فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 12 صفحه
مقدمه و معرفی :
تکنیک هایی که اغلب برای سنتز به کار می روند مبتنی بر جفت کردن اکسایشی هستند. جفت کردن اکسایشی شامل اکسایش
تک پارها برای تشکیل رادیکال کاتیون وسپس جفت کردن تک پارها می شود. تکرار این عمل به تشکیل بسپار مورد نظر می
انجامد. جفت کردن اکسایشی می تواند به روش شیمیایی یا الکتروشیمیایی انجام شود.
1- بسپارش شیمیایی
بسپارش شیمیایی روشی فراگیر برای تهیه مقادیر انبوه بسپارهای هادی است و می تواند در محلول حاوی تک پار و اکسنده در
محیط اسیدی انجام شود. اسیدهای رایج مورد استفاده کلریدریک اسید (HCl) و سولفوریک اسید (4SO2H) می باشند.
آمونیم پر سولفات (4O2S 2(4NH ) )، پتاسیم دی کرومات (7O2Cr2K)، سریم سولفات ( 3(4 SO) Ce )، پتاسیم فری سیانید
( 6 (CN)Fe) 3K)، هیدروژن پراکسید (2O2H ) و برخی اسیدهای لوویس به عنوان اکسنده به کار رفته اند.
بسپارش اکسایشی شیمیایی، منجر به تشکیل بسپار به حالت اندود شده و هادی می شود. جدا کردن بسپار خنثی با قراردادن
ماده در معرض کاهنده قوی مانند آمونیم یا هیدرازین صورت می گیرد. مزیت بسپارش اکسایشی شیمیایی آن است که تک
پارهای هتروسیکل استخلاف شده و دیگر تک پارهای آروماتیک، بسپارهای محلول تشکیل می هند و این بسپارها می توانند
توسط تکنیک های تجزیه ای مرسوم برای تعیین ساختار اصلی آنها بررسی شوند و همچنین شرایط بسپارش به آسانی تولید
مقادیر زیاد وصنعتی را مجاز می سازد. بسپارش اکسایشی شیمیایی معایبی نیز دارد. بسپارهای حاصل از این روش کیفیت پایینی دارند. به عنوان مثال بسپارش کاتالیز شده توسط اسید لوویس، بسپاری می دهد که بسیار سخت است و بلافاصله پس از تشکیل ته نشین می گردد و در نتیجه میزان بسپارش کاهش می یابد. همچنین استفاده از اکسنده های قوی می تواند به اکسایش اضافی و سرانجام تخریب بسپار بیانجامد. برای تهیه بسپارهایی با مورفولوژی و اندازه ذره های مختلف(میکرو یا نانو) بسپارش شیمیایی به روش های مختلفی انجام شده است که در زیر به چند مورد از آن اشاره می شود:
الف) بسپارش فاز ناهمگن
این روش برای سنتز مقادیر زیاد بسپارها با خواص ویژه در مقیاس حجمی کم تا زیاد به کار می رود و شامل روش های مختلف از قبیل رسوب دهی، سوسپانسیون، میکروسوسپانسیون، امولسیون، مینی امولسیون، میکروامولسیون، و مایسل معکوس می شود. در روش های بسپارش سوسپانسیون، میکرو سوسپانسیون، میکرو امولسیون و مینی امولسیون، مونومر باید خیلی کم در آب محلول باشد (به گونه ای که فازی مجزا تشکیل دهد) و قطرات کروی تشکیل می دهد که اندازه آنها با انتخاب مناسب تکنیک پراکنده سازی (همزدن، هموژنیزاسیون و مافوق صوت) کنترل می شود. در جدول زیر اندازه قطره ها در یک سیستم فاز ناهمگن داده شده است.
تحقیق درباره روشهای سنتز بسپارهای هادی
