دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 11
فصل اول
(طرح مسئله)
به دلیل نقش و جایگاه ویژه کارآفرینان در روند توسعه و رشد اقتصادی، بسیاری از دولتها در کشورهای توسعه یافته و درحال توسعه تلاش می کنند بــا حداکثر امکانات و بهره برداری از دستاوردهای تحقیقاتی، شمار هرچه بیشتری از جامعه را که دارای ویژگیهای کارآفرینی هستند به آموزش در جهت کارآفرینی و فعالیتهای کارآفرینانه تشویق و هدایت کنند(داریانی ,1380).
کارآفرینان با مهارتی که در تشخیص فرصتها و موقعیتها و ایجاد حرکت در جهت توسعه این موقعیتها دارند، پیشگامان حقیقی تغییر در اقتصاد و تحولات اجتماعی محسوب می شوند. آنها تصدیق می کنند که موفقیت و بقاء درچشم اندازهای برخواسته از فردا، نیازمند چالاکی، قوه ابتکاروخلاقیت است. علاوه براین کارآفرینی به ریسک پذیری،نوآوری وکنش کارآفرینانه هم نیازدارد. براساس نظریات اقتصادی و تجارب حاصله دراقتصادهای روبه رشد، کارآفرینان موتورمحرکه توسعه ورشداقتصادی محسوب می شوند وبالطبع اشتغالزایی یکی از رهاوردهای مهم کارآفرینی است(احمدی ,1383).
متاسفانه در کشور ما و در چند برنامه اخیر توسعه، توجه خاص به این مهم نشده و حتی می توان گفت که این مفهوم برای بسیاری از دست اندرکاران و افراد جامعه ناشناخته و غریب است. شـــاید به همین دلیل تاکنون برنامه ریــــــزی و بسترسازی مناسبی در حوزه های اقتصادی، اجتماعی و نظام آموزشی کشور برای توسعه کارآفرینی بویژه درمدارس و دانشگاههای کشور صورت نپذیرفته است(توسل ,1379).
تعریف وبیان مسئله:
امروزه کارافرینی ازعوامل اصلی ایجاد ارزش اقتصادی وابزارکارامدی برای کاهش تعداد بیکاران محسوب می شود ازاین رودولتها به منظور رشد اقتصادی کشورها ودرپاسخگوئی به بزرگترین چالش اقتصادی, یعنی اشتغال وبهبود استانداردهای زندگی افراد جامعه مشوق اصلی کارافرینی وکارافرینان هستند وشیوه های مختلفی برای افزایش نقش آنها درعرصه های مختلف اقتصادی به کار میبندد(احمدی,1383).
کارافرینی در آموزش و پرورش فرایند منظم و مستمری است که از یک سو به شناسائی و بهره برداری مؤثر از کلیه منابع درونی و بیرونی نظام آموزشی منجر میشود و از سوی دیگر, موجب ایجاد فرصتهای جدید یاددهی و یادگیری می گردد. این فرایند با تکیه بر دو محور آموزش فراگیر کارآفرین و فراهم آوردن زمینههای بروز و ظهور آن محقق میگردد (حسن مرادی,1382).
درعرصه آموزش وپرورش کشورشناسائی زمینه های پرورش وبه دنبال آن آموزش و پرورش کارآفرینی باید در کنار اصلاح سایر نظام های آموزشی موجود در این نهاد صورت گیرد و متاسفانه چون دانش آموزان مدارس فنی و حرفه ای با شیوه های شناخت فرصتهای اشتغال به خوبی آشنا نمی شوندو از طرفی امکان ادامه تحصیل و کسب مدارک بالاتر برای انجام بهتر مشاغل برای بسیاری از آنها مهیا نیست و همچنین به دلیل اینکه آموزش و پرورش قابلیتهای لازم را برای به عهده گرفتن مشاغل جدید درآنها مهیا نمی سازد، لذا دانش آموزان با طرز فکر کارافرینانهای تربیت نشده اندومعمولا تجربه لازم برای کاربرد مطالب آموخته شده و رویاروئی با مسائل بعد از شروع کسب وکار را ندارند (پوستیگو به نقل از احمدی1383).
براساس آمارهای منتشر شده از سوی دبیرخانه کنگره کارافرینی در بخش بهداشت ودرمان درسال1381تعدادبیکاران کشور از حدود یک ملیون وپانصد هزار نفر درسال 1375به حدود سه ملیون نفر درسال 1380رسیده است دراین میان آنچه نگران کننده است این است که بیش از75درصد این افراد دارای تحصیلات پیش از دانشگاه (ابتدائی-راهنمائی ومتوسطه)هستند,به طوری که ازمیان این720هزار نفر نیروی جویای کار که سالیانه وارد بازار کار می شوندحدود 500هزار نفر دارای مدارک پیش از دانشگاه می باشند که این امر نه تنها آثار نامطلوبی را در پی دارد بلکه زمینه ساز فقر اقتصادی وباالطبع فقر فرهنگی خواهد بود,لذا به جرأت می توان گفت که بزرگترین چالش ومهمترین مشکل اقتصادی کشور,اشتغال است(دبیرخانه کنگره کارافرینی در بخش بهداشت ودرمان1381).
علی رغم اهمیت موضوع درایران بحث کارافرینی وتحقیقات مربوط به آن تا به حال موردتوجه جدی قرار نگرفته است وتحقیقاتی که تاکنون صورت گرفته بیشتر در بخش صنایع بوده و در نظام آموزش و پرورش و همچنین آموزش عالی تحقیقات زیادی در این زمینه صورت نگرفته است.
