پژوهش حاضر با هدف، بررسی میزان اثربخشی قصه گویی بر افزایش مهارتهای اجتماعی و بهبود رابطه کودک با والد کودکان پیش دبستانی انجام شده است.این پژوهش از نوع آزمایشی، با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل و گزینش تصادفی بود. بدین منظور با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، 60 کودک پیش دبستانی (30 دختر و 30 پسر) از مناطق شمال و جنوب تهران به صورت تصادفی انتخاب شدندو به صورت تصادفی در دو گروه 30 نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار این پژوهش،پرسشنامه مهارت های اجتماعی احمدی_ نوارنی و شاخص تنیدگی والدین بود .از دو گروه آزمایش و کنترل پیش آزمون به عمل آمد. سپس گروه آزمایش به مدت 5/1 ماه، 10 جلسه تحت جلسات قصه گویی قرار گرفتند و گروه کنترل از نفوذ چنین عاملی محفوظ نگه داشته شدند. سپس مجدداً از دو گروه آزمایش و کنترل پس آزمون به عمل آمد. نتایج حاصل بوسیله آزمون تحلیل کواریانس مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داده است که قصه گویی بر افزایش مهارت های اجتماعی تأثیر دارد و میزان مهارت های اجتماعی کودکان پسر به طور معنا دار بیش از کودکان دختر است.اما در مورد تأثیر قصه گویی و جنسیت بر رابطه کودک با والد نتایج تفاوت معناداری نشان نداد.
تأثیر قصه گویی بر مهارت های اجتماعی و رابطه کودک با والد کودکان پیش دبستانی دختر و پسر شهر تهران در سال 88-87
