فرمت فایل : power point (لینک دانلود پایین صفحه) تعداد اسلاید : 35 اسلاید
مقدمه :
پاورپوینت درباره مدیریت تلفیقی علفهای هرز در مزارع برنج
فرمت فایل : power point (لینک دانلود پایین صفحه) تعداد اسلاید : 35 اسلاید
مقدمه :
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 11
مقدمه
مس و آلیاژهای آن به دلیل مقاومت نسبت به زنگ زدگی در بسیاری از صنایع ساختمانی، هواپیمایی، صنایع دریائی از جمله مخازن ضد زنگ، لوله کشی در آب شور دریا، قطعات و ملخ هواپیما، خطوط آب و بخار در ساختمانها، روکش پشت بام، ناودانها، آب روها، روکش بدنه کشتیها، دکلهای نفت و شیرین کنندههای آب شور مصرف میشود. مس به طور گسترده در تولید قطعات وماشین آلات صنعتی غیر الکتریکی، لوازم خانگی، تجهیزات تهویه هوا و ماشین آلات کشاورزی به مصرف میرسد. در صنایع نظامی در تهیه فشنگ تفنگ های کوچک، خشابها، خازنها و فیوزها و همچنین تجهیزات و ماشین آلات ارتباطی، اجزاء الکتریکی و قطعات کامپوتر کاربرد دارد. بعلاوه در سلاحهای تاکتیکی و استراتژیک مانند زیردریائیهای اتمی، در موشکها، هواپیماهای نظامی، کنترلهای الکتریکی در هواپیما و کابل موشک استفاده میگردد.
برنز
برُنز، آلیاژی از مس و قلع میباشد. برخی از انواع برنجها برنز هم نامیده میشوند. بطور کلی آلیاژ CU و Sn برنز قلع و در اصطلاح عامیانه برنز نامیده میشود این آلیاژ در زمانهای قدیم در ایران بنام مفرغ مشهور بودهاست اما از لحاظ کلی برنز به آلیاژهای مس به علاوه یک عنصر غیر از روی اطلاق میشود. مانند آلیاژ مس و آلومینیوم که به آلومینیوم برنز مشهور است.یا مس و نیکل که به نیکل برنز مشهور است. بررسی نمودار تعادلی آلیاژ Cu و Sn نشان میدهد که با افزایش عنصر قلع نقطه ذوب کاهش و فازهای گاما و ε در ساختار ظاهر میگردد لذا با افزایش عنصر قلع سختی و استحکام آلیاژ افزایش و انعطاف پذیری آن کاهش میابد، لذا برنزهای قلع ریختگی حداکثر ۲۵٪ قلع دارند علاوه برای به منظور بهبود نرمی از خواص آلیاژ برنز قلع به آن عناصر مختلفی اضافه میشود که مهمترین آنها عبارتند از Zn , Pb , P اضافه نمودن Zn به آلیاژ برنز قلع باعث افزایش سیالیت مذاب و سهولت ریختگری میگردد.
برنج آلیاژی از مس و فلز روی میباشد که نسبت آندو در آلیاژ تعیین کننده نوع برنج با توجه به مورد استفاده آن است. برخی از انواع برنجها برنز هم نامیده میشوند هرچند برنز آلیاژی از مس و قلع میباشد.
از این فلز به خاطر کاربردهای خاص و شکل و رنگ آن در جاهای مختلفی استفاده می کنند: مثلاً در دکوراسیون به خاطر رنگ تقریباً طلایی رنگش، در مهمات جنگی، در جاهایی که به اصطکاک کم نیاز باشد (مثل مغزی قفلها)، و مخصوصاً بخاطر خاصیت آکوستیکی در سازهای موسیقی (مثل هورن).
برنج رنگی تقریباً زرد دارد که شبیه به رنگ طلا است. برنج در برابر کدر شدن و لکهدار شدن هم مقاومت دارد، یعنی دیرتر اکسایش می یابد.
برنج از مدتها پیش حتی قبل از تاریخ شناخته شده بود؛ در آن زمان که انسان هنوز فلز روی را نمی شناخت با ذوب کردن مس همراه با کالامین (سنگ معدن فلز روی) برنج تولید می کرد.
برنج معمولاً قابلیت چکشخواری بیشتری نسبت به مس و روی دارد و تقریباً دمای ذوب آن بین ۹۰۰ تا ۹۴۰ درجه سانتیگراد است . البته سختی و نرم بودن آن می تواند با تغییر نسبت مخلوط مس و روی تغیر کند.
مس داخل برنج (از طریق اثر اولیگودینامیک) خاصیت میکروبکشی به آن میدهد. بههمین خاطر از برنج به عنوان دستگیره و دیگر فلزات رایج در بیمارستانها استفاده میکنند.
