تحقیق درباره بررسی هندبال

اختصاصی از رزفایل تحقیق درباره بررسی هندبال دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 تعداد صفحه23

تاریخچه  هندبال:

هوم تاریخ نوین مشهور یونان در کتاب معروف خود او دیه از ورزش هندبال با نام «اورانیا» یاد کرده است. این بازی که در سال 600 قبل از میلاد روی یکی از دیوارهای آتن قدیم حجاری شده بود، در سال 1926 کشف شد.

در قرنهای شانزدهم و هفدهم میلادی خانمهای درباری و شوالبه‌ها به این بازی که تغییر مختصری یافته بود می‌پرداختند و شاعران وقت، آن را اولین بازی تابستانی نام نهاده بودند کزادکخ- که یک معلم ورزش آلمانی بود در سال 1890 هندبال را به صورت جدیدتری با نام «رافابل اشپیل» معرفی کرد که از آن پس آن را به صورت هندبال یازده نفره بازی می‌کردند که شباهت زیادی به یکی از بازیهای محلی چکواسلواکی به نام «هازنا» داشت.

پس از اولین جنگ جهانی، آقای «هرمان» رئیس فدراسیون هندبال آلمان برای گسترش و تحکیم این ورزش بسیار خدمت کرد البته دکتر «کارل شلنز» استاد دانشرای عالی تربیت بدنی و ورزش بر این که او را پدر هندبال نامیده‌اند، بیشتر در سال 1920 مقررات این ورزش را تدوین کرده و آن را در کلاسهای خود به مرحله اجرا در آورده بود: لذا پس از او شاگردانش موجبات گسترش این ورزش را در سراسر آلمان فراهم آوردند.

در کشورهای شمالی به دلیل سردی هوا برای اجرای این ورزش در سالن، شکل تازه‌ای بدان داده شد که این امر باعث پیدایش هندبال هفت نفرة امروزی شد. تا سال 1928 از نظر تشکیلات بین‌المللی نیز هندبال جز و فدراسیون بین‌المللی دو و میدان محسوب می‌شد،اما به دلیل اهمیت هندبال این فدراسیون در هشتمین کناره خود که در سال 1926 برگزار شد کمیسیون برای مستقل هندبال با یازده کشور هند و در آمسزدام تشکیل شد که آقای «اوری بر اندج» عضو هیأت مدیره آن، برای گسترش این ورزش کمکهای بسیاری کرد. در سال 1931 کمیته بین‌المللی المپیکی اجازه داد که هندبال جز و بازیهای المپیک در آتن.

 تعریف و معرفی هندبال:

در این ورزش کافی است نوعی بازی بسکتبال را در نظر آوریم که توپ با سرعتی بیش از حد معمول در حدود دروازه‌ها در جریان باشد و بازیکنها با حرارت و جدیت بیشتی سعی می‌کنند به جای شوت به حلقه، از پشت یک محوطه 6 متری که محوطه دروازه‌بان است توپ را در دروازه‌ای که تقریباً نصف دروازه فوتبال است وارد نمایند و یک امتیاز کسب کنند. در ایران بصورت رسمی در مدارس برگزار شد 48-1347 – 1354 فدراسیون هندبال ایران تشکیل شد و اولین ریاست دکتر امیرتاش و الان آقای رحیمی میباشد.

مزیتهای هندبال:

ویژگیهای ورزشهای اساسی مثل دو و میدانی و نکته‌های فنی بیشتر ورزشهای دسته جمعی را داراست و مزیت دیگر برای کسب آمادگیهای جسمانی نظیر سرعت، چابکی، استقامت، مهارت، دقت، قدرت و هماهنگر بین اعصاب و عضله‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

ابعاد زمین هندبال

هندبال ورزشی تیمی است که توسط ۷ نفر ( ۶ بازیکن و ۱ دروازه‌بان ) بازی می‌شود.

در این ورزش هدف وارد کردن توپ به دروازه حریف است. هندبال شبیه فوتبال است با این تفاوت که بجای پا از دست برای انتقال توپ استفاده می‌شود. این بازی حوالی سال ۱۹۲۰ ایجاد شد.

قانون (1) زمین بازی

(1:1) زمین بازی، محوطه ای است به شکل مستطیل که طول آن 40 و عرض آن 20 متر می باشد. این زمین دارای دو محوطه دروازه (قانون 1:4 و قانون 6) و یک محوطه بازی است. دو خط بلند طولی را خطوط کناری و خطوط کوتاه انتهایی را خط دروازه (بین دو پایه دروازه) یا خط بیرونی دروازه (دو طرف دروازه) می نامند.

زمین بازی حداقل باید در طول خطوط کناری، یک متر و در پشت خط بیرونی دروازه، دو متر حریم داشته باشد. وضعیت زمین بازی نباید به صورتی تغییر یابد که باعث کسب آوانتاژ یکی از تیمها شود.

پاورپوینت اصول آموزش هندبال

اختصاصی از رزفایل پاورپوینت اصول آموزش هندبال دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

این فایل حاوی مطالعه اصول آموزش هندبال می باشد که به صورت فرمت PowerPoint در 149 اسلاید در اختیار شما عزیزان قرار گرفته است، در صورت تمایل می توانید این محصول را از فروشگاه خریداری و دانلود نمایید.

