سرزمین فلسطین که در قدیم کنعان نام داشت دارای 25000 کیلومتر مربع مساحت و در ساحل شرقی دریای مدیترانه و در مجاورت کشورهای مصر، سوریه، اردن و لبنان قرار دارد. فلسطین سرزمینی حاصلخیز و دارای آب و هوای معتدل است. این منطقه محل ظهور پیامبران بزرگی چون عیسی علیه السلام، موسی علیه السلام و محل عبور و زندگانی حضرت
ابراهیم علیه السلام بوده است و از نظر موقعیت ژئوپلتیک نیز بسیار حساس و استراتژیک است.
شهر اورشلیم یا بیت المقدس قدیم بر فراز تپه هایی بنا گردیده که با معبد یهوه بر بالای کوه موریا قرار دارند. بیت المقدس از مکان های مهم فلسطین است که کوه صهیون* و کوه زیتون از شرق و غرب آن را احاطه کرده اند.
تاریخ پر ماجرای فلسطین با نام و یاد انبیاء سلف آغاز می شود. نام حضرت یعقوب، اسرائیل بود و بنی اسرائیل فرزندان یعقوب هستند که حدود سیزده قرن قبل از میلاد مقتدر بوده اند. چهار صد و سی سال پس از ورود یعقوب به مصر، حضرت موسی، قوم بنی اسرائیل را از سرزمین مصر برای بردن به ارض موعود، به حرکت در آورد که پیمودن این مسافت چهل سال به طول انجامید و حوادث عدیده ای اتفاق افتاد.
با ورود بنی اسرائیل و قوم یهود به فلسطین در 480 سال پیش از بنای قدس (تقریباً 1300 سال قبل از میلاد مسیح) به رهبری یوشع بن نون این سرزمین روی خوشی ندیده و تا اکنون که 3300 سال می گذرد هنوز فلسطین به آرامش نگرائیده است.
بیت المقدس پس از اسلام
پس از بعثت حضرت محمد صلی الله علیه و آله، در سیزده سال اول بعثت که پیامبر در مکه زندگی می کرد، مسجد الاقصی در بیت المقدس قبله اول مسلمین بود و پس از مهاجرت به مدینه در سال دوم در مسجد
بنی سلمه در شهر مدینه، به فرمان خداوند، قبله مسلمین از مسجد الاقصی به مسجد الحرام (خانه کعبه در مکه) تغییر یافت که شاید خلع سلاح کردن یهود به خاطر اینکه مسلمانان را به دلیل نماز گزاردن به قبله آنان تحقیر می کردند از مهمترین دلایل آن بوده است.
از سال 15 هجری فلسطین در دست مسلمانان بود. در معاهده صلح، مسیحیان در اعمال مذهبی خود آزاد بودند. ساکنان این شهر را عمدتاً مسلمانان عرب تشکیل می دادند و برای مسلمانان نیز قدس به خاطر اینکه قبله اول بود بسیار معزز و مقدس شمرده می شد.
از سال 1095م (488 ﮪ.ق) با تهاجم اروپائیان علیه مسلمانان جنگ های صلیبی آغاز شد که تا حدود نزدیک به دو قرن ادامه یافت.
مقدمات پیدایش دولت اسرائیل و واکنش های فلسطینی ها و اعراب:
اواخر قرن نوزدهم شورش هایی در فلسطین بر پا شد و انگلستان که در این سالها مدافع عثمانی بود، ناگهان تغییر روش داد و در برابر عثمانی قرار گرفت و از شورشیان حمایت کرد.
اواخر قرن نوزدهم (1898-1882) اقداماتی توسط یهودیان ناسیونالیست برای مهاجرت و اسکان یهودیان به فلسطین انجام شد اما چون عده ای از روحانیون یهود از اهداف سیاسی آن و ارتباط این اقدام با برنامه های استعمارگران آگاه شدند و مخالفت کردند این اقدام نهضت صهیونی شکست خورد اما در اوایل قرن بیستم با استفاده از سلطه انگلیس بر فلسطین، راه حل تشکیل یک کشور یهودی را در برابر ضدیت با یهودیان جهان و آزار آنان مطرح کرد زیرا رویای ایجاد کشور باستانی اسرائیل آرمان صهیونیزم است.
سرانجام در نوامبر 1917 اعلامیه بالفور در مورد تصویب طرح تأسیس «کانون ملی یهود» در سرزمین فلسطین، در کابینه انگلیس، منتشر شد. شریف حسین امیر مکه که خود متحد انگلیس ها بود، از دولت انگلیس توضیح خواست و دولت مزبور پاسخ داد که تصمیم کمک به مراجعت یهود به فلسطین با حقوق و آزادی ساکنان فلسطین منافاتی ندارد. در این پاسخ از تشکیل دولت اسرائیل هیچ سخنی به میان نیامده بود. در این زمان فقط 50 هزار یهودی در فلسطین وجود داشت اما به وسیله حکومت جدید که از سوی انگلیس به یک یهودی واگذار شده بود، باب مهاجرت یهودیان گشوده شد و جمعیت آنان فزونی گرفت که این امر شورش و مخالفت اعراب را موجب گردید.
در این هنگام، اعراب ناهماهنگ و دچار تفرقه بودند و جز در شعار کمک دیگری به فلسطینی ها نمی کردند.
شامل 21 صفحه Word
دانلود تحقیق روز قدس
