دانلود مقاله واقعه عاشورا در میان غیر مسلمانان

اختصاصی از رزفایل دانلود مقاله واقعه عاشورا در میان غیر مسلمانان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مشخصات این فایل
عنوان: واقعه عاشورا در میان غیر مسلمانان
فرمت فایل : word( قابل ویرایش)
تعداد صفحات: 14

این مقاله درمورد واقعه عاشورا در میان غیر مسلمانان می باشد.

خلاصه آنچه در مقاله واقعه عاشورا در میان غیر مسلمانان می خوانید :

معاویه بعد از این که شهر را از مدعیان خالی دید، فارغ البال از اهالی مدینه برای ولیعهدی یزید بیعت گرفت و بعد از اطمینان یافتن از کامل شدن بیعت مردم مدینه روانه مکه شد. شهری که به لحاظ قومی و قبیله ای در شمار حامیان خاندان اموی محسوب می شد. معاویه این بار با رویی گشاده با مدعیان برخورد کرد و آنگاه در مسجد مکه، شروع به سخنرانی کرد و در حالی که بر سر هر یک از بزرگان مکه نگهبانی با اسلحه گمارده بود، برای مردم از خصوصیات و اوصاف یزید گفت و اعلام کرد که می خواهد برای وی بیعت بگیرد و در این حال، مدعیان، چاره ای جز سکوت نداشتند. (الفتوح، ابن اعثم کوفی، ص 807)
اگرچه معاویه به اهداف خود نایل آمد، اما حضور مدعیان سلطنت همیشه خاطر وی را می آزرد و او مترصد فرصتی بود که به نوعی آنان را برای پذیرش پادشاهی یزید مجاب کند. معاویه این دغدغه خاطر را تا زمان مرگ در ذهن داشت و حتی در وصایای خود به یزید نیز آن را عنوان کرد.  نکته جالب توجه در وصیت معاویه این است که وی دقیقا بر خصوصیات جامعه شناسی و اجتماعی اهالی سرزمین های اسلامی دقت داشته است و او در این وصیت به یزید درباره مردم حجاز و عراق و شام سفارش کرد. (تاریخ فخری، ص 153)
در متن وصیت او چنین آمده است:
مردم حجاز را منظور دار که اصل تواند، هر کس از آنها نزد تو آمد، گرامی دار و هر کس هم غایب باشد، احوال پرسی کن، اهل عراق را منظور نما و اگر خواهند روزی حاکمی از آنها عزل کنی، دریغ مکن. عزل یک حاکم آسانتر از برابری با صدهزار شمشیر کشیده است. اهل شام را منظور دار که اطرافیان و ذخیره تواند،اگر از دشمنی در هراس افتی از آنها یاری جو چون به مراد رسیدی آنها را به وطن برگردان زیرا که اگر در بلاد دیگر بمانند اخلاقشان برگردد. (در کربلا چه گذشت، ترجمه نفسل المهموم، ص 87)
او همچنین به یزید سفارش کرد: من از چهار نفر بیم دارم؛ حسین بن علی، عبدالله بن عمر، عبدالرحمن بن ابوبکر، عبدالله بن زبیر، اما خیال می کنم حسین بن علی را مردم عراق رها نکنند و او را وادار به خروج کنند. اگر چنین کرد و بر او پیروز شدی از او درگذر. (اخبار الطوال، ابن قتیبه دینوری، ص 276)

