دانلود دوره کارآموزی در آزمایشگاه متالوژی شرکت سایپا

اختصاصی از رزفایل دانلود دوره کارآموزی در آزمایشگاه متالوژی شرکت سایپا دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

سخت کاری سطحی ( موضعی ) فولاد

دو روش کاملاً متفاوت برای سختکاری سطحی یعنی فرآیندی که در آن سطح قطعات سخت شده و در مقابل سایش مقاوم باشند ولی در عین حال مغز آنها همچنان نرم و چقرمه باقی بماند وجود دارد . یکی اینکه فولادی را انتخاب کنیم که کربن کافی داشته و با گرم و سرد کردن سخت شود . در این فولاد ما می توان قسمتهای مورد نیاز را با گرم و سرد کردن سریع سخت کنیم . دوم اینکه فولادی را انتخاب کنیم که ذاتاً قادر نیست تا حد بالایی سخت شود . ولی با تغییر دادن ترکیبات شیمیایی لایه سطحی می توان لایه مذبور را سخت کرد .

دسته بندی روشهای سخت کاری سطحی :

روشهای سخت کاری سطحی از نقطه نظر عملی به چهار گروه عمده شامل :

1 ـ کربن دهی ( کربو رایزینگ )

2 ـ کربن و ازت دهی ( کربو نیترایدینگ )

3 ـ ازت دهی ( نیترایدینگ )

4 ـ ازت دهی و کربن دهی ( نیتروکربورایزینگ )

تقسیم می شوند .

سمانتاسیون با کربن دهی سطحی فولادها :

برای تعداد زیادی از محصولات صنعتی ، نظیر چرخ دهنده ها . خار پیستون ، محورهای انتقال و امثال اینها ، لازم است که سطح قطعه سخت بوده و در عین حال قسمت مرکزی آن ، چکش خواری خود را حفظ کرده و مقاومت به ضربه بالایی داشته باشد ، تا بتواند در مقابل نیروهای دینامیک مقاومت نماید . برای این منظور سطح قطعه را با کربن سمانته می کنند .

هدف از سمانتاسیون اشباع سطح قطعه فولادی از کربن می باشد .

برای سمانتاسیون می توان از سه نوع سمان استفاده کرد . به عبارت دیگر در سمان یا محیط کربن ده ، می توان قطعات را به سه روش مختلف مورد سمانتاسیون با کربن قرار داد :

1 ـ سمانتاسیون با عناصر جامد کربن ده .

2 ـ سمانتاسیون گازی ( یا کربن دهی گازی )

3 ـ سمانتاسیون مایع .

هدف از سمانتاسیون به دست آوردن یک سطح سخت و مقاومت در برابر فرسایش می باشد که با پر کردن سطح قطعه تا حدود 0.8 الی 1.1 درصد و سپس آب دادن آن حاصل می شود . این عمل نیز حد خستگی را بالا می برد .

سمانتاسیون ، عموماً بر روی فولادهای کم کربن ، یا فولادهایی با 18/0 ـ 1/0 درصد انجام می گیرد . برای قطعات بزرگ می توان فولادهایی با کربن کمی بیشتر
( 0.2 – 0.3  درصد ) به کار برد. فولادهایی که عمق نفوذ آب گیری در آنها کم است ، برای سمانتاسیون مناسب است . زیرا با سمانتاسیون این فولاد ها ، قشرهای مجاور زیر قشر سطحی و نیز قسمت مرکزی قطعه ، از کربن محیط سمانتاسیون اشباع نشده و چکش خواری خود را ، بعد از آب دادن سطح قطعه ، حفظ می کنند . در موارد متعددی لازم است که فقط قسمتهای معینی از یک قطعه سمانته شود. در این صورت بخشهایی را که نباید سمانته شوند را می توان از یک رسوب الکترولیتیک مسی ( به ضخامت 04/0 تا 03/0 ) و یا لفافهای مخصوص پوشانید .

این لفانها معمولاً از مخلوطی از  تالک با رس سفید ( کائولن ) که کاملاً نرم شده و با شیشه محلول ( چسب شیشه یا سیلیکات سدیم ) خمیر گردیده است ، تشکیل شده اند . چون در هنگام سمانتاسیون این خمیرها به راحتی ترک برمی دارند ، لذا نمی توانند کاملاً در مقابل نفوذ کربن مؤثر باشند . روش مطمئن پوشش دادن با الکترولیت مس است .

عمق نفوذ کربن یا ضخامت قشر سمانته ، طبق تعریف ، فاصله از سطح سمانته تا صفحه‌ای است که سختی آن به 550 ویکرز برسد . ( استاندارد SIS 11700 8 ) .

غلظت کربن در قشر سطحی فولادهای کربنی باید به حدود 0.8 الی 1.1  درصد برسد .

اگر درصد کربن در قشر سطحی ، از مقدار فوق تجاوز نماید . سمانتیت آزاد و درشت در سطح تشکیل شده و کیفیت سطح فولاد را پایین می آورد .

در فولادهای کربنی عملاً تشکیل کربور، در فاز آستنیت در اثر دیفوزیون ، غیر ممکن است در حالی که در مورد فولادهای حاوی عناصر آلیاژی نظیر V,MO,Mn,CN .

بر عکس ، در موقع سمانتاسیون تشکیل قشر دو فازه آستنیت + کربور ، به وفور دیده می شود در این حالت ، کربورهای رسوب یافته عموماً یک شکل کروی دارند .

سمانتاسیون فولادهایکه کرم ، مولیبدن با منگنز در خود دارند ، می تواند غلظت کربن در سطح تا حدود 2 ـ 8/1 درصد برساند .

در جدول زیر نوع و ترکیب شیمیایی چند نوع فولاد مورد مصرف برای سمانتاسیون آمده است :

فایل ورد 48 ص

دانلود گزارش کارآموزی در آزمایشگاه متالوژی شرکت سایپا

اختصاصی از رزفایل دانلود گزارش کارآموزی در آزمایشگاه متالوژی شرکت سایپا دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مشخصات این فایل
عنوان: آزمایشگاه متالوژی شرکت سایپا 
فرمت فایل : word( قابل ویرایش)
تعداد صفحات: 67

این گزارش کارآموزی درمورد آزمایشگاه متالوژی شرکت سایپا می باشد.

خلاصه آنچه در کارورزی آزمایشگاه متالوژی شرکت سایپا می خوانید :

کربن دهی گازی
منبع کربن در کربن دهی گازی معمولاً همراه با گاز حاصل که فاقد خاصیت کربن دهی بوده و یا خاصیت کربن دهی بسیار ضعیفی دارد وارد کوره می شود . عموماً کربن دهی گازی نسبت به دو روش دیگر راندمان بالاتری دارد . در این روش کربن بیشتری جذب سطح شده و عمق نفوذ بیشتری بدست می آید :
کربن دهی گازی نسبت به دو روش دیگر برای تولید انبوه اقتصادیتر بوده و می توان فرآیند را مکانیزه نمود اقتصادی بودن روش به این دلیل است که عمق نفوذ معین در مدت زمان کوتاهتری بدست می آید .
گازهای کربن دهی :
عمدتاً گاز متان است که با درصد کمی گاز حامل ( گاز غیر کربن دهی ) مخلوط می شود .

کوره ها :
علاوه بر کوره های خلاء انواع کوره های رایج شامل کوره های گودالی ، گردان ، تک شارژ و مداوم برای کربن دهی به کار می رود . انتخاب کوره به شکل و ابعاد قطعات ، حجم تولید برنامه تولید و فرآیندهای عملیات حرارتی بستگی دارد .
عمق نفوذ مؤثر و عمق نفوذ کل :
عمق نفوذ کل به آخرین نقطه لایه کربورایز شده مربوط می شود . در صنعت عمق نفوذ مؤثر مطرح است . عمق نفوذ مؤثر ضخامت لایه است که سختی آخرین نقطه آن پایین تر از 50HRC باشد .
کربن دهی مایع
کربن دهی مایع را نباید با کربن دهی قطره ای اشتباه گرفت . کربن دهی مایع نوعی سختکاری سطحی فلزات آهنی است که در آن قطعات در حمام نمکی در دمای بالاتر از دمای استحاله فازی به مدت زمان معینی نگه داشته  می شوند . با تجزیه نمک کربن آزاد شده و داخل قطعه نفوذ می کند . گاهی ممکن است که ازت نیز به داخل قطعه نفوذ کند . این عمل باعث می شود تا بعد از کونچ سختی تا حد زیادی افزایش یابد . این حالت در حمامهای سیانیدی رخ می دهد . نوع جدیدی از حمامهای سیانوری توسعه یافته است که بسیار مورد توجه قرار گرفته اند این حمامها تنها حامل عامل کربنی بوده و در آنها فقط کربن داخل قطعه نفوذ می کند .
مزایا و محدودیتهای کربن دهی مایع:
دو مزیت اصلی این نوع کربن دهی کاملاً مشهود است :
1 ـ کربن دهی موضعی بدون توقف روند عملیات است .
2 ـ کربن دهی قطعات مختلف بطور همزمان امکانپذیر است .
یکی از معایب کربن دهی مایع ضرورت شستشوی بعد از کونچ است . دیگر اینکه نمک چسبنده به قطعات گرم موجب آلودگی حمام کوئنچ می شود . برای قطعاتی که دارای سوراخهای کوچک و شیارهای کوچک هستند به دلیل مشکلاتی که در تمیز کرن آنها وجود دارد این روی توصیه نمی شود .

کربن دهی جامد
کربن دهی جامد فرآیندی است که در آن CO ناشی از ترکیبات جامد در سطح فلز به C و CO2 تجزیه می شود . کربن اتمی جذب سطح فلز شده و داخل آن نفوذ می نماید .
CO2 حاصله بلافاصله با ترکیبات کربن برای تولید CO وارد واکنش می شود . این واکنش در حضور مواد کاتالیست Nuzno3 , Bao3 تقویت می شود .
زمان عملیات :
کربن دهی جامد معمولاً در دمای (815-955 ) انجام می گیرد ولی ممکن است در مواردی دما (1095 ) شود .
سرعت کربن دهی در ابتدای سیکل زیاد است ، ولی همانند کربن دهی گازی در اینجا نیز با پیشرفت سیکل بتدریج از سرعت آن کاسته می شود .
محدویتها :
محدودیت اصلی کربن دهی جامد در مقایسه با روشهای دیگر در این است که در این روش مصرف انرژی زیاد است ، زیرا که تمام مواد نیاز به گرم شدن دارند .
روشهای اندازه گیری عمق نفوذ در قشر سمانته :
روشهای مختلفی برای اندازه گیر عمق نفوذ در قشر سمانته متداول است . موقعی که طرح یک قطعه طوری است که احتیاج به سمانتاسیون قطعه تا عمق معینی باشد ، مشخص کردن روش اندازه گیری عمق قشر سمانته مهم است .
روشهای اندازه گیری عمق نفوذ سمانتاسیون شامل روشهای شیمیایی ، مکانیکی و متالوگرافی است .
در روشهای شیمیایی معمولاً عمق نفوذ را تا غلظت 4/0 درصد کربن در نظر می گیرند و در روش مکانیکی ، سختی میکروسکوپی را از سطح تا عمقی که سختی آن حداقل 50HRC باشد تعیین می کنند . عمق نفوذ به طریق متالوگرانی ، پس از صیقل کاری و حکاکی نمونه در زیر میکروسکوپ ، یا به طور چشمی ارزیابی می شود .
برای انجام سمانتاسیون اصولاً فولادهای ذاتاً دانه ریز و یا فولادهای مخصوص
( فولادهای حاوی نیکل و کروم ) مورد استفاده قرار می گیرند .
نمودار تأثیر زمان و دما روی کربن دهی مایع فولاد 1020 .

کربن دهی در دمای  
کربن دهی در دمای 
سمانتاسیون به روش پلاسمایی
برای افزایش سرعت سمانتاسیون، پژوهش هایی در جهت رفع محدودیتهای دیفوزیون کربن در فولاد انجام گرفته است . یکی از روشهای بکار گرفته شده برای افزایش سرعت سمانتاسیون ، استفاده از سمانتاسیون پلاسمایی است . با استفاده از روش سمانتاسیون پلاسمایی ، سرعت کربن دهی بالا می رود . زیرا با استفاده از این فرآیند ، چندین مرحله اولیه که در روشهای دیگر برای ایجاد کربن اتمی انجام می شد حذف می شود .
•    امتیاز دیگر این روش ، امکان استفاده از دمای بالاتر ، در انجام این عملیات می باشد ، زیرا این فرایند در محیط خلاء و در غیاب اکسیژن انجام می شود .
•    در مقایسه با روش سمانتاسیون در خلاء دارای برتری است با توجه به اینکه سمانتاسیون در خلاء تحت فشار بسیار کمی صورت می گیرد و سرعت جریان گاز کربن ده در داخل کوره خلاء خیلی کم است .
•    از مقایسه نتایج حاصله از سمانتاسیون پلاسمایی یک فولاد ، ASI1020 با سمانتاسیون گازی همان فولاد در 900 درجه سانتیگراد مشاهده گردید که زمان لازم برای رسیدن به غلظت معین در سمانتاسیون پلاسمایی . نصف زمان با سمانتاسیون گازی است .
•    یکنواختی عمق نفوذ در سمانتاسیون پلاسمایی خیلی بهتر از سایر روشها  است .
•    سمانتاسیون پلاسمایی به تغییرات ترکیب شیمیایی حساسیت ندارد .
•    سمانتاسیون پلاسمایی به تغییرات نوع گاز کربوره حساس نیست .
•    از نظر حفظ محیط زیست نیز استفاده از روش سمانتاسیون پلاسمایی بسیار تمیزتر و ایمن تر ای روش سمانتاسیون گازی بوده و خطر آتش سوزی یا تولید CO را ندارد .
•    اگر دمای عملیات از 900 درجه به حدود 1040 درجه افزایش یابد قابلیت انحلال کربن در آستنیت از 2/1 درصد وزنی به 6/1 درصد وزنی افزایش می یابد در حوالی 6/1 درصد کربن ، به دو برابر مقدار آن برای انحلال 1 درصد کربن می رسد .

