ناشر کتاب: به نشر(انتشارات آستان قدس رضوی)
شبکه سازی اجتماعی با نگاهی به دنیای مجازی
در این کتاب که برای فعالان فضاهای تشکیلاتی نگاشته شده است، تلاش کرده ایم با بیان نمونه هایی از کارهای تشکیلاتی در اسلام، ضرورت شبکه سازی در تشکل ها و مفهوم شبکه را بررسی کنیم. در بخش هایی از کتاب نیز، به تاریخچه ی شکل گیری شبکه های اجتماعی مختلفی نظیر احزاب و NGOها پرداخته ایم که در نهایت، به ضرورت شبکه های اجتماعی در دنیای حاضر می انجامد.
3
حسن خلق در رفتار با مردم و زیردستان از دستورهای اکید اسلام است. برای ترویج اخلاق تشکیلاتی می‌توان گام‌های بلندی برداشت. فراتر از اخلاق انسانی که از آن می‌توان به «اخلاق الهی» تعبیر کرد، باید به گونه‌ای روابط انسانی را تعریف کرد که نشان‌دهنده‌ی فعالیت و حضور فرد مؤمن، بااخلاق، آگاه و دلسوز در همه‌ی صحنه‌ها به ویژه در فضای تشکیلاتی باشد.
اخلاق از برکات و نعمت های بی‌بدیل خداوند به بندگان است.
با بهره‌گیری کامل و درست از دستورات اخلاقی پیامبر و امامان معصوم(ع) انسان خاکی، ملکوتی میشود و به مراتب عالی و درجات متعالی اخلاقی نایل می‌گردد. این موضوع در کارهای فرهنگی نمود ویژه‌ای می‌یابد. برنامه‌های اخلاقی صحیح، به مسؤول تشکیلات کمک می کند تا عملکرد اخلاقی خود را بهتر حفظ کند. توجه به این فرآیند می‌تواند رشد و بالندگی نیروهای تشکیلاتی را در برداشته باشد.
در این نوشتار جایگاه و ضرورت اخلاق در تشکیلات در دو فصل مبانی کار تشکیلاتی و اصول و روش های کار فرهنگی، مورد بررسی قرار گرفته است.
گزیده‌ای از متن کتاب:
وفای به عهد
حضرت علی (ع) فرمودند که مبادا به وعده‌ای که به مردم دادی عمل نکنی؛ چرا که این کار خشم خدا و مردم را برمی‌انگیزاند و دشمنی بزرگ نزد خدا آن است که بگویید و عمل نکنید.
همچنین فرمودند: «سَبَبُ الاِئتِلافِ اَلوَفا» وفاداری و پایبندی به عهد و پیمان سبب الفت است.
4
خودسازی و جامعه سازی در برنامه ی فعالیت های جوان مسلمان
ناشر: قدس رضوی
تعداد صفحه:108
قطع: پالتویی
تاریخ نشر: 92/01/31
نوبت چاپ: 1
محل نشر: مشهد
رده دیویی: 303.375
زبان کتاب: فارسی
برچسب ها: جوانان و اسلام;خودسازی (اسلام) - جنبه‌های اجتماعی; تبلیغات ;انتظام و نظارت ;روندهای اجتماعی ;علوم اجتماعی، جامعه‌شناسی و مردم شناسی ; علوم اجتماعی ;
5
آشنایی با برنامه ریزی فرهنگی
ویراستار : سمانه خمسه ای- گرافیست : احسان عرفانی- چاپ اول : پاییز 1389- شمارگان : 3000 نسخه- انتشارات قدس رضوی- چاپ : موسسه فرهنگی قدس- شابک : 9-19-5794-600-978-
خلاصه کتاب:
پیشگفتار: یکی از مهمترین وظایف مدیران در عرصه های مختلف, برنامه ریزی است. گرچه در ضرورت برنامه ریزی تردیدی نیست اما از آنجا که برنامه ریزی در زمینه های گوناگون, کاربردهای متفاوت دارید باید برای هر زمینه رویکری متناسب با آن داشت.
