پایان نامه مبانی اعتقادی مردم زمان امیرالمؤمنین (ع) در اطاعت از ایشان

اختصاصی از رزفایل پایان نامه مبانی اعتقادی مردم زمان امیرالمؤمنین (ع) در اطاعت از ایشان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

اطاعت از امام و پیشوا یکی از اعتقادات مسلم فقه شیعه و سنی است، با این تفاوت که شیعه، اطاعت از امامی را واجب می‏داند، که امامتش از طرف خداوند مسلم شده باشد و توسط پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم)معرفی شود.

 امام علی (علیه السلام) به عنوان جانشین به حق پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم)بعد از بیست و پنج سال حکومت جامعه اسلامی را در دست گرفتند، امّا پرسش اصلی آن است که چرا ایشان که به عنوان امام و رهبر،  واجب الاطاعة بودند، از طرف مردم زمان خود اطاعت نشدند؟

این پژوهش با کنکاش در وقایع تاریخی، به رفتار شناسی مردم زمان امیرالمؤمنین (علیه السلام) در اطاعت از امامشان می‏پردازد، و به این نتیجه می‏رسد که متأسفانه حضرت (علیه السلام) در رسیدن به اهدافشان توسط مردم زمان خود اعم از آنان که امیرالمؤمنین (علیه‏السلام) را امام اول خویش        می‏دانستند و چه آنانی که به عنوان خلیفۀ چهارم با آن حضرت بیعت کرده‏بودند، اطاعت کامل نشدند. حتی در مواقعی نظرات خود را بر ایشان تحمیل کردند.

 نتیجه آنکه در اثر این نافرمانی‏ها، حکومت حقّۀ امیرالمؤمنین (علیه السلام) با بحران‏های پر حادثه‏ای مواجه شد که موجب گشت جامعۀ اسلامی از تدابیر بی‏بدیل آن یگانۀ دوران جهت سعادت دنیا و آخرت خویش محروم گردد و زعامت مسلمین پس از شهادت آن حضرت و صلح امام مجتبی (علیه السلام) در دست فرزندان طلقا و نابکاران قرار گیرد.   

دانلود پاورپوینت دلیل تأخیر امیرالمؤمنین در پذیرش بیعت مردم - 24 اسلاید

اختصاصی از رزفایل دانلود پاورپوینت دلیل تأخیر امیرالمؤمنین در پذیرش بیعت مردم - 24 اسلاید دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

- عدم تمایل شخصی حضرت برای کسب قدرت مگر به قصد اصلاح

2- شرایط نامساعد جامعه اسلامی و ریشه دوانیدن انحرافات و ناامیدی از امکان اصلاح

3- مطرح ساختن شرایط خود و پذیرش آن توسط بیعت کنندگان

4- از بین بردن این تصور نادرست که حضرت قدرت طلب بوده و مخفیانه شورشیان را بر ضد عثمان تحریک می کرده اند

برای دانلود کل پاورپوینت از لینک زیر استفاده کنید:

دانلود تحقیق براهین اثبات وجود خدا از دیدگاه امیرالمؤمنین علی (ع)

اختصاصی از رزفایل دانلود تحقیق براهین اثبات وجود خدا از دیدگاه امیرالمؤمنین علی (ع) دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