فهرست
قابلیتهای ورزشی در هندبال
تمرینهای مربوط به افزایش قابلیتهای ورزشی در هندبال
تکنیکها و تاکتیکهای دفاع درهندبال
تکنیکها وتاکتیکهای حمله در هندبال
تمرینهای مربوط به مهارتهای پیشرفته دفاع
تمرینهای مربوط به مهارتهای پیشرفته حمله
تمرینهای مربوط به مهارت پیشرفته ضد حمله
برتری یا کم شدن بازیکنان در دفاع و حمله
آموزش دروازه بان هندبال
وسایل ولوازم کمک آموزشی در ورزش هندبال
اصول گرم کردن
تمرینهای آمادگی جسمانی برای بازیکنان هندبال

تصویر محیط برنامه

دانلود مقاله هندبال

اختصاصی از رزفایل دانلود مقاله هندبال دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

هندبال
تاریخچه رشته ی هندبال:
- هندبال به عنوان یک ورزش میدانی در اوایل قرن بیستم در اروپا بویژه در آلمان گسترش یافت و برگرفته از مسابقات «راف بال» ‌و «کونیگز برگربال»‌بود.
هندبال با 11 بازیکن در هر تیم برای نخستین بار در بازیهای 1936 برلین در زمین چمن فوتبال برگزار شد. این تنها دوره ای بود که هندبال میدانی در جدول بازیهای المپیک قرار گرفت چون به تدریج هندبال سالنی با حمایت و فشار کشورهای اسکاندیناوی بعد از جنگ جهانی دوم ، جای هندبال میدانی را گرفت.
هندبال سالنی سرانجام در المپیک 1972 مونیخ راهش را به این بازیها گشود. رقابتهای هندبال زنان نیز در دوره بعد و در المپیک 1976 مونترال افزوده شد. از آن زمان تا به امروز ، هندبال یکی از رشته های بسیار پرطرفدار بازیهای المپیک بوده است.
تیم های اروپایی همواره قدرت بلامنازع این رشته در بازیهای المپیک بوده اند. در رقابتهای مردان ، تمامی مدالها به جز یک مدال نقره کره جنوبی در المپیک 1988 سئول ، نصیب اروپایی ها شده است.
تیم زنان کره جنوبی هم تنها تیم غیراروپایی است که موفق به کسب عنوان قهرمانی در رقابتهای زنان شد.
از المپیک 1996 آتلانتا ، دانمارک هر سه مدال طلای مسابقات زنان (1996 آتلانتا ، 2000 سیدنی و 2004 آتن) را بدست آورده است. در المپیک پکن برای اولین بار 12 تیم (به جای 10 تیم) ‌در قسمت زنان رقابت می کنند.
هندبال ورزشی تیمی است که توسط ۷ نفر ( ۶ بازیکن و ۱ دروازه‌بان ) بازی می‌شود. در این ورزش هدف وارد کردن توپ به دروازه حریف است. هندبال شبیه فوتبال است با این تفاوت که بجای پا از دست برای انتقال توپ استفاده می‌شود. این بازی حوالی سال ۱۹۲۰ ایجاد شد.

ابعاد زمین هندبال
قوانین
قانون (1) زمین بازی
زمین بازی، محوطه ای است به شکل مستطیل که طول آن 40 و عرض آن 20 متر می باشد. این زمین دارای دو محوطه دروازه و یک محوطه بازی است. دو خط بلند طولی را خطوط کناری و خطوط کوتاه انتهایی را خط دروازه (بین دو پایه دروازه) یا خط بیرونی دروازه (دو طرف دروازه) می نامند.
زمین بازی حداقل باید در طول خطوط کناری، یک متر و در پشت خط بیرونی دروازه، دو متر حریم داشته باشد. وضعیت زمین بازی نباید به صورتی تغییر یابد که باعث کسب آوانتاژ یکی از تیمها شود.
در وسط هر خط دروازه، یک دروازه قرار می گیرد. دروازه ها باید به خوبی در زمین یا دیوار پشت آن نصب شده باشند. ابعاد داخلی هر دروازه 2 متر ارتفاع و 3 متر طول دارد. هر دروازه دارای دو پایه است که به وسیله یک تیر افقی به یکدیگر متصل می شوند. لبه پشتی پایه ها با لبه بیرونی خط دروازه منطبق است. پایه ها و قطعه افقی بالای آنها باید مقطعی به ابعاد 8 سانتیمتر داشته باشند. بخش دروازه که از داخل زمین، نمایان است باید سطوح آن با دو رنگ متفاوت که ضمناً با زمینه پشت دروازه اختلاف واضح داشته باشد، رنگ آمیزی شود. دروازه ها باید مجهز به تور باشند به نحوی که توپ پرتاب شده به دروازه، به سرعت از آن خارج نشود.
کلیه خطوط زمین، جزء قسمتی از منطقه ای است که آن را محدود می کند. خط دروازه ها مابین دو پایه دروازه 8 سانتیمتر و مابقی خطوط 5 سانتیمتر پهنا دارد. خطوط بین دو منطقه مجاور را می توان به وسیله رنگی متفاوت از کفپوش مجاور آن منطقه، جایگزین نمود.
در مقابل هر دروازه، یک محوطه دروازه قرار دارد. محوطه دروازه به وسیله خط محوطه دروازه محدود و معین می شود (خط 6 متر) که به شرح زیر رسم می گردد:
یک خط به طول 3 متر و به فاصله 6 متر موازی و قرینه با خط دورازه در داخل زمین کشیده می شود (از لبه عقبی خط دروازه تا لبه جلویی خط محوطه دروازه) و این خط از هر طرف با یک ربع دایره به شعاع 6 متر (به مرکز زاویه عقب داخلی پایه های دروازه به خط بیرونی دروازه متصل می شود).
خط پرتاب آزاد (9 متر) یک خط مقطّع است که طول هر قطعه و فاصله بین قطعات، 15 سانتیمتر است. این خط به فاصله 3 متر و موازی با خط منطقه دروازه رسم می شود.
خط 7 متر یک متر طول دارد و موازی با خط دورازه رسم می شود. فاصله این خط با لبه پشتی خط دروازه 7 متر است و دقیقاً در مرکز و مقابل دروازه کشیده می شود.
خط محدودیت دروازه بان (4 متر) به طول 15 سانتیمتر و موازی با خط دروازه کشیده می شود و فاصله این خط با لبه پشتی خط دروازه 4 متر و دقیقاً در مرکز و مقابل دروازه قرار دارد.
خط وسط زمین نقاط مرکزی دو خط کناری را به یکدیگر متصل می نماید.
خط منطقه تعویض (بخشی از خط کناری) برای هر تیم به فاصله 5/4 متر از خط وسط تعیین شده است. نقطه انتهایی خط منطقه تعویض به وسیله خط موازی با خط وسط و به طول 15 سانتیمتر به سمت داخل خط کناری و 15 سانتیمتر به سمت خارج خط کناری مشخص می گردد.

