لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 5
ادبیات حماسی
انه‌اید
آئنیاس از تروای آتش‌گرفته می‌گریزد، اثر فدریکو باروچی، ۱۵۹۸
انه‌اید (به لاتین: Aeneid) منظومه‌ای‌ست حماسی در دوازده جلد که ویرژیل شاعر روم باستان آن را در سدهٔ یکم پیش از میلاد سروده‌است. این منظومه توسط میرجلال‌الدین کزازی به فارسی ترجمه گردیده است. آنه‌اید در اواخر قرن اول قبل از میلاد (۲۹–۱۹) و به زبان لاتین نگاشته شده است و به حماسه یک قهرمان تروایی به نام آئنیاس می‌پردازد.
خاوران‌نامه
خاوران‌نامه از آثار ادبی‌است که به نظم فارسی در سال ۸۳۰ هجری قمری سروده شده است. سراینده آن ابن حسام خوسفی از اهالی قهستان خراسان بوده است. این منظومه حماسه‌ای دینی و مصنوع است که در بحر متقارب و به وزن شاهنامه فردوسی سروده شده است. موضوع خاوران‌نامه جنگ‌های علی بن ابی‌طالب در سرزمین خاوران به همراهی مالک اشتر، و نیز با قباد پادشاه خاور و تهماسب‌شاه است. این منظومه به گفته ابن حسام از یک کتاب عربی به نظم کشیده شده است. این منظومه با حمد خدا و نعت محمد پیامبر اسلام و دیگر امام‌های شیعه آغاز می‌شود. این منظومه را تازیان‌نامه نیز گفته‌اند.
علی‌نامه
علی‌نامه منظومه‌ای حماسی و شیعی به زبان فارسی است که به سبک شاهنامه فردوسی درباره علی در جنگ‌های صدر اسلام به نظم درآمده است و تنها نسخه خطی آن در کتابخانه موزه قونیه (ترکیه) نگهداری می شود. این منظومه کهن‌ترین اثر حماسی شیعه محسوب می‌گردد و در آن وجه تاریخی بر حماسی غلبه دارد.
سرایندهٔ این منظومه یک ایرانی شیعه گمنام به نام دانشی (ربیع) طوسی است که این اثر را در بحر متقارب در اواخر قرن پنجم هجری (۴۸۲ (قمری)/۴۶۸ خورشیدی) سروده است. این اثر تاکنون کمتر شناخته شده است و هنوز تصحیح و حروف‌چینی نشده و به شکل تصویربرداری از نسخه خطی چاپ شده است.
خدای‌نامک
خدای‌نامک تقریر همهٴ حماسه‌های ایرانی از زمان گیومرث (آدم دین زرتشتی) تا خسرو پرویز (۶۲۷)، که در اثنای پادشاهی یزدگرد سوم آخرین شاهنشاه ساسانی (۶۳۴ تا ۶۴۲)، به وسیلهٴ دهقان دانشور تألیف شد. تکامل نهایی آن را در شاهنامه فردوسی می‌توان یافت (نیمهٴ اول سدهٴ یازدهم میلادی)؛ اثری به زبان پهلوی است. مقایسهٴ این متن با قسمت‌های معادل آن در شاهنامه، وفاداری فردوسی را نسبت به مآخذ خویش ثابت می‌کند. ابن مقفع در قرن ۸ میلادی این خدای‌نامک را به عربی ترجمه کرد و به صورت وسیعی مورد استفادهٴ مورخان مسلمان قرار گرفت. که هر دو برگردان پهلوی و عربی آن از دست رفته‌است.
