اولین تلاش جهت دستیابی به نفت در بستر دریا در کالیفرنیا حدود ۱۹۰۰ میلادی به ثمر رسید که چاه های نفت از روی اسکله ی متصل به ساحل و به فاصله ۵۰۰ متر از ساحل حفر گردید.
در سال ۱۹۰۹ در دریاچه فری در کادوپاریش لا با استفاده از شمع های چوبی و دکل های حفاری چوبی سکوی چوبی ساخته شد و از روی آن چاه هایی حفر گردید.بدین ترتیب اتصال سکو به ساحل از بین رفت و سکو با استفاده از شمع در دریا احداث گردید.
ایجاد سکوهای چوبی با استفاده از شمع های چوبی همچنان ادامه یافت به نحوی که در سال ۱۹۳۳ سکویی در اعماق ۷.۳ متری آب و به فاصله ی یک کیلومتری از ساحل احداث گردید.
در سال ۱۹۳۷ شرکت برون اندروت آمریکایی در فاصله ی ۶.۱ کیلومتری از ساحل یک سکوی چوبی عمق ۳.۴ متری احداث نمود.
عملیات احداث سکوهای چوبی تا سال ۱۹۴۰ ادامه یافت و پس از آن به علت شروع جنگ جهانی دوم گسترش عملیات متوقف گردید.
در زمان جنگ جهانی دوم و پس از آن به دلیل نیازهای جنگ ، صنایع فولاد پیشرفت شایان توجهی نمود و پس از پایان جنگ سازه های فولادی از جمله سکو های فولادی رواج یافتند. اولین سکوی فولادی در سال ۱۹۴۶ میلادی در عمق ۴.۳ متری و به فاصله ی ۴.۳ کیلومتری ساخته شد. قابل ذکر است که جهت احداث این سکو ۳۳۸ عدد شمع بکار رفت.
اولین سکوی فولادی از نوع شابلونی با روش ساخت کنونی (یعنی ساخت در ساحل و سپس حمل و نصب در محل) در سال ۱۹۴۷ در آبهای خلیج مکزیک ساخته شد که این سکو در ۲۹ کیلو متری از ساحل و در عمق ۶.۱ متری نصب گردید. سپس یک سکوی دیگر از این نوع در عمق ۱۵.۲ متری نصب شد و بدین ترتیب یک صنعت جدید متولد گردید. در طول دوره پیشرفت سکو سازی به موازات پیشرفت صنایع فولاد به مرور قطر شمع ها بزرگتر گردیده و از تعداد آنها کاسته شد و روش های اجرایی بهبود یافت.
این فایل به صورت word و در 142 صفحه می باشد.
دانلود پروژه معرفی سکوهای دریایی و روش های نصب آنها