قانون (2) وقت بازی، علامت پایانی و تایم اوت
وقت بازی
وقت عادی بازی برای تمامی تیمهایی که 16 سال به بالا دارند در دو نیمه و هر نیمه به مدت 30 دقیقه است که در بین آن 10 دقیقه استراحت داده می شود. وقت عادی بازی برای تیمهای جوانان، دو زمان 25 دقیقه ای برای گروه سنی 12 تا 16 سال و دو وقت 20 دقیقه ای برای گروه سنی 8 تا 12 سال می باشد. در هر دوی این موارد، زمان استراحت 10 دقیقه می باشد.
چنانچه مسابقاتی که برنده آن باید معلوم شود، در پایان وقت عادی، مساوی تمام شود، پس از 5 دقیقه استراحت، بازی در وقت اضافی ادامه خواهد یافت. وقت اضافی شامل دو نیمه 5 دقیقه ای همراه با یک دقیقه استراحت در بین دو نیمه خواهد بود. چنانچه مسابقه پس از وقت اضافی اول مجدداً مساوی شود، پس از 5 دقیقه استراحت، وقت اضافی دوم انجام خواهد شد. این وقت اضافی نیز شامل دو نیمه 5 دقیقه ای همراه با یک دقیقه استراحت بین دو نیمه خواهد بود. در صورتی که مسابقه همچنان مساوی باشد، برنده به وسیله مقررات خاص همان مسابقات، تعیین خواهد شد.

علامت پایانی
وقت بازی با سوت داور برای اجرای پرتاب شروع، آغاز می شود. بازی به وسیله علامت پایانی ساعت عمومی یا وقت نگهدار خاتمه می یابد. اگر هیچ نوع علامتی داده نشد، داور برای اعلام پایان وقت، سوت خواهد زد (17:10).
توضیح: در صورتی که ساعت عمومی مجهز به علامت اتوماتیک پایانی در دسترس نباشد، وقت نگهدار از یک ساعت رومیزی با یک کورنومتر استفاده کرده و خاتمه مسابقه را با علامتی که می دهد اعلام خواهد کرد. چنانچه از ساعت اتوماتیک استفاده می شود در صورت امکان باید ترتیبی داده شود تا ساعت از صفر به سمت 30 دقیقه وقت را نشان دهد.
(2:4) خطاها و رفتار خلاف روحیه ورزشی که قبل یا همزمان با اعلام پایان وقت، به وقوع می پیوندد، باید جریمه شود (برای وقت استراحت بین دو نیمه یا پایان مسابقه) حتی اگر به علت همزمانی اعلام پایان وقت و وقوع خطا، نتوان همان موقع خطا را اعلام نمود. داوران فقط پس از آنکه ضرورتاً پرتاب آزاد (به استثنای پرتاب آزاد) یا پرتاب 7 متر اجرا شده و نتیجه بلاواسطه آن به دست آمده باشد مسابقه را پایان خواهند داد.
(2:5) در حالی که پرتاب آزاد یا پرتاب 7 متر در حال اجرا بوده یا قبلاً اجرا شده و توپ در فضا می باشد، اگر علامت پایانی وقت، به صدا درآید (برای وقت استراحت بین دو نیمه یا پایان مسابقه) پرتاب باید تکرار شود. قبل از آنکه داوران، پایان مسابقه را اعلام نمایند باید نتیجه بلاواسطه پرتاب تکرار شده مشخص شود.
در هنگام اجرای پرتاب آزاد یا پرتاب 7 متر با شرایط ذکر شده در قانونهای 5ـ2:4 در صورتی که بازیکنان یا مسؤولین تیم، مرتکب تخلف یا رفتار خارج از روحیه ورزشی گردند با جریمه شخصی روبه رو می شوند. به هر حال تخلف، در خلال اجرای چنین پرتابی نمی تواند منجر به یک پرتاب آزاد در جهت مخالف شود.
چنانچه داوران، متوجه شوند که وقت نگهدار، زودتر از موعد، پایان مسابقه را اعلام کرده است (برای استراحت بین و نیمه و پایان مسابقه) آنها باید بازیکنان را برای ادامه بازی در زمان باقیمانده در زمین نگهدارند. تیمی که در لحظه وقوع زود هنگام بازی، توپ را در اختیار داشته است، در شروع مجدد بازی نیز صاحب توپ خواهد بود. اگر توپ، قبلاً از جریان بازی خارج شده باشد بازی با پرتابی متناسب با آن، با موفقیت ادامه خواهد یافت. اگر توپ در جریان بازی باشد، بازی با یک پرتاب آزاد متناسب با قانون 13:4 الف، ب ادامه خواهد یافت. اگر نیمه اول (یا وقت اضافی) دیرتر از زمان مقرر به پایان برسد، نیمه دوم باید به همان میزان، کاهش یابد. اگر نیمه دوم (یا وقت اضافی) دیرتر از زمان مقرر به پایان برسد، داوران نمی توانند در این وضعیت، تغییری ایجاد نمایند.
تایم اوت
داوران تصمیم می گیرند که وقت بازی چه موقع و برای چه مدت متوقف شود (تایم اوت).
در موارد زیر اعلام تایم اوت الزامی است:
الف) هنگام اعلام دو دقیقه تعلیق، دیسکالیفه یا اکسکلود؛
ب) هنگام اعلام پرتاب 7 متر؛
ج) هنگام اعلام تایم اوت تیمی؛
د) هنگام خطای تعویض با ورود بازیکن اضافی به زمین؛
ه) هنگامی که از سوی وقت نگهدار یا سرپرست فنی سوت زده شود؛
و) هنگام ضرورت مشورت بین داوران، طبق قانون 17:8؛
در وضعیتهای مسلم دیگر و متناسب با موقعیت، می توان به صورت عادی نیز تایم اوت اعلام نمود (توضیحات پیرامون قوانین شماره 2). تخلفات در حال تایم اوت، نتیجه ای مشابه تخلفات در خلال وقت بازی را خواهد داشت (پاراگراف اول 16:3).
در ارتباط با تایم اوت، داوران به وسیله علامتی به وقت نگهدار اعلام خواهند کرد چه زمانی وقت بازی متوقف و چه زمانی مجدداً شروع شود. توقف وقت بازی به وسیله 3 سوت کوتاه و علامت (شماره 16) به وقت نگهدار اطلاع داده خواهد شد. پس از تایم اوت همواره باید شروع مجدد بازی به وسیله سوت اعلام شود.
هر تیم، مجاز به استفاده از یک دقیقه تایم اوت تیمی در هر نیمه از وقت معمول بازی می باشد .
قانون (3) توپ
(3:1) توپ، به شکل کروی و جنس آن از چرم و یا مواد مصنوعی است. سطح توپ نباید براق و لغزنده باشد.
(3:2) اندازه توپ شامل محیط و وزن، در رده های مختلف تیمی به صورت متفاوت به شرح زیر است:
* محیط 60ـ58 سانتیمتر و وزن 475ـ425 گرم (اندازه 3 فدراسیون جهانی هندبال) برای مردان و نوجوانان (بالای 16سال)؛
* محیط 56ـ54 سانتیمتر و وزن 375ـ325 گرم (اندازه 25 فدراسیون جهانی هندبال) برای زنان و دختران جوان (بالای 14 سال) و پسران جوان (16ـ12 سال)؛
*محیط 52ـ50 سانتیمتر و وزن 330ـ290 گرم (اندازه 1 فدراسیون جهانی هندبال) برای دختران جوان (14ـ8 سال) و پسران جوان (12 ـ8 سال).
توضیح: شرایط فنی لازم برای توپهای مورد استفاده در کلیه مسابقات بین المللی رسمی در مقررات توپ فدراسیون جهانی هندبال آمده است. اندازه و وزن توپهای مورد استفاده در مینی هندبال، در این قوانین گنجانده نشده است.
در هر بازی، حداقل باید دو توپ در اختیار باشد. در جریان بازی، توپهای ذخیره باید در نزدیکترین محل به میز وقت نگهدار باشد. این توپها باید شرایط مشروحه در قانون 2ـ3:1 را داشته باشند.
داوران تصمیم می گیرند چه زمانی از توپ ذخیره استفاده شود. در چنین موقعیتی به منظور حداقل توقف اجتناب از اعلام تایم اوت، داوران باید سریعاً توپ ذخیره را وارد بازی نمایند.

