به نظر می‌رسد شوخ طبعی احساسی باشد که با گرایشهای روان شناختی خاصی از قبیل احساس سلامت و شادی روان، صرف نظر از نوع جنسیت رابطه داشته باشد. فوجیتا و همکاران (1996)، در پی یافته‌های تحقیقی خود اشاره می‌کنند که آنچه شادی موفقیت فعلی را تعیین می‌کند بیشتر وقایع اخیر زندگی است تا وقایع دور، به عبارت دیگر اتفاقات، حوادث و فرصتهای شادی بخش در زندگی هم برای مردان و هم برای زنان می‌تواند به یک اندازه در احساس شوخ طبعی آنها مؤثر باشد (مولوی و قرایی، 1382).
در تعریف مشخص تری که از شوخ طبعی آمده شوخی حالتی مثبت در ذهن است و موقعی ایجاد می‌شود که فردی موضوعی ناهمخوان غیر منتظره و یا سرگرم کننده را بگوید و یا انجام دهد. یا اینکه برای برخی افراد به دلایل دیگری اتفاقی می‌افتد و مردم می‌خندند (آرگایل و همکاران، به نقل از کلانتری، 1383).
سبکهای شوخ طبعی:
شامل چهار سبک هستند:
1- سبک ارتقاءدهنده خود: شوخی‌هایی که با آنها شخص خود را بزرگ می‌کند بدون اینکه موجب آزار دیگران شود.
2- سبک پیونددهنده: شوخی‌هایی که باعث استحکام رابطه فردی می‌شوند.
3- سبک پرخاشگرانه: شوخی‌هایی که ضمن بالا بودن روحیه فرد موجب تحقیر دیگری می‌شوند.
4- سبک متناقض یا ضرر به خود: شوخی‌هایی که در آن فرد به قیمت متضرر شدن خود موجب تقویت روابط می‌شود (حیدری، 1382).
«شوخی در حیوانات»
نکته مورد توجه این است که یک منشأ غریزی درباره شوخی وجود دارد که نقش عوامل زیستی را تأیید می‌کند. گربه‌ها، سگها و بسیاری دیگر از حیوانات به ویژه کوچکترها بازی می‌کنند و این کار معمولاً فعالیتی اجتماعی است. باور عمومی این است که این کار برای تمرین مهارتهایی از قبیل مبارزه است که بعداً اهمیت خواهد داشت. بازی اغلب با علائم اجتماعی همراه است، مانند «بازی چهره» در شمپانزه که نشانگر تعقیب یا حمله‌ای خطرناک نیست. معهذا، این رفتار فقط در میمونها که تماس زیادی با انسانها دارند و علائم تکلمی که برخی مواقع شباهت زیادی با شوخی دارد را می‌توان در آنها مشاهده کرد. واشو[1] از علامتی برای «خنده» برای دعوا کردن، تعقیب کردن و دالی[2] استفاده کرد. او یک بار مسواک را به عنوان شانه به کار برد.
کوکو[3] نیز لطیفه‌هایی را درست کرد، او به جای گذاشتن انگشت روی دهان، انگشتش را روی گوشش گذاشت و با این روش نشانه‌ای از نوشیدن را نشان داد.
او دوست داشت آزمایشگر را با دادن یک سری علائم بخنداند. او حالت انسانها را نگاه می‌کرد و به طور آشکاری منتظر وقوع یک پاسخ مثبت بود مک کی، 1979، به نقل از آرگایل، 1990).
شمپانزه‌های جوان نیز همدیگر را می‌خنداندند (وان هوف و همکاران 1972).
دانلود تحقیق سبکهای شوخ طبعی