کارافریینی دوره پیش از بلوغ ( مدرسه ابتدایی)

اختصاصی از رزفایل کارافریینی دوره پیش از بلوغ ( مدرسه ابتدایی) دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

 

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 

تعداد صفحه:18

فهرست و توضیحات:

مقدمه--------------------------------

2- تاخیردر ورود به مدرسه-------------

    الف- گروه مشکلات جسمی-------------

    ب- گروه مشکلات روانی--------------

3- صفات بچه های نرمال و طبیعی در سن و سال مدرسه رفتن-------------------------------------

4- روش آماده ساختن کودک--------------

5- رفتار بچه ها در مدرسه-------------

6- هوش بچه ها------------------------

7- مدرسه استثنائی--------------------

8- دقت-------------------------------

9- عوامل اختلال دقت-------------------

9-1- عوامل ارثی----------------------

9-2- عوامل محیطی---------------------

مقدمه:

    در تمام دنیا یک اشتراک عقیده درست وجود دارد که سن مدرسه برای کودکان فاصله شش تا هفت سالگی در نظر گرفته می وشد. تنها برخی از کشورهای عقب افتاده که عجله دارند و به هیچ وجه پیشرفت ویژه ای هم دست نیافته اند، سن قانونی مدرسه را پنج سالگی قرار داده اند. به چند دلیل فرزندان ما در فاصله سنی شش تا هفت سالگی آماده ورود به مدرسه و پذیرش برخی مسئولیت های هستند:

• در حدود سنی کودکان طبیعی و نرمال به آن درجه از رشد دستگاه های عصبی رسیده اند که توان درک و پذیرش مطالب و تکالیف را دارند.
• بچه های ما بدان اندازه از کمال رشد روانی رسیده اند که آماده اند خانه را ترک کنند و بی حضور ما محیط اجتماعی وارد شوند.
• بچه ها در این سن پس از گذراندن دوره های مهد کودک و آمادگی به چنان آمادگی رسیده اند که می توانند زندگی کنند. مشق بگیرند و تکالیف خود را انجام دهند. به مدت یک ساعت صاف بنشینند، بر اساس برنامه خود را تنظیم کنند و موقع زنگ تفریح کارهای خود را انجام دهند. یک کودک سه چهار ساله نمی تواند یک ساعت آرام نشستن را تحمل کند و برای کارهای ضروری از کلاس بیرون نرود. برای دفع ادرار و قضای حاجت، آب خوردن یا کارهای دیگر باید در رفت و ام باشد. بچه ها در هفت سالگی برای تمام وظایف خود در مدرسه آماده شده اند. از این رو سازمان یونسکو، سن ورود به مدرسه را هفت سالگی اعلام نموده است. کودکانی را که در این سن آماده ورود به مدرسه نیستند، باید آسوده گذاشت و باید صبر کنیم که روزی هشت سالگی یا ده سالگی وقت آن فرا رسد که ایشان مدرسه روند، گاهی پیش می آید که کودک هیچ گاه توان پای گذاشتن به مدرسه را پیدا نمی کند.