قانون (4) بازیکنان، ذخیره ها، تجهیزات و وسایل
بازیکنان
یک تیم، شامل 12 بازیکن می باشد. بیش از 7 بازیکن نمی توانند همزمان در داخل زمین باشند، مابقی بازیکنان، ذخیره می باشند. در خلال بازی، همواره تیم باید یک بازیکن داخل زمین خود را به عنوان دروازه بان معین کرده باشد. بازیکنی که به عنوان دروازه بان تعیین شده است می تواند در هر لحظه از بازی به عنوان بازیکن زمین فعالیت نماید؛ همچنین بازیکنان زمین نیز می توانند در هر لحظه از بازی به عنوان دروازه بان فعالیت نمایند . یک تیم در آغاز مسابقه حداقل باید 5 بازیکن در زمین بازی داشته باشد، تعداد اعضا و تیم می تواند در هر لحظه از بازی و همچنین وقت اضافی به 12 نفر برسد. (در مسابقات فدراسیون جهانی هندبال و قاره ای متناسب با مقررات خاص آن مسابقات عمل می شود).
چنانچه در طول مسابقه تعداد بازیکنان یک تیم در زمین از 5 نفر کمتر شود، بازی می تواند ادامه پیدا کند. این بر عهده داوران است که اعلام نمایند تحت چه شرایطی و چه زمانی بازی به صورت قطعی خاتمه یابد.
در جریان بازی، یک تیم اجازه دارد حداکثر از چهار نفر مسؤول استفاده نماید. این مسؤولین نمی توانند در جریان یک دور مسابقه، تعویض شوند و یکی از این نفرات باید به عنوان (سرپرست مسؤول تیم) تعیین شود. فقط این مسؤول مجاز خواهد بود با وقت نگهدار، منشی و در صورت امکان داوران صحبت نماید.
در جریان بازی، مسؤولین تیم به صورت معمول اجازه ورود به زمین را ندارند؛ تخلف از این قانون به عنوان رفتار خارج از روحیه ورزشی جریمه می گردد. مجدداً بازی به وسیله پرتاب آزاد برای تیم مقابل خواهد بود.
بازیکن یا مسؤول تیم در صورتی واجد شرایط بازی است که در آغاز مسابقه حاضر بوده و نام او نیز در برگ مسابقه ثبت شده باشد. بازیکنان و مسؤولین تیم که پس از آغاز بازی حضور می یابند، باید برای شرکت در بازی از وقت نگهدار/ منشی اجازه گرفته و نام آنها در برگ مسابقه ثبت شود. اصولاً بازیکن واجد شرایط بازی، در هر لحظه می تواند از طریق منطقه تعویض تیم خودی وارد زمین شود. بازیکنی که واجد شرایط بازی نیست در صورت ورود به زمین بازی باید دیکالیجه شود. در این شرایط، بازی به وسیله پرتاب آزاد برای تیم مقابل ادامه خواهد یافت.

