تاثیر انقلاب ایران در بیداری اسلامی

اختصاصی از رزفایل تاثیر انقلاب ایران در بیداری اسلامی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 9

تاثیر انقلاب ایران در بیداری اسلامی

مقدمه

در حالی که تا قبل از انقلاب ایران مسلمانان در گوشه و کنار جهان مسلمان بودن خود را از روی شرم پنهان می کردند ولی امروزه نه تنها مسلمانان احساس عزت می کنند بلکه با گسترش بیداری اسلامی، حکومتهای دیکتاتوری و مورد حمایت امریکا مثل اردن بحرین الجزایرقطر کویت مصر امارات عربستان و... در مقابله با موج اسلامگرایی به چالش مواجه شده اند بی تردید انقلاب اسلامی مهمترین تاثیر را در این رشد را داشته است چه آنکه امروزه با حضور فعال بیش از 195 گروه و جنبش اسلامگرا در کشورهای عربی نشانی از همه جاگیر شدن این موج را دارد. که همه آنها غیر مستقیم از انقلاب اسلامی ایران الهام گرفته اند و بعضی از آنها هم مستقیم از ایران حمایت و پیروی می کنند.

هرچند اینجا فقط لیست مختصری از این گروههای سازماندهی شده حامی ایران را آوردم ولی هیچ کس نمی تواند منکر تاثیر عمیق انقلاب ما بر توده مردم مسلمان شود. بعضی از گروهها نیز ظاهرا رابطه ای با ایران ندارند(مثل حرکت الاسلامیه در خود اسراییل که یک گروه نه چندان کوچک شامل اعراب اسراییلی که به اسلام گرایش پیدا کرده اند و رییس آنها عبدالله نمر درویش است.) ولی کسی نمی تواند تاثیر انقلاب ما بر گسترش جنبشهای اسلامی در منطقه انکار کند.

 نکته: این موارد فقط بعضی از این گروههای داخل کشورهای عربی، ترکیه و پاکستان می باشند وگرنه تمام گروههای اسلامگرای کل جهان اسلام بیش از ۲۶۰ حزب و گروه است.

گروههای لبنانی:

بعلت کثرت و نیز شهرت آنها فقط به ذکر اسامی بسنده می کنم: جنبش امل لبنان: پایه گذار آن امام موسی صدر- حزب الله لبنان که شامل حزب های کوچکتری است مثل حزب الدعوه لبنان - جبهه اسلامی - مجمع روحانیون اسلامی: سنی و شیعه - مقاومت اسلامی- گروه مجموعات الحسین - جبهه جهاد- گروه توحید- جبهه آزادیبخش لبنان- جبهه مستضعفین فی الارض.

جنبش توحید اسلامی لبنان(سنی):

علیرغم سنی بودن این جنبش، به دفعات از امام خمینی و جمهوری ایلامی ایران حمایت کرده است.

گروههای فلسطینی:

حماس و جهاد اسلامی.

مجلس اعلای عراق:

این گروه در حقیقت ائتلاف تمام گروههای شیعه عراق می باشد رهبر فعلی آن عبدالعزیز حکیم است و در حقیقت حزب حاکم عراق محسوب می شود. قابل ذکر است که عبدالعزیز حکیم به علت پیروی سرسخت از حضرت آیت الله خامنه ای تا قبل از این دومین مهره نیرومند جمهوری اسلامی ایران در منطقه محسوب میشد (بعد از حسن نصرالله) ولی بعد از به قدرت رسیدن در حکومت عراق به نظر می رسد که مرد اول آیت الله خامنه ای در خاور میانه است.

حزب الدعوه عراق:

موسس آن محمدباقر صدر بوده که بعد از انقلاب اسلامی به اطاعت از ولایت فقیه و امام خمینی تصریح کرد و بلافاصله توسط صدام به شهادت رسید. نخست وزیر فعلی عراق (نوری مالکی) از اعضای این حزب است.

حزب الدعوه خلیج:

گروهی از شیعیان حوزه خلیج فارس که با ایران ارتباط دارند.

جبهه انقلاب اسلامی شبه جزیره(عربستان):

به رهبری سعید صفار که مدتی تبعید خارج از عربستان بود ولی امروزه با کم کردن حرکات تند مذهبی و نظامی به فعالیتهای سیاسی مثل شرکت در انتخابات روی آورده. این گروه در ایران رفت و آمد زیادی دارد.

