لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 110
شیوع آفت شنوایی وسطح سرویس‌های ارائه شده:
از میان تمام خدمات توانبخشی، اقداماتی که برای کودکان تمرکزیافته است بیشترین کاربرد را دارد. اگر چه با توجه به معیارهای متفاوتی که برای کاهش شنوایی داریم، بیان تعداد افراد مبتلا به کاهش شنوایی متفاوت خواهد شد، اما بیان شده است که در سیستم آموزشی ایالات متحده حدود 50.000 نفر (یعنی 1 نفر از هر 1000 نفر) ناشنوا (deaf) می‌باشند و 90% آنها از سرویس‌های ویژه استفاده می‌کنند. 20 تا 40 نفر از هر 1000 کودک به صورت دائم، از نظر هر دو گوش سخت شنوا (head of hearing) هستند به این معنا که در محدوده فرکانس گفتار، افت شنوایی بیشتر از dBHc20 دارند، در مقایسه با افراد ناشنوا، افراد سخت‌شنوا خدمات ضعیف‌تری دریافت نموده‌اند، همچنین این بررسی نشان داد که 2-1 میلیون از افراد ایالات متحده شدیداً سخت‌شنوا بودند، اما با در نظر داشتن حداقل افت شنوایی به صورت آستانه‌های کمتر از HC15 (دو گوشی یا تک گوشی) و افت‌های (فرکانس) بالا، 3 میلیون کودک دیگر هم به این جمعیت افزوده می‌شوند افت‌های انتقالی و افت‌های موقت، 5/1 میلیون دیگر به این جمعیت می‌افزاید. اگر بخواهیم جمعیت کم سن‌تر (. تا 5 سال) را نیز در نظر داشته باشیم، در کل 10 میلیون کودک مبتلا به افت شنوایی هستند. (Bess, Dodd, Murphy & parker 1998; Niskar.et.al. 1998) مطالعه اخیر بر روی کودکانی که حداقل سخت‌شنوایی را دارند نشان داد که هنگامی‌که کاهش شنوایی در مدارس دولتی آیوا به طور گسترده مورد بررسی قرار گرفت، میزان افت‌های حس عصبی ملایم تا متوسط و افت‌های آمیخته در کودکان مدرسه‌رو تقریباً ثابت بود. با رشد کودک افت‌های انتقالی و موقت کاهش می‌یابد، اما میزان افت در بالا و انواع افت‌های ناشی از نویز افزایش می‌یابد. (Shepherd. et al 1981) سطح سرویس‌های ارائه شده (درصد افرادی که خدمات توانبخشی دریافت نموده‌اند) که در Iowa برای افت‌های عصبی و آمیخته گزارش شد، با توجه به میزان افت شنوایی‌‌شان متفاوت است. اگر بخواهیم به طور اختصاصی‌تر بیان کنیم، فقط 27% از سرویس‌های ارائه شده برای افت‌های ملایم است ولی 92% سرویس‌ها برای افت‌های بیشتر میباشد. در یک بررسی دیگر، ذکر شده است که سرویسی که شامل 70 ادیولوژیست آموزشی، 500 آسیب‌شناس گفتار زبان، 100 معلم افراد مبتلا به آسیب‌شنوایی برای کودکان مدرسه رو با افت شنوایی صورت گرفت، دیده شد که فقط 46% از کل این افراد انواع خاصی از این سرویس‌ها را دریافت نموده‌اند، همچنین کمتر از 50% کل افراد انتقالی و حس عصبی از تقویت‌کننده استفاده می‌کنند. این اطلاعات مشخص می‌کند که بیان نیازهای افراد مبتلا به درجات و انواع مختلف آسیب‌شنوایی به صورت کامل حائز اهمیت بسیار میباشد.
اصطلاحات و تعریفات:
همان‌طور که در فصل 1 ذکر شد، در این کتاب جداسازی قاطعی بین توانبخشی (rehabilitation) و نوتوانی (habilitation) صورت نگرفته است. اگر چه برخی افراد ترجیح می‌دهند که هنگامی‌که در رابطه با کودکی که مبتلا به آسیب شنوایی قبل از سن زبان‌آموزی هستند، صحبت میشود از اصطلاح habilitation استفاده کنند، ما از اصطلاح Auditory rehabilitation (توانبخشی) به دلیل استفاده گسترده‌ای که در این حیطه دارد استفاده می‌کنیم.