بازیکنان ذخیره
بازیکنان ذخیره می توانند به صورت مکرر و در هر زمان بدون اطلاع وقت نگهدار/ منشی به زمین بازی وارد شوند، به شرط آنکه بازیکنی که با وی تعویض می شود قبلاً از زمین خارج شده باشد.
بازیکنان همواره باید از منطقه تعویض خودی زمین را ترک یا به آن وارد شوند ؛ در خصوص تعویض دروازه بان هم این شرایط باید رعایت شود.
جریمه خطای تعویض، 2 دقیقه تعلیق برای بازیکن متخلف خواهد بود. اگر بیش از یک نفر از یک تیم به صورت همزمان مرتکب خطای تعویض شوند فقط اولین بازیکنی که مرتکب خطا شده است جریمه می شود. بازی به وسیله پرتاب آزاد برای تیم مقابل ادامه پیدا می کند
چنانچه بازیکنی بدون اینکه تعویضی صورت گیرد به صورت اضافی وارد زمین بازی شود یا اینکه یکی از افراد ذخیره از منطقه تعویض به صورت غیرقانونی در بازی شرکت نماید آن بازیکن باید دو دقیقه تعلیق شود. در این حالت، یک بازیکن دیگر باید زمین را ترک نماید تا در مدت دو دقیقه تیم با نیروی کمتری بازی کند (مسلماً این به غیر از بازیکن اضافی وارد شده است که باید زمین را ترک نماید). چنانچه بازیکنی قبل از پایان دو دقیقه تعلیق خود به زمین وارد شود، باید دو دقیقه دیگر تعلیق شود. این تعلیق، بلافاصله انجام می شود و یک بازیکن دیگر به مدت باقی مانده از دو دقیقه اول باید زمین بازی را ترک نماید. در هر دو حالت فوق، بازی به وسیله پرتاب آزاد برای تیم مقابل ادامه پیدا می کند .
تجهیزات و وسایل
همه بازیکنان یک تیم در زمین، باید لباس مشابه و یکنواخت داشته باشند. ترکیب رنگها و طرح لباس دو تیم باید به صورتی باشد که آنها را کاملاً از یکدیگر متمایز نماید. بازیکنی که به عنوان دروازه بان مورد استفاده قرار می گیرد، باید برای لباس خود از رنگهایی استفاده کند که او را از بازیکنان هر دو تیم و همچنین دروازه بان تیم مقابل متمایز نماید .
شماره بازیکنان در پشت پیراهن باید حداقل 20 سانتیمتر و در جلو، حداقل 10 سانتیمتر ارتفاع داشته باشد. بازیکنان می توانند از شماره های 1 تا 20 استفاده نمایند. زنگ شماره ها باید از رنگ و طرح پیراهن، کاملاً متمایز باشد. کاپیتان هر تیم باید در قسمت بالای بازو دارای بازوبند باشد. این بازوبند باید تقریباً 4 سانتیمتر پهنا داشته باشد و به رنگی متفاوت از لباس بازیکن باشد.
بازیکنان باید از کفش ورزشی استفاده نمایند. پوشیدن و همراه داشتن هر شیئی که برای بازیکنان خطرناک باشد مانند محافظ سر یا صورت، دستبند، ساعت، حلقه، انگشتری، گردن بند یا زنجیر گردن، گوشواره، عینک بدون بند نگهدارنده و یا با قاب سخت و یا هر وسیله خطرناک دیگر ممنوع می باشد؛ استفاده از هر بند به شرطی که از مواد نرم قابل ارتجاع ساخته شده باشد، مجاز است. بازیکنانی که این شرایط را رعایت نکنند تا زمانی که ایراد را رفع نکرده اند مجاز به شرکت در بازی نیستند.
بازیکنانی که خونریزی دارند و یا بدن یا لباس آنها خونی باشد سریعاً و داوطلبانه باید زمین را ترک نمایند (از طریق یک تعویض معمولی)؛ چنین بازیکنانی تا زمانی که خونریزی آنها قطع نشود، زخم آنها پانسمان نشود و بدن و لباس آنها تمیز نشود، نباید به زمین بازی بازگردند. بازیکنی که به توصیه های داوران در ارتباط با موارد یاد شده توجه ننماید، عمل وی به عنوان رفتار خارج از روحیه ورزشی تلقی می گردد.
در هنگام آسیب دیدگی و در خلال تایم اوت، داوران می توانند به دو نفر که واجد شرایط بازی باشند برای امداد و کمک به بازیکن مصدوم تیم خود اجازه ورود به زمین دهند.

قانون (5) دروازه بان
دروازه بان، مجاز است که:
در محوطه دروازه و در حالت دفاعی، توپ را با هر قسمت از بدن لمس نماید.
در داخل محوطه دروازه، همراه با توپ بدون محدودیتهای بازیکنان زمین حرکت نماید. با این وجود دروازه بان مجاز نیست در انجام پرتاب دروازه تأخیر نماید.
هنگامی که توپ را در اختیار ندارد محوطه دروازه را ترک نماید و در بازی شرکت کند در این حالت دروازه بان مشمول مقررات حاکم بر بازیکنان زمین خواهد بود. هنگامی دروازه بان خارج از محوطه دروازه محسوب می شود که با یک قسمت از بدن زمین بازی را در خارج از خط محوطه دروازه لمس نماید.
همراه با توپ از محوطه دروازه خارج شود و در زمین بازی مجدداً با آن بازی کند به شرط آنکه توپ کاملاً در کنترل او نباشد دروازه بان مجاز نمی باشد که:
در حالت دفاع بازیکن مهاجم را به خطر اندازد.
در حالی که توپ را در اختیار دارد از محوطه دروازه خارج شود (پرتاب آزاد تحت قانون 1ـ13 الف اگر که داوران قبلاً برای اجرای پرتاب دروازه، سوت زده باشند، در غیر این صورت پرتاب دروازه تکرار می گردد).
پس از انجام پرتاب دروازه قبل از اینکه سایر بازیکنان، توپ را لمس کنند آن را در زمین بازی مجدداً لمس نماید.
در حالی که داخل محوطه دروازه قرار دارد توپی را که روی زمین خارج از محوطه دروازه ساکن یا در حال غلتیدن است لمس نماید.
توپی را که روی زمین خارج محوطه دروازه ساکن یا در حال غلتیدن است به داخل محوطه دروازه حمل کند.
همراه با توپ از زمین بازی به محوطه دروازه باز گردد.
توپی را که در محوطه دروازه ساکن است یا به سمت زمین بازی در حرکت می باشد با پا یا ساق پایین تر از زانو لمس نماید.
در هنگام اجرای پرتاب 7 متر قبل از اینکه توپ از دست پرتاب کننده رها شود، خط محدودیت دروازه بان (خط 4 متر) و یا امتداد آن را از دو طرف قطع نماید.