این فقط قسمتی از متن مقاله است . جهت دریافت کل متن مقاله ، لطفا آن را خریداری نمایید
موضوع:
گزارش کارآموزی
عنوان:
کنه های انباری برنج
با فرمت قابل ویرایش word
تعداد صفحات : 145 صفحه
فصل اول
فصل دوم
فصل سوم
فصل چهارم
فصل پنجم
فصل ششم
روشهای کنترل و مبارزه..............................................................................................104
فصل هفتم
فصل هشتم
فصل نهم
منابع................................................................................................................................... 142
فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 30 صفحه
چکیده
آهن یکی از عناصر ضروری برای همه گیاهان است که کمبود آن سبب کاهش قابل توجه رشد گیاه میشود. سیلیکون در گیاهان تکلپه از جمله برنج به عنوان یک عنصر ضروری است که ممکن است در کاهش تنشهای زیستی و غیرزیستی در گیاهان موثر باشد. در این تحقیق، برهمکنش تغذیه آهن و سیلیکون در گیاه برنج رقم طارم بررسی شد. گیاهان در گلخانه تحت تیمارهای صفر، 2 و 10 میلیگرم آهن در لیتر به صورت Fe- EDTA و سیلیکون در دو سطح 0 و 5/1 میلیمولار به صورت سیلیکات سدیم کاشته شدند. آزمایش پس از سه هفته تیماردهی خاتمه داده شده و گیاهان برای بررسی رشد و تجزیه بیوشیمایی برداشت شدند. کمبود آهن منجر به کاهش وزن تر، میزان کلروفیل، کاروتنوئیدها و میزان آهن بخش هوایی گیاه شد. همچنین فعالیت آنزیمهای کاتالاز، گایاکول پراکسیداز دیوارهای و محلول و پلی فنلاکسیداز در بخشهوایی و آسکوربات پراکسیداز در ریشه و بخش هوایی در کمبود آهن کاهش و میزان پراکسیدهیدروژن در ریشه و پر اکسیداسیون لیپید در بخشهوایی در کمبود آهن افزایش یافت. در مقابل، تغذیه سیلیکون منجر به افزایش وزن تر گیاه، میزان کلروفیل، کاروتنوئید و میزان آهن گیاه شد. اثر تغذیه بهینه آهن و کاربرد سیلیکون در رشد گیاه افزایشی بود. تغذیه سیلیکون فعالیت گایاکول پراکسیداز محلول و دیوارهای ریشه و بخشهوایی و کاتالاز بخشهوایی را افزایش داد. لهذا با کاربرد سیلیکون میزان پراکسیدهیدروژن ریشه و پراکسیداسیون لیپیدی بخشهوایی کاهش یافت. این نتایج نشان میدهد که تغذیه سیلیکون میتواند اثرات زیانبار کمبود آهن را در گیاه برنج در مرحله رشد رویشی کاهش دهد.
مقدمه
آهن یکی از عناصر ضروری برای تمامی گیاهان عالی است که مقدار آن در خاکها به طور متوسط 8/3 درصد تخمین زده میشود .(Lindsay, 1979) آهن در همه موجودات زنده به عنوان یک کوفاکتور مهم در مسیرهای متابولیکی زیستی نقش تعیینکنندهای دارد (Audebert, 2006). این عنصر ترکیب ساختمانی ملکولهای دارای هم مانند پورفیرین، سیتوکروم، و ملکولهای غیر هم مانند فرودوکسین و پروتئینهای آهن- گوگرد است که در واکنشهای اکسیداسیون و احیا تنفسی و فتوسنتز نقش دارند. همچنین آهن در سیستمهای آنزیمی، سیتوکروم اکسیداز، کاتالاز، پراکسیداز، اکونیتاز، غیراشباعکردن اسیدهای چرب، سنتز کلروفیل شرکت میکند. نقش اصلی آهن زمانی خودش را بهتر نشان میدهد که کمبود آهن باعث زردی برگهای جوان میشود. کمبود آهن در مرکبات و غلات مشکل عمده تغذیه گیاه در خاکهای آهکی محسوب میشود (Perez-Sanz et al., 2002). علایم کمبود آهن ابتدا در جوانترین برگها به صورت زردی بین رگبرگی بروز میکند و سرانجام پهنک برگ به رنگ زرد یا حتی سفید در میآید(Marschner, 1995) . این نشانهها معمولاً میتوانند در مراحل مختلف رشد مثل جوانهزنی، رشد رویشی و حتی در مرحله زایشی در برنج بروز کنند(Becker and Asch, 2005: Sahrawat, 2004) . کمبود آهن با کاهش کلروفیل و صدمه به واکنشهای اکسیداسیون و احیا به فتوسنتز صدمه میزند. علاوه بر این یکی از مکانیسمهای اصلی کاهش رشد در کمبود آهن تولید گونههای فعال اکسیژن یا ROS میباشد که شامل رادیکالهای سوپراکسید (O2-)، پراکسید هیدروژن (H2O2) و هیدروکسیل (OH-) میباشد (Laspina et al., 2005). افزایش میزان پراکسید هیدروژن و رادیکالهای آزاد اکسیژن در کمبود پتاسیم در گیاه سویا ((Miao et al., 2010 گزارش شده است. رادیکالهای آزاد میتوانند کلروفیل را اکسید نمایند و در انتقال الکترون فتوسنتزی اختلال ایجاد کنند. گیاهان برای پالایش ROSدارای مکانیسم آنزیمی شامل کاتالاز، پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز، سوپراکسیددیسموتاز و گلوتاتیون ردوکتاز و غیرآنزیمی شامل گلوتاتیون، آسکوربات و کاروتنوئیدها هستند.(Tiryakioglu et al., 2006) کمبود عناصر با ایجاد تنش اکسیداتیو پراکسیداسیون لیپید در گیاه را افزایش میدهد (Tewari et al., 2007: Miao et al., 2010). محققان متعددی تخفیف تنش اکسیداتیو ایجاد شده در اثر عوامل تنشزای مختلف با تغذیه سیلیکون را گزارش کردهاند.
