نگاه اجمالی
در ادبیات جامعه شناسی آموزش و پرورش ، از دو جامعه شناس یعنی لستروارد و امیل دورکیم به عنوان آغازگر و مروج نگرش جامعه شناسی در مطالعه آموزش و پرورش نام برده می‌شود. هر یک از این دو جامعه شناس ، با رویکرد و اندیشه خاص خود ، موجد پیدایی مفهوم و حرکت متمایزی ، در مطالعه آموزش و پرورش شده اند که به تربیت ، جامعه شناسی تربیت (Educational sociology) و جامعه شناسی آموزش و پرورش ( Sociology of Education )نامیده می‌شوند.
این دو مفهوم به دو جهت گیری متمایز اشاره می‌کنند که اولی ، عمدتا در چند دهه نخستین قرن بیستم ، در آمریکا رایج بود، دومی ، پس از حذف مفهوم اول ، در اروپا و آمریکا رواج پیدا کرده است. به زبان خیلی ساده ، اولی از آموزش و پرورش می‌پرسد که چه کاری می‌توانم انجام دهم که برای تو مفید باشد؟ و دومی می‌پرسد که در ارتباط با جامعه چه هستی و چه کار می‌کنی؟ بنیانگذاران جامعه شناسی تربیتی بر استفاده از اصول و یافته‌های جامعه شناسی به منظور کمک به آموزش و پرورش در حل مسائل اجتماعی تاکید داشتند.
به زعم آنان ، برنامه‌های آموزشی رشته‌های آموزش و پرورش و علوم تربیتی ، با افزوده شدن مبحث جامعه شناسی تربیتی به مباحث فلسفه آموزش و پرورش و روان شناسی تربیتی تعادل پیدا می‌کند. به علاوه ، آنها معتقد بودند که جامعه شناسی تربیتی می‌تواند در تهیه و تدوین هدفهای نظام آموزشی و محتوا دادن به برنامه‌های درسی سودمند باشد.
تاریخچه جامعه شناسی تربیتی
این رویکرد به وضوح از اندیشه لستروارد الهام می‌گرفت که در فصل آخر کتاب خود ، جامعه شناسی پویا ، درباب آموزش و پرورش سخن رانده و آن را سرچشمه پیشرفت جامعه و حلال مشکلات آن تلقی کرده بود. افزون بر آن ، اصلاح طلبان تعلیم و تربیت که از فلسفه عملگرایی ( Pragmatism) ویلیام جیمز و جان دیویی ، به ویژه کتاب مدرسه و جامعه (School and society) ملهم بودند، با انتشار کتب و رساله‌هایی که عمدتا آنها را جامعه شناسی تربیتی قلمداد می‌کردند، به ترویج این رویکرد دامن زدند.
فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد
تعداد صفحات این مقاله 4 صفحه
پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید
دانلودمقاله جامعه شناسی تربیتی