حزب الله حجاز:

سنی های عربستان که تحت تاثیر جمهوری اسلامی ایران می باشند.

 حزب آزادی بخش شبه جزیره (عربستان):

مقایسه سبک خراسانی و عصر بیداری

اختصاصی از رزفایل مقایسه سبک خراسانی و عصر بیداری دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 23

مهمترین مضامین و

مقایسه سبک خراسانی و عصر بیداری

سبک خراسانی

سبک خراسانی سبکی است که از سرآغاز ادب فارسی تا قرن های پنجم و ششم ادامه داشته است و بزرگانی چون رودکی ، فردوسی ، عنصری و ناصر خسرو در محمل این سبک پای گذاردند

از خصوصیات مهم سبک خراسانی, در مقایسه با سبک عراقی ودورانهای دیگر, خردگرایی شاعران و سخنوران این دوران است.

زبان فارسی در این دوره زبان مادری گویندگان است یعنی گویندگان این دوره برخلاف دوره های زبان فارسی را از روی آثار ادبی پیش از خود نمی آموختند ،از این رو زبان ایشان طبیعی و روان است و در آن تعقید و ابهام نیست.

اما اگر امروزه برای ما برخی از لغات آن مهجور و دشوار می نماید ، به سبب آن است که خراسان بزرگ منطقه ی بسیار وسیعی بود و لهجه های مختلفی چون سغدی و خوارزمی در آن رایج بود . همین امر باعث شده است که در شعر این دوره نام شهر های قدیم خراسان بزرگ و نواحی همجوار آن آمده باشد: خلخ،چگل،نوشاد،قیروان ، ختا،ختن و...

شعر این دوره مشتمل بر مجمو عه ای از لغات است که بسامد آن در دوره های بعد کم می شود و یا یکسره از بین می روند : سعتری ، عرعر، فرخار ، ساتگین ، چرخشت و... که احصاء آنها مشکل است و احتیاج به مطالعات آماری و کامپیوتری است و باید دیوان تک تک شاعران مورد مطالعه قرار گیرد.

برخی از لغات پر استعمال سبک خراسانی از نظر فکری هم جالبند. یکی از آن ها واژه ی ( آز) به معنی طمع و فزون خواهی است که غالبا ‏‏‏جاندار انگاشته شده است. دلیل آن این است که آز در اساطیر ایرانی نام دیوی است ، دیوی که همه چیز را فرو می بلعد و اگر چیزی نصیبش نشود خود را بخورد.

فردوسی در مورد آز می گوید:

سوی آز منگر که او دشمن است دلش برده ی جان آهر من است

شعر این دوره شعری شاد و پر نشاط است و روحیه تساهل و خوشباشی را تبلیغ می کند و از محیط های اشرافی و گردش و تفریح و بزم سخن می گوید.

اشعار دوره ی سامانیان و غزنویان نمونه ی این سبک است. در آغاز این دوره تشبیه و استعاره و کنایه را در نظم و نثر راه نبود ولی بعد ها بخصوص منوچهری دامغانی این نوع معانی را در اشعار خود آورده است. تعصب دینی در سبک خراسانی به چشم نمی خورد و لغات و اصطلاحات عربی در این دوره به کار نرفته است.

در شعر این دوره معشوق مقام والایی ندارد و حتی گاهی مقام او پست است.

ناصر خسرو در این مورد می گوید:

گسستم ز دنیای جا فی امل

ترا باد بند و گشاد و عمل

غزال و غزل هر دوان مر ترا

نجویم غزال و نگویم غزل

در اشعار سبک خراسانی اشاره به معارف اسلامی و حدیث و قرآن در آن کم است و آن چه هست عمیق نیست.

به استفاده هایی که فرخی از برخی از لغات اسلامی کرده است اوج کنید:

یاد با آن شب کان شمسه ی خوبان طراز

داشت بیدار مرا تا به گه بانگ نماز

چنان که ملاحظه می شود شاعر از همه چیز به عنوان ماده خامی از جهت مدح معشوق سود می برد.

قالب شعری مسلط در این دوره قصیده است. قصاید کامل با تشبیب و مدح و شرطه و دعای تابید از زمان رودکی مرسوم شد.

غزل در این دوره خیلی کم است اما رباعی و مثنوی رایج است. مسمط و ترجیح بند هم دیده می شود.