توضیح: تا زمانی که یک پای دروازه بان در پشت یا روی خط محدودیت (4 متر) قرار دارد، او می تواند پای دیگر و یا هر قسمت از بدن خود را در فضا حرکت داده و از این خط عبور دهد.
قانون (6) محوطه دروازه
فقط دروازه بان حق ورود به محوطه دروازه را دارد. ورود به محوطه دروازه که شامل خط منطقه دروازه نیز می باشد، زمانی محرز می شود که بازیکن، این محوطه یا خط آن را با هر قسمت از بدن لمس کند.
هنگامی که بازیکن زمین وارد محوطه دروازه شود، تصمیمات زیر اتخاذ می شود:
* پرتاب آزاد هنگامی که بازیکن زمین همراه با توپ وارد محوطه دروازه شود.
* پرتاب آزاد وقتی که بازیکن زمین بدون توپ به محوطه دروازه وارد شود و از این طریق آوانتاژی کسب نماید.
* پرتاب 7 متر هنگامی که بازیکن مدافع وارد محوطه دروازه شود و یک شانس مسلم گل را از بین ببرد.
در موارد زیر بازیکن در ورود به منطقه جریمه نمی شود:
* وقتی بازیکن پس از بازی با توپ به محوطه دروازه وارد شود، ولی با این عمل آوانتاژی را از تیم مقابل سلب ننماید.
* وقتی بازیکن بدون توپ وارد محوطه دروازه شود و با این عمل آوانتاژی کسب نکند.
* وقتی بازیکن مدافع، ضمن حرکت دفاعی یا در دنباله آن به محوطه دروازه وارد شود بدون آنکه آوانتاژی را از تیم مقابل، سلب نماید.
توپ در محوطه دروازه به دورازه بان تعلق دارد.
بازیکن زمین مجاز نیست توپی را که در محوطه دروازه ساکن یا در حال غلتیدن و یا در اختیار دروازه بان است لمس نماید ؛ با این وجود او می تواند با توپی که در فضای محوطه دروازه است بازی کند به استثنای زمانی که پرتاب دروازه اجرا می شود.
دروازه بان باید توپی را که وارد محوطه دروازه می شود به وسیله پرتاب دروازه به بازی برگرداند.
بازی باید ادامه پیدا کند (به وسیله پرتاب دروازه) هرچند بازیکن تیم دفاعی ضمن عمل دفاع، توپ را لمس کرده و این توپ به دروازه بان برسد و یا اینکه در محوطه دروازه متوقف شود.
چنانچه بازیکنی توپ را به محوطه دروازه خودی پرتاب نماید به شرح ذیل اتخاذ تصمیم می شود:
الف) گل، در صورتی که توپ وارد دروازه شود.
ب) پرتاب آزاد، چنانچه توپ در محوطه دروازه متوقف شود یا اینکه دروازه بان توپ را لمس کند و توپ وارد دروازه نشود.
ج) پرتاب اوت، اگر توپ از خط بیرونی دروازه خارج شود.
د) بازی ادامه پیدا می کند اگر توپ بدون آنکه به وسیله دروازه بان لمس شود از محوطه دروازه به زمین بازی برگردد.
با برگشتن توپ از محوطه دروازه به زمین بازی جریان عادی بازی ادامه می یابد.
قانون (7) بازی با توپ، بازی غیرفعال
بازی با توپ
ــ موارد ذیل، مجاز می باشد:
پرتاب کردن، دریافت کردن، متوقف کردن، هُل دادن و یا ضربه زدن به توپ با استفاده از دستها (باز و بسته) بازوها، سر، بالاتنه، رانها و زانوها.
نگهداشتن توپ حداکثر برای مدت 3 ثانیه، همچنین اگر توپ روی زمین باشد.
برداشتن حداکثر سه گام همراه با توپ.
یک گام برداشته شده تلقی می شود، وقتی که:
الف) بازیکن در حالت ایستاده روی دو پا بر روی زمین، توپ را دریافت کند و سپس یک پا را از زمین بردارد و دوباره به زمین بگذارد یا اینکه پا را از یک محل به محل دیگر جا به جا نماید.
ب) فقط یک پای بازیکن با زمین در تماس است و در این حالت، توپ را دریافت می کند و پس از آن پای دیگر خود را بر زمین می گذارد.
ج) بازیکن پس از پرش، فقط با یک پا روی زمین فرود آید. پس از آن روی همان پا لی لی کند یا پای دیگر او با زمین تماس پیدا کند.
د) بازیکن پس از پرش با هر دو پا به صورت همزمان فرود آید و سپس یک پای خود را بلند کرده و مجدداً بر زمین گذارد یا یک پای خود را از محلی به محل دیگر حرکت دهد.
توضیح: اگر یک پا از نقطه ای به نقطه دیگر حرکت داده شود، می توان پای دیگر را تا نزدیک پای اول کشاند (فقط یک گام محسوب می شود).
در حالت ایستاده یا دویدن می توان:
الف) توپ را برای یک مرتبه به زمین زد و مجدداً آن را با یک یا هر دو دست گرفت.
ب) توپ را به صورت مکرّر با یک دست به زمین زد (دریبل) یا آن را به صورت مکرّر با یک دست روی زمین غلتاند و سپس با یک یا هر دو دست آن را گرفت و یا از زمین بلند کرد. از لحظه گرفتن و کنترل توپ با یک یا دو دست، باید ظرف مدت 3 ثانیه و حداکثر پس از 3 گام با آن بازی کرد. زمین زدن یا دریبل کردن از زمانی شروع شده محسوب می شود که بازیکن، توپ را با هریک از قسمتهای بدن خود لمس کرده و به زمین می زند. پس از آنکه توپ با دروازه یا بازیکن دیگری تماس پیدا کرد بازیکن می تواند مجدداً به آن ضربه بزند یا دریبل نماید و یا آن را بگیرد.
