مقدمه:
قوچان در جلگه باتلاقی که رود اترک از آن‌جا بر می خیزد و به سمت باختر جاری شده و سپس به طرف خاور بازمی‌گردد و رود مشهد از آن‌جا سرچشمه می گیرد؛ واقع شده است. در بین مردم قوچان، به ویژه آبادی های پیرامون آن، آداب و رسوم ویژه ای بازمانده، که بیان‌گر تفاهم و به هم پیوسته‌گی آنان و میراثی کهن از اصالت ملی و زبان و رسم و عادت های مردم آن است. مردم قوچان از نژاد آریایی‌هایی هستند که پیش از اسلام، در شمال خراسان رضوی زندگی می کرده‌اند و زبان آنان فارسی باستان و بعدها فارسی دری بوده است. این مردمان در دگرگونی های تاریخی، دست خوش آمیزش با نژادهای دیگری چون ترکان‌غز، سلجوقی و مغول شده‌اند. از اوایل سده 11 هـ . ق مهاجرت کردان باختر ایران به شمال خراسان آغاز شد. با این حال قوچانی ها تا کنون اصالت نژادی، به ویژه زبان خود را هم چنان نگاه‌داشته و به فارسی سخن می گویند. همه مردم قوچان مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند. جمعیت شهرستان قوچان‌در سرشماری عمومی نفوس ومسکن سال 1375 هـ . ش، 236.875 نفر بوده است. مهم ترین صنایع دستی مردم قوچان، عبارت‌اند:
پوستین دوزی، نمد مالی، گلیم بافی، دوختن چاروق (گونه‌ای کفش)، ساغری، گیوه و کفش، کمخت، فرش، قالیچه بافی، جاجیم بافی، عرقچین دوزی، جوراب بافی، دستکش پشمی، کیسه حمام، گونه ای لباس مردانه از برک (پشم نرم بز و گوسفند) که در اصطلاح محلی چوخه نام دارد، پیراهن آلاجه (آله جه دوزی)، و صادرات قوچان شامل صنایع دستی نامبرده و فرآورده های دامی چون روده، پشم، کرک، موی بز، کره، روغن، پنیر، پوست گاو، گوسفند، بز و گوساله است.
مکان های دیدنی و تاریخی
آرامگاه بابا حسن در روستای خسرویه، آستانه شهر کهنه، امام زاده اسماعیل بن موسی بن جعفر(ع) در آبادی جرتوده، امام زاده جعفر در3 کیلومتری شهر قوچان، امام زاده حسین اصغر در سر ولایت، امام زاده حسین بن حسن مجتبی در نوروزی، امام زاده علی بن موسی در آبادی شرف، تپه چیلغانی در قوچان، تپه زوباران درقوچان، تپه‌فتح‌آباد در 5 کیلومتری باختر قوچان، تپه نادری (مروارید تپه) در شمال باختری شهر قوچان، تپه یام در شمال فاروج، قلعه تپه در 15 کیلومتری شهر قوچان و مدرسه عوضیه یا مسجد جامع برخی از مکان های دیدنی و تاریخی این شهرستان را تشکیل می دهند.
صنایع و معادن
از صنایع ماشینی و معادن شهرستان قوچان اطلاعات مستندی در دست نیست. مهم ترین صنایع دستی مردم قوچان، عبارت‌اند : پوستین دوزی، نمد مالی، گلیم بافی، دوختن چاروق (گونه ای کفش)، ساغری، گیوه و کفش، کمخت، فرش، قالیچه بافی، جاجیم بافی، عرقچین دوزی، جوراب بافی، دستکش پشمی، کیسه حمام، گونه ای لباس مردانه از برک (پشم نرم بز و گوسفند) که در اصطلاح محلی چوخه نام دارد.
شامل 21 صفحه Word
دانلود تحقیق صنایع دستی قوچان