بو شکور بلخی، کسایی مروزی، رودکی، عنصری، فردوسی ، امیر معزی فرخی ، منوچهری و انوری از پیروان و سرایندگان این سبک بوده اند.

ادبیات مشروطه

وطن دوستى، ایرانى گرى و ناسیونالیسم از درون مایه هاى خاص شعر فارسى است و مى توان آن را از خصوصیت هاى عمده شعر معاصر دانست، چرا که گرایش به مفاهیمى از این دست، از اقتضائات دوران معاصر است. در شعر کلاسیک فارسى مفهوم وطن تقریباً وجود ندارد.

چرا که «وطن» پیامد شکل گیرى مفهوم ملت است و ملت مفهومى مدرن به شمار مى رود. در گذشته مفاهیمى مانند:قوم، قبیله و نظایر آن نقش اصلى را در روابط بین ملل و اقوام ایفا مى کرده اند. در شعر گذشته فارسى زمانى که از کشور یا مملکتى سخنى به میان مى آمد، براى مثال قلمرو این شاه یا حدود آن قبیله، مورد نظر بود. کشورها را با نام حاکمان آن مى شناختند. از این رو پدیده وطن که در شعر معاصر ظاهر شد، مفهومى متاخر است. در دنیاى مدرن به دلیل ظهور وسایل سریع ارتباطى و انتقالى، فرهنگ هاى مختلف به سرعت به یکدیگر نزدیک شدند و به این ترتیب عرصه رقابت هاى ملى گرایانه در سایه رقابت هاى مشروع و غیرمشروع اقتصادى در عرصه بین الملل فراهم شد.

در شعر کلاسیک فارسى اگرچه این هویت گرایى را در شاهنامه فردوسى مى توان دید اما شاهنامه در این باره یک استثنا به شمار مى رود. با این حال، جنس مفاهیم ناظر بر ناسیونالیسم و وطن خواهى در شاهنامه به جهات تاریخى و جغرافیایى با آن چه که در دوره مدرن معاصر وجود دارد، اندکى متفاوت است. حتى نوع نگرش و حافظه تاریخى امروز ایرانیان نسبت به زمان شاهنامه تفاوت هاى عمده اى کرده است. یکى از این دگرگونى ها نگاه حداقلى به مسئله وطن است که جاى خود را به نگاه حداکثرى موجود در شاهنامه داده است. این نگاه به همراه خود انفعال از یک سو و «دیگر شیفتگى» از سوى دیگر به همراه داشته است که ماهیت و شخصیت اجتماعى افراد و در نتیجه نگرش نهایى آنها نسبت به وطن را دچار دگرگونى هایى مى کند. براى درک این مهم کافى است مفهوم وطن و رویکرد شاعران معاصر از دوره مشروطه به این سو را با همان مفهوم و نشانه ها در شاهنامه مقایسه کنیم. در دوره بیداری جمع بندى نهایى اى که از گذر مفهوم وطن روى خط شعر مدرن فارسى به دست مى آید سوگ مویه بلندى است بر تمام چیزهایى که از دست رفته است و تمام چیزهایى که دست نیافتنى مى نماید. بدیهى است که به رغم حضور معناى بلند وطن در هر یک از این دو شعر و در هر کدام از این ادوار، ماهیت این حضور متفاوت است. غیر از شاهنامه در شعر دیگر شاعران کلاسیک، مفهوم «وطن» به معناى احساسى و سیاسى آن و نه در معناى «مقام» و «ماواى مالوف»، حضور چندانى ندارد. دل کندن ها و

تحقیق درباره بررسی گسترش بیداری اسلامی در خاورمیانه

اختصاصی از رزفایل تحقیق درباره بررسی گسترش بیداری اسلامی در خاورمیانه دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل :word (لینک دانلود پایین صفحه) تعداد صفحات 28 صفحه

نهضت بیداری اسلامی ‏ به معنای احیای ارزش های اسلامی می باشد که هدفش تشکیل یک تمدن اسلامی جهانی است که در آن، عقلانیت با معنویت، قدرت با اخلاق، دانش با ارزش وعلم با عمل، جمع می شود و دارای ابعاد گوناگونی است که شامل ابعاد ایمانی، اسلامی، حضور مردمی و برنامه‌ریزی برای نظام‌سازی است.

