دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 7
قرآنِ کریم ، پنج مرحله برای اسـتغفار ( توبه : طلبِ بخشـش از خداوند ) بیان کرده است :
١. ابتدا ، انسان باید از تمام اعمال بدی که مرتکب شده ، پشیمان شود و باید از درون به آن برسد ،
حضورِ قلبش را در آستانِ خداوند قرار دهد و قلبش شهادت دهد که آن عمل ، بد بوده است .
۲. تصمیم بگیرد که از این پس به دنبالِ آن عمل نرود .
۳. اگر چیزی به مردم بدهـکار ( حقّ النّاس ) است به آنها بدهد و ادای دِین کند ( اگر غیبت کرده ، به
به کسی دروغ گفته ، کسی را به خشم آورده ، به کسی تهمت زده ، به کسی ناسزا گفته یا چنانچه
نسبت به کسی کینه دارد ، کینه را از دلِ خود بیرون کند و حلالیّت بطلبد . )
۴. اگر از واجبات ( نماز و روزه ) چیزی از او فوت شده که انجام نداده ، بایستی آنها را جبران کند .
۵. هنگامی که مرتکب گناه می شده ، برایش شیرین بوده و لذّتِ گناه زیرِ زبانش رفته است ؛ بنابراین
اکنون باید عبادت کند و ریاضت بکشد تا آن گناه برایش تلخ شود ، گریه کند تا تمام سلّول هایش
از گناه متنفّر شوند ؛ زیرا هنگامِ ارتکابِ گناه ، گناه در سلّول هایش نفوذ کرده است . پس بایستی
روزه بگیرد و ریاضت بکشد تا گوشتی از استخوانش بِرویَد که حلال باشد وهنگامی که ازخداوند
طلبِ توبه می کند و « أسـتَغفِرُالله » می گوید ، تمام سلّول های بدنش این عبارت را بگویند .
« دعا و شرایطِ آن برای استجابت »
استواریِ عبادت الهی ، بستگی به دعا و نیایش دارد . دعا ، عینِ عبادت است . انسان با دعا ، نهایتِ تواضع و زاری ، عبودیّت و بندگیِ خود را در پیشگاه خداوند متعال آشکار می سازد . دعا ، بهترین وسیلۀ قُرب به خدا و ارتباط نیک با ذات رُبوبی است .
حضرت محمّد «ص» می فرماید : « دعا ، برترین عبادت است . »
دعا یکی از آموزه های مهمّ تربیتی برای تهذیب نفس و صفاسازی باطن و رشد دادن ارزش ها و به کمال رساندنِ آنهاست .
دعا دارای درجات و مراحلی است . دعای عامّۀ مردم به اقوال و زبان است ، دعای عابدان به اعمال یعنی به مراقبت در اعمال است ، امّا دعای عارفان به احوال است یعنی عارف با تمام ذرّاتِ وجودش دعا می کند و این نوع دعا ، کامل ترین انواعِ دعاست .
حدیث قدسی : « اگر بندگانِ من بدانند که من چقدر مشتاق هستم که مرا بخوانند ، اگر یک قدم بسوی من بردارند ، من هَروَله کنان به سوی آنها می دوَم . »
قرآن می فرماید : « هنگامی که بندگانِ من از تو سؤال می کنند که خدای ما کجاست ، به آنها بگو من نزدیک هستم و به کسانی که مرا بخوانند جواب می دهم . »
قرآن می فرماید : « من از رگِ گردن به شما نزدیکتر هستم . »
قرآن می فرماید : « هنگامی که ضرری به انسان برسد ما را می خواند ، نشسته ، ایستاده ، خوابیده ، دائم ما را می خواند و من به او جواب می دهم امّا می دانم که عاقبتش چیست و وقتی دعایش را مستجاب می کنم ، او به مرحلۀ خوشی می رسد و مرا فراموش می کند . و من دوست ندارم که بندۀ من اینگونه باشد . »
