کنترل چیست؟
در زندگی روزمره، واژه کنترل بسیار بکار برده میشود و اصطلاحاتی نظیر کنترل رشد جمعیت، ترافیک و غیره در گفتگوهای روزمره بسیار شنیده میشود. معمولاً کلمه کنترل وقتی به کار برده میشود که نوعی مهارکردن و تسلط بر یک پدیده مورد نظر باشد. علاقه انسان به تحت اختیار درآوردن و تسلط بر پدیدهها باعث پیدایش شاخه جدیدی از دانشها به نام عمل کنترل گردیده است.
علم کنترل، علمی است که در مورد چگونگی تحت اختیار در آوردن و هدایت رفتارهای پروسة ها (فرآیند یا پدیدهای که مایل به تحت اختیار در آوردن آن هستیم) صحبت میکند.
1-1- خودکارسازی (اتوماسیون)
یک سیستم کنترل که بدون دخالت عامل انسانی و خود به خود قادر به تنظیم خروجی باشد را سیستم کنترل خودکار یا اتوماتیک میگوییم. خط سیر و هدف همة صنایع به سمت افزایش تولید بیشتر میباشد و این خط سیر از میان خودکارسازی یا اتوماسیون فرآیندها و ماشین آلات می گذرد. خودکارسازی ممکن است به دلیل افزایش کمیت محصول و یا بهبودی در کیفیت و دقت آن صورت بگیرد. اما به هر شکل، این روند همواره با جایگزینی برخی یا همة اعمال و ورودیهای انسانی مورد نیاز جهت انجام و کنترل عملکردهای ویژه، همراه میباشد. بسیاری از کارخانهها و کارگاهها به جای اینکه کارگران را عملاً و به طور فیزیکی با انجام وظایف درگیر کنند. از آنها جهت کنترل ماشینها و تجهیزات استفاده می نمایند. این نوع از کنترل نیازمند کارگری است که نحوه عمل یک فرآیند بخصوص را می داند.
و نیز می داند که چه ورودیهایی نیاز است تا خروجی در سطح دلخواه باقی بماند.
اما به منظور تحقق خودکارسازی یک فرآیند، اپراتورها و کارگران باید توسط شکلی از سیستمهای خودکار جایگزین گردند. سیستمهای خودکار قادرند فرآیند را بدون مداخله انسان یا با دخالت اندک کنترل کنند. این امر نیازمند سیستمی است که قادر باشد یک فرآیند را راه اندازی کرده و آن را متوقف کند.
کنترل اتوماتیک
هر سیستم کنترل را به سه بخش اصلی می توان تقسیم کرد: ورودی، بخش پردازشگر و خروجی.
وظیفه بلوک پردازشگر یا کنترلگر، تهیه خروجی به شکل و اندازه دلخواه از سیگنالهای متفاوت ورودی میباشد.
روشهای مختلفی برای اجرای توابع کنترلی جهت به دست آوردن خروجیهای مشابه از ورودی های یکسان موجود میباشد که می توان از آن به عنوان بلوک کنترل استفاده کرد. همچنین در کنترل یک سیستم توسط یک اپراتور از نوع انسانی، اپراتور، همارز بلوک کنترلگر یا بخش پردازشگر است. زیرا این اپراتور است که می داند چه خروجی دلخواهی مورد نیاز است، بنابراین بطور بصری یا بوسیلة وسایل اندازهگیری در حال اندازهگیری و قرائت مداوم متغیرهای مربوطه، یعنی ورودیها میباشد و بسته به اطلاعات بدست آمده، عکس العمل لازمه را نشان خواهد داد و مقادیر پیش داده بلوک کنترل را تغییر خواهد داد تا خروجی دلخواه حاصل شود.
ورودیها
سیگنالهای ورودی معمولاً توسط مبدلهای (Transducer) مختلفی که کیفیتهای فیزیکی را به سیگنالهای الکترونیکی تبدیل میکنند فراهم میشوند. این مبدلها میتوانند یک کلید فشاری ساده، ترموستات یا کشش سنج و غیره باشند همگی آنها اطلاعات مربوط به کمیت اندازهگیری شده را به بخش پردازشگر انتقال می دهند. بسته به نوع مبدل استفاده شده این اطلاعات می توانند به صورت دودویی (دیجیتال) یا پیوسته (آنالوگ) باشند که به عنوان کمیت ورودی ارائه میشوند.
تحقیق کنترل کننده های منطقی برنامه پذیر 216 ص - ورد