دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 14
لوت lut (ملاح، حسین علی، فرهنگ سازها)
سازی است از خانوادة آلات موسیقی رشته‌ای مفیّد که به آن عود نیز می‌گویند. زاکس نوشته است: «...نام این ساز از واژة العود عربی گرفته شده است. خود ساز در حملة اعراب به شمال آفریقا به آن دیار می‌رود و از آن جا توسط سارازان ها به اسپانیا و سیسیل آورده می‌شود. لوت در اواخر قرون وسطی در اروپا رواج پیدا می‌کند. در قرن پانزدهم میلادی به عنوان یکی از سازهای محبوب اتاقی به شمار می‌آید. در قرن هجدهم با رواج انواع گیتار از اهمیت عود اندکی کاسته می‌شود ولی در قرن اخیر مجدداً برای احیاء این ساز کوشش‌های مفیدی به عمل می‌آید...» سپس زاکس به چگونگی املای واژة عود در کشورهای گوناگون می‌پردازد. از جمله می‌نویسد: «انگلیسی‌ها lute (لوت)، فرانسوی‌ها luth (لوت)، ایتالیایی‌ها liuto (لیوتو)، در اسپانیا laud (لائود)، در پرتغال alaude (آلئوده) و در شوروی ruth (روت) می‌نویسند.» نیز عود، بربط و رود.
سارازان یا ساراسان، نامی که یونانیان و رومیان متاخر به مردم چادر نشین بیابان سوریه و عربستان، که مزاحم مرزهای امپراطوری روم در جانب سوریه بودند اطلاق می‌کردند، و سپس به عرب‌ها و توسعاً، خاصه در موارد مربوط به جنگ‌های صلیبی به مسلمانان به طور کلی اطلاق می‌شد.( دایره المعارف فارسی مصاحب)
وجدانی، فرهنگ تفسیری موسیقی.
Lute(E), luth(F), laute(G), lauto, leuto, liuto(I), Laud(S),
لوت، عود (پرتغال) al-aude
وجدانی، فرهنگ تفسیری موسیقی.
«ایرانیان عود را اختراع کردند و این ساز از طریق اسپانیا به دیگر کشورهای اروپا راه یافت» برکشلی، مهدی ـ موسیقی فارابی
«عود از سازهای زهی زخمه‌ای ( با انگشت یا مضراب) دارای شکمی بزرگ و به شکل گلابی، گردنی دراز که بر روی آن حداقل هفت دستان بسته‌اند و در انتهای فوقانی گردن جعبه‌ای که محل گوشی‌های کوک سیم‌ها است. در نوع دیگر ساز، گردن به عقب شکسته و کوک‌ها در طرفین سطح تخته قرار گرفته اند. در بیان وجه تسمیة ساز به زبان‌های اروپایی برخی از اروپائیان عقییده دارند که کلمه لوت مأخوذ از لیر یونانی است ولی موجه‌تر آن است که کلمه لوت و به خصوص تلفظ اسپانیایی آن را مأخوذ از کلمه عربی عود یعنی العود بدانیم.» منصوری ، پرویزـ چگونه از موسیقی لذت ببریم.
عود( منصوری، پرویز، ساز شاهی)
شکل ظاهری ـ شکم این ساز بسیار بزرگ و گلابی شکل، و دستة آن بسیار کوتاه است، به طوری که قسمت اعظم طول سیم‌ها در امتداد شکم قرار گرفته است. سطح رویة شکم از جنس چوب است که بر آن پنجره‌هایی مشبک ایجاد شده است. عود فاقد «دستان» و خرک ساز کوتاه و تا اندازه‌ای کشیده است. عود داراز ده سیم یا پنج سیم جفتی است. سیم‌های جفت با هم صدا کوک می‌شوند، بدیهی است که هر یک از سیم‌های دهگانه، یک گوشی مخصوص به خود دارد؛ گوشی‌‌ها در دو طرف جعبة گوشی( سرساز) قرار گرفته‌اند.
عود بم‌ترین ساز بین سازهای زهی است؛ نت نویسی آن با کلید سل است که صدای آن عملاً یک «اکتاو» بم تر از نت نوشته شده حاصل می‌شود.
کوک سیم‌های عود بدین قرار است:
سیم بم (سل پائین) معمولاً نقش « واخوان» دارد و گاه این سیم جفت نیست. وسعت ساز از این قرار است:
مضراب عود از پَر مرغ (یا پَر طاووس ) تهیه شده است و گاه نیز نوازنده، با مضراب دیگری ساز را می‌نوازد.
صدای عود کمی خفه، نرم و غم‌انگیز ولی نسبتاً قوی است. این ساز نقش تکنواز و هم‌نواز، هر دو را به خوبی می‌تواند ایفا کند.
عود، چنان که گفته شده، از اخلاف‌سازی قدیمی به نام «بربط» است؛ از سوی دیگر ممکن است بانام عربی خود (العود) به اروپا را یافته و در آن‌جا نام «لوت» گرفته باشد.( شباهت کلمه «العود در تلفظ عربی، یعنی تخفیف همزة اول ـ تقریباً لعود» و تشدید «د» آخر به صورت «ت» را با نام اسپانیایی این ساز، یعنی «Laud» می‌توان احساس کرد)
عود سازی شهری است.
