کتاب "شاهد بازی در ادبیات فارسی" به قلم استاد "سیروس شمیسا" در سال ۱۳۸۱ منتشر و در همان سال توقیف و جمع آوری شد. هرچند که بعدها بارها به صورت زیرزمینی تجدید چاپ گردید. این کتاب حاوی مطالبی است جسورانه و بسیار جدید، که در شکستن تابوهای ایرانی همتا ندارد. همان گونه که از نام کتاب و نقاشی روی جلد آن پیداست، صوفیان پسرهای نوبالغ را کنار خود می نشاندند و از دیدن روی آن ها حظ می بردند. آنها این کار خود را شاهد بازی نام گذاشتند که یعنی در روی زیبایی که خدا آفریده جلوه ای از او دیده میشود. نام کتاب برگرفته از این سخن است و شمیسا همجنس گرایی مردانه در ادبیات فارسی را موضوع پژوهش خود قرار داده است. او می گوید:
"اساسا ادبیات غنایی فارسی به یک اعتبار ادبیات همجنس گرایی است. در این که معشوق شعر سبک خراسانی و مکتب وقوع در دوره تیموری، مرد است شکی نیست. اما ممکن است خواننده غیر حرفه ای در مورد ادبیات سبک عراقی مثلأ غزلیات امثال سعدی و حافظ دچار شک و تردید باشد. اما حدودا نصف اشعار این بزرگان هم صراحتا در باب معشوق مذکر است زیرا در آن ها آشکارا از واژه های پسر و مرد و خط عذرا و سبزه ریش و این گونه مسائل سخن رفته است. و جالب اینکه بخش اعظم آن نصف باقی مانده هم در مورد معشوق مذکر است منتهی خاصیت زبان فارسی طوری است که مثلأ به علت عدم وجود افعال و ضمایر مذکر و مؤنث ایجاد شبهه می کند. باید دانست که مسائلی چون رقص و زلف و خال و خدّ و قد و دامن و تیرنگاه و ساقی گری و امثال این ها که امروزه به نظر می رسد در مورد زنان است در قدیم مربوط به مردان هم می شده است. بدین ترتیب فقط بخش کمی از اشعار قدماست که می توان در آن ها به ضرس قاطع معشوق را مؤنث قلمداد کرد."
شاهد بازی در ادبیات فارسی