عرصه ی فرهنگ به دلیل سر وکار داشتن با نگرش ها و ارزشهای گوناگون و در نتیجه عدم قطعیت در پیش بینی ها و دیدگاه، رویکرد خاصی را برای برنامه ریزی می طلبد که برنامه ریزی فرهنگی نامیده میشود تبیین رویکرد های خاص برنامه ریزی در عرصه فرهنگی، موضوع اصلی این کتاب را تشکیل می دهد.
از آنجا که برنامه ریزی فرهنگی در سازمان های مردم نهاد و تشکلهای محلات با برنامه ریزی فرهنگی در سازمان ها و نهادهای توسعه یافته ی فرهنگی متفاوت است، در این نوشتار سعی شده با نگاهی ویژه به این سازمان ها و تشکل ها روایت خاصی از برنامه ریزی فرهنگی ارائه گردد تا از کاربردی مناسب برخوردار باشد. دستیابی به شیوه ی مطلوب برنامه ریزی فرهنگی روند مستمری است که این گونه تلاش ها آغازی برای آن به شمارمی آید. همچنین موفقیت در این عرصه جز با دریافت دیدگاه ها و تجارب دست اندرکاران عرصه ی فرهنگ به ویژه فعالان تشکل ها و سازمان های مردم نهاد میسر نخواهد بود.
آشنایی با فرهنگ
انسان به صورت جمعی زندگی می کند؛ زیرا نیازها، بهره ها، برخورداری ها، کارها و ف
عالیت هایش ماهیتی اجتماعی دارد.رفع نیازهای آدمیان جز با تقسیم کار، فعالیت و بهره ها به صورت مجموعه ای از سنت ها وقوانین میسر نیست. از طرف دیگر اندیشه ها،ایده ها و خلق و خوی هایی بر عموم مردم حکومت می کند که به آن ها وحدت و یگانگی می بخشد. نیازهای مشترک اجتماعی و روابط ویژه انسانی ، افراد را به یکدیگر پیوند میدهد و به زندگی آن ها وحدت می بخشد. افراد جامعه در حکم مسافران یک اتومبیل ،هواپیما، قطار و یا کشتی اند که به سوی مقصدی واحد حرکت می کنند . این افراد یا همه با هم به منزل می رسند، و یا همگی دچار خطر می شوند و یا همه از رفتن باز می مانند و در نهایت سرنوشت یکسانی پیدا می کنند.
به بیان شهید مطهری ، جامعه، مرکب حقیقی است از نوع مرکبات طبیعی؛ ولی ترکیب روح ها، اندیشه ها، عاطفه ها، خواستها، اراده ها و بالاخره ترکیبی فرهنگی است؛ نه ترکیب تن ها و اندام ها. آیات قرآن کریم نیز این نظریه را تأیید می کند. قرآن برای جوامع، سرنوشت مشترک، نامه ی عمل مشترک، فهم و شعور، عمل، طاعت عصیان قائل است. بدیهی است که اگر جامعه وجود عینی نداشته باشد، سرنوشت وفهم وشعور و و طاعت و عصیان هم معنی ندارد. این ها دلایلی است مبنی بر این که قرآن، برای جوامع نوعی حیات و مرگ جمعی حقیقی قائل است و نه تشبیهی و تمثیلی.
مفهوم فرهنگ که در انسان شناسی و جامعه شناسی به کار می رود ، شامل مفاهیمی از قبیل نقش ها، مدل ها، ارزش ها و نمادهاست وبا استفاده از آن می توان به سطح جامعه شناسی واقعیت کلان اجتماعی رسید.
فرهنگ به معنایی که دراین کتاب مورد توجه قرار گرفته شامل چند خصوصیت اصلی است:
1- فرهنگ باحضور افراد شکل می گیرد و تدوام می یابد.
2- آن چه قبل از هر چیز فرهنگ را می سازد شیوه های فکر، احساس و عمل مشترک بین افراد متعدد است و فرهنگ جامعه لزوماً باید بین افراد زیادی مشترک باشد.
3- شیوه های تفکر، احساس و عمل می تواند کم وبیش رسمی شود وشکل معین و خاصی به خود بگیرد.
