مقاله تاریخچه پیدایش گل خشخاش و مصرف تریاک

اختصاصی از رزفایل مقاله تاریخچه پیدایش گل خشخاش و مصرف تریاک دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)

تعداد صفحات:29

فهرست مطالب:
عنوان    
                            
تاریخچه پیدایش گل خشخاش و مصرف تریاک
تاریخچه کشت و استعمال تریاک در ایران
واکنشهای اجتماعی در برابر اعتیاد
شناخت شخصیت و طرز رفتار معتادان
انواع مواد مخدر و اثرات جسمی و روانی آنها
عوارض اعتیاد
رابطه شغل با اعتیاد
اعتیاد و جوانان
ویژگیهای اعتیاد و معتادان جوان در ایران
عوامل محیطی
عوامل فردی
آموزش و پیشگیری
اقدامات کلی در زمینه مبارزه با اعتیاد بر چند اساس است

تاریخچه پیدایش گل خشخاش و مصرف تریاک

در تمدنهای گذشته
 درمطالعه تاریخچه استعمال افیون دیده می شود که بشر افیون را از سالهای نخستین تاریخ می شناخته و به نوعی استعمال می کرده است . به طور کلی کشت تریاک دیرینه ای دارد . حمر Homer  نخستین کسی است که در نوشته های خود به گل خشخاش اشاره کرده و آن را جزء گلهای زینتی باغهای روم در هشتصد سال قبل از میلاد مسیح به شمار آورده است . سومریان و گشودیان از کهن ترین اقدامی بودند که با سواد افیونی آشنائی داشتند . از این رو می بینیم که در خط و زبان سومریان کلمه تریاک به کار رفته است و نوشته هائی که از تمدن نخستین سومریان باقی است تائید می کند که در تمدن آنان ، نه تنها افیون شناخته شده بود و استعمال می گردید ، بلکه برای آن نامی نهادند ( گیاه لذت ، گیاه شادی آور ) که امروز هم آن را داراست .
همچنین پزشکان آشوری صد سال پیش از میلاد مسیح به خواص دارویی تریاک پی برده بودند .
نوشته های قدیمی ثابت می کند که استعمال افیون در سراسر ادوار ظهور و سقوط امپراتوری های بابل ، مصر ، یونان و روم متداول است . یافته های تاریخی بازگو
می کند که مصریان حدوداً از پانصد سال قبل از میلاد مسیح و اروپائیان دست کم چهار هزار سال قبل کوکنار و خشخاش را می شناختند .
تاریخچه کشت و استعمال تریاک در ایران :
مطالعات و شواهد موجود ، نشان می دهد که مصرف تریاک به منزله دارویی مسکن و اثر بخش در ایران نتیجه تحقیقات دو پزشک ایرانی ابوعلی سینا و کلیمه فخررازی بوده است . آنان در شمار نخستین پزشکانی بوده اند که در قرن دهم میلادی به گونه ای همه جاذبه خواص تریاک را شناختند و برای پیشبرد هدفهای پزشکی در طب ، مواد افیونی و  استعمال آنان را به عنوان پادزهر مورد استفاده قرار دادند و این ماده را به جهانیان شناساندند . ولی به اثر سوء آن بر بدن نیز آگاه بودند .
به طور کلی استعمال تریاک در ایران را برخی ره آورد حمله اعراب یا چنگیز به ایران
 می دانند و دسته ای معتقدند که سپاه نادر شاه به هنگام اقامت خود در هندوستان تریاک کشی را از هندیها فرا گرفته ، با خود به ارمغان آوردند .
ولی آنچه مسلم است در زمان صفویه استعمال تریاک بیشتر به منظور تعدیل اضطراب خاطر بزرگان و درباریان و رجال علی مقام و خوشگذرانی و تفریح معمول شد . در قرن 15 هجری ، شاه طهماسب صفوی خط مصرف مواد افیونی را جدی تلقی می کند و دستور می دهد تا تریاک موجود در دربار را معدوم نمایند .
در زمان شاه عباس ظاهراً باید مصرف این ماده توسعه بیشتری پیدا کرده باشد ، زیرا می گویند شربت کوکنار که همان جوشانده خشخاش است ، بسیار رایج بوده است به طوری که شاه عباس دوم ضرورت مبارزه با آن را دریافته ، برای جلوگیری از مصرف آن و جمع کردن بساط افیون ، ناگزیر از صدور فرمانها و حکمهای مؤکدی می شود .