فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)
تعداد صفحات:25
فهرست مطالب :
مقدمه ..........1
وحدت حوزه و دانشگاه در نظرگاه حضرت امام خمینی(ره) ..........2
صاحبان اندیشه و چالشهای فکری در ارتباط با وحدت حوزه و دانشگاه ..........4
وحدت حوزه و دانشگاه، وحدت و استقلال جامعه اسلامی ..........5
حوزه و دانشگاه: راههای وحدت ..........6
وحدت معرفتی ..........7
وحدت ایدئولوژیک ..........8
وحدت ساختاری ..........9
وحدت مبتنی بر تقسیم کار ..........10
بررسی دیدگاه اما م (ره) ..........13
منابع
مقدمه
برای پیروزی و شکلگیری انقلاب اسلامی در ایران میتوان به سه عامل کلیدی، یعنی وحدت کلمه، دین و نقش روحانیت متعهد با رهبری قاطع بنیانگذار این حرکت ـ یعنی امام خمینی(ره) ـ اشاره کرد. البته در مسیر این حرکت عظیم، توطئه ها و جریانهای انحرافی زیادی شکل گرفته اند، که اکثر آنها برخواسته از تحریکاتی است که از سوی قدرتهای بزرگ و یا مهرههای داخلی آنان، خواه معاندان یا دوستان نا آگاه به وجود آمده اند تا به هر شکل ممکن، یکی از سه عامل کلیدی فوق یا هر سه آنها را تضعیف نمایند، اما آنچه تا کنون این توطئه ها را با شکست مواجه ساخته، آگاهی و رشد مذهبی - سیاسی ملت بزرگ ایران بوده، که توانسته، رسالت تاریخی خود را با همه مشکلات، کارشکنیها و فشارهای سیاسی - اقتصادی و نظامی موجود به نحو احسن به پیش ببرد. بنابراین اگر جوهره اصلی انقلاب را برخاسته از جنبه اسلامی و مردمی بودن آن بدانیم، قوام و پایداری این دو نیز در سایه اتحاد و وحدت کلمه همه گروهها و به خصوص حوزویان و دانشگاهیان خواهد بود.
امروزه بحث پیوند میان حوزه و دانشگاه از شکل شعاری و آرمانی اش فاصله گرفته و مباحث گوناگون و چالشهای فکری بسیاری در این زمینه به وجود آمده است.
بنابراین همکاری و تعامل نهادهای علمی، به آنها توان و ظرفیت می دهد تا در مسیر تولید علم و نظریهپردازی گام بردارند، لذا تعامل عالمانه و سنجش گرانه میتواند زمینه ساز شکلگیری نوعی روششناسی بومی گردد، که بتواند با دنیای جدید، مفاهمه و گفت و گو برقرار کند و از اصالت و استواری لازم، برخوردار باشد. از این رهگذر میتوان موضوع پیوند (وحدت) حوزه و دانشگاه را از بحثهای چالش برانگیز و قابل توجه دانست و در نتیجه باید اذعان داشت که دو نهاد حوزه و دانشگاه به رغم مجزا بودن آنها، هدف و کارکرد واحدی را دنبال میکنند و دارای اهداف و کارکرد مشترکی هستند.
وحدت حوزه و دانشگاه در نظرگاه حضرت امام خمینی(ره)
یکی از محورهای اساسی در اندیشه و خط مشی علمی حضرت امام خمینی(ره) تأکید ایشان بر وحدت همه اقشار، به خصوص حوزه و دانشگاه بود. از این رو به خلاف تصور دشمنان در مکتب نظری و عملی امام (ره) وحدت، یک تاکتیک یا ابزار مصلحتی و مقطعی برای پیشبرد اهداف و مقاصد سیاسی انقلاب اسلامی نبود، بلکه تداوم وحدت، به عنوان پایه های نهضت مبارزاتی ایشان به شمار می رفت.
