لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 11
دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان
آشنایی با معماری معاصر
(مدرسه ی معماری بوزآر در فرانسه)
استاد : آقای مهندس قلیچ خانی
دانشجویان :
مریم خورشیدی
لیلا فیض آبادی
شیما قاسمی
ترم 5 مهندسی معماری
دانشکده ی فنی و مهندسی
پاییز 88
مدرسه ی بوزآر:
به رخ کشیدن جلال و جبروت پادشاهی و ساختن ساختمان های مجلل و گشودن و احداث خیابان های عریض و طویل در پاریس را که از جمله جزء اقدامات بارون اوسمان مدیر کل فنی شهرداری پاریس بین سال های 1853 و 1869 بود باید در شمار سبک بوزار آورد که رابطة مستقیم با مدرسه بوزار ندارد.
آکادمی بوزار یکی از آکادمی های پنج گانه ای بود که در قرن هفدهم و هیجدهم در ادامه آکادمی های سلطنتی که پس از انقلاب کبیر انستیتو دُفرانس نامیده شد به وجود آمدند. آغاز این آکادمی به سال 1648 باز می گردد و پایه گذار آن نقاشی بود به نام شارل لوبرون که بعداً نقاش اعظم دربار لویی چهاردهم شد.
مدرسه بوزار که موردنظر ماست از نظر اداری تابع آکادمی بوزار بود ولی با آن یکی نبود. آکادمی مقرراتی خاص داشت و اعضای آن مادام العمر عضویت آکادمی را داشتند و به تعبیری راه ون رسم هنری فرانسه را در زمینه نقاشی، تندیسگری و معماری معلوم می کردند. اما مدرسه بوزار که در آن نقاشی، تندیسگری و معماری تدریس می شد، مثل هر مدرسه دیگری مرکب از استادان، شاگردان و اعضای اداری بود.
مدرسه ی هنرهای زیبای بوزار در سال 1819 میلادی تاسیس شد ولی سابقه ی ان در معماری فرانسه به سال 1671 میلادی زمان لویی چهاردهم برمی گردد که بازسازی کاخ ها و ساختمان های مهم را در فرانسه آغاز کرد . هدف مدرسه ی هنرهای زیبا شکل دهی به معماری جهانی بود که این شکل گیری ریشه در معماری رنسانس و قرن 17 فرانسه داشت. نمونه ای از زیبایی شناسی مدرسه ی بوزار را می توان در کلیسای صوفلو دید . طرح کلی این کلیسا تلفیقی از مکعب ها و مستطیل هاست. تلفیق مکعب و نحوه ی قرار گیری آن و به کار گیری ستون ها یادآور آموزش های مدرسه ی بوزار فرانسه است. در واقع تا اوایل قرن نوزدهم فرهنگ خاصی در مورد سیستم طراحی هنرهای زیبای بوزار وجود داشت و آن یعنی استفاده از یک حجم اصلی و تقسیم بندی شبکه ای آن و تندیس گونه بودن حجم و تاکید روی نقطه ی دید ناظر بود . این گونه نگرش به معماری را تماما می توان از نقشه ها و تصاویر کشیده شده ی دانشجویان مدرسه ی بوزار استنباط کرد . برنامه ی آموزش بوزار با یک دوره در سطح اول که حدودا 2 تا 4 سال طول می کشید آغاز می شد. دانشجویان در این دوره با ریاضیات ترسیم دستی پرسپکتیو و اصول اولیه ی معماری آشنا می شدند. و در صورت موفقیت در امتحان نهایی می توانستند به عنوان دانشجوی بوزار ادامه ی تحصیل دهند. ادامه ی تحصیل و ورود به بوزار برای دانشجویان فرانسوی و خارجی بین سنین 15 و 16 ساله آزاد بود . ولی دانشجو می توانست در نهایت هنگامی از مدرسه فارغ التحصیل شود که تمام امتحانات را گذرانده باشد. در واقع 12 تا 15 سال طول می کشید تا فردی به عنوان معمار کامل فارغ اتحصیل شود . دانشجویان در 2 سطح آموزش می دیدند. یک سطح نظری که در کلاس های درس ارائه می شد و سیستمی عملی که به صورت کارگاهی بود و زیر نظر معماران ماهر برگزار می گردید. آموزش به این صورت بود که کار 3 سال اول مطالعات تحلیلی از ساختمان های قدیمی در رم و فرانسه و سال چهارم بازسازی یکی از آنها به صورت کامل بود . هدف این دوره یاد آوری معماری گذشته و ورزیده شدن در ترسیم فنی بود. دانشجو با یادگیری کالبد طرح با اصول اولیه ی طراحی ساختمان آشنا می شد و در سال های بعد با یادگیری همین اصول اولیه زیر نظر استادان ماهر شروع به طراحی ساختمان می کرد. درک بسیار موثر ایده های مدرسه ی بوزار پاریس در اپرای پاریس اثر شارل گارینه به سال 1861 تا 1875 میلادی کاملا نمایان است.
جهت تدریسی دروس نظری کلاس داشتند و برای دروس عملی آتلیه داشتند کار آتلیه آنها متفاوت بود آنچه ما امروز داشتیم .سیستم آنها به این صورت بود که معماران بسیار بر جسته ای در مدرسه تدریس می کردند و هر معماری یک آتلیه داشت و در آن آتلیه از دانشجوی سال اول در آن آموزش می دید تا دانشجوی سال آخر یعنی دانشجو می توانست از قدم اول تا قدم آخر زیر نظریک استاد درس خودرا تمام کند .الگوی تاسیس دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران مدرسه بزار بود که بعد از انقلاب این سیستم از بین رفت .ورود به مدرسه بزار ساده نبود خیلی ها امتحان می دادند و
تحقیق در مورد دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان
