
عملکرد یک روسازی فقط تابعی از روش طراحی نیست ، بلکه موفقیت هر طرحی بستگی به مراحل ساخت،
نگهداری و ترمی م های بعدی آن دارد . مطالعات نشان م ی دهند که روساز ی ها معمو ً لا برای مدت ٢٠ سال طر احی می شوند، در حالی که در عمل دوره بهره برداری از روسازی ها به مدت ١٠ الی ١٢ سال محدود م ی شود و بعد از این دوره بدون ترمیم جدی قابلیت سروی س دهی ندارند . چنین روسازی هایی بعد از دوره بهره برداری یک یا چند بار روکش می شوند تا به مدت ٢٠ الی ٢۵ سال قابل استفاده باشند . با توجه به این مطلب ، ادارات ر اه غالبًا به این نتیجه رسیده اند که بایستی بین مراحل برنام ه ریزی، طراحی، ساخت، نگهداری و ترمیم ، هماهنگی ایجاد شود . به عبارت دیگر ، این ادارات نیاز شدیدی به مدیریت روسازی پیدا کرده اند.
پس از پیشرف ت هایی که در سال ١٩۶٧ و ١٩۶٨ در مورد مفاهیم اساسی سیستم های روسازی ایجاد شد، معلوم گردید که این مفاهیم نه تنها باید در بخش طراحی استفاده شود ، بلکه در کل مراحل احداث روسازی (از مراحل طراحی، ساخت و نگهداری ) باید مورد استفاده قرار گیر ند. این مسأله برای اولین بار در سال ١٩٧٠ ، در کنفرانس طراحی ساز ه ای و دانشگاهها برگزار شد ، مطرح گ ردید . در قطعنامه این FHWA توسط Texas روسازی های آسفالتی که در ایالت کنفرانس عزم بر آن شد که مفهوم فناوری سیستم های روسازی با مفهوم سیستم های مدیریت روسازی جایگزین شود به طوری که سیستم جدید مدیریت روسازی به نحو مؤثری از فناوری روسازی استفاده کند.
آشنایی با مفاهیم سیستم مدیریت روسازی