توپ را از یک دست به دست دیگر منتقل کرد.
در حالت ایستاده روی دو زانو، نشسته یا درازکش با توپ بازی کرد.
ــ موارد زیر مجاز نمی باشد:
لمس توپ بیش از یک بار مگر در این فاصله توپ با زمین بازیکن دیگر و یا دروازه، تماس پیدا کند.
کورمال کردن توپ، جریمه ندارد.
توضیح: معنی کورمال کردن این است که بازیکن هنگامی که برای گرفتن یا متوقف کردن توپ تلاش می کند نتوانند آن را به کنترل خود درآورد. اگر توپ قبلاً کنترل شده باشد آنگاه بازیکن پس از دریبل یا ضربه زدن به توپ نمی تواند بیش از یک بار توپ را لمس نماید.
لمس کردن توپ با پا و یا هر قسمت، پایین تر از زانو به استثنای وقتی که توپ توسط بازیکن مقابل پرتاب شده باشد.
در صورتی که توپ در زمین بازی، به داوران برخورد نماید بازی ادامه خواهد یافت.
بازی غیر فعال
نگهداشتن توپ در مالکیت تیم، بدون هیچگونه تلاش آشکار و قابل تشخیص برای حمله یا شوت به طرف دروازه، مُجاز نمی باشد. این عمل به عنوان بازی غیرفعال تلقی شده و با پرتاب آزاد علیه تیمی که مالکیت توپ را دارد جریمه می شود. پرتاب آزاد از محلی که توپ در هنگام قطع بازی قرار داشته است انجام می شود.
هنگامی که احتمال گرایش و تمایل به بازی غیر فعال تشخیص داده شود، علامت هشدار دهنده نشان داده می شود. این هشدار به تیم صاحب توپ این فرصت را می دهد که به منظور اجتناب از، از دست دادن توپ، روش حمله خود را تغییر دهد. پس از نشان دادن علامت هشدار دهنده اگر هیچگونه تغییری در روش حمله به وجود نیامد، یا شوت به طرف دروازه انجام نشد، آنگاه یک پرتاب آزاد علیه تیمی که مالکیت توپ را در اختیار دارد، اعلام می شود.
در موقعیتهای قطعی و مسلم، داوران می توانند بدون هیچگونه علامت هشدار دهنده، یک پرتاب آزاد علیه تیم صاحب توپ اعلام نمایند. به عنوان مثال هنگامی که بازیکن تعمداً از تلاش برای استفاده از یک شانس مسلم گل خودداری می نماید.
قانون (8) خطاها و رفتار خارج از روحیه ورزشی
موارد ذیل مُجاز می باشد:
الف) استفاده از دستها و بازوها به منظور سد کردن یا گرفتن توپ؛
ب) استفاده از دست باز به منظور دور کردن توپ از حریف در هر جهت؛
ج) استفاده از بدن برای سد کردن حریف حتی هنگامی که بازیکن مقابل، توپ را در مالکیت خود ندارد؛
د) ایجاد تماس بدنی با حریف از روبه رو به وسیله دستهای خم شده و حفظ این تماس برای کنترل و تعقیب بازیکن مقابل؛
موارد ذیل مُجاز نمی باشد:
الف) کشیدن یا ضربه زدن به توپی که در دست بازیکن مقابل است؛
ب) سد کردن یا هل دادن حریف به وسیله بازوها و دستها یا پاها؛
ج) بغل کردن، گرفتن، هل دادن، دویدن یا پریدن بر روی حریف؛
د) به هر شکل، ممانعت یا به خطر انداختن بازیکن مقابل (با توپ یا بدون توپ) تخلف از قوانین است؛
نقض قانون بالا در مواردی که به صورت کلی و یا انحصاری متوجه بازیکن مقابل است نه توپ، به صورت پیش رونده جریمه خواهد شد. جریمه پیش رونده بدین مفهوم است که پرتاب آزاد یا پرتاب 7 متر برای خطاهای خاصی کافی نیست زیرا تخلفات، معمولاً در اثر تلاش برای به دست آوردن توپ، به وقوع می پیوندد.
هر خطایی که مناسب و درخور تعریف جریمه پیش رونده باشد، مستلزم جریمه شخصی است که با اخطار آغاز شده و روند افزایش و رشد آن جریمه های شدیدتری می باشد. اخطارها و تعلیقهایی که برای دیگر تخلفات، داده می شود نیز باید در جریمه پیش رونده مورد محاسبه قرار گیرد.
حالات و بیانات زبانی و فیزیکی که با روحیه ورزشکاری منافات دارد به عنوان رفتار خارج از روحیه ورزشی تلقی می شود این، هم برای بازیکنان و هم برای مسؤولین تیم چه داخل یا خارج از زمین قابل اجرا می باشد.
بازیکنی که حرکات خطرناک علیه سلامتی حریف که در حال حمله است انجام دهد، باید دیسکالیفه شود ، علی الخصوص اگر مرتکب اعمال ذیل شود:
الف) از بغل یا از پشت زدن یا به عقب کشیدن دست پرتاب کننده بازیکنی که در حال پرتاب یا پاس دادن توپ است.
ب) انجام هرگونه عملی که منجر به ضربه زدن به گردن یا سر حریف گردد.