نیتراسیون
فرآیند نیتراسیون از جمله عملیات ترموشیمی است که روی قطعات مختلف نظیر چرخ دنده ها ، محور ها برای افزایش مقاومت به سایش و فرسودگی انجام می شود .
به طور کلی نیتراسیون عبارتست از اشباع سطح فولاد از ازت . عمل نیتراسیون بر روی فولادهای آلیاژی و معمولاً در دمائی بین  495 تا  565 صورت می گیرد . در فرآیند نیتراسیون علاوه بر افزایش مقاومت به سایش و فرسودگی ، سختی ، حد خستگی و مقاومت به خوردگی نیز افزایش می یابد .
در حالی که سختی یک قشر سمانته تا دمای حدود 200-220 درجه سانتیگراد حفظ می شود سختی قشر نیتروژه تا دماهای بالاتر یعنی حدود  650-600 ثابت می ماند . عمل نیتراسیون در مقیاس وسیعی بر روی محور ماشین ها ، ابزارهای اندازه گیری سیلندرهای موتورهای قوی ، رینگ و پیستون ، میل لنگ و امثال آنها انجام می شود .
امکان نیتروژن دهی بسیاری از فولادها وجود دارد ، اما تنها هنگامی می توان سختی بالایی در سطح بدست آورد که قطعه مورد نظر از جنس فولادهای مخصوص شامل عناصر آلیاژی نظیر V,CN,AL  Ti باشد . این عناصر در سطح قطعه نیتریدهای آلیاژی پایداری تشکیل می دهند که سختی سطح را تا حدود VHN 1150 بالا می برد . اگر فولادهای ساده کربنی نیتروژن دهی شوند . سختی سطح در حد متوسط ( حدود 400 تا 500 ویکرز ) افزایش می یابد .
جدول زیر فولادهای مخصوص نیتراسیون را نشان می دهد که این فولادها پس از سخت کاری و تمیز نیتریده می شوند .
فولادهای مخصوص نیتراسیون :
0.28-0.35c904-0.7Mn,0.15-0.4si,2.8-3.1cr
0.3-0.5Mo
سختی 800 ویکرز    DIN
32 cr Mo 12
0.35-042c,0.4-07Mn,0.15,0.4 Si,3-305 cr , 0.8-1.1 Mo
سختی 950 ویکرز    32 cr MoV 1210
03-.3-0-45c,0.2-0.5Mn,0.2-0.5 Si,1.5-1.8cr,0.3-0.5-Mo
0.8-12AL                          
سختی 1150 ویکرز    34 crALMO 5
باید گفت که نیتراسیون فولادهای معمولی که دارای عناصر آلیاژی نباشند مضر است، به این دلیل نیتراسیون را بر روی فولادهای آلیاژی با کربن متوسط انجام می دهند که سختی و مقاومت به فرسایش زیادی به قطعه می دهد .
سختی ، به ویژه با وجود WCR , Mo , AL بالا می رود . ولی عمق نفوذ با بالا رفتن عیار آلیاژ کم می شود، چنانچه عملیات نیتراسیون فولادهای مخصوص در دماهای بالا انجام گیرد این عمل موجب می شود تا نیترورهای عناصر آلیاژی با یکدیگر تجمع کرده و بلورهای درشت تشکیل دهند . در نتیجه سختی  فولاد را پایین می آورند .
در حالی که اگر عمل نیتراسیون در دمای پایین ( حدود  500 ) انجام گیرد توزیع نیترو دما در تمام سطح فولاد صورت گرفته و سختی قطعه بالا می رود . در این حالت چنانچه فولادها را بعداً گرم کنیم تجمع نیترورهای آلیاژی رخ نخواهد داد .
با توجه به اینکه فازهای نیترید آهن  ، و نیتریدهای آلیاژی دیگر نظیر نیترید کروم (cr2N , crN) و نیترید آلومینیم ( ALN ) در دماهای حدود  500 به بالا تشکیل می‌شوند عملیات نیتراسیون را می توان در دماهای پایداری فریت ( 650 -  550 ) انجام داد که در مقایسه با عملیات کربن دهی ( 925 – 875 ) بسیار پایین تر است . به علاوه پس از نیتروژن دهی نیازی به سریع سرد کردن قطعه نیست ، از این رو پیچیدگی و اعوجاج قطعات به حداقل می رسد .این امر برای قطعاتی که تولرانس ابعادی در آنها بحرانی است و از کیفیت سطحی خاصی برخوردار باشند اهمیت خاصی دارد .
مکانیزم تشکیل قشر نیتروره