یکی از مسائل بسیار اساسی برای آدمی، مسئله وجود خدا است. اعتقاد و یا عدم اعتقاد به خدا، در زندگی انسان، بسیار نقش‏آفرین است. اگر کسی به دلیلی، به وجود خدا اعتقاد پیدا کند، تمام اعمال و حرکات او صبغه خاصی به خود می‏گیرد و اگر هم بی‏اعتقاد به خدا باشد، باز اعمال او رنگ و بویی دیگر پیدا می‏کند.
بنابراین انسان باید قبل از هر شناختی به این مسئله بپردازد که آیا واقعا برای انسان و عالم، خدایی وجود دارد، یا این‏که انسان و عالم بر اثر صدفه و تصادف پدید آمده، و آدمی نیز در زندگی هیچ وظیفه و هدفی جز ادامه زندگی و لذت بردن ندارد. از این رو، که امیرالمؤمنین علی علیه السلام می‏فرماید: "معرفة اللّه‏ سبحانه، اعلی المعارف"1 امام علیه السلام حتّی توحید و اعتقاد به خدای یگانه را، حیات و جان نفس و روح می‏داند: "التوحید حیاة النفس"2 نیز از ایشان نقل شده است که سرلوحه دین، شناخت خدا است؛ "اول الدین معرفته"3 آدمی نیز با تمام وجود خود این دقیقه را در می‏یابد که شناخت خدا، در درجه نخست اهمیّت قرار دارد.
اولین مسئله در وادی شناخت خدا، شناخت وجود او است. در کلمات امیرالمؤمنین، استدلال بر وجود خدا به‏طور مستقل کمترمشاهده می‏شود و عنوانی تحت براهین اثبات وجود خدا، در کلمات آن حضرت نمی‏توان یافت.
دلیل این مطلب می‏تواند دو امر باشد:
1. امیرالمؤمنین علی علیه السلام خداشناسی و خداجویی را امری فطری می‏داند؛ همان‏گونه که فرموده‏اند: خداوند قلب‏ها را با اراده و محبّت خود، و عقلها را با معرفت خود سرشته است:"اللهم خلقت القلوب علی ارادتک وفطرت العقول علی معرفتک"4 در جایی دیگر می‏فرمایند: "عجبت لمن شکّ فی اللّه‏ وهو یری خلق اللّه‏"5 این سخن برگرفته از آیه‏ای در قرآن است: "افی اللّه‏ شکٌ فاطر السموات والارض" ابراهیم/ 10
2. دلیل دیگر آن است که مخاطبان امیرالمؤمنین علیه السلام اشخاصی بودند که به وجود خدا باور داشتند. آنان بیش‏تر محتاج تصحیح اعتقاداتشان بودند، نه تأسیس.
آری، در لابه‏لای کلمات امام علیه السلام می‏توان دلایلی را بر اثبات وجود خدا یافت. نگارنده در حدّ بضاعت خود، هشت دلیل بر اثبات وجود خدا در کلمات حضرت علیه السلام یافته‏است؛ هرچند که راه‏های منتهی به خدا، به عدد نفوس خلایق است.
آن دلایل هشت‏گانه، بدین قرارند:
1. برهان معقولیت؛
2. برهان فطرت؛
3. برهان نظم؛
4. برهان علّی؛
5. برهان معجزه؛
6 برهان وجوب و امکان (حدوث)؛
7. برهان فسخ عزائم؛
8. برهان صدیقین.
به جهت اختصار و درج در مجله سه برهان را مطرح می‏نماییم.
گفتنی است که مراد از برهان در این نوشتار، مفهومی است اعم از برهان مصطلح در فلسفه و منطق. بنابراین مطلق راه‏هایی که آدمی را به خدا می‏رسانند، در این‏جا مراد و موضوع سخن خواهد بود.
1. برهان معقولیت یا احتیاط عقلی
یکی از راه‏های اثبات وجود خدا، معقولیت اعتقاد به او است. زیرا آدمی را یکی از این دو راه در پیش است: اعتقاد به خدا، عدم اعتقاد به خدا. از سویی، هر یک از این دو لوازمی دارد. برای نمونه، کسی که به خداوند باورمند است، باید بپذیرد که: چون خداوند حکیم است، انسان و جهان را بیهوده نیافریده است؛ بلکه از آفرینش آن دو، مقصودی دارد که همانا هدایت انسان و رساندن او به کمال نهایی خویش است؛ از این رو پیامبران را برای هدایت او فرستاده است. همچنین پس از این جهان، جهان دیگری وجود دارد که در آن انسان‏ها کیفر و پاداش اعمال خود را می‏بینند. بدین سان اعتقاد به خدا با اعتقاد به نبوّت و شریعت و معاد توأم می‏شود. در مقابل، عدم اعتقاد به خدا، لوازمی دیگر، غیر از آن‏چه گفته شد، دارد.
حال اگر اعتقاد به خدا و لوازم آن را ـ که سعادت ابدی را در پی دارد در نظر بگیریم و آن را با ناباوری به خدا و لوازم آن بسنجیم، اعتقاد به خدا و لوازم آن را معقول‏تر خواهیم یافت. زیرا در صورت صحّت اعتقاد به خدا، ما از منافع بسیاری برخورداریم و از شقاوت ابدی اجتناب ورزیده‏ایم؛امّا اگر معلوم گردد که چنین اعتقادی، خرافه و ناصواب است، نیز ضرر و زیانی نکرده‏ایم. بنابراین معقول آن است که اعتقاد به خدا و لوازم آن را بپذیریم.