برنج (با نام علمی Oryza Sativa) یکی از مهم ترین غلات و از گیاهان علفی مهم در قاره آسیاست. برنج از خانواده گرامینه ها (گندمیان) بوده، دارای انواع یک ساله و چند ساله می باشد. دانه برنج و فراورده های به دست آمده از آن تقریباً 40 درصد غذای مورد نیاز نصف مردم دنیا را تشکیل می دهند. این محصول از نظر تولید جهانی با گندم برابری می نماید.
ساقه برنج راست، استوانه ای و جز در قسمتی که گره ها وجود دارند تو خالی است. ارتفاع ساقه به 60 تا 200 سانتی متر می رسد. برنج علاوه بر ساقه اصلی، 4 تا 5 ساقه فرعی دارد. برگ های برنج به صورت متناوب در دو ردیف در دو طرف ساقه قرار گرفته اند.
برگ برنج دارای غلاف، پهنک، زبانک و گوشواره است. همچنین برنج مانند گندم، دارای گل آذین خوشه ای می باشد که دانه ها در آن قرار می گیرند. بر خلاف سنبلچه های گندم و جو و ذرت که فشرده و نزدیک به هم هستند، سنبلچه های برنج به صورت غیر فشرده روی محورهای اصلی و فرعی گل آذین قرار می گیرد.
میوه برنج دارای غلافی سفید رنگ، قهوه ای، کهربایی، قرمز یا بنفش است که این میوه را به همراه غلاف آن، شلتوک می نامند. برای قابل استفاده شدن برنج برای انسان، باید شلتوک را پوست کنند، یعنی غلاف را از دانه جدا نمایند.
برنج دارای دو گروه زراعی آسیایی و آفریقایی است.
• گروه برنج های آسیایی، برنج معمولی یا اوریزا ساتیوا (Oryza Sativa) بومی آسیاست که از نظر سطح زیر کشت و تولید و تغذیه، اهمیت جهانی دارد.
• گروه برنج های آفریقایی، برنج اوریزا گلابریما (Oryza Glaberrima) بومی آفریقاست که این برنج، تنها در نقاط پراکنده ای از آفریقا کشت می شود و تولید آن محدود می باشد.
کشت برنج در نقاط مختلف
شواهد نشان می دهند که تقریباً 4000 سال قبل از میلاد، در کشورهای هند و چین، کشت برنج متداول بوده است.
پس از گندم، برنج دومین غله ی مهم در دنیا به حساب می آید. نزدیک به 90 درصد سطح زیر کشت و تولید برنج متعلق به کشورهای خاور دور می باشد. بیش از نصف محصول برنج هم در دو کشور هند و چین تولید می شود. به طور کلی، کشورهای گرمسیری و نیمه گرمسیری برمه، تایلند، ویتنام، لائوس، اندونزی، فیلیپین، پاکستان، هند، آمریکا، ژاپن، ایتالیا، مصر، چین، برزیل، کوبا، مکزیک و استرالیا از تولید کنندگان برنج به شمار می آیند.
میزان تولید برنج در تایلند، برمه، ویتنام و لائوس بیش از مصرف داخلی آنهاست و بنابراین قسمت عمده برنج این مناطق صادر می شود. نزدیک به 90 درصد برنج موجود در بازارهای دنیا متعلق به این 4 کشور می باشد.