آلیاژهای آهن ـ ازت فازهای زیر را تشکیل می دهند :
1 ـ محلول جامد ازت در آهن   درصد قابل حل در فاز  ، در دمای اتوکتوئید
( در  591 ) برابر 52% است . با کاهش دما درصد ازت محلول کم شده و در  20 مقدار آن به 15/0 درصد می رسد .
2 ـ فاز Y که محلول جامدی بر مبنای   ( دارای 6/5 تا 95/5 درصد ازت ) می‌باشد.
3 ـ فاز   که محلول جامدی بر مبنای   ( دارای 8 تا 2/11 درصد ازت می باشد .
در دمای بالای دمای اتکتوئید (  591 ) فاز Y که محلول جامد ازت در آهن Y می باشد باشد ، پایدار است .
در  591 ازت با آهن اتوکتوئیدی به نام برونیت می دهد که دارای 35/2 درصد ازت است . اتوکتوئید نیتروره را می توان با پرلیت مقایسه کرد ، با این تفاوت که در این حالت سازنده های آن   و Y می باشند .
موقعی که ازت به حالت اتمی نباشد ، به مقدار کافی در آهن قابل جذب نیست . به این دلیل است که عمل نیتراسیون در یک محیط آمونیاکی که در اثر حرارت مطابق واکنش زیر تجزیه می شود انجام می گیرد :
ازت اتمی که بدین صورت به دست می آید جذب سطح قطعه شده و سپس به طرف داخل آن نفوذ می کند . اگر نیتراسیون در دمایی زیر دمای اتوکتوئید انجام شود در ابتدای اشباع سطح قطعه ، یک فاز   بر روی سطح فولاد ایجاد می گردد . در این دما وقتی فاز مذکور به حد اشباع خود از ازت رسید یک فاز جدید Y ظاهر می شود و پس از اشباع فاز اخیر فاز   شروع به تشکیل می کند .
با کاهش دما فازهای   و   با رسوب فاز Y تجزیه می شوند . به این ترتیب در دمای محیط (  20 ) فازهای موجود از سطح به طرف مرکز قطعه به ترتیب به صورت زیر می باشند :
مرکز قطعه  
از خواص دیگری که پس از نیتراسیون حاصل می شود ، مقاومت خوب در برابر با پخت و عدم تغییر سختی در دماهای نسبتاً بالا (  500 ) ، پایداری ابعاد در ضمن علمیات نیتراسیون و عدم نیاز به ماشین کاری نمایی قطعات است . جدول زیر تأثیر نیتراروسیون را بر خواص فولادهای مختلف نشان می دهد . بهبود هر یک از این خواص به ضخامت و سختی لایه نیتروره شده بستگی دارد . مهمترین پارامترهایی
که سختی و ضخامت لایه نیتروژن دهی شده را کنترل می کنند عـبارتند : از دمای نیتروژن دهی ، ترکیب شیمیایی ، و ساختار اولیه فولاد ، اکتیویته نیتروژن محیط و زمان عملیات .
....

بخشی از فهرست مطالب گزارش کارآموزی آزمایشگاه متالوژی شرکت سایپا

سخت کاری سطحی ( موضعی ) فولاد
دسته بندی روشهای سخت کاری سطحی :
سمانتاسیون با کربن دهی سطحی فولادها :
کربن دهی گازی
کوره ها :
کربن دهی مایع
مزایا و محدودیتهای کربن دهی مایع:
کربن دهی جامد
روشهای اندازه گیری عمق نفوذ در قشر سمانته :
نمودار تأثیر زمان و دما روی کربن دهی مایع فولاد 1020 .
سمانتاسیون به روش پلاسمایی
نیتراسیون
مکانیزم تشکیل قشر نیتروره
تأثیر نیتراسیون بر خواص مختلف فولاد ها
تصویر میکروسکوپی
مزایا و معایب نیتراسیون در مقایسه با سایر روشها
معایب نیتراسیون
پلاسما
کاربرد نیتراسیون پلاسما :
میل لنگ ها :
مقایسه اقتصادی روشهای گازی و پلاسمایی :
« یافته های عملی »
فولادهای زنگ نزن :
علائم DIN برای نامگذاری فولاها
نقشه خوانی قطعات
اطلاعات بدست آمده از روی نقشه در مورد فیلتر بنزین
شناسنامه قطعات
بررسی مهره ها و پیچ زانویی هواکش CLC
سختی گرفتن از پیچها
جمع بندی :
نام قطعه : پیچ خودکار
نام قطعه بررسی شده: سگ دست Knucle  ( پراید )
نام قطعه بررسی شده : چشم شیشه شور
نام قطعه بررسی شده : دنده دوم پراید         (GEAR – SEC 2N)
دستگاه کشش
بازدید از خط تولید پراید
تست های انجام شده بر روی پراید در خط تولید :

دانلود گزارش کار آزمایشگاه متالوگرافی رشته متالوژی در 20 صفحه در قالب word

اختصاصی از رزفایل دانلود گزارش کار آزمایشگاه متالوگرافی رشته متالوژی در 20 صفحه در قالب word دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

- آشنایی با وسائل متالوگرافی و نحوه آماده کردن نمونه ها:

متالوگرافی عبارتست از بررسی و مطالعه ساختمان سطح مقطع فلزات و آلیاژها که به دو روش ماکروسکوپی و میکروسکوپی صورت می گیرد.مطالعه ساختمان ماکروسکوپی را ماکروگرافی و ساختمان میکروسکوپی را میکروگرافی می نامند.