در طی قرون گذشته ، مسلمانان تحت تاثیر دو عامل به خواب فرو رفتند و عقب افتادند: یکی استعمار و استثماری بود که غرب در سرزمین های اسلامی ‏انجام داد و دوم استبداد و انحرافی که حکام مسلمان به آن روی آوردند و این دو، موجب دور افتادن مسلمانان از افکار و اندیشه‏های ناب اسلامی گردید.

در این میان شخصیت‏هایی مانند سیدجمال‏الدین اسدآبادی، سیدقطب، حسن البنا و ... در این دوره و در این راستا، تلاش زیادی کردند تا مسلمانان را از خواب سنگین بیدار و به آنها بفهمانند که علت شکست و عقب‏افتادگی آنها چیست.

تا اینکه خیزش اسلامی در جهان اسلام ازانقلاب اسلامی ایران  آغاز شد و پیام و ارزش های الهی را به جهان عرضه کرد و در پرتو آن ارزش‏های دین‏گرایانه و دین‏مدارانه گسترش یافت.

و امروز تجلی ارزشهای انقلاب اسلامی ایران در قالب انقلابهای تونس، مصر، یمن، بحرین و لیبی و... مشاهده می شود که دنیای غرب به ویژه آمریکا را متوجه قدرت نرم جهان اسلام کرده  و آن ها را از احتمال وقوع انقلاب اسلامی در کشورهای عربی نگران ساخته است.

در دوره معاصر ، امام خمینی(ره) نقش بزرگی را در ایجاد موج جدید بیداری اسلامی ایفا کردند. چنانکه آیت‌ا... خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب نیز فرمودند: «شکی نیست که بر اساس حقایقی که خدای متعال تقدیر کرده است، خاورمیانه‌ جدید شکل خواهد گرفت و این خاورمیانه، خاورمیانه اسلام خواهد بود»

مفهوم بیداری

درلغت نامه دهخدا درباره تعریف واژه بیداری  دو معنا آمده است 1-عمل بیدار بودن یقظه مقابل خواب . 2 - هوشیاری آگاهی. به معنای فعال شدن هوش (آگاهی) به کار می‏رود و اسلامی منسوب به اسلام آنچه از تمدن و فرهنگ و جز آن که منسوب به اسلام باشد [1]به مفهوم تبعیت و پیروی از آموزه های برترین دین الهی است در نتیجه، بیداری اسلامی به معنی حیات برتر (برین) و یا تلاش برای دستیابی به آن است و این حیات، تنها از دین، قابل دریافت است زیرا، خدا به انسان و جهان حیات بخشیده و پیامبرش ما را به آنچه زنده می‏کند، فرا می‏خواند.به بیان دیگر، بیداری اسلامی زنده شدن دوباره در پرتو اسلام اصیل و تجدید حیات اسلام، معنا می‏دهد که در پناه آن،استقلال، عدالت و همه آموزه‏ها و ارزش‏های متعالی الهی، بار دیگر زنده می‏شود و یا حیات می‏یابد. بیداری یا احیاگری اسلامی نوعی‏اصلاح گری دینی است، البته نه آن اصلاح دینی که در غرب اتفاق افتاده است . زیرادر اصلاح دینی به معنای غربی، دین، به گونه ایی دستخوش تغییر و تبدیل قرار می‏گیرد و در پی‏آن، جامعه، دینی نمی‏شود بلکه دین به قلمرو شخصی رانده می‏شود ودر این صورت، دین از عرصه حیات اجتماعی بیرون می‏رود، اما بیداری و احیاگری اسلامی،زنده داشتن انسان و حیات اجتماعی بر مبنای دین و به شیوه دینی است و به همین دلیل،باید غبار از سیمای دین زدوده شود و صورت و سیرت دین هویدا گردد که در نتیجه این اقدام،دین به عرصه حیات آدمی باز می‏گردد.به سخنی دیگر، بیداری اسلامی مهجوریت‏زدایی ازدین یا بازپیرایی و واخوانی گزاره‏ها و آموزه‏های اسلامی از اجمال و ابهاماتی است که برسیمای دین نشسته است. بیداری اسلامی خودآگاهی گسترده و عمیقی است که می‌کوشد ملت‌های مسلمان را از اسارت فکری، سیاسی و اقتصادی رها ساخته و عزت و پیشرفت و همدلی را بین آحاد اسلامی  محقق سازد. در واقع بیداری اسلامی دارای ابعاد گوناگونی است که شامل ابعاد ایمانی، اسلامی، حضور مردمی و برنامه‌ریزی برای نظام‌سازی است.