیز که جزو این گروه است ، پودری کریستالی شکل است که در دماهای 39 تا 40 درجه سانتی گراد ذوب شده و در دمای 129 درجه سانتی گراد به جوش می آید. این ماده را با افزودن موادی خاص در دمای اتاق به حالت مایع درمی آورند. CX دارای بوی بسیار نامطبوعی است. در غلظتهای کم آن سوزش شدید چشم بروز می کند، اما در غلظتهای بالا به پوست حمله کرده و چند میلی گرم آن سبب دردهای زیاد و سوزشهای فراوان شده و زخمهای بدی بر جای می گذارد. برای پیشگیری از اثر این مواد سربازان باید به لباسها و ماسکهای حفاظتی مجهز باشند.

دسته سوم

سلاحهای شیمیایی که بر دستگاه تنفسی اثر می گذارند. این مواد بشدت به بافت ریه آسیب می رسانند. فسفوژن که خطرناک ترین عضو این گروه است ، برای اولین بار در سال 1915 استفاده شد. این ماده گازی بی رنگ است که در دمای 2/8 درجه سانتی گراد به جوش می آید، بنابراین بسیار فرار و ناماندگار است ، ولی چون غلظت بخار آن 4/3 برابر هوا است ، به مدت طولانی در گودال ها و دیگر مناطق پست زمین باقی خواهد ماند. غلظت زیاد آن پس از چند ساعت سبب مرگ می شود، اما در غلظتهای کم سبب سرفه ، اختناق ، احساس تنگی قفسه سینه ، حالت تهوع و سردرد و غیره می شود. (انواع اول و سوم این سلاح یعنی گازهای سارین و خردل همان هایی هستند که حکومت عراق در جریان جنگ تحمیلی از آنها در برابر رزمندگان ما و حتی مناطق کردنشین خود استفاده کرد.) در این میان ، محققان طرفدار صلح نیز بیکار ننشسته اند و همواره برای یافتن راه حل مبارزه با این سلاحها، مطالعه و تحقیق می کنند. مثلا آنها فهمیده اند اگر موشها مقدار کمی از آنزیمی با نام NTE داشته باشند، نسبت به فسفرهای آلی حساسترند. این موشها کم تحرک تر هستند و شانس مردنشان نسبت به جانورانی که مقدار این آنزیم در بدنشان در حد طبیعی است ، 2برابر بیشتر است ، پس وجود این آنزیم در بدن موشها از اثر فسفرهای آلی جلوگیری می کند. به همین ترتیب ، انسانها نیز ژن این آنزیم را دارند ، پس می توان امیدوار بود که از داورهایی که سطح NTE را افزایش بدهند، برای مبارزه با این مواد شیمیایی استفاده کرد، البته این داروها را باید پیش از حمله گازهای شیمیایی به کار برد. به عبارت دیگر، «هیچ درمانی برای ضایعات مواد شیمیایی وجود ندارد، مگر پیشگیری از تماس انسان ها با این مواد.» اما باید پرسید آینده این سلاحها چیست و ماهیت سلاحهای جدید چه خواهد بود؟ آیا ممکن است آینده ای رویایی در پیش رو داشته باشیم که در آن کاربرد هرگونه سلاح شیمیایی از نظر وجدان تمامی افراد کاری غیرقانونی باشد؟ آیا ممکن است آیندگان روزهای سیاه گذشته را به دست فراموشی بسپارند؟


دانلود با لینک مستقیم


تحقیق در مورد سلاح های شیمیایی و بمب های هسته ای