ساختمان ماکروسکوپی عبارتست از ساختمان فلزات و آلیاژها که با چشم غیر مسلح و یا بزرگنمایی های کم قابل رؤیت باشد.این ساختمان را می توان مستقیماً بر سطح قطعه ی کار یا بر مقطع شکست آن و یا اغلب بر نمونه هایی که از شمش های بزرگ یا قطعه کارها گرفته می شود،  مطالعه نمود.در این جا ابتدا سطح نمونه صیقلی شده و سپس توسط عوامل شیمیایی مخصوص اچ می گردد.عملی که محلول های اچ انجام می دهند، حل کردن سطح فلز و نشان دادن اجزاء آن و نمایش حفره ها، ترک ها و دیگر معایب موجود می باشد.میکروگرافی عبارتست از مطالعه ی ساختمان داخلی فلزات و آلیاژها در زیر یک میکروسکوپ با بزرگنمایی هایی از 75 تا00 15 برابر یا بیشتر.ساختمان هایی که به این صورت مشاهده می شوند، ساختمان میکروسکوپی یا نامرئی نامیده می شوند.هدف از مطالعه ی متالوگرافی تعیین ساختمان داخلی و برسی آن از نظر دانه بندی، مرز دانه ها یا توزیع دانه ها و فازهای تشکیل دهنده ی فلز می باشد.علاوه بر آن می توان مشخصات ساختمانی، برخی از انواع اثرات کار مکانیکی، کشف عیوب ریز، ذرات غیر فلزی، ترک های کوچک و...

 و در برخی موارد تعیین عناصر شیمیایی آلیاژها را نیز در زمره ی اهداف مطالعات متالوگرافی قرار داد.

 برای بررسی و مطالعات سطح مقطع یک فلز باید مراحل زیر را طی کرد :

نمونه برداری از قطعه ی مورد نیاز،

مانت کردن،

آماده کردن سطح نمونه ( سنگ زنی، سنباده زدن، پولیش کردن  و اچ کردن)،

بررسی سطح مقطع به طریق میکروسکوپی و ماکروسکوپی.

   اکنون به تشریح هر یک از مراحل فوق می پردازیم.

1-1-نمونه برداری از قطعه­ی مورد نظر:

برای سطح مقطع یک فلز بایستی از آن نمونه برداری کرد.نمونه باید از قسمتی از قطعه برداشته شود که با سایر مناطق مشابهت دارد.به طوری که با توجه به آن بتوان روی خواص کلی قطعه اظهار نظر کرد.

مشاهدات میکروگرافی بر نمونه هایی بنام مقطع کوچک Micrisection انجام می گیرد.این کار با برداشتن نمونه ی کوچکی به شکل مکعب و به ابعاد 10 میلی متر و یا پولکی به قطر 15 و ارتفاع 15 میلی متر از فلز صورت می گیرد.پس اولین مرحله برای مطالعات متالوگرافی شامل نمونه برداری از قطعه کار است  که این کار با کمک اره دستی یا ماشین نمونه برداری صورت می گیرد.در این جا باید دقت شود که در ضمن عمل نمونه داغ نشده و سطح برش حتی الامکان عمود بر محور نمونه باشد

مقاله در مورد تولید نگهدارنده های تیتانیومی متخلخل با استفاده از روش متالوژی پودر برای کاربردهای بیومدیکال

اختصاصی از رزفایل مقاله در مورد تولید نگهدارنده های تیتانیومی متخلخل با استفاده از روش متالوژی پودر برای کاربردهای بیومدیکال دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه7

فهرست مطالب

1- مقدمه

- مواد و روشها

2-1- آماده سازی نمونه

2-3- رویه پزشکی

2-2- اندازه و توزیع منافه- آنالیز متالوگرافیک

3- نتایج

3-1- آنالیز متالوگرافی

3-2- ارزیابی بافت شناسی

هدف اصلی از مهندسی بافت احیاء و بازسازی بافت ها و ارگان های بدن است. برای دسترسی به این هدف از نگهدارنده های متخلخل که بافت های بدن را شبیه سازی می کند استفاده می کنیم.

تیتانیوم به دلیل تماس مستقیمی که بین استخوان و ایمپلنت اتفاق می افتد به طور گسترده در ساخت ایمپلنت های دندانپزشکی و استخوان بندی استفاده می شود. تیتانیوم خواص زیست پذیری خوبی دارد، مقاومت آن به خوردگی بالاست و بادوام است و به علاوه آماده کردن آن در شکلهای مختلف آسان است.

چون استخوان می تواند در درون تخلخل رشد کند از تیتانیوم متخلخل به عنوان ایمپلنت استفاده می کنیم. تخلخل باعث می شود استخوان در داخل آن رسد کند و یک پیوند قوی بین استخوان و ایمپلنت شکل بگیرد و تخلخل فضای کافی برای رشد بافت جدید را فراهم می کند همچنین مسیری برای انتقال مایعات درون بدن فراهم می کند. این ساختار متخلخل کاربردهای فراوانی از قبیل تثبیت کننده های نخاعی، ایمپلنت های دندانپزشکی، نگهدارنده های استخوان و ... دارد. تعداد روش های کمی برای ساخت ساختارهای متخلخل با شکل های پیچیده وجود دارد که نیاز به ماشین کاری ندارند. یکی از روش ها روش متالوژی پودر است که موجب کاهش هزینه و زمان تولید می شود. در این مقاله بافت زنده را در محل برخورد استخوان و ایمپلنت مورد ارزیابی قرار می دهیم.

دانلود گزارش کارآموزی درباره متالوژی

اختصاصی از رزفایل دانلود گزارش کارآموزی درباره متالوژی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مشخصات این فایل
عنوان: متالوژی
فرمت فایل :word(قابل ویرایش)
تعداد صفحات : 30

این گزارش کارآموزی درمورد متالوژی می باشد .

بخشی از تیترها به همراه مختصری از توضیحات هر تیتر از گزارش کارآموزی متالوژی

آذر سنج نوری
ابزار تشریح شده در قسمت قبل که به تمام طول موجهای تابش پاسخ می دهد آذر سنج تابشی نام دارد. با اینکه اصول کارکرد آذر سنج نوری با اذر سنج تابشی یکسان است اما آذر سنج نوری با طول موج منفرد یا نوار باریکی از طول موج طیف مرئی کار میکند. آذر سنج نوری، دما را از طریق مقایسه درخشندگی نور گسیل شده توسط منبع، با نور گسیل شده از یک منبع استاندارد، اندازه می گیرد. برای سهولت مقایسه رنگها، یک فیلتر قرمز که تنها طولموج پرتو قرمز را عبور میدهد به کار می رود.
متداول ترین  نوع آذرسنج نوری که در صنعت به کار می رود، نوع رشته پنهان شونده است. این آذرسنج شامل دو قسمت، یک تلسکوپ و یک جعبه کنترل است. تلسکوپ شامل یک فیلتر شیشه ای قرمز که جلوی چشمی نصب شده و یک لامپ با رشته درجه بندی شده است که عدسی های شیء تصویر از جسم مورد آزمایش را بر آن متمرکز می کند. این دستگاه دارای یک کلید برای بستن مدار الکتریکی لامپ و یک پرده جاذب برای تغییر گستره اندازه گیری دما توسط آذرسنج است.
گستره کاری آذرسنج نوری مورد بحث، از˚760  تا C˚1315 است. حد بالایی دما تا اندازه ای بستگی به خطر خراب شدن رشته و میزان خیره کنندگی ناشی از درخشش در دماهای بالاتر دارد. گستره دما ممکن است با به کارگیری پرده جاذب بین عدسی شیء و شبکه رشته به حد بالاتری افزایش یابد و به این وسیله سازگاری درخشش در دماهای پایینتر رشته ممکن می شود.بدین ترتیب با استفاده از دماهای پایینتر رشته، میتوان آذرسنج را برای دماهای بالاتر درجه بندی کرد. با به کارگیری پرده های جاذب مختلف، حد بالایی آذرسنج نوری را میتوان تا C˚5500 (C˚10000) یا بیشتر افزایش داد. .....(ادامه دارد)

سختی کشسان .
این نوع سختی توسط یک اسکلروسکوپ اندازه گیری می شود. به این طریق که وزنه ای نوک الماسی در اثر وزن خود از ارتفاع معینی رها می شود و پس از برخورد به نمونه تا ارتفاع دیگری می جهد. دستگاه یک صفحه مدرج دارد که ارتفاع برگشت وزنه را به طور خودکار نشان می دهد. وقتی وزنه را به نقطه رهایش می بریم، مقدار معینی انرژی پتانسیل دارد. در هنگام رهاشدن، این انرژی به انرژی جنبشی تبدیل می شود تا وزنه به نمونه برخورد کند.در این لحظه مقداری از انرژی به صورت تغییر شکل نمونه جذب آن و بقیه صرف برگشت وزنه می شود. ارتفاع برگشت توسط عدیی در مقیاس دلخواه نشان داده می شود، به طوری که هر چه ارتفاع برگشت بیشتر باشد، عددی بزرگتر و قطعه سخت تر است.در این آزمون در واقع روشی برای اندازه گیری برجهندگی ماده، یعنی انرژی قابل جذب در گستره کشسان ماده است.
مقاومت در برابر برش یا سایش
. در آزمون خراش، مقیاس شامل 10 ماده مختلف معدنی است که به ترتیب افزایش سختی مرتب شده اند و عبارتند از شماره 1، تالک، شماره 2، گچ و غیره تا شماره 10 الماس. اگر ماده نامعلومی توسط ماده شماره 6 خراشیده شود، ولی توسط شماره 5  خراشیده نشود سختی  آن بین 5 و 6 است. این آزمون در متالورژی رایج نیست، اما هنوز در کانی شناسی به کار میرود. وقتی سختی کانیها توسط روشهای دیگر سختی سنجی بررسی می شود، میتوان دریافت که در این بررسی مقادیر سختی بین 1 و 9 فشرده شده اند در حالی که فاصله زیادی از  لحاظ سختی بین 9 و 10 وجود دارد.
در آزمون سوهان، نمونه آزمون توسط سوهانی با سختی معین، سوهان زده می شود تا معلوم میشود تا معلوم شود سایش مشهودی صورت می شگیرد. آزمونهای مقایسه ای توسط سوهان، به شکل، اندازه و سختی سوهان و نیز سرعت، فشار و زاویه سوهان زنی و همچنین ترکیب شیمیایی و عملیات گرمایی نمونه آزمون بستگی دارد. این آزمون عموماً در صنعت و برای قبول یا رد (ماده یا عملیات انجام شده) به کار میرود. در بسیاری از موارد، به ویژه در مورد فولادهای ابزار، وقتی فولاد به گونه مناسب عملیات گرمایی شود، چنان سخت می شود که هیچ سوهانی نمیتواند سطح نمونه را بساید. میتوان چرخه های عملیات کرمایی ای یافت که ماده را در مقابل سوهانکاری مقاوم کند. یک کنترلگر میتواند به سرعت با کشیدن سوهان روی سطح فلز، تعداد ریادی از قطعات عملیات گرمایی شده را بررسی و کیفیت عملیات را ارزیابی کند. .....(ادامه دارد)

شکل دادن به وسیله نورد
نورد کردن اشکال، تاریخچه ای طولانی دارد. معروفترین نوع نورد، نورد داغ تیرآهن است؛ با مقاطع L و U و نیز ریل راه آهن. این پروسه تغییر شکل در دستگاههای غلتک خاص اجرا می شود. تکنیکی که برای نورد به کار می رود، اساساً یکسان است. ماده شروع برای نورد، عبارتست از مفتول یا میله با مقطع مربع یا مستطیل یا دایره ای که شکل نهایی پس از چندین pass به دست می آید.
از آنجا که ازدیاد طول در قسمتهای فشارش نیافته باعث ایجاد تنشهای کششی ثانویه می گردد که به سادگی باعث ترک می گردد. از اینرو هدف از طراحی پاس غتک این است که کاهش سطح مقطع را در هر قسمت یکسان نماید.
وقتی غلتک کار بین دو غلتک با چرخش مخالف قرار بگیرد و محور قطعه موازی محور غلتک باشد، تغییر شکل پلاستیک را در اثر فشارش موضعی در طول چرخش آن بین غتکها محتمل خواهد شد.
پیامد این تغییر شکل بسته به شکل و جهت گیری زاویه های غلتکها داشته و نیز مطابق معمول، همه فشارش وابسته به نسبت  است که در آن h قطر قطعه و l طول تماس با غلتک است. غلتکها ممکن است طوری شکل داده شده باشند (تراشکاری) که یک سری شیار روی قطعه کار نورد شود (مانند تولید پیچ، پین و میله گرد آجدار و ...). شیارهای بزرگ معمولاً مورد نورد داغ قرار می گیرند.
نورد، یک پروسه حالت پایدار است. در این پروسه بر خلاف کشش (Drawing) که اصطکاک می تواند صفر باشد، اصطکاک نیاز است تا قطعه کار را به درون Gap غلتک بکشاند. مؤلفه افقی اصطکاک باید بزرگتر از مؤلفه افقی مخالف نیروی غلتک در نقطه ورودی باشد. .....(ادامه دارد)

مواد ترموکوپل
به طور نظری، وقتی در نقاط اتصال دو سیم فلزی غیر مشابه اختلاف دما وجود داشته باشد، emf به وجود می آید. اما در صنعت، برای ساخت ترموکوپل، فقط از ترکیبهای معدودی استفاده می شود. این ترکیبات فلزی ترجیحاً به خاطر پتانسیل ترموالکتریکی، قیمت مناسب، پایداری اندازه دانه، خطی بودن منحنی دما-emf و نقطه ذوب بالاتر از دمای مورد اندازه گیری برگزیده می شود. اولین ماده نام برده شده در ترکیبها همیشه به پایانه مثبت وصل می شود.
ترموکوپلها پس از دقیق بریدن طولهای مناسبی از دو سیم و حدود دو دور به هم پیچیدن انتهای آنها ساخته می شوند یا گاهی سر سیم ها را به هم جوش سربه سر می دهند تا انتهای صاف و یکدستی حاصل شود.
سیم های ترموکوپل فقط باید در نقطه اتصال داغ تماس الکتریکی داشته باشند، چون اتصال در هر نقطه دیگر معمولاً باعث می شود که emf بسیار اندکی اندازه گیری شوند، لذا هر دو سیم توسط مهره های چینی یا لوله های سرامیکی از هر طرف عایق بندی می شوند. در اغلب موارد، ترموکوپلها در لوله های محافظی از جنس سرامیک یا مواد فلزی قرار می گیرند. .....(ادامه دارد)

بخشی از فهرست مطالب گزارش کارآموزی متالوژی

مکانیزم لغزش در تغییر شکل
مکانیزم دوقلویی در تغییر شکل
اندازه گیری دما با توجه به رنگ
مواد ترموکوپل
آذرسنج ثبتگر و کنترلگر
آذرسنج تابشی
خواص کششی
حد تناسب
حد کشسان
نقطه تسلیم
استحکام تسلیم
استحکام نهایی  
استحکام شکست
داکتیل بودن.
ازدیاد طول
کاهش سطح مقطع
مدول کشسانی یا مدول یانگ
سختی کشسان
مقاومت در برابر برش یا سایش
مقاومت در برابر فرورفتن