شامل 11 صفحه word

تحقیق در مورد امام حسن

اختصاصی از رزفایل تحقیق در مورد امام حسن دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:8

 فهرست مطالب

اسم آن بزرگوار حسن است و این اسم از طرف پروردگار عالم به ایشان عنایت شده است. از امام سجاد روایت است که چون حضرت مجتبی علیه السلام به دنیا آمد، جبرییل بر پیامبر (ص) نازل شد و از طرف حق تعالی گفت: چون منزلت امیرالمؤمنین نسبت به تو به منزلة هارون نسبت به موسی است و اسم پسر هارون حسن بوده است، پس اسم او را حسن بگذارید. روایت منزلت روایتی است مشهور میان علمای اسلام، زیرا از طریق عامه و خاصه با سندهای متعددی از رسول اکرم روایت شده است که مکرراً فرموده اند: یا علی انت منی بمنزلة هارون من موسی الا انه لانبی بعدی. یعنی: «تو نسبت به من همچون هارونی نسبت به موسی، جز آنکه پس از من پیامبری نخواهد آمد.» یعنی همچنانکه هارون در غیبت موسی، خلیفة موسی بود تو نیز خلیفة منی و فقط تفاوت در این است که پس از موسی پیامبرانی آمدند، ولی پس از من پیامبری نخواهد آمد.

مشهورترین کنیة آن بزرگوار ابومحمّد، و مشهورترین القاب او مجتبی و سبط اکبر است. آن بزرگوار چهل و هفت سال عمر کرد زیرا ولادت آن بزرگوار شب نیمة رمضان المبارک سال سیّم هجرت بود. آن حضرت هفت سال با جدّ بزرگوارش، و بعد از آن سی سال با پدر بزرگوارش زندگی کرد. مدّت امامت ایشان ده سال است.

حضرت حسن علیه السلام از هر جهت حسن است. جدّی چون رسول اکرم صلی الله علیه وآله داشت، و پدری چون امیرالمؤمنین، و مادری چون زهرای مرضیه. اگر از همة قوانین مؤثر در تشکیل شخصیت کودک مثل قانون وراثت بگذریم، برداشت فرزند از گفتار و کردار پدر و مادر را نمی توانیم انکار کنیم. وقتی جدّی چون رسول اکرم به قدری عبادت کند که پاهای مبارک او متورم شود و آیة طه ما انزلنا علیک القرآن لتشقی[1][1] (پیامبر ما بر تو قرآن را نازل نکردیم تا به مشقّت بیفتی) در حق وی نازل گردد، سبطی چون حسن تربیت می شود که بیشتر از بیست بار پیاده به مکه می رود و در بعضی از سفرها، پاهای مبارک آن حضرت متورم می شود. هنگامی که پدری چون امیرالمؤمنین علیه السلام در دل شب در وسط میدان سجّاده بیندازد و تکبیرها از او شنیده شود و از ترس و ابهت پروردگار عالم بنالد، پسری چون حسن تربیت میشود که موقع وضو گرفتن بدنش می لرزد و وقتی وارد مسجد می شود با تضرع می گوید: الهی ضیفک ببابک یا محسن قد اتاک المسئ فتجاور عن قبیح عندی بجمیل ما عندک یا کریم.

«ای خدا مهمان تو در خانه ات آمده است، ای نیکوکار، گنه کار به در خانة تو آمده، ای کریم به خوبی خود از زشتی او بگذر.»

وقتی پدری چون امیرالمؤمنین سی سال برای مصالح اسلام صبر کند و با دیگران بسازد، و چون کسی که خاری در چشم او و استخوانی در گلوی او باشد در این جهان زندگی کند، فرزندی چون حسن خواهد داشت که ده سال برای مصالح اسلام صبر می کند و با معاویه مدارا می نماید.

و مادری چون زهرا دارد که غذای خود و وابستگان خود را به فقیر می دهد، سپس غذا تهیه می کند، یتیمی می آید و باز غذا را به او می دهد و دربار سوم غذا را به اسیر می دهد و بالاخره با آب افطار می کنند و غذا نمی خورند، و آیة مبارکه:

ویطعمون الطعام علی حبه مسکینا ویتیما واسیرا[2][2].