در روایت است که : « در روز قیامت که خداوند به حساب همه رسیده ، به حساب آخرین نفر نیز رسیدگی می کند و حکم می آید که باید به دوزخ برود و او می رود . در اواسطِ راه به سمت خداوند نگاه می کند و خداوند به فرشتگانی که او را می برند می فرماید : بایستید ، ببینم چه شده است . و به بنده می گوید : چرا برگشتی و مرا نگاه کردی ؟ بنده می گوید : پرودگارا ، هنگامی که در دنیا بودم از رحمتِ تو شنیده بودم و گمان نمی کردم که اینگونه باشی . به همین دلیل برگشتم که ببینم آیا توهمان خدا هستی که وصف او را شنیده بودم ! خداوند می فرماید : او را به سمت بهشت ببرید . فرشـتگان می گویند : پروردگـارا ، تو که می دانی او خطـاکار بوده است . خداوند می فرماید : این را
می دانم و حتّی می دانم که آن سخن را زبانی و از روی حیله گفت و حتّی در قلبش هم ایمان نیاورده بود و از بخشش و رحمت من آگاه بود . من حتّی زبانی هم قبول دارم ! »
ما همیشه در دعا می گوئیم : « آیا کسی هست که مرا که دچار مشکل شده ام بخواند و بدی ها را از من دفع کند ؟ و خداوند می فرماید : « بله بندۀ من ، من هستم و با رحمتِ خود همۀ پرده های ظلمانی را از درونت برطرف می کنم ، امّا چند شرط دارد و دعای تو باید خالصانه باشد . »
قرآن می فرماید : « هنگامی که مرا می خوانید ، با اخلاص بخوانید . »
قرآن می فرماید : « ای پیامبر ، بگو پروردگارِ شما می گوید ، تو مرا بخوان ، استجابت از من . »
قرآن می فرماید : « برای خداوند اسماء نیکو و شریفی است ، با آن اسماء او را بخوانید . »
و بنا بر گفتۀ قرآن ، خداوند « سَمیعُ الدُّعا « است و دعای ما را می شنود .
عُلمای اخلاق ، ۳۰ إلی ۳۵ مورد دربارۀ شرایط دعا برای استجابت مطرح کرده اند که به چند مورد اشاره می کنیم :
۱. ابتدا تطهیرِ جسمی کنید .
۲. لباسِ پاکیزه بپوشید .
۳. حتّی الامکان ، مکان ثابتی را برای دعا قرار دهید .
۴. حضورِ قلب داشته باشید ، قلبتان راصاف کنید و آن را به خداوند بسپارید که این مهم ترین مورد
است .
۵. حالتِ خضـوع و فـروتنی داشته باشید و لحنِ طـلبکارانه نداشته باشید . لحن شما باید آمـرانه و
مؤدّبانه باشد ، زیرا خداوند ادب را دوست دارد .
امام سجّاد «ع» می فرماید : هنگام دعا ، سَرِ خود را مانند افراد شرمنده و شانه های خود را مانند
افراد شکست خورده و غم زده پائین بیاورید و مانند فردی که غرقِ گناه و خطاست بایستید زیرا
خداوند خضوع را دوست دارد و گردنکشی ، سینه سپر کردن و بلند و تند صحبت کردن را هنگام
دعا دوست ندارد . دعا باید شمرده و زیبا بیان شود تا اگر حضور قلب هم نداشته باشید خداوند
مجذوب لطافتِ گفتار شما شود و شما را مورد رحمت و مغفرت قرار دهد . »
۶. هنگام دعا ، هیچگاه از خداوند ناامید نباشید ، زیرا خداوند ناامیدی را دوست ندارد .
صـدبار اگر توبه شکســتی بازآ این درگهِ ما درگهِ نومیدی نیست
بنابراین ناامیدی ، گناه است .
« شخصی که از رحمت الی ناامید شده بود ، نزد حضرت علی «ع» رفت و شِکوه کرد که من میترسم دعا کنم . حضرت پرسید : چرا ؟ آن شخص گفت : زیرا بسیار گناه کرده ام . حضرت پرسید : چقدر گناه کرده ای ؟ آن شخص گفت : بیش از اندازه . حضرت پرسید : آیا گناهِ تو از این کوه ها بیشتر است ؟ آن شخص گفت : بله . حضرت پرسید : آیا اگر کوه ها را با وسعت دریاها جمع کنیم گناهان تو بیشتر است ؟ آن شخص گفت : نمی دانم شاید همین اندازه باشد . آنگاه حضرت فرمود : آیا تو وسعتِ رحمتِ خدا را اینقدر کوچک حساب کرده ای ؟ »