ج) تعمداً ضربه زدن به بازیکن حریف به وسیله پا یا زانو و یا هر طریق دیگری.
د) هل دادن بازیکن مقابل که در حال دویدن یا پریدن یا حمله است. در هر جهت در حالی که بازیکن مقابل کنترل خود را از دست دهد این موضوع شامل هنگامی که دروازه بان در ارتباط با ضد حمله حریف، محوطه دروازه را ترک می کند نیز می شود.
ه) زدن توپ به سر بازیکن مدافع در هنگام اجرای پرتاب آزاد که به صورت شوت مستقیم به طرف دروازه است، با فرض آنکه بازیکن مدافع قبلاً در حال حرکت نبوده یا به صورت مشابه زدن توپ به سر دروازه بان در هنگام اجرای پرتاب 7 متر با این فرض که دروازه بان قبلاً در حال حرکت نبوده است.
رفتار شدید خارج از روحیه ورزشی به وسیله بازیکن یا مسؤول تیم داخل یا خارج از زمین بازی باید به وسیله دیسکالیفه جریمه شود.
بازیکنی که در جریان بازی مرتکب درگیری بدنی شود، باید اکسکلود شود. درگیری بدنی خارج از جریان بازی به وسیله دیسکالیفه جریمه می شود. مسؤول تیم که مرتکب درگیری بدنی می شود باید دیسکالیفه گردد.
توضیح: درگیری بدنی از لحاظ این قانون به مفهوم برخورد شدید بدنی به صورت تعمدی علیه افراد دیگر می باشد (بازیکن، داور، وقت نگهدار/ منشی، مسؤول تیم، نمایندگان، تماشاگران). به عبارت دیگر آن رفتار یک عکس العمل ساده یا نتیجه یک اشتباه نیست بلکه روشی افراطی می باشد. در این قانون آب دهان انداختن به افراد دیگر معادل درگیری بدنی محسوب می شود.
اگر تخلف علیه قانون 7به صورت مستقیم یا غیرمستقیم باعث توقف بازی و موجب از بین رفتن یک شانس مسلم گل برای تیم مقابل شود منجر به پرتاب 7 متر برای آن تیم می گردد در غیر این صورت این تخلف منجر به یک پرتاب آزاد برای تیم مقابل می شود.
قانون 9 امتیاز گل
هنگامی یک گل، به ثمر می رسد که تمام توپ از عرض خط دروازه عبور نماید، مشروط بر آنکه در هنگام پرتاب یا قبل از آن، پرتاب کننده یا دیگر هم تیمیهای او مرتکب تخلف نشده باشند. داور خط دروازه، به وسیله دو سوت کوتاه و علامت ت شماره 12 به ثمر رسیدن گل را مورد تأیید قرار می دهد. علیرغم خطای مدافع، اگر توپ، وارد دروازه شود این گل مورد قبول خواهد بود چنانچه قبل از عبور کامل توپ از خط دروازه، داور یا وقت نگهدار، بازی را متوقف کند گل، مورد پذیرش نخواهد بود. در صورتی که بازیکنی توپ را به دروازه خودی وارد کند یک گل برای تیم مقابل به حساب خواهد آمد به استثنای زمانی که دروازه بان در حال اجرای پرتاب دروازه باشد.
توضیح: اگر شخصی یا چیزی که حضور آن در زمین بازی مجاز نیست (تماشاچیان و غیره) مانع ورود توپ به دروازه گردند و داوران اعتماد داشته باشند که بدون دخالت آن عامل خارجی توپ وارد دروازه می شد، گل را قبول خواهند کرد.
(گلی که قبلاً مورد قبول واقع شده پس از سوت داور برای اجرای پرتاب شروع، دیگر قابل برگشت و باطل شدن نخواهد بود چنانچه پس از ورود توپ به دروازه، علامت پایان نیمه بازی به صدا درمی آید داوران باید به صورت واضح و روشن نشان دهند که گل مورد قبول بوده ولی به علت پایان وقت پرتاب شروع انجام نخواهد شد.
توضیح: امتیاز گلی که مورد تأیید داوران قرار می گیرد را باید بلافاصله در تابلو امتیازات ثبت نمود.
تیمی که نسبت به تیم مقابل، امتیاز گل بیشتری به ثمر رسانده باشد، برنده مسابقه خواهد بود. اگر هر دو تیم به تعداد برابر، گل به ثمر رسانده باشند یا اینکه هیچ گلی به ثمر نرسیده باشد، بازی مساوی خواهد بود.
قانون 10 پرتاب شروع
در آغاز بازی، تیمی پرتاب شروع را انجام می دهد که در قرعه کشی آغاز بازی، برنده شده و مالکیت توپ را شروع بازی انتخاب کرده باشد. در این صورت، تیم دیگر می تواند زمین را انتخاب نماید. همچنین اگر تیمی که برنده قرعه کشی شده زمین را انتخاب نماید آنگاه تیم دیگر پرتاب شروع را انجام خواهد داد. تیمها در نیمه دوم بازی، زمین را عوض می نمایند. پرتاب شروع در ابتدای نیمه دوم توسط تیمی انجام می شود که پرتاب شروع آغاز بازی را انجام نداده باشد. در آغاز هر دوره وقت اضافی نیز پرتاب سکه جدیدی انجام می شود و کلیه مقررات فوق الذکر تحت همین قانون در وقت اضافی نیز قابل اجرا می باشد.

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله 60   صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید