ایشان عشق و ارادت خاصی به حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام داشتند. می‌فرمودند: «یک بار بعد از گریه کردن بسیار بر امام حسین علیه‌السلام آمدم ایوان جلو اتاق دراز کشیدم ناگهان دیدم ملائکه فوج فوج از آسمان می‌آیند و داخل سینه من طواف می‌کنند و برمی‌گردند!»
کسانی که در محفل این پیر فرزانه حاضر می‌شدند، گویی گمشدة خود را در این جلسات هفتگی می‌یافتند. چنان محبت اهل بیت علیهم‌السلام را در دل‌ها به جوش می‌آورد که به محض بردن نام حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام ناله‌ها بلند می‌شد.
می‌فرمود: چه در بین اهل مجاز و چه در بین عرفا، هیچ جا عشقی مانند آنچه در عاشورا است طلوع نکرده است.
ماه محرم یکی از ماه‌های تکامل است و محبت و عزاداری برای امام حسین(ع)، انسان را زود به مقصد می‌رساند.
خودشان فرمودند:«کلنا سفن النجاه و
سفینه الحسین اسرع»
همه ما اهل بیت کشتی‌های نجاتیم ولی کشتی امام حسین(ع) سریع‌ترین است.
همه اهل بیت کشتی نجاتند، اما کشتی امام حسین(ع) سریع‌تر است و وقتی که حرکت می‌کند سایر کشتی‌ها کنار می‌کشند و راه را برای آن باز می‌کنند. راه خدا سخت است اما با امام حسین(ع) خیلی آسان و کم‌کار است.
امام حسین (ع) مجرا و نهری بین خدا و خلق است. هرکس محاذی او شود او را به بالا می‌برد.
وقتی با امام حسین کارت اصلاح شد، عبادتت هم تمام شد، دنیا هم تمام شد و به جای اصلی خودت رفته‌ای.
کسی که در عزای امام حسین(ع) بگرید یا بگریاند یا محزون شود، دیگر آتش دنیا و آخرت او را داغ نخواهد کرد.
دوستان اهل بیت در مجلس ذکر امام حسین (ع) مثل حضرت ابراهیم (ع) هستند که خداوند آتش را بر او سرد کرد.
شب هفتم محرم که اعلام شد آب را بر اصحاب و اهل بیت اباعبدالله بسته‌اند اهل حرم هول کردند. حالا هم شب‌های هفتم محرم که می‌گویند امشب آب بر اهل حرم بسته شد شیعه هول می‌کند. هول غیر از خوف و ترس است. در خوف و ترس شخص کمی دوام می‌آورد ولی وقتی هول آمد بلافاصله از پا می‌افتد.
شامل 22 اسلاید powerpoint
دانلود پاورپوینت امام حسین از دیدگاه میرزا اسماعیل دولابی