کشت برنج در ایران
کشت برنج در ایران در نواحی شمالی به ویژه رودسر و استان خوزستان تاریخچه طولانی دارد. شواهد نشان می دهد که این محصول در این ناحیه قرن ها پیش از میلاد مسیح و در زمان هخامنشیان رواج داشته است. البته امروزه با توجه به رشد روز افزون جمعیت ایران، تولید داخلی برنج پاسخگوی نیاز مردم نیست و به همین دلیل، مقادیر قابل توجهی از این محصول از خارج وارد می شود.
انواع برنج
برنج انواع یک ساله و چند ساله دارد.
• برنج های زراعی یک ساله: در شرایط مساعد آب و هوایی قادرند رشد مجدد خود را پس از برداشت محصول اول، آغاز نمایند و محصول دوم و گاهی حتی تا چند سری، محصول تولید کنند. برنج های وحشی یک ساله در نقاط مرتفع یا باتلاق های غیر دائمی کم عمق رشد می کنند. برنج هی یک ساله کلاً نسبت به کم آبی مقاوم ترند.
• برنج های وحشی چند ساله: اغلب در مناطق پست و باتلاق های دائمی کشت می شوند.
برنج زراعی معمولی را با توجه به شکل دانه و مکان رشد به سه دسته ژاپنیکا (ژاپنی)، جاوانیکا (جاوه ای) و ایندیکا (هندی) تقسیم می نمایند.
• دانه گونه ژاپنی کوتاه و کلفت بوده و مقطع آن گرد است و در چین و لائوس اهلی شده است.
• دانه گونه جاوه ای بزرگ است، آن را معمولاً به صورت دیم می کارند و در آسیای جنوب شرقی اهلی شده است.
*دانه گونه هندی باریک و بلند است، این برنج نسبت به خشکی مقاوم تر از گونه های ژاپنی و جاوه ای می باشد و در هندوستان اهلی شده است.
طبقه بندی انواع دانه برنج
با توجه به خصوصیات مختلف دانه از جمله سنگینی، طول، باریک یا گرد بودن و... دانه برنج را به چهار دسته کلی دسته بندی می کنند:
1. برنج های خیلی بلند:
طول دانه صیقل شده این دسته برنج، 7 میلیمتر یا بیشتر می باشد. در ایران این برنج ها به برنج صدری معروفند. برنج های صدری از نظر طول و باریک بودن به ترتیب شامل برنج های سالاری، صدری دم سیاه، صدری معمولی، امیری و اربابی هستند. برنج های صدری نسبت به برنج های چمپا عملکرد پایین تری دارند و در برابر آفات و همچنین کم آبی حساس ترند.
1. برنج های بلند:
طول دانه صیقل داده شده این دسته برنج، 6 تا 99/6 میلیمتر می باشد. به این گروه برنج ها در ایران، چمپای زودرس می گویند. البته ویتنام، منشاء برنج چمپاست. برنج چمپا دارای انواع زودرس و دیررس بوده که طول دانه چمپای زودرس، بلندتر از نوع دیررس آن می باشد. انواع برنج های چمپا شامل برنج رسمی، چمپای سیاه، چمپای سفید و برنج بی نام می باشند.
1. برنج های متوسط:
طول دانه صیقل داده شده این برنج ها، 5 تا 99/5 میلیمتر است. به این دسته برنج در ایران چمپای دیر رس می گویند.
1. برنج های کوتاه:
طول دانه صیقل داده شده این برنج ها، کمتر از 5 میلیمتر می باشد. به این برنج ها در ایران برنج های گرده می گویند و همچون برنج های چمپا، نسبت به شرایط نامساعد آب و هوایی مقاومند.
برنج ها را بر اساس وزن دانه به سه دسته تقسیم می کنند:
• برنج های خیلی سنگین که وزن 1000 دانه آنها بیش از 28 گرم است.
• برنج های سنگین که وزن 1000 دانه آنها بین 22 تا 28 گرم است.
• برنج های کمی سنگین که وزن 1000 دانه آنها کمتر از 22 گرم می باشد.
برنج را می توان از نظر میزان نشاسته به دو دسته لعابدار (چسبنده) و غیر لعابدار تقسیم نمود.
• نشاسته برنج لعابدار به صورت آمیلوپکتین بوده و میزان آمیلوز آنها کمتر از 2 درصد می باشد. هرچه میزان آمیلوز برنج کمتر باشد، چسبنده تر می شود.
• نشاسته موجود در آندوسپرم برنج غیر لعابدار، سخت و شیشه ای است و بنابراین دانه ها هنگام پختن، بهم نمی چسبند. مقدار آمیلوز این دسته برنج ها بیش از 5 درصد می باشد.
شامل 14 صفحه Word