توانبخشی شنوایی برای کودکان هنگامی به بهترین نحو صورت خواهد پذیرفت که ادیولوژیست از طریق تعامل با کودک و والدین او، نیازهای مرتبط با افت‌شنوایی را مشخص و سپس تدابیر لازم برای حل آن نیاز‌ها را بکار گیرد.
نیازهای ناشی از افت شنوایی به طور دقیق در فصل «تقویت‌کننده» (فصل 2 و3). تکامل مهارت بینایی و شنوایی (فصل4و5). ارتباطات زبانی- گفتاری (فصل 6)، روانی- اجتماعی (فصل7) و مسائل آموزشی (فصل8) بیان شده است. که تمام این موارد در بخش اول کتاب آمده است. توانبخشی شنوایی (Auditory,Rehabilitation) هم شامل ارزیابی و هم مدیریت میباشد. اگر چه تمام اقداماتی که در حیطه (AR) صورت می‌گیرد حائز اهمیت می‌باشند، اما در کودکان مختلف، بسته به متغیرهای فردی، میزان کاهش شنوایی، زمان شروع کاهش شنوایی و سن کودک به طور متفاوتی ارائه می‌گردد. بنابراین بحث پیرامون توانبخشی شنوایی زمانی معنادار خواهد بود که برای هر بیمار خصا، جداگانه مطرح گردد. بخش بعدی، اختصاصاً بر میزان و نوع کاهش شنوایی، سن کودک و ناتوانی‌های دیگر تمرکز یافته است.
- پروفایل مربوط به بیمار
- افت شنوایی:
گروه‌بندی ناشنوایی برای کودکان عبارتست از: مادرزادی (در هنگام تولد وجود داشته) قبل از زبان‌آموزی (شروع قبل از 3 تا 5 سال)، بعد از زبان‌آموزی (شروع در 5 سالگی یا بعد از آن).
افراد مبتلا به ناشنوایی مادرزادی باید در برنامه‌های ملاحظه‌ای زودهنگام که شامل برنامه‌های مبتنی بر والد- نوزاد و همچنین برنامه‌های مربوط به پیش‌دبستان است، قرار گیرد. هنگامی که افت شنوایی تشخیص داده شد (ترجیحاً در 6 ماهگی یا قبل از آن 1 برنامه مبتنی بر خانواده (IFSP) باید هر چه سریعتر آغاز گردد. برنامه‌های پیش دبستانی هنگامی آغاز می‌گردد که کودک حدوداً 3 ساله بوده و توانسته در برنامه IFSP شرکت داشته باشد. به طور ایده‌آل، کودک می‌بایست این برنامه‌ها را دنبال کند تا زمانی که سرویس‌های توانبخشی شنوایی به دنبال آن و در حوزه‌ی مدرسه ارائه گردد.
افراد مبتلا به ناشنوایی قبل از زبان‌آموزی که شروع آن بعد از تولد بوده است، معمولاً درمان‌های مشابهی دریافت می‌نمایند. افراد مبتلا به ناشنوایی بعد از زبان‌آموزی، معمولاً فقط در مدرسه به آنها سرویس داده میشود. بسیاری از کودکانی که سخت‌شنوا هستند نیز در AR شرکت می‌کنند افرادی که مبتلا به آسیب‌های خفیف هستند، برخی اوقات به زودی شناسایی و خدمات AR را در طی ملاحظات زودهنگام دریافت می‌کنند، برخی دیگر از افراد مبتلا به چنین افتی، ممکن است مورد شناسایی واقع نشده و تا قبل از ورود به مدرسه نیز هیچ سرویسی دریافت ننموده باشند.
برخی افت‌های شنوایی به صورت پیشرونده بوده و زمانی که کودک بزرگ‌تر میشود کاملاً آشکار و واضح خواهد شد. یکی از بیماری‌های ایجاد‌کننده‌ی افت slight to mild افیوژن گوش میانی است، که منجر به افت شنوایی انتقالی می‌گردد. معمولاً چنین افت‌هایی ماهیتاً موقت بوده، اما در برخی موارد، در طی دوره طولانی باقی می‌ماند و نیازمند به دریافت کمک‌های توانبخشی میباشد. افت‌های انتقالی حتی اگر تا حد dBHC15 هم باشد میتواند تأثیرات آموزشی بر روی کودک داشته باشد.
دانلود شیوع آفت شنوایی وسطح سرویس‌های ارائه شده 118 ص