مقاله در مورد خلافت امام حسن

اختصاصی از رزفایل مقاله در مورد خلافت امام حسن دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:4

 فهرست مطالب

یا نه ؟ حضرت على مى فرمود من حاضر نیستم یک روز حکومت معاویه را تحمل کنم , چگونه امام حسن راضى به حکومت معاویه شد ؟
جواب : این سئوال را که اگر حضرت امیر در جاى حضرت امام حسن بود صلح مى کرد یا نه , به این شکل نمى شود جواب داد , بله , اگر شرایط حضرت على مثل شرایط حضرت امام حسن مى بود صلح مى کرد , اگر بیم کشته شدنش در مسند خلافت مى رفت . ولى مى دانیم که شرایط حضرت امیر با شرایط امام حسن خیلى متفاوت بود , یعنى این نابسامانیها در اواخر دوره حضرت امیر پیدا شد , ولهذا جنگ صفین هم جنگى بود که در حال پیشرفت بود و اگر خوارج از داخل انشعاب نمى کردند مسلم امیرالمؤمنین پیروز شده بود . در این جهت بحثى نیست . و اما اینکه شما فرمودید چرا امیرالمؤمنین حاضر نیست یک روز حکومت معاویه را قبول کند ولى امام حسن حاضر مى شود ؟ شما این دو را با همدیگر مخلوط مى کنید . حضرت امیر حاضر نیستیک روز , معاویه به عنوان نایب او و به عنوان منسوب از قبل او حکومت کند , ولى امام حسن که نمى خواهد معاویه را نایب و جانشین خود قرار دهد , بلکه مى خواهد خود کنار برود . صلح امام حسن کنار رفتن است نه متعهد بودن . در متن این قرار داد هیچ اسمى از خلافت برده نشده , اسمى از امیرالمؤمنین برده نشده , اسمى از جانشین پیغمبر برده نشده , سخن این است که ما کنار مى رویم , کار به عهده او , ولى به شرط آنکه این که شخصا صلاحیت ندارد , کار را درست انجام دهد , و متعهد شده که درست عمل کند . پس این دو خیلى تفاوت دارد . امیرالمؤمنین گفت من حاضر نیستم یک روز کسى مثل معاویه از طرف من و نایب من در جایى باشد . امام حسن هم حاضر به چنین چیزى نبود , و شرایط صلح نیز شامل چنین چیزى نیست .
سئوال : آیا امیرالمؤمنین راجع به چگونگى برخورد با معاویه , وصیتى به امام حسن کرده بودند ؟
جواب : یادم نمىآید که تا به حال برخورد کرده باشم در وصیتهاى حضرت امیر که چیزى راجع به این جهت گفته باشند , ولى ظاهرا وضع روشن بوده , اگر در متن تاریخ هم نمانده باشد وضع روشن بوده است . امیرالمؤمنین خودش تا آخر طرفدار جنگ با معاویه بود و حتى همان اواخر هم که وضع امیرالمؤمنین نابسامان بود باز چیزى که امیرالمؤمنین را ناراحت مى داشت وضع معاویه بود و معتقد بود که باید با معاویه جنگید تا او را از میان برد . شهادت امیرالمؤمنین مانع جنگ جدید با معاویه شد . آن خطبه معروفى که در نهج البلاغه است که حضرت مردم را دعوت به جهاد کرد و بعد از اصحاب با وفایش که در صفین کشته شدند یاد کرد و فرمود : این اخوانى الذین رکبوا الطریق و مضوا على الحق , این عمار ؟ و این ابن التیهان ؟ و این ذوالشهادتین ؟ ( 9 ) و بعد گریست , این خطابه را در نماز جمعه خواند , مردم را دعوت کرد که حرکت کنند , ونوشته اند هنوز جمعه دیگر نرسیده بود که ضربت خورد و شهید شد . امام حسن هم در ابتدا تصمیم به جنگیدن با معاویه داشت , ولى آنچه که از اصحابش ظهور و بروز کرد از عدم آمادگى و اختلافات داخلى , تصمیم امام حسن را از جنگ منصرف به صلح کرد , یعنى امام حسن دید این جنگیدن یک جنگیدن افتضاح آمیزى است , با این مردم جنگیدن , افتضاح و رسوایى است . در ( ساباط) اصحاب خودش آمدند با نیزه به پاى او زدند