امام خمینی در سال 1346 - که هنوز کمترین نشانه ای از تحولات بعدی و شکوفایی نهضت اسلام خواهی ملت ایران متصور نبود ـ در پاسخ به پیام دانشجویان مسلمان اروپا، از پیوستگی دانشجویان مدارس قدیم و دانشگاهها، احساس سربلندی و مسرت نموده و میفرمایند:
«از اینکه طبقات جوانان غیور و دانشجوی قدیم و جدید داخل کشور و خارج و روشن ضمیران سایر طبقات ملت شریف و مسلمان از خواب گران بیدار شده و در فکر چاره هستند، احساس مسرت و سربلندی میکنم».
حضرت امام به خوبی می دانستند که اگر روحانیت معظم نتوانند فهم خود از اسلام را با مقتضیات زمان پیوند داده و با کاروان عظیم دانش بشری، که محمل و مجرای کنونی آن بیشتر دانشگاهیان کشور هستند، ارتباط همدلانه و منطقی داشته باشند، اعتقاد و ایمان نسل آینده را با مخاطره جدی روبرو خواهند ساخت و رسالت خود را نا تمام و عقیم خواهند گذاشت.
امام خمینی (ره) حوزه و دانشگاه را مغز متفکر و نیروی محرکه جامعه می دانستند، که آماج توطئه ها و تفرقه افکنیهای دشمنان قرار دارند، و همواره لزوم هوشیاری و تهذیب در این دو قشر را مورد توجه قرار داده و در این رابطه میفرمودند:
«تکلیف همه ما چیست؟ تکلیف مهمی که متوجه به این قشر است و این قشر؛ یعنی روحانیون و دانشگاهیها و دانشجوها آنکه مغز متفکر جامعه است، همین دو طایفه اند، اینها مغز متفکر هستند، دانشگاهیها چه آنهایی که از بیرون آمده اند و حالا در سمتهای مختلف مشغول به فعالیت هستند، چه این قشر روحانی که مشغول تحصیل هستند یا از تحصیل فارغ شده اند مشغول ترویج و کارهای دیگر هستند، به عنوان مغز متفکر جامعه میباشند. دانشگاه و حوزههای علمیه روحانیون میتوانند به عنوان دو مرکز برای تمام ترقیات و تمام پیشرفتهای کشور باشند و همچنین میتوانند دو مرکز برای تمام انحرافات و انحطاطها باشند. از دانشگاه هست که اشخاص متفکر متعهد بیرون می آید، اگر دانشگاه به معنای واقعی دانشگاه باشد و دانشگاه اسلامی باشد؛ یعنی در کنار تحصیلات متحقق در آنجا تهذیب هم باشد، تعهد هم باشد، یک کشور از قِبَل آن میتواند به سعادت برسد و اگر حوزههای علمیه مهذب و متعهد باشند، یک کشور را میتوانند نجات دهند. علم تنها اگر ضرر نداشته باشد فایده هم ندارد. وقتی که یک نظر وسیعی به همه دنیا و همه دانشگاه هایی که در دنیا وجود دارد بیندازیم، تمام این مصیبتها که برای بشر پیش آمده است، ریشه اش از دانشگاه بوده، ریشه اش از این تخصصهای دانشگاهی بوده، این همه ابزار فنای انسان و این همه پیشرفتهایی که در کنار او اخلاق نبوده است، در کنار او تهذیب نبوده است و تمام فسادهایی که در یک ملتی یا ملتها پیدا شده از حوزههای علمیه ای بوده که متعهد به دستورات اسلامی نبوده اند. تمام ادیانی که ساخته شده است از دانشمندان و علما سرچشمه گرفته است، علمی که در کنار آن اخلاق و تعهد اسلامی نبوده است، تهذیب نبوده است، دنیا را به فساد کشانده است و دانشگاه، دنیا را میتواند به اصلاح بکشاند».
تحقیق وحدت حوزه و دانشگاه از دیدگاه امام خمینی (ره)