4- فرهنگ ناشی ازاشکال و سازوکارهای فرایند یادگیری است؛ حتی برخی فرهنگ را تمامی آن چه که یک فرد باید برای زندگی در جامعه فراگیرد، تعریف کرده اند.
از نظر جامعه شناسی کارکرد اصلی فرهنگ، جمع آوری افرادی به عنوان یک جامعه مشخص است. همچنین به عنوان جهان فکری ، اخلاقی و نمادی مشترک میان افرادی است که می توانند از این طریق با یکدیگر مرتبط شوند. هر یک از این افراد می توانند خود را عضو کلی بداند که فراتر از آنهاست و آن را گروه ، تشکل، انجمن، جماعت و یا جامعه می نامند. از نظر روانشناسی، کاربرد فرهنگ با خود و محیط طبیعی و اجتماعی ارتباط برقرار می کند و خود، احساسات، احتیاجات و محرک هایش را کنترل می کند؛ بنابراین فرهنگ همانند منشوری است که انسان از درون آن واقعیت را می بیند وآن را به کار می گیرد تا خود را با آن تطبیق داده وآن را کنترل کند.
برنامه ریزی فرهنگی
در فرهنگ دینی و ازدیدگاه اسلام، هدف انبیا کارکردی شدن فرهنگ است؛ یعنی تبدیل فرهنگ نظری و آرمانی به فرهنگ ملی و واقعی.
بنابراین مجموعه ی آن چه از دین به عنوان فرهنگ استنباط می شود، جامعه را در تمام
قسمت ها کارآمد می کند و این همان کارآمدی فرهنگ اسلامی است.
بر مبنای این که جوامع انسانی دارای حیات اجتماعی و فرهنگی است، هر گونه تحول اجتماعی نیز باید با تکیه بر تغییر و تحول فرهنگی صورت گیرد. امام خمینی(ره) در این زمینه می فرماید:
« فرهنگ باید متحول بشود و تحول می خواهد. بزرگ ترین تحول باید در فرهنگ بشود؛ برای این که بزرگ ترین مؤسسه ای است که ملت را یا به تباهی می کشد یا به اوج عظمت و قدرت
می کشد».
تاریخچه ی برنامه ریزی فرهنگی را تا یونان باستان می توان دنبال کرد. افلاطون در کتاب جمهوری ، هدایت فرهنگی جامعه را به سوی مسیرهای از پیش تعیین شده ، وظیفه ی دانایان و حکما می داند. در مقابل ، ارسطومعتقد است وظیفه ی حکومت ایجاد زمینه و بستر مناسب برای بروز فضیلت و نیکی در مردم است.به طور کلی آرمان شهر گرایی مبتنی بر ایجاد جامعه ای با فرهنگ مطلوب است.
تأثیرگذاری فعالیت های فرهنگی منوط به تنظیم و جهت گیری تمامی تلاش ها و منابع به سوی اهداف مشترک فرهنگی است و براین اساس برنامه ریزی به عنوان مهم ترین وظیفه ی مدیریت فرهنگی مطرح می شود برنامه ریزی برای نیل به توسعه ی فرهنگی مستلزم درکی صحیح از توسعه ی فرهنگی است و این مهم جامه ی عمل نمی پوشد مگر این که پیش از آن موارد زیر حاصل شود:
1- ارزش و اهمیت توسعه ی فرهنگی در برنامه های درازمدت اقتصادی و اجتماعی روشن گردد.
2-برنامه ریزان توسعه به هدف های جامعه توسعه، به ویژه اهدافی که به رشد فرهنگی مربوط می شود،توجه کنند.
3- تلاشی همه جانبه برای درک ظرفیت های فرهنگی و تأکید بر نقش فلسفه، علم، هنر، ادب و اندیشه در توسعه و نیز ایجاد فضایی مطلوب برای توسعه ی اجتماعی و اقتصادی صورت گیرد.
4- به نقش مشارکت همگانی اعم ازمشارکت احساسی، روحی، فکری و عملی توجه شود و
زمینه های فرهنگی مساعد برای رشد شخصیت خلاقیت و نوآوری، جمع گرایی و کارتشکلی فراهم شود.
دانلود بسته 5 کتاب آموزشی برای مدیریت تشکل ها و فعالان فرهنگی