دقت در نصایح معاویه به یزید شاید ما را به این نکته متوجه سازد که معاویه با توجه به شناختی که از یزید داشت، می دانست که در عرصه حیات سیاسی توان برابری و رویارویی ندارد و با توجه به بی لیاقتی اش، طومار سلطنت اموی در هم می پیچد. شاید به همین جهت است که کمر حکومت سلسله سفیانی در دوران یزید در هم شکست و او در دوران 5 ساله پادشاهی اش، راه را برای انتقال سلطنت از شاخه سفیانی به مروانی هموار کرد.
سرزمین عراق در بین شهرهای اسلامی وضعیتی خاص داشت. این خطه به لحاظ توانایی بالقوه و بالفعل در تجهیز نیروی نظامی و وضعیت خاص تجاری در مقابل یکدیگر جلوه گری کرد. و از فرصت های به دست آمده برای بردن گوی سبقت از یکدیگر نهایت استفاده را می کرد. در بین شهرهای عراق،کوفه و بصره ممتاز بودند و گرچه بین این دو شهر نیز بر سر مسایل تجاری و سیاسی رقابت هایی وجود داشت و همین خاطر هزینه های بسیاری برای تثبیت تفوق و برتری هر یک از این شهرها پرداخته شد و اگر این رقابت به اتحاد مبدل می شد، ای بسا که بسیاری از معادلات سیاسی به هم می خورد. در میان شهرهای خلافت اسلامی، بیشتر شیعیان و معارضان خاندان اموی در کوفه و بصره مستقر بودند. این شهر مأمن اصلی شیعیان بود و در خود بصره نیز تمایلات شیعی فراوانی وجود داشت.
اگر امام حسین قصد(ع) قیام داشت، طبیعی بود که می بایست یکی از این دو شهر را مقر اصلی حرکت خود قرار دهند. به خصوص اینکه در زمان صلح امام حسن(ع) تا قیام امام حسین(ع) هم کوفه و هم بصره حرکت های اعتراضی زیادی را علیه حاکمیت اموی به خود دیده بود. مثلا بعد از انعقاد صلح عده ای از اهالی بصره که تمایلات شیعی داشتند، گرد شخصی به نام حمران بن ایان که از بزرگان شهر بود، جمع شدند و بر معاویه شوریدند. این حرکت را باید اولین واکنش نظامی شیعیان در قبال خلافت معاویه به شمار آورد. گرچه این اقدام به شکست منتهی شد و نشان می داد که علاوه بر شتابزدگی از عمق لازم برخوردار نیست، چون بسیاری از یاران حمران به مجرد مواجهه با نیروهای اموی به فرماندهی ابن ارطاه وی را در مقابل دشمن قوی پنجه تنها گذاشتند. (الفتوح ابن اعثم کوفی، ص 772)

کوفه در عرصه حیات سیاسی حضور پررنگ تری داشت، به خصوص به خاطر وجود عناصر مؤثری از خوارج و شیعیان که دو نیروی مخالف با حاکمیت اموی بودند. اما این دو در رقابت و تعارض شدید با یکدیگر بودند، به طوری که برخی از فرماندهان لشکر اموی برای سرکوب خوارج از نیروهای شیعه استفاده می کردند. (تاریخ طبری، ج7، ص 2747)
این نشان می دهد که هم امویان و هم شیعیان، خوارج را به عنوان دشمن مشترک خود تلقی می کردند و قصد نابودی آنان را داشتند. اگر شیعیان با خوارج مشکل عقیدتی داشتند و از این حیث با آنان نبرد می کردند، امویان علاوه بر سرکوب خوارج نسبت دیگری را از همکاری با شیعیان در سر می پروراندند و آن معطوف ساختن توجه شیعیان به دشمنی به نام خوارج و درگیر کردن این نیروها با یگدیگر به منظور کاستن توان نظامی نیروهای مخالف اموی بود.
همیاری و همکاری شیعیان با عاملان حکومت اموی برای سرکوب خوارج، تاثیر چندانی در تغییر رویه امویان در برخورد با دوستان علی (ع) نداشت. عامل اصلی اتخاذ چنین تصمیمی، معاویه بود. او به عاملان خود دستور می داد که بر شعیان آنقدر سخت بگیرند که مجبور به ترک وطن و پناهنده شدن به نقاط دور دست شوند.( اسرار عاشورا، محمد ابراهیم آینی، ص 94)
....

بخشی از فهرست مطالب مقاله واقعه عاشورا در میان غیر مسلمانان

 نگرش اهل سنت
 رسوم مردمی
 سوگواری در میان غیر مسلمانان