مرزبان‌نامه
مرزبان‌نامه کتابی است در اصل به زبان مازندرانی ، نوشتهٔ اسپهبد مرزبان بن رستم بن شهریار بن شروین بن رستم بن سرخاب بن قارن. بعدها سعدالدین وراوینی آن را از زبان طبری به فارسی دری نقل کرد. این اثر یکی از آثار ارزنده زبان فارسی است که در نیمه اول قرن هفتم میان سالهای ۶۱۷-۶۲۲ از زبان طبری باستان به زبان پارسی دری نوشته شد. مرزبان نامه از جمله شاهکارهای بلامنازع ادب فارسی و مازندرانی در نثر مصنوع مزین است و می‌توان آن را سرآمد همه آنها تا اوایل قرن هفتم دانست. بسیاری از موارد مرزبان نامه از حد نثر مصنوع متداول گذشته و صورت شعری دل انگیز یافته‌است .وراوینی چند سال بعد از اولین ترجمه مرزبان نامه یکبار دیگر دست به ترجمه این کتاب از زبان مازندرانی به فارسی زد بدون آنکه از تألیف روضةالعقول (اولین ترجمه مرزبان نامه توسط محمد بن غازی ملطیوی) آگاه باشد.
مرزبان نامه وراوینی در نه باب، یک مقدمه و یک ذیل است. این کتاب از زبان حیوانات و به تقلید از کلیله و دمنه نصرالله منشی نوشته شده‌است. در واقع نویسنده کتاب از طریق داستانهای غیر مستقیم و از زبان حیوانات پند و اندرزهای خود را به پادشاه زمان خود می‌گوید. این روش در میان دانایان هندی و ایرانی رواج داشت و در ایران پس از اسلام نیز ادامه یافت. پیش از سعدالدین وراوینی، محمد بن غازی ملطیوی که دبیر سلیمان شاه بن قلج ارسلان(۵۸۸-۶۰۰) پادشاه سلجوقی روم بوده‌است در سال ۵۹۸ و حدود ده سال پیش تر از وراوینی این کتاب را اصلاح و انشا نموده و آن را روضةالعقول نامیده‌است. چنانچه از مقایسه آن با روضةالعقول برمی آید بعضی از حکایات و ابواب اصلی کتاب در این ترجمه حذف شده که وراوینی خود نیز به این معنی اشاره کرده‌است. تاریخ ترجمه مرزبان‌نامه و تهذیب آن به دست وراوینی کاملا معلوم نیست ولی مسلما بین سالهای ۶۰۷-۶۲۲ اتفاق افتاده‌است. مرزبان‌نامه از نوع ادب تمثیلی (فابل) محسوب می‌شود و نثر آن فنی است. عنصرالمعالی کیکاووس در قابوس نامه و ابن اسفندیار در تاریخ طبرستان از مرزبان‌نامه نام برده‌اند.
هم اکنون نسخه این کتاب به زبان مازندرانی وجود ندارد و به بسیاری این را به خاطر آب و هوای مرطوب مازندران می‌دانند که اجازه ماندن این کتاب را نداده است. در هر صورت امروزه فقط ترجمه‌های فارسی ، ترکی و انگلیسی آن موجود است.
حماسه گیلگمش
حماسهٓ گیلگامش یا حماسهٓ گیلگَمِش یکی از قدیمی‌ترین و نامدارترین آثار حماسی ادبیات دوران تمدن باستان است که در منطقهٓ میان‌رودان شکل گرفته است. قدیمی‌ترین متون موجود مرتبط با این حماسه به میانهٓ هزارهٓ سوم پیش از میلاد مسیح می‌رسد که به زبان سومری می‌باشد. از این حماسه نسخه‌هایی به زبان‌های اکدی و بابِلی و آشوری موجود است.[۱]کامل‌ترین متن آن که به ما رسیده‌است متنی است که بر الواحی از خشت نگاشته آنگاه در کوره پخته‌اند. این مجموعه شامل دوازده لوح است، هر لوح مشتمل بر شش ستون پله وار به صورت شعر که ضمن کاوش در بقایای کتابخانه آشوربانیپال پادشاه آشور بدست آمد. هریک از این دوازده لوح یا دوازده سرود شامل شش ستون است در سیصد سطر، مگر آخرین لوح آن که آشکارا الحاقی و به وضوح از یازده لوح قبلی کوتاه تر است.
تحقیق در مورد انه
